Rijangst - forum lotgenoten

Ik ben 26 en heb vorig jaar mijn rijbewijs gehaald. Ik ben in 1 keer geslaagd en de examinator vond dat ik veel te zelfkritisch was. Perfectionisme is me inderdaad niet vreemd. Maar de rijlessen zelf gingen eigenlijk heel lang gewoon goed, met snelweg wel wat spanning opgebouwd omdat dat onderdeel ineens nog gehaast moest voor mijn proefexamen. Kreeg vaak complimenten over dat ik motorisch de auto goed onder controle had. Heb de auto nooit laten afslaan. Het autorijden zelf vond ik vaak vreselijk leuk.
Toen ik nog geen eigen auto had heb ik verschillende autos af en toe gereden maar met een versleten diesel van mijn ouders wat nare ervaringen gehad met de koppeling, oa laten afslaan. Die angst viel weg door met autos te rijden waarbij ik dat niet meer had.
Maar nu komt het: sinds een paar wegen een golfje en eerst ging het goed hoewel drukke steden best wel even wennen zijn en ik nog niet spanningsvrij kon rijden. Heb ik laatst bij een druk kruispunt m’n auto wel vier keer achter elkaar laten afslaan, mensen achter me toeteren en inhalen. En nu is alle angst weer helemaal terug en durf ik de wijk niet meer uit want dat kan alleen via een druk kruispunt. Optrekken gaat gewoon helemaal prima als ik alleen rijd op een rustig stuk maar zodra er iemand achter me zit raak ik verkrampt en gehaast en mis ik het gevoel met de koppeling. Nu steeds als ik alleen al aan autorijden denk angstaanvallen en verkrampte spieren wat het allemaal erger maakt. De intense schaamte maakt het ook allemaal veel erger en groter dan nodig.
Ik weet wel wat er fout gaat: veel te veel aantrekken van de mensen om je heen (‘zeker een vrouw achter het stuur’) en steeds maar hopen dat je die fout van het afslaan niet maakt terwijl het daardoor juist wel gebeurt en je daarom in paniek raakt. Rust bewaren is key maar zet dat knopje maar eens om.
Maar heeft iemand tips hoe hier mee om te gaan?

Ik heb vrij laat mijn rijbewijs behaald. Pas bij de zevende keer afrijden haalde ik het. Al tijdens de rijlessen heb ik meerdere keren een blackout gehad. Ik kan prima rijden, dat weet ik. Maar snel een beslissing nemen bij invoegen of uitvoegen geeft me grote stress. Zo'n stress dat ik wel eens hyperventilerend over een klaverblad reed. Daarna heb ik de snelweg vermeden. Ik rij heel zelden nog snelweg met mijn man naast mij. Als de kinderen achterin zitten heb ik teveel prikkels, teveel geluiden. Dan schiet de stress nog meer omhoog, klamme handen en zwetende oksels.

Om toch wat mobieler te zijn heeft mijn man een e - bakfiets aangeschaft voor mij. Heel fijn voor zwemles, speelafspraken, school en boodschappen. Maar het knaagt me dat ik niet in de auto durf te stappen en gewoon even een dorp verderop durf te rijden. Eerst zei ik nog: OK geen snelweg, dan rijd ik wel in de buurt . Maar eigenlijk durf ik dat ook niet meer. Ik ben te bang om een fout te maken als ik alleen ben of alleen met de kinderen zit. Toen ik net mijn rijbewijs had kreeg ik de auto niet ingeparkeerd voor de deur, het was 40 graden hoogzomer en mijn jongste was toen net geboren en had honger. Ik heb toen met schaamrood op mijn kaken de buurman gevraagd de auto te parkeren. Allemaal dat soort ervaringen waren mijn eerste ervaringen. Ik krijg zo'n stress van de auto. Terwijl het echt noodzakelijk is op lange termijn dat ik ga rijden. Voor mijn man, voor mijn gezin. Ik voel me ook niet volwaardig volwassen of een gelijke aan mijn vriendinnen met deze stomme angst. Sommige weten dat ik niet rijd maar aan veel mensen heb ik niks verteld. Mijn wereldje is daardoor een stuk kleiner en voel me een vreselijke sukkel, want dat rijbewijs heeft ons veel gekost. Maar als ik al in de auto zou moeten stappen alleen dan kan ik dagen daarvoor buikpijn hebben van het idee. Dan zeg ik de afspraak af of ik verzin een smoes. Ik vind het leven hieronder een stuk minder leuk. Ik word er sip en depressief van.

Ik heb reeds 18 uur rijles gehad. Echter ben ik nog steeds heel bang in de auto. Ik ben altijd al bang geweest om een auto ongeluk te hebben. Ook wanneer ik met iemand meerijd. Wanneer mijn vriend tussen 2 vrachtwagens in gaat rijden dan weet hij dat hij er zo snel mogelijk van tussen moet. Ik word heel angstig wanneer dit gebeurd. Ook wanneer er een vrachtwagen achter ons rijdt ben ik angstig. Wanneer ik een ongeluk passeer op de baan denk ik steeds "dit had ik kunnen zijn". Ik heb deze angsten altijd al gehad, nog voor dat ik begon met rijlessen. Het wordt steeds erger en anderen nemen me niet serieus. "Je went er wel aan". "Het wordt wel beter wanneer je al even rijdt. "Zo kan je voor alles bang zijn wanneer je buitengaat" enz. Ik weet gewoon niet wat ik hiermee aan moet.

Ik heb in augustus een ongeluk gehad dat mijn auto kantelen nu heb ik ne nieuwe heb gevoel nog altijd ik heb echt ne nijg schrik met de auto niemand gelooft mijn

hallo
ik ben iemand van 16 jaar
en doe nog dus aan rijles maar elke keer als ik in de auto stap om rijles te volgen. en een dag daarvoor wordt ik helemaal zenuwachtig en weet niet meer wat ik moet doen.

