Tips bij dwangstoornis / OCS

Een dwangstoornis is vooral heel hinderlijk. Het is letterlijk verlies van controle over je eigen gedachten, zij controleren jou. Behandeling kan bestaan uit het volgen van een dwangprotocol, mogelijk soms samen met medicatie.

 

Als de dwangstoornis een onderdeel van je leven blijft, kun je leren deze een plek te geven in je leven zodat de dwanggedachten en soms ook handelingen je een minder rot of naar gevoel geven. Een therapeut kan samen met jou gaan nadenken over hoe je dit kunt doen.

Ik vind het jammer dat psychiaters en praktijkondersteuners direct al beginnen over stofjes in de hersenen als het over dwang gaat.
Ook ben ik het niet eens met veel van de “behandelplannen” die hun aanraden. Zo was er een praktijkondersteuner die zei tegen mij dat ik 1 x per week één uur lang alle dwanghandelingen mocht doen in dat uur. Dit voelde voor mij als een een verslaafd iemand vertellen dat die alleen op zaterdag drugs mag gebruiken. Het zorgde ervoor dat ik de hele week onrustig was en wachten tot het moment tot ik mijn dwang kon uitvoeren. Echter daarna werd het gevoel van dwang alleen maar erger.

Wat voor mij het beste werkt tot nu toe is gewoon er niet meer aan toegeven. De eerste week is echt een hell, maar daarna neemt de drang af. En ervaar ik zoveel rust in mijn leven. Het is een kwestie van doorbijten in mijn geval. Mijn zwakke momenten zijn op dagen dat ik somber ben dan heb ik wel eens een terug val maar ik blijf streng tegen mezelf., want ik weet dat het gevoel tijdelijk is. Nu ben ik van 24/7 dwanghandelingen gegaan naar 1a 2 x per 2 maanden. Zonder hulp van een psycholoog etc. Het boek van Menno Oosterhoff heeft mij goed geholpen mijn ‘ziekte’’ te begrijpen.

Ik ga nu wel proberen met een psychiater er geheel vanaf te komen of iniedergeval op slechte dagen er mee leren omgaan.

Boekentip
'Vals alarm' van Menno Oosterhoff
Menno Oosterhoff put in dit boek niet alleen zijn ervaringen en kennis als psychiater, maar ook uit zijn eigen belevenissen als dwangpatient.
Een echte aan rader

Bij dwang kan paniek uitbreken, als je niet aan de dwang kunt voldoen.

Mijn advies is gematigd toe te geven aan de dwang. Zie het aan hoe iets niet helemaal gaat of staat zoals je wilt, en probeer er zo lang mogelijk letterlijk bij te staan kijken.

En wacht..... de angst bereikt op een gegeven moment een hoogtepunt. Maar daarna zakt het vanzelf weer af. Maar je moet geduld hebben om daar op te wachten, en je moet NIKS anders doen, dan alleen maar kijken en voelen wat er gebeurt.

Succes met oefenen!

Heb je last van een dwangstoornis / OCS en kom je er zelf niet meer uit? Een therapeut of psycholoog kan je dan verder helpen.

Hypnotherapie; ga kijken naar de oorsprong om het daar “ongedaan” te maken!

Kijk voor algemene tips bij angsten ook even op het forum algemene tips bij angsten.

Naast het voorkomen dat het dwangpatroon steeds bevestigd wordt, kun je ook onderzoeken wat de oorzaak is van van de dwangmatige gedachten en handelingen. Als daar iets in geheeld wordt, kost het ook minder moeite de dwanggedachten te laten varen.

Wanneer je last hebt van dwanghandelingen en/of gedachten, kan dat je flink in de weg zitten in je leven.

Weet in elk geval dat het mogelijk is om er wel goed mee te leven, om het dusdanig te verminderen dat je er niet zoveel last van hebt.

Dwanghandelingen komen vaak voor samen met dwanggedachten. Je hebt het gevoel dat je iets moet doen, om te voorkomen dat er iets mis gaat. Dat gevoel is zo sterk, dat je eraan gaat voldoen.

