Het is misschien eigenwijs, maar ik zie het somber in.

Hey hoi,

Ik ben 25, heb in mijn leven helaas heel veel ziekte van familie mee gemaakt, ik denk dan ook dat dit de oorzaak is.

Op het moment ben ik werkloos door faillissement, het was zwaar werk en vind het wel even fijn om mijn lichaam wat rust te gunnen.
Hierdoor ben ik veel thuis, mijn man werkt fulltime dus ben ik veel alleen.
Alleen nu begin ik te merken dat ik weer heel bang word.
Dit heb ik al een keer eerder gehad een langere periode, toen is het even weer goed gegaan en nu is het 2x zo erg.

Ik ben erg bang voor kanker, een hersenbloeding of een hartaanval.

Ik weet dat er niks aan de hand is met mij, en dat zeg ik ook altijd tegen mijzelf.
Maar toch.....

Bezoek aan de dokter: ooit kom je hier en dan heb je misschien wel gelijk, maar dat is dan over 50 jaar. Je bent nog zo jong. Het is zeer onwaarschijnlijk.

Maar nog blijft er in m'n hoofd rond hangen "zal je net zien"

Ik weet niet waarom specifiek die 3, ik heb helemaal geen klachten.

Maar ik zit dus altijd te zoeken naar klachten als ik op bed lig, of als ik alleen ben.
En uiteraard komt google er ook bij.

Dit is vaak uitgelopen in paniekaanvallen.

Ik was operator in 5 ploegen, ik deed productie van glasvezel, niet de kabels, maar echt glasvezel.
Hierdoor kon je glassplinters krijgen. Sowieso elke dag wel 2 of 3.
Maar dus ook in je polsen, ik heb een paniekaanval gehad omdat ik bang was dat er misschien een glassplinter in m'n bloedbaan terecht zou komen via m'n slagader.

Ook ben ik bang dat mijn man wat overkomt.
Stikken, of een auto-ongeluk.

Soms ben ik wat paranoïde, als ik nachtdienst had dan moest hij de deur opslot, we wonen in een rustig dorp, in een straat waar ik ben opgegroeid.
Ik ben bang dat iemand misschien inbreekt en hem vermoord.
Of dat m'n hondjes vergiftigd worden als ze achter het huis zijn.
Of dat ze stikken.

Ik voel me de laatste tijd erg zenuwachtig waardoor ik steken krijg, hierdoor word "hartaanval" meteen getriggerd waardoor de angst van derest ook terug keert.
Bultjes zoeken, hartslag controleren.

Ik word er helemaal schijtziek van.
Over een x aantal jaar word ik misschien echt ziek, en sla ik mezelf voor mijn hoofd dat ik mezelf zo gek gemaakt heb.

Ik heb meerdere malen hulp gehad, voor verschillende dingen, dit heeft helaas niks gedaan voor mij, waardoor ik er van af zie ook hulp voor dit te vragen.
Medicatie vind ik ook dood eng dus mij niet gezien. Ook al weet ik dat dit mij misschien kan helpen.

Het is misschien eigenwijs, maar ik zie het somber in.
Ik hoop volgende maand weer aan het werk te gaan en beginnen met de opleiding voor Vapro zodat ik iets anders heb waar ik me druk om kan maken.