 

Ik durf het ook niet te vertellen tegen mij rijinstructeur of mijn ouders. want als ik het vertel aan mijn rij instructeur ben ik bang wat nou als hij mij niet verder kan helpen dan moet ik een andere school vinden maar vind het wel een fijne school. en mijn ouders vertel ik het niet vanwege ik bang ben dat ze me niet geloven. groeten meisje 16

Ik ben aan mijn 6de rijles bezig (12u gereden)
Het gaat best goed, maar als ik een grote fout maak dan roept mijn instructeur en dan blokkeer ik helemaal dan kan ik niets meer doen. Als hij iets zegt dan snap ik het ook helemaal niet meer omdat ik gestresseerd ben. Daardoor heb ik nu angst om te rijden en fouten te maken ik zeg dan tegen mezelf dat het mij nooit gaat lukken omdat ik rijden te stresserend vind. Ik geniet er helemaal niet van en soms wil ik gewoon tegen mijn instructeur zeggen dat hij het moet overpakken omdat ik het gewoon teveel vind

Ik ben zo bang in de auto. 2 x geprobeert te lessen over de jaren, maar door de angst niet doorgezet. Krijg paniekaanval in de auto.
Doordat ik nu vaker in een auto zit naast de bestuurder merk ik erg goed wat ik mis. Nl vrijheid. Ik hen me voorgenomen in mei weer te beginnen. Maar dan wel bij een school die begeleid bij het angstig zijn.
Hebben jullie ervaring hiermee?
Enzo ja , ook namen van goede scholen?

Bedankt!

Rijanst alleen

Ik ben bang om te rijden in mn eentje zodra er iemand naast me zit met of zonder rijbewijs is der niks aan de hand

Ik weet nog goed dat mn rijinstructeur vroeg ben je der klaar voor om alleen naar limburg te rijden van uit Haarlem heel spontaan xonder angst of wat gedachten zij ik ja dat gaat me zeker lukken

Puntje bij paaltje mn rijbewijs in 1x gehaald niks aan de hand
Werkte mn eerste auto niet mee viel elke x weer uit (daar hadden meerdere mensen last van met die auto)
Andere auto gekocht rij met persoon van de autogatsge zo weg zelfs met piepende banden

Maar durf alleen te rijden als er dus iemand naast me zit terwijl ik wel drang heb dat ik wil rijden en denk maling hebben als er wst gebeurd dan gebeurd er wat jammer dan ga in de auto zitten en stap weer uit bij alleen zijn wil hier zo graag van af

Nog een lrs genomen met rij-instructeur van mn partner die hij had die liet me de gekste dingen doen op se snel weg niks aan de hand hij zei meis wasr mask je je druk om ik lig in de auto je moet wst van de achterbank van me pakken terwijl je rijd alles gaat goed

Maar na zoveel overtuiging durf ik nog niet alleen

Wat kan ik hier aan dien wil zo grasg maar de stap lukt me niet helaas

Ik ben 39 en heb sinds mijn 24ste mijn rijbewijs. Ik was er wel niet van de eerste maal door!

Ik heb nooit echt heel graag auto gereden. Maar de problemen begonnen vooral toen ik met mijn voorlopig rijbewijs alleen moest rijden.
Dat ging echt moeizaam. Ik viel wel eens stil met de motor aan de verkeerslichten, waarbij andere auto’s het natuurlijk op een toeteren zetten.
Dat gaf mij enorme stress, waardoor ik het autorijden alleen veel begon te vermijden.

Nu, ik heb uiteindelijk wel mijn rijbewijs gehaald.
Op plekken waar ik de weg goed kende, reed ik heel vlot en was er niks aan de hand.
De problemen beginnen voor mij (tot op de dag van vandaag) altijd als ik ergens naartoe moet waar ik de weg niet ken.
Ik word daar echt angstig van.
8 jaar geleden had ik afgesproken met vriendinnen in Antwerpen Zuid. Ik reed er naar toe, ondanks ik wel angst had.
Mijn zoontje zat toen bij in de auto. Ik ben - toen ik bijna op onze bestemming was- plots uit het niets aan de verkeerslichten in totale paniek geschoten. Een ware paniekaanval achteraf bekeken.
Ik trok volledig niet weten waarom aan mijn stuur om naar rechts af te slaan, terwijl ik gewoon rechtdoor moest.
Ik was in paniek, maar ik dacht ook: “wat doe je nu toch allemaal” Ik geraakte nog veel meer in paniek.
Ik ben beginnen rijden, maar ik wist niet eens naar waar. De auto reed met mij, ik niet met de auto.
Ik geraakte niet meer tot op Antwerpen Zuid en
Heb uiteindelijk mijn auto ergens geparkeerd aan een park.
Daar ben ik uitgestapt en heb mijn man gebeld mij en mijn zoon te komen halen.

Ik wilde zo graag bewijzen dat ik het kon, maar niet dus.
Die ervaring heeft er voor gezorgd dat ik bij elke onbekende verplaatsing ik me extreem angstig voel.
Ik geraak er niet over heen.
Het gekke is: als er iemand met me mee rijd, is er niks aan de hand. Het is het alleen zijn, jezelf niet vertrouwen… daar zit de angst voor mij.

Iemand die dit herkend?

