Stopt ons verhaal ooit?

Enkele jaren geleden kwam ik een man tegen die vlinders in mijn buik bezorgde. Als moeder van één zoon had ik geleerd om voor mezelf te zorgen zonder dat wij van niemand afhankelijk waren. Hij kwam op mijn pad en ons enige verschil was dat hij nog niet had geleerd om voor zichzelf te zorgen. Ik zag dat niet als probleem, maar als een aanvulling op hem als persoon. Financieel was hij met mijn hulp snel op de rit, en zakelijk gezien kon ik hem bijstaan met zijn bedrijf. Echter begon na maanden langzaam alle zorg zijn tol te eisen. Gevoelsmatig wil hij niet leren om voor zichzelf te zorgen, maar wilde hij vooral dat ik hem uit de problemen zou houden en van werk zou voorzien.. Langzaam laat ik de teugels vieren en maak ik voorzichtig kenbaar dat hij toch echt dingen zelf moet gaan oppakken!
Waar er is fout gegaan weet ik nog steeds niet precies.. ik sta als mens stevig in mijn schoenen en toch heeft onze relatie een verhouding aangenomen die uit verhouding is. Hij leeft in mijn woning en heeft zijn eigen woning verkocht, toch draagt hij financieel helemaal niet bij in mijn draaiende huishouden. Mijn gevoel is na alle manipulatie van de afgelopen periode, waarbij ik soms wel maar soms ook helemaal niet in de gaten hebt dat ik telkens verder verstrikt raak in zijn web.

Voor even terug is mijn bom ontploft. Hij verwacht van mij dat ik naast hem ook zijn zoon met serieuze gedragsproblemen in huis neem, iets wat voor mij geen optie is of ooit wordt. Daarmee werd een ultimatum gesteld! Als ik zijn zoon weigerden, dan was voor hem de relatie over.. ik ben inmiddels al zover dat dat is wat ik graag wil, maar wat er niet gebeurd, wat ik ook beslis.. altijd draait in zijn visie weer naar "jij bent mijn vrouw, en ik laat jou niet zomaar los".. een verstikkende relatie die niemand in mijn omgeving echt begrijpt. Waarom neemt hij niet gewoon afstand van mij? Waarom moet hij perse bij mij blijven en mij tegelijkertijd het gevoel geven dat ik hem alles aan doe?
Bij hem weggaan, zal betekenen dat hij zich in een ware stalker zal ontaarde.. ik zit muurvast in ons patroon, waarbij hij langzaam maar zeker mijn laatste stukjes vrijheid telkens verder afneemt.