Zit met bibberde te schrijven

Tja, ik zit met bibberde te schrijven. Want ik heb al verschillende therapieën gedaan tegen hoogte vrees / dieptevrees oa bij Valk. Org en ik héb gevlogen! Verweg 2x heen en terug met steeds een kind. Toen was het klaar . Ik heb het gedaan en ik gereisd. Ook op een berg geweest.
Proefgedraaid met een therapeut van Valk. Org.

Dus dat heb ik gedaan. Het is nog geen grote passie en zal het nooit worden.

Dan hier en nu. Mijn zoon heeft sinds een maand een appartement op 33 hoog !!!
Het is erg hoog en nu ik het schrijf bibberen mijn benen en raar in maag. Zondag viert hij zijn verjaardag. En dat zal de eerste keer ( en ws volgen er meer keren. Ooow) zijn dat ik in zijn appartement zou zijn.
Als tip heb ik nu : bekijk foto’s. Kijken kijken kijken
naar het uitzicht. Maak het vertrouwd! Ik vind het enger dan in een vliegtuig. Ik geef niu wel vrolijk deze kijktip maar …

Afijn mijn tip is ook ( dat doe ik nu al) schrijf 464 op je hand. Dat is vier tellen inademen. Zes tellen uitademen ( loslaten) en vier tellen de adem nog vasthouden en vervolgens weer vier, zes, vier tellen, dat kalmeert het parasympathische zenuwstelsel.
Tussendoor beweeg ik a la EMDR mijn ogen naar beide kanten. En huil ik mij regelmatig het apekriek en vul daarna het losgelaten zoute water aan met zoet water.
Mijn cardioloog adviseerde mij EMDR therapie. Heb het opgezocht en de therapeuten die ik vond stellen hokjes vragen. Bij mij past het in veel hokjes.
Een belangrijk hokje is ook dat mijn broer zich jaren terug van het leven benam door bij mijn moeder van negen hoog van haar flat te springen.

Dat is opeens ook erg dichtbij! Soit.
Maar ja, ik had al hoogte en dieptevrees als kind. Grond onder de voeten hebben bij zwemmen. Ik houd nu eenmaal van voeten
op de grond. Niets mis mee en ben een
Buitenmens. Geen stadsmens . Het torentje ( ik maak het in mijngedachten kleiner. (De 33ste is niet de hoogste verdieping. )waar zoonlief
nu woont heeft geen bomen vlakbij. Dus worteltjes aan mijn voeten
Visualiseren is eng zonder bomen. Er is beton dus tip : ik ga mij bewust gronden met dat beton hopende op sterkte benen en maag.
Afijn , ik zit dit allemaal te schrijven maar ik ben nog niet boven geweest behalve in mijn gedachten. Mijn tip / plan is dat zoonlief mij beneden opkomt halen. Dan samen de lift in. Als we boven zijn ( ik voel de lift al in mijn benen) gaan we het gangetje van zijn appartement in ( nog geen ramen) en dan ga ik op de wc zitten ademen en z’n ontspannend huilen. Afijn mij stukmaken. Dat is de tip.

En dan visualiseer ik nu dat ik vervolgens uit de wc kom en de woonkamer binnenkom waar je wham het panorama uitzicht voorgeschoteld krijgt via ramen tot de grond. Oké ontspannen blijven en dan ga ik met de rug naar het uitzicht zitten een paar uur. Of ik ga een dansje doen. Oh de rest van het appartement moet ook bekeken worden. Oh ja en tip: ogen van links naar rechts.
Onthouden te ademen en verstarren voorkomen.

Nou ja, mijn tips stellen nog niets voor als ik het nog niet gedaan heb. Alles in mii schreeuwt: ik wil niet. Doch de moeder in mij koppelt zich steeds los en heeft echt de intentie om bij haar zoonlief op verjaardagsbezoek te gaan.
Het is een hele bevalling voor mij. Doch de intentie is er. Maar ja mijn broers sprong gaat ook door mij heen.


Nog meer tips zijn van harte welkom.
Het is nu dinsdag en ik heb nog 3,5 dagen voordat het torentjes dag is.
Wish me luck! ah ik wens het mijzelf energie gewoon door maar deels voel ik mij een
Slecht mens dat ik mijzelf zo push, terwijl ik al moeite heb met op een ladder te staan.