Groetjes

Hoi ik ben 47 en heb sinds 1 jaar mijn rijbewijs.ik was altijd bang in de auto vooral de snelweg maar ik heb uiteindelijk toch mijn rijbewijs gehaald(faalangstexamen)ik ben bang voor de snelweg..niet t hard rijden maar om in te voegen en van baan te wisselen.daardoor rijd ik binnendoor naar bijv mijn kinderen of familie en dat kost me veel tijd en benzine.ik heb eerder op de snelweg gereden maar dan savonds na 20uur of op zondagen en dan altijd met iemand naast mij.ik durf sowieso niet alleen ik heb n paar extra ogen nodig.kleine stukjesdurf ik nu wel alleen gelukkig gaat dat beter.maar die snelweg he pfff ik wil zo graag wegkunnen ipv hele omwegen en vermoeid als ik dan nog moet terugrijden.iedereen zegt t stelt niks voor...nee als t avond is niet nee maar overdags no way ga ik die snelweg op.ik wil gewoon zonder erbij na te denken mn auto kunnen pakken en hop die snelweg op..maar geen idee of ik ooit over die angst heen kom..wie heeft op welke manier deze angst overwonnen?ik hoor t graag

Ik ben bang om bergen af te rijden om dat ik bijna ongeval haat op de auto snel weg

Ik heb sinds mijn 17e mijn rijbewijs en ben inmiddels 27. Sinds dit jaar 2023 jaar heb ik een tweedehands auto aangeschaft om zelfstandig de weg op te kunnen. Hiervoor heb ik nooit een auto nodig gehad en maakte ik gebruik van het openbaar vervoer. Ik heb extra rijlessen genomen om zekerder te voelen en dat heeft zeker geholpen. Ik leste in een super luxe auto met alles erop en eraan. Tweedehands autotje heeft die luxe niet wat mij toch onzeker maakte omdat de auto niet altijd meewerkte. Koppeling blijf soms hangen wat mij nog onzekerder maakte. Ik heb geleerd dat als het “fout” gaat er altijd een vluchtstrook bestaat en je het veilig moet
Houden. Kauwgom hielp in het begin bij mij zodat ik mij niet hoefde te focussen op de gedachte “als de auto maar niet uitvalt” worst case senarios. Vooral vrachtwagens. Ik heb nog wel dat als ik verkeerd rijdt of als mijn telefoon uit de houder valt dat ik paniekeer. Ik denk dat het een kwestie van tijd is en veel rijden dat ik over mijn angst heen kom. In de avond rijden doe ik liever niet, omdat ik het gevoel heb dat ik niets kan zien. Terwijl mijn ogen prima zijn. Wat ik wil zeggen met mijn verhaal is, houd de moed! & geef niet op. Ook niet als het een keer verkeerd gaat :).

Heyy
Ik heb vandaag voor de eerste keer op straat gereden. Hiervoor alleen maar op de parking geoefend. Toen mijn vader zei dat ik van de parking mocht vertrekken viel ik een aantal keer stil en toen begon de stress al. Onderweg durfde ik niet sneller dan 2de versnelling. Uiteindelijk ben ik in een straat die omhoog gaat stilgevallen. Ik moest starten maar was nog nooit opstart op straat omhoog. Het ging niet direct en tegenliggers waren aan het wachten. Men vader had ondertussen de 4 pinkers opgezet en werd gefrustreerd. Ik was zeer gestrest. uiteindelijk gelukt en eenmaal thuis direct een lange huilbui gehad. Heel de autorit zat ik gespannen en gestrest.

Beste allemaal, na tientallen jaren gereden te hebben, is mij plots , 2 jaren terug een ontzettende angst ontstaan bij het rijden. Kreeg het gevoel al bij bochten maken, het leek alsof ik zou vallen met auto en al .. heel bizar en werd er totaal onzeker, onrustig van.

 

Toen op een middag na het halen van de kinderen van school, het helemaal niet meer ging. Zweten, in mijn handen en totale paniek! Ik wist me geen raad en moest huilen . Gelijk mijn vriend bellen en die bleef praten en met moeite kwam ik thuis.

 

Tot de dag van vandaag gaat het niet en het heerst mijn leven . Hoe ik dit nu schrijf huil ik omdat ik niet weet hoe dit op te lossen , heb al gelopen bij een psyoloog en iemand die zieletaal doet. Ik weet me geen raad en hoop natuurlijk dat het eens ophoudt!

Ik heb ooit mijn rijbewijs gehaald en na ca 50 jaar expres laten verlopen toen ik steeds angstiger werd in de auto, ook als passagier. Dat is nog steeds het geval. Vooral snelwegen en waar het druk is. Ik wil ervan af van die angst en heb deskundige hulp daarbij.
Graag hoor ik van iemand die zich hierin herkent wat hij of zij heeft gedaan of nog doet wat helpt de angst te verminderen

Ik heb al 6 jaar mijn rijbewijs, maar ik ben nog steeds niet op de snelweg geweest. De enige keer dat ik het heb geprobeerd, trilden mijn lichaam, vooral mijn voeten, zo erg dat ik niet volledige controle had over het remmen of gas geven. Het kostte me veel energie en ik kon me niet goed concentreren, dus ik verliet de snelweg direct weer.

Tijdens mijn rijlessen jaren geleden had ik altijd last van spanning, waardoor ik veel fouten maakte en nooit mijn examens haalde. Ik kreeg van mijn huisarts een pilletje tegen de spanning, waardoor dat probleem werd opgelost, maar zelfs daarna slaagde ik pas na de tiende poging voor mijn rijbewijs.

Ik wil nu echt af van mijn angst, vooral van de trillingen, maar ik kan het niet stoppen op het moment zelf. Ik ben bang dat ik een ongeluk veroorzaak. Toen ik net mijn eerste autootje had op de eerste dag, heb ik ook een ongeluk gehad. We stonden stil bij een stoplicht met kinderen achterin (kinderfeestje) en een auto knalde van achteren tegen ons aan. Hij had ons niet gezien. En twee jaar later overkwam me hetzelfde, maar toen was ik alleen. Misschien heeft dat er iets mee te maken, ik weet het niet.

Zijn er anderen die zich herkennen in het trillen?

Ben dol op autorijden en rij ook ontzettend veel vooral binnendoor en binnen de regio tot een half uurtje ervandaan. Wegen die ik ken vindt ik prima. Maar verre autoritten wil het heel graag maar heb zo'n paniek voor drukke grote autowegen. Zodra ik er al aan denk krijg ik stress en paniek.
Heb dan ook vaker last van paniek aanvallen zeker als ik niet lekker in mijn vel zit. Maar wil zo ontzettend graag van die angst af zodat ik eens met de kinderen verder weg kan rijden zonder stress te hebben ervan. En uit eindelijk barstende koppijn van de spanningen.
Schaam me er niet voor maar baal enorm want hoe leuk is het om zonder stress tegen me kids te zeggen kom we gaan weg ver weg.

