Niets helpt, ik schaam me voor mijn rijangst

Niets om voor te schamen, wel enorm hinderlijk voor je. Ik werk dagelijks met mensen die rijangst hebben. Je kan er echt vanaf komen. Het vraagt een andere manier van kijken naar het verkeer en naar jezelf.

 

Over het algemeen zie ik dat bij rijangst de focus gericht is op alles wat er mis kan gaan. Een negatieve controle noem ik dat. Zoals je hyperalert kan zijn op een vangrail, een vrachtauto die te dichtbij of je lichamelijke reacties waar je misschien zorgelijk naar kijkt.

 

Leer de aandacht te brengen naar een positieve controle, wat zie ik en wat kan ik? Succes.

Ik heb precies hetzelde! OOk 12 jaar geleden, maar ik heb geen idee waarom. Ik rij b.Wegen ook. ;p(

Ik herken dit erg...ik heb ook al meer dan 20 jaar rijbewijs. Heel veel gereden, ook op moeilijke routes.
Geen probleem .
Angst is ontstaan n een traumatische terug rit.....als ik op bekend terrein rijdt, geen probleem.
Ik baal ervan, want heb net weer verlenging rijbewijs voor 5 jaar. Heb MS en auto is zeeg belangrijk voor mij. Ik wil zo graag weer relax ergens heen rijden . En er niet tevoren tegenop zien.
Gr. Anna

Hallo. Ik had precies hetzelfde. Nu ben ik er voor het grootste gedeelte van af.
Blijf oefenen echt met een rustgever en het komt weer goed.

Zo herkenbaar, ik durf alleen te rijden als mijn man naast me zit, als een soort escape.
Heb al heel lang mijn rijbewijs, maar slechts heel weinig gereden.
Ik schaam me ervoor en baal ervan dat het me zo afhankelijk maakt.
Probeer steeds weer te oefenen, het valt me niet mee.

Hoi!

ik herken me heel erg in jouw verhaal. Ik denk dat de enige oplossing is om op hele rustige momenten te oefenen op de snelweg. Ik kreeg dit gevoel ook toen ik een zware periode had met mijn moeder. Mijn gedachten kunnen controleren en veranderen is de uitdaging voor mij.

Groetjes en veel succes

Sam

Dit is zo herkenbaar en ik ben zo blij om verhalen van lotgenoten te lezen. Het beheerst namelijk ook mijn hele leven en ik durf het ook met niemand anders te delen dan met mijn man en mijn zussen. Ik schaam mij ervoor maar het is ook dat anderen het heel moeilijk begrijpen. Rijden op de snelweg is toch juist heel makkelijk zeggen ze dan en je hebt toch al meer dan 20 jaar heel veel gereden? Dat angstgevoelens gaat echt wel weer weg hoor, etc etc. Nou dat angstgevoel gaat mooi niet weg. Ik heb het nou al behoorlijk lang en bij drie verschillende rijangstcoaches gereden en ik loop ook bij een psycholoog die gespecialiseerd is in angststoornissen en ik heb allerlei boeken erover gelezen en ontspanningstherapie gedaan, maar steeds als ik ongeveer 5 min op de snelweg rij krijg ik een enorme paniekaanval…. Ik heb al bijna 30 jaar mijn rijbewijs en reed elke dag en altijd op de snelweg. Maar ineens kreeg ik een paniekaanval op de snelweg en sindsdien rij ik overal nog prima behalve op de snelweg. Het beperkt en beheerst je leven zo maar ik weet gewoon niet meer wat ik nog kan doen…

Heel herkenbaar voor mij. Ik heb al meer dan 35 jaar mijn rijbewijs en sinds 20 jaar rijangst. Het is begonnen op de snelweg met een zware paniekaanval. Ik heb jarenlang alleen op B-wegen gereden. De laatste jaren (sinds corona en ik fiets tegenwoordig veel) rijd ik nog veel minder. Ik begin nu ook last te krijgen van het rijden op drukke B-wegen. Als het zo doorgaat dan durf ik straks mijn dorp niet meer uit. Ik weet dat de oplossing is om meer te gaan rijden, maar ik heb er zo weinig zin in. Dit komt omdat ik er zoveel stress van heb en door de grote aantal verkeershufters. Vroeger vond ik autorijden leuk (maar toen was het veel rustiger op de weg) en ik ben overal naartoe gereden. Door heel Nederland en ook in het buitenland. Komt ook nog bij dat het onder mannen niet echt stoer is om te zeggen dat je rijangst hebt.....