Ik durf geen arts te bezoeken

Ik durf ook niet meer naar de huisarts. Ze zien me aankomen. Ik word ook niet goed van mezelf, ben de afgelopen tijd al vaak geweest en ik geloof de huisarts toch niet. Want die weet toch niks. Sinds ik in de overgang ben is mijn hypochondrie echt 100 x erger geworden. Maar altijd angst voor kanker. Ik heb geen idee waar dat vandaan komt. Ik wijt het eraan dat ik graag controle over alles wil hebben, maar dat kanker iedereen kan overkomen, dus ik heb er geen controle over. Ik check alles en lees ook alles erover, wat natuurlijk waardeloos is. Elk symptoom heb ik, mijn einde is nabij en ik moet mijn kinderen achterlaten. Ik ben zelfs al zover dat ik brieven wil opstellen voor mijn kinderen, omdat ik daar nu nog fit genoeg voor ben. Het is een vreselijk iets, hypochondrie, het ontneemt je alles. Paniekaanvallen, maagklachten, pijnen, doemdenken de hele dag door. Kost zoveel energie, maar kan dit niet stoppen. Ik lees van andere hypochonders dat ze na psychische hulp ook niet beter werden, dus dat helpt ook geen klap. Het document opstellen klinkt simpel, maar hoe kom je dan even op een nieuwe gedachte?

Hoi Rita, dank voor je verhaal ik heb er wel wat aan ,ik ga ook opschrijven .
Ik ben inmiddels ook bijna 59 en al 33 jaar een hypochonder vreselijk,wat een angst ik word er soms zo wanhopig van.
Mijn vader was ook een hypochonder hij is net afgelopen juni overleden hij is 80 geworden altijd bang bang bang, hij heeft er bijna niks van meegekregen een hartstilstand waarschijnlijk
Heel snel dood gelukkig voor hem.
Ik hoop dat er ooit nog een oplossing komt voor hypochondrie het is een heel zware ziekte , ik heb er alleen geen last van als ik verliefd ben, maar ja dat houdt op een gegeven moment ook op.
Ik hoop dat we elkaar op dit forum wat kunnen steunen onderling en vooral geruststelling is belangrijk.
Lieve groetjes
Elaine

Ik durf en ga ook niet meer naar de dokter,ook niet naar bevolkingsonderzoeken,zo ontzettend bang voor de uitslag. Ik schaam me hiervoor,ook omdat mensen het dom vinden als je niet deel neemt aan bevolkingsonderzoeken,altijd hetzelfde commentaar! Ik weet het best dat ik dan er vroeg bij ben,maar de angst voor de uitslag houd me tegen. Momenteel loop ik met mn ziel onder mn arm,door corona,elk kuchje vind ik eng,stel je voor dat ik corona krijg,dan maken ze een longfoto en vinden ze vast longkanker...Momenteel gaat t ff waardeloos met me...

Ik herken me in alle verhalen hier.
Vroeger ging ik iedere keer naar de dokter. Inmiddels ga ik niet meer en doe ook niet mee aan bewolking onderzoek. Ik schaam me heel erg van Ik ben nu 50 e het gaat steeds erger met mij. Mijn familie is het helemaal klaar mee. Het is voor hun natuurlijk heel erg vermoeiend.
Ik voel me alleen em onbegrepen . Steeds de gedachten dat ik.kanker hen en binnenkort dood ga.

Liefs
Teresa

Hoi Rita, dank voor je berichtje. De huisarts gaat nog wel maar een medisch specialist vind ik eng. Maar omdat mijn leven zo lijdt onder mijn angst ga ik dan uiteindelijk toch maar. Maar intussen heb ik er dan al allerlei stressklachten (zoals maagzuur) bijgekregen. Jij hebt een medische achtergrond....ikzelf ook...denk dat dat een deel van mijn probleem is....Ik weet net iets teveel over allerlei enge ziektes...

Hele goede tip die stencils ga ik ook doen

Aanvulling misschien een beetje raar maar ik heb ook een rare smaak gehad . Geen idee of dit Bij jou zo is maar ik had een metaal smaak langdurig dit bleek door pijnboompitten te zijn gekomen . Zoek maar is op

Sorry maar ik moest gewoon lachen om je reactie. Precies wat er in mijn hoofd omgaat. Niet per se bang voor de corona, maar wat als ze een longfoto willen maken. 2 jaar geleden was ik hoogzwanger en kreeg een verkoudheid, ik heb zo nu en dan dat het op mijn longen slaat en dan moet ik even aan de puffers. Nu was ik dus zwanger en had het benauwd dus ik werd naar het ziekenhuis gestuurd...nou nou nou.. tranen met tuiten gehuild. Ze wilden inderdaad een longfoto maken, ik heb geweigerd. Ze bleven maar aandringen, mij vriend bleef aandringen maar het ging echt niet gebeuren. Test wat je wilt, echo, bloed, maar geen foto. Tot ruzie aan toe.