Durfde helemaal niet meer de weg op. Nu rij ik weer het hele land door zonder hulp te hebben gehad
Ik heb een paar truckjes ontdekt en die hielpen goed bij mij. Het is de kunst om jezelf af te leiden van de angst.
Ik heb de meest stomme dingen geprobeerd maar het is me wel gelukt.

U kunt mij opzoeken op Facebook ik kan U mischien helpen.

Afgelopen december heb ik eindelijk mijn rijbewijs gehaald (4e keer). Ik had verwacht dat ik het rijden geweldig zou vinden maar ik heb een groot probleem. Ik durf de snelweg niet op 😳 Ik rij bijna elke dag, maar wel de weggetjes die ik goed weet. Zodra ik ergens heen moet waar ik het niet ken, gaat mijn hartslag omhoog en ervaar ik angst. Het ergste is de snelweg. Mensen vragen me waarom ik angst heb. Ik ben bang om in te voegen. Stel dat het te druk is en ik er niet tussen kom?

Vandaag heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een rijschool benaderd om de snelweg toch nog een paar keer te oefenen. Ik schaam me rot, maar als ik dit niet doe dan ga ik nooit die snelweg op. Is dit herkenbaar? Zijn er mensen met tips?

Ik heb nu een jaar mijn rijbewijs, en ik durf niet buiten mijn stad te rijden, nu gaat het wel met snelweg maar verder dan 25 km ben ik niet gegaan. Ik durf ook niet naar een andere stad te rijden omdat ik de weg niet ken en het verkeer. Ik vind dit zo vervelend en ook dat ik zo onzeker ben op de weg

Ik ben zo bang op de snelweg. Ik ben zo bang een dodelijk ongeluk te veroorzaken. Eigenlijk ben ik er heilig van overtuigd dat dit gaat gebeuren. Ik ben zo bang dat ik niet op tijd kan invoegen, waardoor ik mijzelf klem rijd en de berm inrijd en zo een dodelijk ongeluk veroorzaak. Vooral bij van die korte invoegstroken die niet overgaan in een vluchtstrook. Of dat ik bij zo'n kruis niet op tijd naar de andere baan kan waardoor ik misschien wel wegwerkers dood rijd. Hier heb ik zo'n angst voor. Dat ik door mijn onkunde iemands dood veroorzaak. Dit soort scenarios blijven door mijn hoofd gaan. En dan met de meest vreselijke aflopen. Ook blijf ik fouten in mijn hoofd herhalen met hoe het ook anders had kunnen aflopen. De meest vreselijke scenarios gaan door mijn hoofd.

Daarnaast ben ik bang om iets over het hoofd te zien. Ik ben zo bang dat ik hard tegen iemand opbots. Dat ik niet op tijd kan remmen. Ik houd wel altijd minimaal 3-4 seconden afstand.

Ik heb nu 2 jaar mijn rijbewijs en er is nog nooit een ongeluk gebeurd. Niemand die bij mij in de auto heeft gezeten zegt dat ik slecht rijd. Alleen in mijn hoofd is het gewoon pure mazzel dat ik nog niet dood ben. Ik rijd voor mijn gevoel zo slecht dat het een keer mis moet gaan. Ik moet voor mijn werk 2x per week over de snelweg en ik heb de hele week doodangst voor de momenten dat ik moet rijden.

Eind vorig jaar moest ik voor de eerste keer naar de autokeuring. Direct de pech dat mijn auto was afgekeurd door een band met bubbel in, al was dit niet zichtbaar dus kan al een jaar zijn geweest ofzo ( kan een klapband worden).
Daarna niet verder bij stilgestaan tot een collega eens vertelde hoe iemand is dood gegaan door een ongeluk met klapband.
Dan in augustus dit jaar kreeg ik meldingen in mijn auto over de abs blok, wat stuk was.
En sindsdien zit ik zo met een vergrootglas naar mijn auto te kijken dat elk geluidje, druppeltje, melding op men scherm me angstig maakt. Meestal is dit dan niets..

Op zich heb ik geen problemen met autorijden want als ik met de auto van mijn ouders rijd bijvoorbeeld, heb ik dit angstig gevoel niet.

Mijn auto is ook nog niet zo oud, maar 4 jaar. Ik begin het nu ook te missen om dichtbij huis te werken zodat ik bijvoorbeeld makkelijk met de fiets naar werk kan als er iets zou voorvallen..

Ik denk dat de schrik dus vooral zit in de onvoorspelbaarheid van mijn auto en het idee dat ik eens kan stilvallen of erger. En ook dat ik dan niet op tijd zou zijn voor werk.

Ik heb wel een rijbewijs, maar mag niet rijden van mijn vrouw omdat ze van mening is dat zij er veel vlotter mee weg kan. Het klopt wel dat zij erg zelfzeker is en heel vlot de wagen bestuurd, dat kan ik niet ontkennen. Als ik nog mocht rijden, viel ik af en toe stil of schokkelt de auto door niet goed schakelen. Het lukt niet zo goed, maar oefening baart kunst, zeggen ze. Het maakt me onzeker om met mijn vrouw te rijden. Ze straalt dat zelfvertrouwen uit en geeft me weinig ruimte. Ik ben niet zo mondig als zij. Als ik al wil rijden, durf ik het niet te vragen. Nu heb ik mijn rijbewijs moeten afgeven omdat ik een keer een kleine botsing had door slecht te schakelen. Haar geduld was op. Rijden zal pas mogen als ik echt verbeter. Wie kan mij helpen?

ik heb 35 jaar mijn rijbewijs ben altijd overal alle landen heen gereden nu na een ingrijpende relatie probleem durf ik geen grote afstanden meer te rijden Door een tunnel al helemaal niet meer als ik op de Autobaan zit is het net of ik naar de vangrail getrokken wordt ik krijg een paniekaanval en later doen al mij spieren pijn kent iemand dit ?