Met als gevolg dat je het druk hebt met allerlei nutteloze dwanghandelingen of een hoofd vol met dwanggedachten. Waarvan je weet dat ze zinloos zijn, maar je ze toch niet kunt laten.

Mocht je hier last van hebben en er vanaf willen, dan is het goed om hulp te zoeken. Met hulp lukt het namelijk veel mensen om er veel minder last van te hebben.

Omdat het wel echt doorzettingsvermogen kost en een lange adem, werkt het goed om er een extern iemand bij te hebben, die je helpt op koers te blijven en vol te zetten.

Er zijn veel verschillende soorten dwanggedachten en daaraan gekoppeld dwanggedrag. Minder bekende soorten zijn bijvoorbeeld relatie of seksuele identificatie dwang. Mensen met deze dwangproblemen twijfelen voortduren aan hun relatie (of ze wel de juiste hebben en niet misschien het toch uit moeten maken) of twijfelen heel erg aan hun seksuele voorkeur (ben ik dan toch niet homo of lesbisch? val ik wel op mannen/vrouwen?). Ook dit zijn dwang problemen en je kan het beste hulp hierbij zoeken want vaak kost het je veel relaties.

Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen. Je kunt jouw verhaal delen op het dwangstoornis-ocs-lotgenotenforum op deze website.

Begin er mee om het geen stoornis of ziekte te noemen want daarmee maak je het zo negatief en zet je het als het ware vast. De dwang is namelijk niet tegen jou maar voor jou. De dwanghandelingen zijn niet het probleem maar verwijzen daar enkel naar. Het is een symptoom. Dwang kan je zien als een vorm van verslaving. Het gaat namelijk net als met een verslaving om het onderdrukken of verdoven van een gevoel van ongemak. De dwanghandelingen zijn dus niet het probleem maar een oplossing van het probleem die in de onderlaag aanwezig is. Maar het is niet dé oplossing. Zaak is om daar naar toe te gaan en daar liefdevolle aandacht voor te hebben.

Lid van angstfobietherapie.com

Lees het boek:
Opdringerige gedachten overwinnen
van schrijver: Sally M.Winston & Marin N. Seif.

Hou er je niet constant mee bezig (waar je je aandacht op focust, groeit).

Boek + werkboek voor de naasten van OCS-patiënten : "Als helpen niet meer helpt".

Ik heb hieruit troost + ideeën gehaald als mee-dwanger. Als naaste (ouder, partner) van OCS-patiënt zit je meestal helemaal op een eilandje :-(

Als de dwang al langere tijd in je leven is, is deze niet snel weg te krijgen.
Eis niet teveel van jezelf en wees blij met hele kleine stappen: onderzoek samen met een therapeut welke dingen in jouw leven iets minder moeilijk zijn en oefen daarmee. Naast EMDR waarmee een mogelijk onstaan van de klachten wordt aangepakt, kan dit de druk op jouw dagelijks leven verminderen.

Tegen jezelf zeggen dat je niet bang moet zijn, is vaak niet erg effectief. Misschien kun je eens onderzoeken welke gedachten vooraf gaan aan angstige gevoelens. Als je dat weet, zijn er verschillende manieren om je niet te vereenzelvigen met die gedachten. Je bent nl. niet wat je denkt. En je kunt ervoor kiezen je door andere dingen te laten leiden dan door de gedachten die in je opkomen. Kortom, neem niet alles wat je denkt serieus ;)

Een dwangneurose heeft een oorsprong. Vaak is dit een trauma, bijvoorbeeld gepest worden of het gevoel "niet goed genoeg te zijn". Ga op zoek hiernaar, samen met een therapeut. EMDR is een therapie die daarbij kan helpen.

Wanneer, of bij welke gebeurtenis, deed je dit voor het eerst?

