Angstfobietherapie.com › Lotgenoten forum › Hypochondrie › Ik maak mezelf gek met ernstige ziektes

Ik maak mezelf gek met ernstige ziektes

Ik word me er steeds bewuster van dat ik mezelf gek aan het maken ben met ernstige ziektes. Ik heb nu al een paar testen gedaan en telkens kwam er geen aanleiding tot ziekte uit. Dan voelde ik me weer een weekje goed, maar daarna stortte ik weer in.

Ik ben er wekenlang van overtuigd geweest dat ik lymfeklierkanker had wegens een knobbeltje in mijn hals. Toen heb ik een echo laten maken en de dokter zij dat het niks ernstigs was. Dat heeft me iets meer dan een week rustig gehouden. Maar daarnaast had ik ook al heel lang het idee dat ik teelbalkanker had. Dus toen ging mijn aandacht volledig daarheen. Ik voelde krampjes in mijn liezen en soms een drukkend gevoel op mijn onderbuik. Soms trillen mijn ballen of raak ik in paniek omdat mijn libido verlaagd is. Van de week was ik grieperig en ook dan raak ik in paniek. Dan ga ik gelijk verbanden leggen. “Vroeger was ik nooit zo vaak ziek en nu opeens 2x in een jaar”. “Gaat mijn weerstand omlaag?” “Komt dat door kanker?” Zo gaat het de hele dag door. Toen de dokter twee weken geleden vroeg of ik last had van gewichtsverlies zei ik dat ik dacht van niet. Sindsdien ben ik constant mijn gewicht aan het checken om te kijken of ik ben afgevallen en ik eet extra veel om dat dan “tegen te gaan”. Ik weet dat het nergens op slaat, maar toch doe ik het. Het is zo raar om bewust te zijn van je eigen gekte, maar er niks aan kunnen doen.

Als ik dan alle ervaringen van mensen lees die ook kampen met hypochondrie, betrap ik mijzelf erop dat ik dan denk: “ja jullie hebben misschien hypochondrie, maar ik weet zeker dat ik iets heb.” Ik vraag me af hoe jullie hierover denken.

De centrale vraag die ik me constant stel is:
Voel ik iets, omdat ik er telkens aan denk? Of denk ik iets, omdat ik het telkens voel?

Ik ben nu 20 jaar oud en vind het een vervelend idee dat ik het niet kan oplossen. Het belangrijkste is denk ik, dat je het moet kunnen accepteren. Accepteren dat ik ziek kan worden en accepteren dat ik dood ga. Dat is iets wat natuurlijk ontzettend moeilijk is en dat heeft heel veel tijd nodig. Maar ik ga eraan werken. Ik ben mezelf ook al meer aan het richten op de belangrijke dingen in het leven om zo een hoop stress te kunnen verlichten. Binnenkort ga ik naar een psycholoog die mij hier hopelijk in kan begeleiden. Daarnaast vind ik veel rust in mijn geloof en weet ik zeker dat er mooie dingen voor mij staan te gebeuren.

Groetjes

Anoniem

> 2 jaar geleden

Reageer

Toon reacties

Reageer:

“De centrale vraag die ik me constant stel is:
Voel ik iets, omdat ik er telkens aan denk? Of denk ik iets, omdat ik het telkens voel?”

Ik denk beide: je voelt iets omdat je er constant aan denkt en je denkt het omdat je van alles voelt. Een negatieve vicieuze cirkel die ik herken en zelf ook niet weet te doorbreken.

Fijn te lezen dat je ondanks de negatieve gedachten toch zo positief kunt zijn. Hoe is het gegaan bij de psycholoog?

