ik schrik als ik lees hoeveel mensen dit ook hebben

Ik kamp dus al enkele jaren met een angst voor ziekte, en jeetje hoe hard ik schrik als ik dit lees hoeveel mensen dit ook hebben. Ergens ook wel een geruststelling om te weten dat ik niet alleen ben.

Ik ben momenteel 21 jaar en de angst is begonnen rond mijn 16-17 jaar. Het neemt zoooo hard mijn leven over, dat ik niet meer kan genieten van de dingen en continu onder stress sta en aan het piekeren ben over wat ik nu weer mankeer. In februari in 2020 heb ik een hersenscan laten nemen, en er was niks aan de hand, voor een maandje terug gerust gesteld. Nu is het weer zo erg, ik heb in 2 weken tijd vernomen dat 3 personen van bij mij in de buurt overleden zijn aan kanker, en je wilt niet weten wat er dan in m’n gedachten omgaat ‘ik weet het zeker, ik heb kanker’ mijn angst voor kanker is zo groot. Vroeger bezocht ik wekelijks een dokter en nu ontwijk ik een dokter, uit schrik dat die me zal doorsturen naar het ziekenhuis voor scans, en toestanden. Ik heb al sinds oktober een knobbeltje achteraan op mijn schedeltje en je hoort het al komen ‘ik heb botkanker’, natuurlijk heb ik de diagnose zelf gesteld toen. Toen ik in oktober bij de dokter zat heb ik dit aangekaart en hij zei dat ik me geen zorgen moest maken als het niet groter werd, en omdat ik zwanger was dat hij me liever niet in der de scan wou sturen, dat ik het gewoon in de gaten moest houden. Nu is mijn zwangerschap jammer genoeg misgelopen, en ligt mijn focus weer volledig op dat knobbeltje. Mijn partner vindt het ook vermoeiend en zegt dat aangezien ik nu niet meer zwanger ben dat ik dan maar naar de dokter moet om het te laten nakijken en vragen voor een scan. Nu verdoezel ik het allemaal en denk ik ‘neen, de dokter heeft gezegd dat ik me geen zorgen moet maken als het groter wordt’ terwijl ik nu wel perfect voor een scan kan gaan. Wat denken jullie? Wat zou ik doen? Mijn angst om doorgewezen te worden naar het ziekenhuis, om dan een slechte diagnose te krijgen en mijn lijdensweg te zien met de dood als gevolg, neemt mijn leven volledig over, maar ik kan me er niet overzetten om naar de dokter gaan. Momenteel 2 sessie’s gehad bij de psycholoog, maar dit helpt ook niet... pff, het is echt erg zo vermoeiend. Veel sterkte met iedereen die hiermee te maken heeft, het zijn echt donkere gedachten...