Bekijk de afleveringen op NPO3 'Levensdwang met dwang'

In de achtdelige serie Levenslang met dwang? volgt Jan Kooijman zeven deelnemers met ernstige dwangstoornissen die vechten voor een normaal bestaan. Een bestaan dat tot nu toe compleet in het teken staat van hun dwang waardoor ze vaak geen relatie, werk of sociale contacten kunnen onderhouden.

Zeer interessant ter herkenning en/of om het beter te leren begrijpen.

Dwangstoornis kan een heel belemmerende factor zijn in je dagelijks leven. Je hebt 2 soorten dwang. Dwanggedachtes en dwanghandeling.

Kan je er vanaf komen? Daar zijn de meningen over verdeeld. Ik denk voor een deel wel. Het andere deel moet je er mee leren omgaan. Met hypnose behandeling kan je goed zien waar het vandaan komt. Terug in de kindertijd. Hier spreek ik het zelf helend vermogen aan.

Hallo daar, mens met verstand.
Ons verstand genereert de hele dag door gedachten, met name over het verleden (geprojecteerd op het heden) en over de toekomst (scenario's, planning, anticiperen). Ontzettend handig als je boodschappen doet om het avondeten voor te bereiden of als je in de auto een onbekende route rijdt.

Maar niet als reactie op emoties zoals angst. Daar heeft je verstand nou echt geen verstand van, al zal het dat nooit toegeven.

Dus wat nu als je je verstand eens even niet zo serieus neemt als het je gebied allerlei handeling uit te voeren?
Want laten we wel wezen, heeft je verstand je tot nu toe voorzien van een gepast oplossing voor de angst, of is het probleem onder leiding van je verstand eigenlijk volledig uit de hand gelopen in de afgelopen tijd???

En ja, dan is de volgende terechte vraag, hoe ga ik om met dat hele nare gevoel dat je dan ervaart?

Dwanggedachten zijn iets anders als dwanggedrag. Dwanggedachten gaan over gedachten die in je opkomen en die je angst aanjagen en die je niet wilt denken. Je wordt er bang van, want wat zegt het nu over jou, dat je ze hebt? Is het echt waar?

Dwanggedrag is gedrag wat je niet wilt doen maar toch doet zoals telkens weer de deur of ramen controleren of ze wel echt goed op slot zitten terwijl je dat net gedaan hebt. Of je moet persé alles recht leggen of je mag enkel op de stoep lopen aan de linkerkant en niet rechts etc.

Beiden komen voort uit een angstprobleem en hebben te maken met angst voor controle verlies.

Menno Oosterhoff toont wat er omgaat in mensen met een dwangstoornis. Hij put daarbij uit zijn kennis als psychiater, maar ook uit zijn eigen ervaringen als dwangpatiënt.
De dwangstoornis is vooral bekend als smetvrees of controledwang, maar er zijn veel meer, vaak intrigerende verschijningsvormen. Ongewenste voorstellingen van agressieve of seksuele aard, permanente angst een ongeluk te veroorzaken, allergie voor onvolledigheid of eindeloos herhalen van zetten.
Vals alarm verweeft Oosterhoffs eigen verhaal - hij heeft al veertig jaar een dwangstoornis - met de verhalen uit zijn praktijk. Het resultaat is een
levendig, informatief en soms geestig portret van de dwangstoornis in al haar facetten.
Menno Oosterhoff is (kinder- en jeugd)psychiater en initiatiefnemer van het OCD-netwerk, www.dwang.eu en schrijft columns

Wanneer je last hebt van dwangmatig gedrag en/of dwangmatige gedachten is het doorgaans zo dat je (veel) angst en stress ervaart wanneer je het gedrag te mindert. De gedachten en het gedrag maken je onvrij en zijn vaak ingericht om je te beschermen tegen een gevaar wat er niet echt is. Het kan zelfs zijn dat gedachten en gedrag veel van je tijd, aandacht en energie vragen en je leven steeds verder proberen ‘te veroveren’/af te nemen.

