Elke dag bezig met de dood

Ik herken je verhaal ik heb niet dezelfde klachten als jou maar het niet slapen heb ik ook en het eten lult me ook nauwelijks door alle stress die ik ervan heb dit is mijn verhaal ik hoop dat het al wat beter met jou gaat ?


Ik kamp al een tijd met hypochonderie
Wil graag me verhaal met jullie delen of uitwisselen.
Ik schrijf dit bericht nu on half 3 snachts omdat ik echt slapeloze nachten het begon bij mij vier jaar geleden toen was ik zwanger en mijn vader werd plotseling heel ziek koorts en doodziek hij belande in het ziekenhuis ze wisten niet wat hij had alleen zijn ontstekingswaarden waren heek hoog ze konden alleen nergens de ontsteking vinden hij zij dat hij pijn had aan een wondje op zijn elleboog maar daar deden ze niks mee op dat moment de volgende dag werd hij niet meer wakker hij lag in coma naar de ic gebracht met alle toeters en bellen na 3 dagen kwamen ze erachter dat hij een sepsis had een bloedvergiftiging langzaam vielen er organen uit en dat kwam door door dat wondje daar had hij een vleesetende bacterie hij had het toen overleefd maar ze zijden toen tegen mij dat de kans dat hij het zou overleven heel klein was maar hij kwam er redelijk goed uit gelukkig niet lang daarna moest ik bevallen toen begon het bij mij bij elk wondje en ook de wondjes van mijn bevalling dacht ik dat ik het ook had ik sliep niet meer at niet meer had overal pijntjes 3 maanden na mijn bevalling ben ik toen opgenomen op de psychiatrie voor 6 weken ik kreeg medicijnen ik durfde ze niet in te nemen omdat ik bang was voor de bijwerkingen maar daar kwamen ze achter dus moest het toen onder toezicht innemen na een week of 5 ging het stukken beter met me na anderhalf jaar kon ik stoppen met de medicijnen waar ik heel blij mee was me angsten waren wel helemaal verdwenen erdoor dat was heerlijk maar ik voelde verder ook niet veel meer geen liefde geen blijdschap voelde me meer een soort robot nu anderhalf jaar gelden in oktober 2021 belande mijn vader weer in het ziekenhuis plotseling weer hoge koorts en hoge ontsekingswaarde maar weer niks te vinden de volgende dag was hij overleden toen na 2 weken begon het bij mij weer de hypochonderie kreeg heele vage klachten brandende huis steken in al me lichaamsdelen pijn in me benen buik maag borst soms veel doktersbezoek weer in therapie kreeg medicijnen dezelfde die ik toen had de bijwerkingen waren zo heftig belande toen 3 keer op de eerste hartlonghulp durfde ze ook niet meer in te nemen dus weer mee gestopt toen na 2 weken op een gegeven moment ging het weer weg ik deed toen veel ademhalingsoefeningen en ging naar therapie en deed meditaties .
Dat heeft zo een 6 weken geduurd voordat het weer goed ging toen nog een keer een aantal weken extreem last van gehad en nu weeral 2 weken dat ik bijna geen nacht slaap me huis staat in de fik bang voor elk wondje dat ik heb steken in me lichaam Doe nu wel weer me ademhalingsoefeningen en meditaties is er iemand die dit herkent of er over met me wil praten of tips heb ik ben radeloos

Groetjes Charissa

Ik ben ook bang om dood te gaan. Ik ben er nonstop mee bezig.
Ik ben enigkind en mijn ouders zullen vast eerder doodgaan dan ik. Wie kan dan mijn hand vasthouden als ik doodga. Ik wil dat mijn ouders mij begeleiden in mijn stervensproces.

Ik herken je angst. Ben daar ook heel lang voor geweest. Maar heb me toen ingelezen in het virus . En het gaat echt heel langzaam mocht het zich onrustig gaan gedragen, dus eerst pap2 enz. .. ze doen niet voor niks pas om de 5 jaar een uitstrijkje.. dus niet druk om maken!

Heel herkenbaar. Bij mij is ook het hpv virus ontdekt, 2 jaar geleden. En ik draag het nu nog steeds bij me. Ik ben er ook vreselijk bang voor. Ook dat het in andere lichaamsdelen zou zitten zoals in de keel. De gynaecoloog heeft me gerust gesteld dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken maar toch blijf ik dat doen. Ik ben zo bang dat het ook in mijn keel zit.
Misschien hebben anderen tips hoe we hiermee kunnen omgaan?

Als aanvulling op mijn berichtje. Ik heb pap2 gehad met afwijkende cellen, 2 jaar geleden. Vorig jaar en dit jaar heb ik pap1, wel nog met hpv.