Sinds dat mijn dochter er is, is de hypochondrie om de hoek komen kijken

Hoi allemaal,

Ik ben nieuw hier, ik probeerde op Facebook ook lid te worden van een groep maar ben nog steeds niet geaccepteerd helaas. Vandaar nu hier.
Ik ben Kim, 29 jaar, moeder van een dochter van 1. En samenwonend met partner.
Ik ben bekend met verschillende psychische problemen; o.a. Depressie, PTSS en angsten. Ik heb daar behandelingen voor gehad en dat is allemaal goed afgelopen.
Sinds dat mijn dochter er is, is de hypochondrie om de hoek komen kijken. Onze dochter is met 33 weken en 6 dagen geboren, en moest de couveuse in. Een pittige lange tijd in het ziekenhuis.
Toen we naar huis mochten begon bij mij de ellende. Ik was bang bij elk kleine symptoom dat mijn dochter ernstig ziek zou zijn of wat zou hebben. We hebben dan ook op de eerste hulp gezeten omdat ze zo erg moest hoesten dat ze benauwd was. Conclusie; bronchitis. Vervelend, maar niet erg. Elke nacht was ik bang dat ze kwam te overlijden. Hiervoor heb ik hulp gehad icm antidepressiva en dat hielp. Het ging een tijd zo goed dat ik de antidepressiva niet meer nodig had. Ik was nog wel wat angstig, ik ging redelijk vaak naar de dokter om zeker te zijn dat ik gezond was.
En ineens, de tante van mijn vriend kwam te overlijden door kanker. En toen begon bij mij de angst. Bij elk krampje, pijntje, ik raak in paniek.. mijn gevoel zegt sterk dat er wat is. dat ik niet dood wil, dat ik mijn dochter wil zien opgroeien. En met name als ik daaraan denk, dan breek ik volledig en ben ik geen cent meer waard.
In het kort; ik heb het nog steeds af en toe bij m’n dochter dat ik bang ben dat ze ziek is, maar vooral bij mijzelf. Ik maak mezelf helemaal gek. Ik weet niet meer wat ik hieraan kan doen.
Ik heb ook nog een angst voor overgeven, dus bij maagpijn helpt dat ook niet mee.

Fijn om hier mijn hart te kunnen luchten. Hebben jullie tips voor me?

Groetjes,
Kim