We werden slachtoffer van een terrorist

Even moeilijk hier de stap zetten. Zowel mijn vrouw als ikzelf, beide politieambtenaren werden in 2016 het slachtoffer van een terrorist. Ik kreeg 16 messteken enkel het overleefd omdat mijn vrouw, eveneens aanwezig bij de aanval tussentijdse kwam. Beide zagen we de dood in de ogen. Nu zeven jaar later, na een heel traject van hulpverleners en medicatie zitten we in een impasse. Bij mij zijn er de lichamelijke klachten, gevolg van de mesaanval gecombineerd met een ptss, bij haar is het vooral de complexe ptss die haar en in feite ons parten speelt. Ik ben ondertussen gepensioneerd en mijn vrouw, 40 jaar wordt begin volgend jaar opm rust gesteld , gedwongen.
Het werken bij de politie was voor haar een kinderdroom en ze was dan ook een kei in haar job. Sinds de aanval heet ze nog even gewerkt maar is nu reeedss zes jaar thuis , onder het regime arbeidsongeval. Samen trachten we de dag door te brengen, ieder tracht zijn verhaal te leven en samen beleven, of trachten we ons verhaal in ons leven in te passen. Na zes jaar antidepressiva waar mijn vouw emoties min of meer onder bedwang had, heeft ze nu op een jaar alles afgebouwd en is zonder medicatie. Evenwel komen nu de gevolgen van de complexe ptss ten volle naar boven. Ze zonder zich af van alles en iedereen, ergert zich aan veel van mijn gedragingen en daar waar we vroeger samen veel plezier hadden is het nu een toestand van langere stiltes en uitbarstingen van woede, steeds met de boodschap, ik vind geen rust in mijn hoofd, ik ben alle mensen beu…. Ik hou zielsveel van mijn vrouw, zal dan ook alles doen wat moet om haar bij te staan, genezen daar geloven we al niet meer in maar een nieuw evenwicht vinden is nu ons doel.
Herkennen er nog lotgenoten dit verhaal.
Wij leven in België en daar is heel de behandeling en erkenning van ptss een lachertje en therapeuten met kennis van zaken zijn er quasi niet te vinden.