Leer traumas omarmen

Mijn verhaal van ptts is uit de hand gelopen. Ik wist niet dat mijn ptss zo diep zat.

Vind het heel moeilijk om te delen. Maar ga het toch proberen.

Ik heb veel stress meegemaakt in mijn leven,veel heftige angsten, veel onzekerheid, veel oveiligheid en veel traumas. Op een dag was mijn lijf op. Mijn zenuwen overhit. Mijn spraak weg. Mijn coordinate. Alles was ik kwijt. Ik kon niets meer. Ik was thuis en ik kon niemand bellen. Uit angst om dood te gaan heb ik geprobeerd mijn lijf wakker te maken, douchen enz. Toen lukte het bellen net op tijd. Ik kon alleen maar zeggen: mijn hoofd mijn hoofd. Ik ging liggen op bed en viel in een bewusteloosheid. En kreeg een bijna doodervaring. Mijn hele leven zoefde voorbij. Ik dacht dat het over zou zijn...

2 uur later kwam plots de ambulance, politie en riagg binnen. Ik kon niks zeggen. Had geen woorden meer en was in shock.

Toen tilde ze op de ambulance, en werd ik weer wakker in een gesloten Inrichting. Dat heeft 20 jaar lang geduurd, in en uit opnames. Maar alles wat ik gezien heb daar was nog vreselijker dan mijn eigen traumas die niet opgelost werden. Maar mijn klachten kwamen ergens vandaan! Het had een oorzaak, meerdere. Neurologisch en geestelijk.

Wat ik ervan geleerd heb, Leer traumas omarmen, ze kunnen je leven overnemen en zelfs je lichaam. En mensen ook al bedoelen ze het goed, kunnnen het soms op de verkeerde manier aanpakken en dat kan schadelijk zijn voor je welzijn. Ik hoop dat andere mensen die traumas hebben op tijd goede hulp krijgen. En nooit zon lang traject hoeven mee te maken als ik. En ook niet zo onveilig. Het kan je leven ingrijpend veranderen.

Fleur