Ik heb al 20 jaar mijn rijbewijs en sinds 13 jaar ontzettende schrik op de snelweg. Het invoegen gaat prima maar als ik op de grote weg zit gaat het me allemaal te snel om me heen. Ik krijg het gevoel dan met de stroom mee te moeten.

 

Meestal na een minuut of tien krijg ik het dan plots warm, ga zweten, kan niet meer goed de dingen waarnemen, word misselijk, heel vervelend allemaal. Het liefst zou ik op dat moment uit de auto willen vluchten.

Het is begonnen in een emotioneel zware tijd: mijn moeder was stervende en ik moest haar bezoeken in het ziekenhuis. Op weg naar het ziekenhuis kreeg ik toen op de snelweg de paniekaanval.

 

Hoewel ik vanalles geprobeerd heb: cognitieve therapie, EMDR, het gewoon gaan rijden en mijn angst facen .... Het hielp allemaal niet. Ik baal er enorm van en schaam me ook voor mijn angst. Zou er graag vanaf willen. Voor nu rijd ik alleen nog maar op de B wegen.

Ik heb ongelofelijk rijangst, korte wegen rijd ik nog ivm met mijn werk is dat wel een must.
De snelweg langere tijd niet gereden
Ik heb ook een gekke angst om de schakkel in zn 5 te zetten omdat ik bang ben dat ik daardoor even te sloom ga of dat de schakkel blijft hangen of in de 3 schiet.
Ik zou graag de snelwegen willen gaan rijden, voor naar mijn partner toe te rijden of verdere uitbreiding van mijn werk.
Ik moet specifiek kijken of het wel een korte niet te moeilijke wegen zijn om mijn bestemming te kunnen en willen bereiken.
Ik heb ook erg last van mijn concentratie na werk voel ik mij uitgeblust dus rijden word extra spannend omdat ik mij erg suf voel bij inspanning zowel werk als sociale contacten/prikkels.

Hoi,
Ik heb jaren mijn rijbewijs maar heb rijangst.
Sinds kort krijg ik rijangstbegeleiding waar ik 3 uur begeleiding krijg.
Ik rij niet continue 3 uur want eerst babbelen wij wat en dan ga ik rijden.

Tijdens het rijden stoppen wij even om even bij mij zelf na te gaan hoe ik mij voel.
Om de 2 weken krijg ik les van haar en dan is het de bedoeling dat ik dan zelf ga oefenen.
Maar...ik heb niet geoefend ?
Ik snap mij zelf niet waarom ben ik zo bang/onzeker wat ik zou kunnen mee maken op de weg.

Ik kan er ook met niemand erover praten.
En voel mij zo alleen met dit probleem.

Ik heb een paar jaar geleden een duizel aanval gekregen achter het stuur. De wereld draaide echt alle kanten op ik had toen wel enorm stress. Nu heb ik angst gekregen om te rijden. Ook durf ik niet in andere voertuigen te rijden automaat of grote autobus. Ik ben bang dat het weer gebeurd vooral als ik lang en ver moet rijden word het me teveel en krijg ik paniek gevoelens. Help wil hier vanaf.

Hoi ik sinds 3 weken eindelijk me rijbewijs in 1 x geslaagd met alleen maar positief commetaar maar ik durf niet alleen weg te gaan nu ik alleen de weg op moet. En dat terwijl altijd op de scooter rijdt en elke mnd 1250 km weg rijd en ik durf niet in me eigen auto te rijden iemand tips

In 2012 mijn rijbewijs gehaald en vervolgens 6 jaar op kamers gegaan en daardoor eigenlijk niet meer gereden. Vervolgens vond ik een baan in mijn eigen dorp. Conclusie = ik rij praktisch nooit en zeker niet alleen. Ik rijd wel eens in de auto van mijn vriend maar die heeft een erg grote en lage auto en daar voel ik me helemaal niet prettig bij.
Afgelopen jaar zelf opnieuw 5 rijlessen genomen, ging allemaal prima, maar ik rijd nog steeds niet en ik betrap mezelf erop dat ik excuses verzin om niet te hoeven rijden.
Ik weet niet meer hoe ik van mijn rijangst afkom, maar het voelt gewoon alsof ik een soort van trucje uitvoer en eigenlijk helemaal geen inzicht heb en ieder moment domme fouten kan maken of een ongeluk veroorzaken..

Ik heb nu mijn 20 uur gehaald ik mag alleen rijden. Maar ik ben zo bang dat ik ergens tegen rij of iemand niet heb gezien of dat ik toch niet snel genoeg oversteek waardoor de andere persoon toch tegen me rijd. Ik vindt het zo moeilijk want ik rij wel heel graag met de auto maar het gevoel dat er niemand meer bij is maakt me bang. Het verkeer is zo enorm druk geworden met de jaren je moet 100 ogen hebben.

Hoi! Ik weet niet of dit forum nog actief is. Maar ik wil mijn verhaal kwijt. Ik rijd graag in auto, wanneer mijn vriend naast me zit of wanneer het gewoon daglicht is en ik even richting mijn moeder rijd. Maar wanneer ik 's nachts moet rijden of meer dan 20minuten ver moet rijden word ik angstig. Zelfs op voorhand pieker ik erover dat ik dan in het donker richting huis moet rijden. Ik stel me dan vanalles voor. Dat ik autopech zou krijgen, klapband of een ernstig ongeval... iemand tips of iemand die hiervoor al eens naar een psycholoog is gegaan? Ik vertrouw gewoon auto's niet echt terwijl mijn omgeving zegt dat er niks kan gebeuren! Help.. 😢

Ik heb 14 jaar geleden een bijna dood ervaring gehad omdat ik niet aan het opletten was tijdens het fotograferen. Daardoor dacht ik dat gebeurt mij geen 2e keer en en mij erg gaan focussen op omgevingsgevaar. Dit uitte zich toen ik op de rijksweg langs een stilstaande file reed met 100km/u. Het werd ineens zwart voor mijn ogen en ik ben gaan schreeuwen tegen mezelf. Ik kon de auto niet langs de kant zetten want daar stond dus een file.