Mia

> 2 jaar geleden

Reageer:

Hallo allemaal,

Ik ben een vrouw van 27, al 6 jaar lang heb ik last van hypochondrie..
Sommige periodes erger dan de andere. Op dit moment is het weer ondraaglijk en merk ik dat ik niet goed kan functioneren omdat ik continu bezig ben met wat ik voel in mijn lichaam! Rechts in mijn hoofd voel ik een doffe pijn, ben hier al mee naar de dokter geweest, er zijn wat testen gedaan en alles is goed! Toch maak ik me hier 24 uur per dag druk om, slaap niet in de nacht, alleen maar paniek aanvallen. Nu is het mijn hoofd morgen kan het weer een andere pijn zijn waar ik mij druk om maak. Ik ben doorverwezen naar de GGZ maar ivm een wachtlijst duurt het erg lang voordat ik een intake gesprek heb. Ik wilde mijn verhaal gewoon even kwijt en het is voor mijzelf toch wel fijn om te lezen dat ik niet de “enige” ben die dit probleem heeft.. geeft enigszins wat troost!

Anoniem

> 2 jaar geleden

Reageer:

Ook ik heb last van hypochondrie.
Maagpijn misselijk zuurbranden diarree.
Denk het ergste .wie helpt mij.

Iingrid

> 2 jaar geleden

Reageer:

Bij mij speelt het ook erg in vlagen op. Maar vooral de laatste 2 jaar heel erg. Als kind mijn vader verloren. Daardoor ben ik altijd erg alert en verantwoordelijk geweest. Geen echte puber streken gehad ook.

Daarna ging het heel lang goed. Ik ben inmiddels moeder en nu merk ik weer dat ik last heb van verantwoordelijk zijn, alert zijn. En helaas ook op ziektes. Tijdens 1 van mijn bevallingen is het mis gegaan medisch ( door een artsenfout) en ben ik op het IC beland. Dat was kantje boord.

Als moeder van 4 jonge kinderen pak ik ook alle virussen op. Überhaupt vermoeid. Maar de laatste 2 jaar gaat het echt niet lekker. Behalve geregeld ziek ook een long instelling en Corona achter de rug en daarnaast veel psychisch leed. Een vriend overleed aan kanker, een collega verloor haar kind bij een ongeluk. En ik maar malen, angsten hebben. Het is afschuwelijk. Van alle stress kreeg ik gordelroos op mijn borst. Voor de zekerheid moest ik ook een mammografie maken van de huisarts. Dat is nu 2 maanden geleden en het blijft maar malen; hebben ze wel goed gekeken? Waarom heb ik nog pijn? ‘S nachts heb ik paniek aanvallen.

En elke dag neem ik me voor boven mijn angsten te gaan staan, de uitvoer is er alleen niet naar

Klaasje

> 2 jaar geleden

Reageer:

Wat is jouw verhaal herkenbaar! Bij mij verplaatst de angst zich ook voortdurend naar andere plekken in mijn lichaam. En als een domter ergens een opmerking overmaakt, dan gebeurt dat ook daara bij mij (zoals afvallen, nachtzweten). Wat is hypochondrie toch een lastige aandoening. Ik wens je veel sterkte!

Sandra

> 2 jaar geleden

Reageer:

Hallo
Zo herkenbaar
Ik denk nu dus naar een maag onderzoek dat ik een bloeding heb wat ze niet weten
Omdat ik een lage bloeddruk heb en wat gedesoriënteerd ben
Niet gek na bijna week amper slapen
Gisteren was het ook nog mijn hart ik ben deze week al 3 x opgenomen
En blijk niks te hebben
En dan denk ik miss was het er toen nog niet wat als dit of dat
Heel dag ben ik mijn klachten op aan zoeken en overtuig dat ik dood ga
Ik loop ook constant met bloeddrukverlagend wat me nog gekker maakt
Ging tijd goed ben nu terug bij af het vreet aan mij
Ik zie wat ik me kinderen en man aandoe maar kan mezelf niet stoppen
Ik zal graag met iemand erover willen praten
Ben bang dat ik zo word opgenomen gek word etc
Ik wil mezelf terug

Frieda

> 2 jaar geleden