Op vakantie een paniekaanval gehad, toen is het begonnen

Ik snap jouw gevoel helemaal. Ik ga er hulp voor krijgen want heb precies hetzelfde. Tegelijkertijd berust ik mij in het feit dat ik zo bewust ben van elk pijntje of afwijkend gevoel omdat ik met een paniek stoornis kamp. Dus ik zeg tegen mezelf; hier komt weer een paniek moment, laat het gebeuren. Dan ga ik maar out. En als ik niet out ga leer ik alleen maar dat paniek niet zo erg is. Wel vervelend; maar niet erg.

Ik ken dit persie goed. Ik heb inderdaad ook en paniekaanval gehad waardoor is ook hyperventilatie bijgekomen. Vanaf toe elke keer als ik mij goed voelde was niet zo veel aan de hand,maar elek keer als ik mij niet goed voelde,ergens pijn of iets anders denk ik er direct over,wat was het,waarom was het,het is misschien geen hartaanval. Ik heb door spanning veel last van nek en borst waardoor denk ik veel aan hartaanval. Ergens weet ik dat het allemaal tussen die oren zit maar het is best moeilijk om er vanaf te komen. Ik kan jou zeggen dat sport help mij wel vergeten soms,maar ik denk dat je moet gewoon loslaten en zeggen tegen jezelf ook,ik kan het niet veranderen dus als er iets moet gebeuren dan gebeurt het sowieso. Dus bang zijn help je sowieso niet,misschien is beter dat we gewoon zeggen tegen zichzelf wat komt dat komt ik kan het sowieso niet tegen houden,ik geloof dat het beter is.