Artsen worden wanhopig van mij

Ik heb heel veel angst en spanningen. Ik ben zo ontzettend bang voor de dood omdat ik van het leven geniet en geen zin heb om dood te gaan. Ik ben ook heel erg bang dat doodgaan vreselijke pijn doet. Voortdurend ben ik bang dat ik iets onder de leden heb en dat ik terminaal ziek ben. Artsen worden wanhopig van mij. Ik heb schizofrenie en slik zoveel medicijnen. Ik ben bang dat de medicijnen giftig zijn en mijn leven verkorten. Niemand kan mij geruststellen want het is gewoonweg niet bekend en ook niet onderzocht of mijn medicijnen op de lange termijn schadelijk zijn. Ik kan niet zonder anders word ik gek in mijn hoofd en dan ga ik dingen zien en horen die er niet zijn. Dat is echt niet leuk hoor! Ik slik uppers en downers, antidepressiva, antipsychotica en omdat ik ook nog eens manisch depressief ben twee verschillende soorten anti-epileptica. De medicijnen worden mijn ondergang. Mijn psychiater zegt dat als ik ze niet inneem dood ga aan stress, angst en paniek of dat ik mezelf wat aandoe. Ik ben zo bang dat de hoge dosering dexamfetamine en antipsychotica ruzie met elkaar maken in mijn lichaam. Wie kan mij nou geruststellen? Ik wil zo graag kalm zijn zodat ik nog meer van het leven kan genieten. Nou dan neem ik lorazepam in maar daar word ik dromerig van en van de dexamfetamine kan ik geen tukje doen als ik moe ben want dat houdt me wakker en alert zodat ik meer dingen ga ondernemen en mezelf niet opsluit als een kluizenaar. Ik ben bang dat de medicijnen mijn dopaminereceptoren stuk maken. Wat moet ik nou beginnen? Iedereen raadt het mij heel streng af om te stoppen met medicijnen gebruiken omdat ik anders zo gek word dat ik weer opgenomen moet worden en dat is ook niet leuk want ik word verschrikkelijk wanhopig als ik opgesloten word, dan wil ik alleen maar naar buiten en alle patiënten huilen de hele dag door. Daar word ik zo triest van dat ik ook moet huilen.