Nadat het zwart voor de ogen verdwenen was heb ik gewoon mijn weg vervolgd.
Naar de dokter geweest en hartfilmpje laten maken. Er was geen afwijking te zien.

Jaren met een vreemd gevoel gereden maar nooit heb ik mij laten weerhouden om op de rijksweg te rijden. Ik schrok van de gekste dingen. bv met mijn zonnebril op een tunnel inrijden terwijl ik was vergeten dat ik mijn zonnebril op had. Dus dat was mij ineens iets te donker. De rest van de rit zat ik dan met een bonkhart en met de gedachte dat ik ook terug moest door de tunnel. Ik vertikte het om de tunnel te vermijden en met een positief gevoel toch de terugreis door de tunnel gereden.

Nu het laatste jaar werd de angst steeds erger. Als ik ergens heen moest zat ik mij al een paar dagen van tevoren van alles in te beelden. Dus de angst voor de angst leefde in mij.

Ik ben naar de dokter geweest en ben doorverwezen naar een psycholoog.
Daar heb ik een EMDR behandeling gehad. De psycholoog zei tegen mij als het niet werkt gaan we net zo lang door tot het wel werkt.
Ik moest al mijn bijna doorervaringen opnoemen en dat waren er 7 in mijn geval. Ik moest voor de behandeling de meest "erge" in gedachten nemen.
Na 4x ( sessies) naar het lampje gekeken te hebben kon ik aan het voorval denken zonder emotie. Het was in 10 minuten gebeurt. De psycholoog zei ook hoe harder je huilt des te beter dat het werkt ook al is het jaren geleden gebeurt.

Wat er gebeurt tijdens de EMDR is dat de angst in je werkgeheugen zit. Dit zorgt er voor dat je lichaam meteen in de overlevingsmodus schiet bij het minst geringste dat er gebeurt. Door aan het voorval te denken tijdens het kijken naar het lampje denken je hersens " O, er is iets belangrijkers laat ik even ruimte vrijmaken in het werkgeheugen" Het voorval wordt dan in je lange termijn geheugen ( oftewel je harde schijf om het even in computertaal te zeggen)
Bij mij heeft het enorm geholpen. Het voorval zit nu verder weg en als ik nu schrik wordt het gefilterd en blijft de paniek reactie achterwege. Je zal het natuurlijk nooit vergeten waar je bang voor was maar de hersenen gaan er nu anders mee om.
Ik heb weer lol in het rijden en het kan mij niet hard genoeg gaan bij wijze van spreken. Ik hoop dat ik nu iemand over de streep heb geholpen om toch weer een EMDR behandeling te ondergaan ook al werkte het de eerste keer niet.

Ben nu 56 jaar, heb meer dan 30 jaar mijn rijbewijs, maar vermijdt snelwegen, bruggen, tunnels. Alles waar ik niet snel af kan. Mijn angst is de controle te verliezen en een black out te krijgen met al de gevolgen vandien. Ik heb ooit zo'n 25 jaar geleden een paniekaanval op de snelweg gehad en kon er toen niet meteen van af. Er waren tijden dat het rijden beter ging, maar steeds kwam de angst toch weer terug. Ik rijd nu b wegen en vermijdt de rest. Ik heb in die jaren van alles gedaan, cognitieve gedragstherapie, rijden met een rijangst instructeur, hypnose, dit helpt even, maar dan komt de angst toch weer terug. Ik geloof niet dat dit ooit nog over gaat, dit zit te diep en duurt al te lang. Het is nu wachten op de zelfrijdende auto's 😂

Ik mocht altijd graag autorijden,zelfs pittig af en toe,maar sinds in de lockdown en daarna veel minder tot bijna niet gereden.tussendoor door val pols gebroken,laatst nog van de fiets gekletterd,mijn ogen worden slechter,allemaal punten die mij er niet zekerder hebben gemaakt

Hallo,

Ik heb sinds een kleine maand mijn rijbewijs gehaald. Ik ben 23 jaar dus dat is sowieso al laat om het te halen maar ik vond autorijden helemaal niet leuk. Elke les had ik enorm veel stress, zelfs de dag voor de rijles had ik al enorm veel spanning en keek ik er tegen op. Uiteindelijk gingen de lessen steeds beter en beter. Ik ben dan ook in 1 keer geslaagd voor het praktijkexamen. Ik ben heel blij dat ik nu mijn rijbewijs heb.

Maar nu begint pas het echte werk. Nu moet ik rijden in de auto van mijn vriend. De eerste keren viel ik steeds stil en had ik het gevoel dat ik de auto totaal niet onder controle had. Het schakelen lukte ook minder goed en ik lette minder goed op mijn omgeving en snelheid. Uiteindelijk kreeg ik een paniekaanval omdat ik het gevoel had dat alles misging. Ik reed ook de eerste keer in het donker en had het gevoel dat ik echt niks zag.

Nu heb ik na alle stress eindelijk mijn rijbewijs gehaald en dacht ik dat ik rust zou vinden maar niks is minder waar. Elke dag heb ik stress om auto te rijden en kijk er enorm tegen op. Ik vraag mij af hoe het mogelijk is dat ik mijn rijbewijs gehaald heb. Ik heb het gevoel dat ik er plotseling niks meer van kan terwijl ik tijdens mijn rijlessen wel dat gevoel had.

Hebben jullie tips tegen angst en stress om achter het stuur te kruipen?

