Chronische hyperventilatie

Zo rond mijn dertigste, ben nu 69, kreeg ik een hyperventilatie aanval en dacht ik dat ik dood ging. Een aanhoudende huisarts en mijn echtgenote wisten me ervan te overtuigen dat ik niets ernstigs had … alleen hyperventilatie wat ik destijds afdeed met in een zakje blazen. Een boekje van ene meneer Ferrero over ademhalingstechnieken heeft me weer op weg geholpen. Echter bleef ik jaarlijks, meestal in de herfst/winter slechte periodes houden, die overigens telkens weer overgingen…
Met een nogal gestresste baan ben ik er nooit echt helemaal vanaf gekomen en worstel tot op de dag van vandaag met een reeks klachten die ik ook in Andreas verhalen lees. Dat zou vertrouwen moeten geven, maar niets is minder waar en momenteel ben ik in een chronische hyperventilatie beland. Ik WEET dat ik verkeerd adem en ben fan van de Buteyko methode om MINDER te ademen …
Toch lukt me dat niet elke dag en vooral ‘s nachts lig ik volop te snurken en te hyperventileren waardoor ik ‘s morgens vaak doodmoe ben en nerveus.
Het blijft een dagelijkse strijd om me goed te voelen, zonder te piekeren en met een rustige Buteyko ademhaling.
Voor het lichte gevoel in mijn hoofd maakt met onzeker met een moeizame coördinatie …
Zo … dat wilde ik even kwijt