Sindsdien is het langzaamaan mis gegaan met mij

Allereerst; fijn om dit allemaal te lezen. Ik vind het erg naar dat er veel mensen zijn die hetzelfde ervaren als ik, maar ergens ook wel heel fijn. Ik herken me namelijk in vrijwel alle verhalen.

Ik ben op 16 jarige leeftijd betrokken geweest bij een verkeersongeluk waarbij mijn beste vriend op slag dood was en ik op een haar na gemist werd door de automobilist. Sindsdien is het langzaamaan mis gegaan met mij. Dat is nu bijna 20 jaar geleden. Ik heb de afgelopen maanden bij een psycholoog gelopen omdat ik niet meer om kon gaan met de steeds vaker voorkomende paniekaanvallen omdat ik bang was dat ik een ziekte onder de leden had. Ziekte staat voor mij gelijk aan doodgaan. Terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo hoeft te zijn, zeker tegenwoordig met alle medische kennis niet meer.

Ik had angstaanvallen, zweet brak me uit, het steeg me naar mijn hoofd, kreeg hartklopping, werd misselijk en voelde me ongekend ongelukkig. Ik hoorde overal verhalen over mensen die ziek waren geworden, leek het wel overal te lezen en pikte altijd in het voorbij gaan een ramp verhaal op. Beetje het gevoel dat als je een oranje met groene auto koopt omdat het zo lekker uniek is, dat je op de terugrit naar huis 20 van zulke auto's tegenkomt.

Ik heb 2 jonge kinderen en die kan ik toch niet zo achterlaten als ik er niet meer ben? Maar los daarvan: ik wil niet dat ze mij ooit zo zouden zien. Mijn gedachtes namen compleet de overhand en ik was eigenlijk al 20 keer gestorven in mijn hoofd. Alles wat ik online las dat gaf mij de bevestiging dat ik ziek was en nog maar eventjes te leven had. Ik zocht juist bevestiging dat het wel mee zou vallen... maar die bevestiging heb ik in al die jaren nog nooit gevonden.

Na allerlei testen heb ik de bevestiging van PTSS gekregen van de psycholoog en daar kwam/komt mijn angststoornis/hypochondrie ook vandaan. Zij heeft 7 behandelingen EMDR met mij doorlopen en sindsdien ben ik van een PTSS score 53 naar een score 2 gegaan. Dit werkt nu ook door in mijn hypochondrie klachten. Ik was tijdens het ongeluk zo ongelooflijk machteloos geweest dat die machteloosheid altijd voeding is geweest voor mijn angststoornis. Als ik geen controle over een situatie had, ging het mis. Bijvoorbeeld met in een vliegtuig stappen, ernstige ziektes, etc.

Maar ik kan het inmiddels beter relativeren, ik kan mezelf tegenhouden als ik het weer wil opzoeken op internet (het maakt namelijk niet uit wat je opzoekt, altijd kom je uiteindelijk op kanker.nl) en misschien wel het belangrijkste; ik besef dat het geen lichamelijke klacht is maar dat het een mentale klacht is. Vaak bij de huisarts geweest en uiteindelijk was PTSS de enige keer dat de huisarts 'iets' kon vinden.

Tuurlijk is het soms nog een ramp en schiet ik weer even in mijn oude gewoontes maar het gaat al honderd keer beter dan het ging. Ik voel inmiddels ook andere emoties die voorheen geremd waren, iets wat heel gek is maar wel betekent dat er iets is veranderd. Ik reageerde altijd extreem alert op dingen. Zo heeft mijn hele familie 'last' van vetbultjes in hun lichaam. Super erfelijk, super onschuldig, maar geen goede combinatie met hypochondrie. De keren dat ik dacht dat ik een tumor had ontdekt zijn ontelbaar. Ik zag mijn begrafenis al voor me. Ik durfde in mijn meest slechte periode niet eens meer te douchen.

Mijn vader is laatst helemaal door de mangel gehaald in het ziekenhuis en heeft wel meer dan 40 vetbultjes. Bleken allemaal gezond te zijn. Mijn opa had er nog veel meer en is uiteindelijk 95 geworden en gezond gestorven aan ouderdom. Ook mijn tante heeft er enorm veel en die heeft ze laatst allemaal weg laten halen, zijn onderzocht en bleek ook niks te zijn.
Vroeger zou ik denken: Ja, maar bij mij zal het wel mis zijn. Nu denk ik in 9 van de 10 gevallen: 'Ik heb ze in het ziekenhuis met een echo, bij de fysio én bij de huisarts laten checken en ze kwamen allemaal los van elkaar tot dezelfde conclusie: 'Het zijn vetbultjes'. Dat in combinatie met dat ik weet dat het erfelijk is geeft mij nu wel ergens rust als ik er weer 1 vind. Gezien de voorgeschiedenis zal ik er in mijn leven namelijk nog wel meer gaan vinden.

Lang verhaal, maar sporten helpt mij enorm. Ik kan op die manier checken hoe fit ik ben en als je echt een ernstige ziekte onder de leden hebt dan wordt je conditie waarschijnlijk niet steeds beter. Gezond leven, gezond eten en verder probeer ik te genieten van alles wat me blij en gelukkig maakt. En probeer ik zo goed mogelijk om te gaan met deze vreselijke nare angststoornis.

Voor alle mensen die hier ook last van hebben, wellicht is EMDR een goede optie om met je PTTS / Angststoornis of Hypochondrie om te gaan. Vaak ligt er een onderliggend probleem die met EMDR heel snel (vaak al na 3 behandelingen) te verhelpen is. Het heeft mij in ieder geval ongelooflijk geholpen en dan wens ik jullie ook allemaal.

Heel veel succes :-)