Dankjewel :)

Een half jaar geleden heb ik een ongeluk gehad. Ik fietste naar huis en had een scooter niet gezien bij een kruising. Hij reedt me aan. Ontzettend veel pijn. De scooter rijder boos.. jij had moeten stoppen! Het klopt ik had haaientanden. Maar ik weet zeker links, rechts, links te hebben gekeken. Het is een veradelijke bocht met hoge bomen. Sorry sorry was het enige wat ik kon zeggen. Al snel kwamen er mensen me helpen. Alles uiteindelijk goed opgelost. Maar een jaar lang last van m'n been als gevolg. En nog vervelender de angst.. op de fiets ben ik enorm gespannen. Ik fiets nog iedere dag naar werk, maar ben na een tocht helemaal op. Ik wil ontzettend graag mijn rijbewijs halen. Maar ik durf niet. Als ik al zo'n fout maak op de fiets.. ik hoop binnenkort met een EMDR behandeling te kunnen starten. En misschien dat het delen van m'n verhaal ook al helpt :).

Ik heb nu ongeveer een maandje mijn rijbewijs. Alles ging prima en ook in een keer gehaald. Toch heb ik nu door faalangst enorme stress als ik de auto in moet en vermijd ik dit het liefst. Ik ben bang dat ik niet goed genoeg ben op de weg en dat ik mensen in de weg zit als ik ga rijden. Ook ben ik bang dat er toch iets gebeurd.. Ik probeer mezelf constant zo ver te krijgen om te rijden maar als het dan zo ver is ben ik een dag van tevoren al enorm gestrest.

Door hooggevoeligheid ben ik altijd vatbaar geweest voor piekeren en angsten. Jaren geleden kreeg ik de diagnose OCD (vooral dwanggedachten / intrusies). Dankzij medicatie ging het veel beter, maar om één of andere reden doet dit zich nu plots voor in de auto. Ik ben op de snelweg ontzettend bang om de controle te verliezen en bewust ergens tegenop te rijden. Het zweet breekt me uit. Ik kan de gedachte niet uit mijn hoofd zetten dat het ooit echt gebeurt. Ik voel me de hele dag compleet in paniek.
Mocht iemand een gelijkaardig verhaal hebben / kennen, kan het misschien deugd doen om ervaringen uit te wisselen.

Ben nu 60 geworden; en er word mij nog altijd verweten waarom ik niet met de wagen durf rijden!
Geloof me; ik heb het genoeg geprobeerd!
Steeds met een kloppend hart en het zweet in de handen
Overmand van angst geef ik het tenslotte iedere keer op!
Dat is nu al zeker 35 j geleden
Ik heb altijd geluk gehad dat mijn partner graag rijd
En me. Dit nooit verweten heeft
Maar we worden ouder he!!
Stel dat mijn partner ziek of hulpbehoevend wordt??
Zou er een rijschool bestaan voor mensen met rijangst
Groetjes paul

Ik heb sinds een jaar mijn rijbewijs. Ik ben 59 jaar. Mijn angst is dat ik het heel vervelend vind als mensen achter mijn rijden. Tijdens mijn rijles heb ik hier geen last van gehad. Ik ga daardoor ook sneller rijden wat natuurlijk niet de bedoeling is. Het rijden vind ik op zich best wel leuk. Misschien heeft een van jullie hier een oplossing voor.

Ik heb een paar weken geleden mijn rijbewijs behaald. Wellicht zou je verwachten dat ik dat heel leuk vind en graag auto wil rijden. Dat is helaas niet zo.

Ik ben ontzettend bang om alleen in een auto te rijden. Ik ben bang dat ik ongelukken veroorzaak of dat ik een foutje maak als ik alleen rij.

Tijdens de rijlessen had ik het vertrouwen dat er iemand kon ingrijpen, als het fout ging.
Er is echter nooit iets gebeurd tijdens de rijlessen, waar deze angst door zou kunnen komen. En toch durf ik nu niet te rijden.

Iedereen zegt dat ik niet voor niets mijn rijbewijs heb behaald en dat ik dus echt wel kan rijden. Ik weet ook wel dat ik niet zomaar mijn rijbewijs gehaald heb, maar ik mis het vertrouwen dat ik echt kan rijden.

Zijn er meer mensen die hier last van hebben (gehad)?
En wat zou ik hieraan kunnen doen?

Hallo, ik wilde even checken voordat ik mijn verhaal deel of deze website actueel is.

Toen ik 10 was een zwaar auto ongeluk meegemaakt, op de snelweg vloog onze auto meerdere keren over de kop en kwam terecht in een sloot (waar gelukkig geen water in zat) enorm harde klap gekregen en bewusteloos geraakt (mijn 2 zusjes niet) maar toen ik weer bij bewustzijn kwam zag ik mijn moeder onder het bloed zitten naast een trauma helicopter en ik dacht op dat moment dat ze niet meer leefde en begon mijzelf te knijpen (ik dacht dit kan niet echt zijn). Sindsdien meerdere rijscholen gehad maar soms bij bepaalde situaties schiet de angst er op een of andere manier in. Zou dit onbewust door de eerdere ervaring kunnen komen? Inmiddels 29 en nog steeds geen rijbewijs, ik denk dat ik voor een motor ga (heb ook meer het gevoel daar meer controle over te hebben).

Dag allemaal, ik heb enorm angst om mijn rijbewijs te halen... In december/ januari voor de corona crisis, heb ik een aantal lessen genomen aangezien ik zonder begeleider wou oefenen op de baan. De rijschool heeft me het advies gegeven om toch met begeleider verder te oefenen aangezien ik totaal nog niet klaar leek om alleen te oefenen. Dus ik heb de helft van mijn rijlessen alvast genomen en de anderen geannuleerd. Vanaf toen heb ik met de vader van mijn vriend gereden. Dit ging vrij goed, maar er zijn toch nog dingen die ik wat fout doe. Dit geeft veel frustratie en ook nog eens demotivatie. Ik voel een beetje een druk want er is al bijna 1 jaar voorbij... Soms heb ik ook last van uitstelgedrag omdat ik dan totaal geen zin meer erin heb en ook is dit te wijten aan mijn angst. Herkenbaar?