Als je samen leeft of een gezin hebt, loop je kans dat je partner en anderen/kinderen er ook last van hebben of krijgen. De neiging van de anderen is om zich aan te passen, maar met meewerken helpen ze jou niet echt. Heel vaak bestaan dwanggedrag en -gedachten ook verborgen en houdt je veel voor jezelf.

Wanneer jij je te onvrij gaat voelen, of je omgeving heeft veel last van jouw gedrag, zorg dan tenminste dat je iets van je dwangmatige binnenwereld naar buiten brengt door het bespreekbaar te maken. Waarschijnlijk zal je hiervoor je schaamte moeten overwinnen.

De winst is dat je naasten en eventuele professionele hulp jou kunnen helpen om in te zien hoeveel er van de kwaliteit van je leven weg kwijt is geraakt. Het geeft je de mogelijkheid om in samenspel met anderen iets van je vrijheid en levensplezier terug te winnen.

Neem een stapel boeken of iets dergelijks en leg die op een afstandje van je neer. Dat staat symbool voor je dwang. Kijk er vanaf een afstandje naar en word je bewust dat jij niet je dwang bent.
Bovendien ben je groter en hoef je de dwang niet vast te pakken.

Succes.

Bijna al je gedachten zijn gebaseerd op overtuigingen. In dit geval vaak belemmerde overtuigingen die vaak voortkomen uit een overlevingsmechanisme. Probeer deze te ontdekken en ermee aan de slag te gaan.

Succes.

Zolang als er een overlevingsmechanisme is zoeken we veiligheid en controle. Vaak buiten ons of met dwanggedachten/handelingen.
De oplossing zit om terug contact te maken met je innerlijk kind en dit welkom te heten en te vergeven wat het heeft moeten doorstaan.
Sterkte.

Jouw dwang is jouw pestkop. Deze leeft als een soort parasiet mee in jouw hoofd en grijpt alles aan waar hij jou mee kan pesten. Met name zaken die voor jou belangrijk zijn, zullen snel worden 'misbruikt' door jouw dwang.

Het heeft weinig zin om de discussie aan te gaan met jouw dwang. Jij moet je best doen om de best mogelijke argumenten te bedenken waarom de dwanggedachte niet waar is of de handelingen niet nodig zijn. Jouw dwang aka pestkop daarentegen komt met zinnetjes als "je weet maar nooit" of "het moest maar eens zo zijn.." en deze wegen helaas vaak sterker door in jouw gevoel..

Geen discussie dus! Je wint hem vaak niet...
Betrap het mechanisme van dwang dat actief is en ga er niet inhoudelijk op in. Leid je af, doe een aandacht oefening, meditatie of mindfulness...

Het is net altijd gemakkelijk ,dus hard nodig om jezelf hierin te trainen.
Deskundige hulp is eigenlijk altijd wenselijk bij een dwangprobleem.

Als je met de dwang of angstgedachten rond blijft lopen in een vicieuze cirkel, zitten we soms compleet in onze dwang of angst. Het is groter dan jezelf. Je wordt ermee geidentificeerd. Handig is het dan om niet in het verhaal van de angst mee te gaan. Je kunt jezelf de vragen stellen: is het waar? kan ik 100% zeker weten dat het waar is?
Onze gedachten zijn namelijk voornamelijk negatief.
Hopelijk helpt dit je een stapje verder.

Het is soms lastig om door onze dwanggedachten heen te komen. Het blijft in het hoofd als een vicieuze cirkel doorgaan. Lichaamsbewustzijn inzetten is dan heel belangrijk. Richt je op je ademhaling: bij de neus, de buik of richt je op je voeten terug in het hier en nu. In de praktijk laat ik je fysiek voelen welke lasten je met je mee draagt net zo lang tot je 'stop' zegt, 'nu wordt het wel erg zwaar'. Dit is altijd een belangrijk punt om tot inkeer te komen.

Veel succes. Mocht je hulp nodig hebben dan mag je altijd contact opnemen.