Hypochondrie?

Hoi allemaal,

Sind een aantal jaren heb ik last van angsten. Vooral het laatste jaar neemt de angst om ziek te worden toe. Ik functioneer nog redelijk, maar merk ook dat ik mij erg somber en steeds meer angstig begin te voelen. Dit is omdat ik echt iets voel. Het begon met vage klachten bij m’n ribben rechter kant. Ik ging net als velen veel en vaak googelen en dan kreeg ik een soort angstaanval. Zweten, warm worden en heel bang voor kanker. Ik ben continu bang dat ik kanker krijg. Geen idee waarom en hoe dit komt. Ik ben uiteraard met die klachten bij de huisarts geweest, dan verdwijnen de klachten even en daarna begint het weer elders in het lichaam. Pas sinds ik een echo heb gehad is de pijn definitief weg.

Daarna kreeg ik andere klachten in schouder etc. Hiervoor werd ik verwezen naar de fysio. Maar ik merk ook dat doorverwezen worden naar bijv. Fysio heel veel spanningen opleverde. Ik dacht dan: straks ontdekt de fysio wel dat er iets ergs is.

Sinds een maand heb ik vage keelklanken, heel laag in mijn keel. Meer de slokdarm/ luchtwegen. De huisarts wilde mij doorverwijzen naar haptonoom en zei: die kan de spanningen in je keel wegnemen (daar heb ik nu een maand al last van en straalt uit naar mijn linker oor). Ik ben gelijk bang voor kanker in luchtwegen of keel of ergens in dit gebied. Ik slaap er heel slecht door. De huisarts geeft aan dat het kan komen door stress en spanning, maar de klachten blijven. En het ene moment denk ik dat het inderdaad door spanning kan komen maar ik merk zelf niet dat ik iets aanspan in mijn keel. Dan slaan mijn gedachten dus over naar; het is toch kanker en de huisarts veegt het zo maar van tafel zonder onderzoek.
De huisarts zei: de haptonoom kan zo voelen waar spanning zit, het is goed om te gaan. Ik zei dat ik juist bang ben om te gaan, want als zij geen spanning voelt in mijn keel dan is het dus toch iets ernstigs. Ik ben dus bang om te gaan om bevestiging te krijgen dat ik ernstig ziek ben, terwijl het mogelijk toch spanning is. Ik haat mijn brein en mijn gedachtegang. Ik zou zo graag willen dat er een uit-knop is in mijn hoofd die even de gedachten stopt, want elke dag ben ik bang om spoedig dood te gaan en het is zeeer vermoeiend.

Ik ben alleenstaande moeder en altijd bang om mijn kind “alleen te laten” ondanks alles geregeld is mocht mij iets overkomen. Ik wil hem gewoon zien opgroeien en de angst dat dit niet kan maakt het leven zwaar. Toen ik klein was zei iemand ooit: jij wordt niet oud ik kan dat bij mensen zien. Ik geloof daar totaal niet in en ben daar veel te nuchter voor, maar toch spookt het in mijn hoofd.

In ieder geval heb ik momenteel veel last van lage keelklanken en ik voel ook echt pijn. En wanneer ik pijn voel vergroot dit mijn angst. En dit is nu al een maand lang.
Iemand tips of zelfde ervaringen dat er echt pijn wordt gevoelt en het niet alleen zo is dat ik bang ben ziek te worden maar dat de pijnklachten deze angst vergroten?