Ineens kreeg ik het gevoel dat ik links niet meer in durfde te halen met angst mn stuur zo strak vast houden en zo gespannen zitten zweet in mn handen en ook die rottige linker bochten niet meer durf te nemen ook gevoel hebben dat ik naar de vangrail getrokken word verschrikkelijk dat dit allemaal zo ineens kan gebeuren

27 jaar gelden ben ik betrokengeweest bij verkeersongeval nu heb ik nog stees angst omte rijden ben niet zeker meer als ik rij durf alleen in dorp te rijden niet op de autoweg snelweg ben zo bang om te rijden mijn omgeving berijp niet dat ik zo angstig ben om auto te rijden en nu is de rijbewijs van mijn man ingevordert dus nu moet ik weer auto rijden heb geen keus maar ben zo bang om te rijden ben vrouw van 50 en iedereen zegt jii kan toch rijden terwijl ze weeten dat nooit meer auto rijd

Ik heb onlangs een nieuwe auto gekocht en heb daar meteen een ongeluk mee gehad met een brommer. Niemand was gewond en er is verder niets erg. Maar sinds dien heb ik een enorme schrik & vermijd ik drukke plaatsen of plaatsten die op de plaats van het ongeluk lijken. Ik heb de indruk dat ik ongelukken uitlok door de angst. Ben onlangs op een stenen blok gereden omdat ik de auto's zo erg wou mijden. Ik ben erg bang, wil niet meer in de auto en ben zelfs bang om naast iemand te zitten in de auto.

In januari heb ik een auto ongeluk gehad. En zelfs nu heb ik last van mijn nek en schouders. Erg vervelend. Ik kan mijn werk niet ten volle doen. En ook leuke dingen zoals een avondje uit lukken nog niet.

 

Daarbij ben ik angstig geworden in het verkeer. Ik schrik me steeds wezenloos. Of ik nu zelf rij of mijn partner, dat maakt geen verschil. Door die angst ben ik ook veel meer boos op de andere weggebruikers. Ik betrap me op boze gedachten over bumperklevers en snelheidsduivels.

 

Ik vind het rijden niet meer leuk Liever rijd ik niet meer. En tegelijkertijd weet ik dat dat niets oplost, en het alleen maar erger maakt. Ik geef het nog 1 maand heb ik met mijzelf afgesproken. Daarna moet ik toch eens hulp zoeken denk ik. ....

Hallo iedereen

In september heb ik een auto ongeval gehad. Ik reed toen nog met mijn L.
Ik zag een bestuurder over zijn haaientanden staan en toen ik voorbij reed dacjt ik; Rij alsutblieft niet verder. Op dat moment rijdt hij verder, waardoor hij tegen lijn passagierskant zit. Ik ben de controle over het stuur verloren en ben op een middenberm belandt waarbij ik een verkeersbord heb mee gehad.

Een maand ben ik mijn auto kwijt geweest voor herstelling. Ik had niemand die me weer op gang wilde helpen.
Sindsdien heb ik enorme schrik om te rijden.
Iets wat daarvoor zonder problemen lukte , lukt nu niet meer. Auto rijden vermijd ik nog het liefste van al. En als ik dan in de auto zit heb ik imens veel stress.
Als ik dan het openbaar vervoer wil nemen , bekijken mensen mij alsof ik gek ben. Ik schaam mij diep. Ik heb wel mijn rijbewijs , maar toch. Er zijn al heel wat traantjes gevloeid omdat iedereen het precies belachelijk vindt. Niemand begrijpt precies waarom ik het auto rijden het liefst vermijd. Zelf als passagier heb ik schrik.

Binnekort heb ik een terugkomment. Ik denk er aan om even niet auto te rijden tot dan.

Hopelijk komt snel het vertrouwen terug. :(

Ik heb een rijangst ontwikkeld sinds ik na de geboorte van onze dochter zo uitgeput ben geraakt door alle slapeloze nachten (ze was een huilbaby), dat ik mezelf niet meer achter het stuur vertrouwd. Het idiote is dat ik autorijden ontzettend leuk vond en nu durf ik het al acht jaar niet meer.

Ik schaam mezelf hiervoor en hoop een goede therapeut te vinden die mij met EMDR kan helpen.

Ik heb nu ruim 2 jaar mijn rijbewijs en nog steeds niet alleen gereden. Mijn angst voor het rijden is toegenomen. Er is mij meerdere keren aangeboden om in iemands anders auto te rijden, maar dit durf ik niet.

Ik wil een auto kopen, heb die nu ook echt nodig. Dus heb ik dit jaar weer wat rijlessen genomen. Dat ging goed, dit is ook natuurlijk dat er iemand naast mij zit die kan ingrijpen.

Het zit tussen mijn oren en focus mij teveel op de angst, waardoor die groter wordt. Ik heb een vermogen betaald voor mijn rijbewijs en terecht gehaald. Hoop dat ik de angst kan overwinnen en toch die auto in ga stappen.

Ik heb zelf geen rijbewijs maar vind de snelweg echt vreselijk. Zal met vreemden ook nooit een eind over de snelweg gaan. Hou niet van de drukte en snelheid ben echt angstig wat kan ik hieraan doen ? Herkennen mensen dit ?

Ik was ook ontzettend angstig in de auto, alleen als ik zelf moest rijden. Vaak heb ik op parkeerplaatsen gestaan om mijn vriend te bellen ter geruststelling.

 

Mijn moeder had hier ook veel last van. Tijdens een familieopstelling zijn we er achter gekomen dat het wellicht te maken heeft gehad met het verongelukken van de oudste zus van mijn moeder in het verkeer, tijdens dichte mist.

 

Zij is plotseling uit het gezin weggerukt en dat had een traumatische uitwerking op het gezin, vooral er niet meer over spreken om het verdriet te vermijden. De familieopstelling bracht het een en ander in beeld waardoor ik het beter los heb kunnen laten.

 

Dit trauma schijnt vaker voor te komen maar ik had er nog nooit van gehoord.