Als ik het wel had gedaan had het waarschijnlijk een hoop angst weggehaald, maar de angst voor kanker is te sterk

Lieve allemaal, ik ben ook een hypochonder, ben inmiddels 69 jaar en hoopte maar steeds , dat als ik ouder zou worden het minder zou worden, maar stom natuurlijk omdat te denken, want het werd alleen maar erger en corona doet er natuurlijk ook geen goed aan.
Ik heb ook een tijdje alles opgeschreven en als je dat later terug leest, dan denk je bij jezelf, ( je bent niet goed bij je hoofd)Maar de volgende dag gaan we weer gewoon verder met hypochonderen. Word er zo niet goed van, ben alleen, woon alleen, dat is maar goed ook , denk ik dan, Dit kan ik toch niemand aan doen. LIEFS

Mijn God, wat een herkenbaarheid hier! Vooral ook dat niet naar de dokter durven. Enorm vervelend voor iedereen, maar ook wel een geruststelling dat we met zoveel zijn en dat maar weer blijkt dat al onze klachtjes en kwaaltjes niet daadwerkelijk betekenen dat het einde nabij is. Voor mij helpt vooral beter in mijn vel zitten door heel lief voor mezelf te zijn (dingen doen waar ik energie van krijg, vooral even rekening houden met mezelf), dan heb ik afleiding en zijn er opeens helemaal geen pijntjes meer. Maar ja als ik eenmaal in de vicieuze cirkel van de hypochondrie zit heb ik daar natuurlijk niet altijd de energie voor en zin in, dus dan is het moeilijk om dat te doorbreken. Gelukkig lukt het soms toch. Zet hem op allemaal!!

Ik ben ook een hypochonder van het zuiverste water, 78 jaar en herken mezelf helemaal in alle beschrijvingen. Sinds een jaar of 9 houd ik een medisch dagboekje bij en dat is mij tot steun, als ik dan weer misselijk, ziek ,zwak of akelig ben ik dat boekje en het herlezen stelt me dan even gerust, zie je wel toen had je dat ook al. Helaas komt dan ook weer dat duiveltje in mijn mind en zegt: ja,ja maar toen was je jonger en nu heb je echt wat, zeker kanker.
Heb goede berichten over hynose gelezen en ga een poging doen.

Hi, een document bijhouden lijkt mij ook super handig eigenlijk! Wat voor een soort document gebruikt u?

Hoi allemaal
Gelukkig ben ik niet de enige. 54 jaar en al vanaf 8 jaar hypochonder. Slik van mijn 30ste paroxetine en dit haalt "meestal"
De scherpe randjes eraf. Maar nu in de overgang en naar de gynaecoloog geweest met problemen. Nu zitten er Cysten en krijg ik pas over 5 weken een onderzoek.....je voelt hem vast al aankomen. Heb inmiddels eierstokkanker en beeld me van alles in. Eten lukt me slecht van de spanning en val af ....ja das weer een signaal van kanker en ja opeens voel ik mijn blaas omdat de arts dit vroeg. Ja en doodsbang dat ik vocht in de buik krijg......ik heb alle google pagina's gehad en ken ze uit mijn hoofd. Ik ben moe ja das ook weer een symtoon van kanker....en zo is het cirkeltje weer rond. Ik kan mij dus ook niet focussen op iets anders. Geen idee hoe ik hier uit moet komen. Heb nog 5 weken te gaan...
Herkent iemand dit??

Ik herken t moniek. Het is vreselijk. Ik heb wat microscopisch bloed in mijn urine. Ik wil niet naar een uroloog omdat ik dit wel eens vaker lang had na een. Blaasontsteking . Ik heb een arts die niet zo goed snapt hoe ik in elkaar zit. Ze wilt dat ik t even laat checken bij een uroloog.ik wil dat niet want ik ontplof in mijn hoofd van de stress. Ondertussen blijft t in mijn achterhoofd zitten en denk ik dat ik volgend jaar dood ben. Met alle onderzoeken denk ik gelijk aan k. Ik heb ook heel veel mensen verloren in mijn omgeving aan deze vreselijke ziekte. Niets anders hoor je om je heen.

Hallo allemaal,

Heel blij dit forum te hebben gevonden. Ik heb nu 17 jaar hyperventilatie en hypochondrie. Ik durf ook niet naar de dokter te gaan. Bang dat ze iets ernstig vinden.

Ik zit thuis van het werk met een burn out en dat breng heel wat fysieke klachten mee. Uiteraard nieuwe klachten die ik nog nooit gevoeld heb… ik maak mij zo een zorgen en die angst beheers mijn leven.

Allemaal zo herkenbaar
Durf niet naar de dokter om bloed te trekken
Al jaren zo bang dat ze iets zouden vinden
Allemaal begonnen met studies vpk toen ik 40 was

Ben er nu 57

Oh oh,wat een herkenbare verhalen! Ik ben ook al 28 jaar hypochonder en mijn grootste angst is kanker,met name longkanker. Bij mij slaan de vlammen al uit als ik zomaar hoest. Ik nam ook nooit deel aan bevolkingsonderzoeken, en heb zelfs anderhalf jaar lang met een ingetrokken tepel rond gelopen, wat kan duiden op borstkanker. Uiteindelijk ben ik gebroken en heb huilend de huisarts gebeld...Zij heeft mij natuurlijk doorgestuurd en ik schudde van angst,maar het was niks! Hoe blij ben je dan! Twee maanden later kwam de enveloppe voor bevolkingsonderzoek darmkanker,ik dacht,doe het,dan ben je opgelucht! Wat denk je....ik moest vervolgonderzoeken,en ben toen 3 kilo afgevallen van angst,want er gingen 4 weken overheen voor ik aan de beurt was! Gelukkig was toch alles goed. Anderhalf jaar geleden moest ik volkomen onverwachts een longfoto laten maken, ik kwam voor onderzoek ogen.....Ook deze was goed,maar het kriebelt alweer in mijn hoofd,want het is anderhalf jaar geleden....en ben weer net zo bang dat er wat zit. Het is een vreslijke angststoornis,en er wordt wat lacherig over gedaan,dus ik hang het maar niet aan de grote klok. Ik geef jullie allemaal een knuffel.