Ik ben bang om in mn eentje te rijden

Heel herkenbaar. Ik heb al 10 tallen jaren mijn rijbewijs. Mogelijk door stress/overspanning in paniek geraakt op de weg, zo erg dat ik 112 moest bellen. Cognitieve gedragstherapie gehad en EMDR.
Cardiologisch en neurologisch niets aan de hand. Wanneer ik met iemand samen rijd gaat het over het algemeen prima. Alleen rijden is toch wel iets geworden! Ben nu onder behandeling bij Praktijkondersteuner Huisarts en die kijkt/onderzoekt wat het beste zou zijn voor mij. Ik geloof zelf in Exposure in vivo: gewoon blijven rijden, nu nog korte stukjes, maar ik wil die zo snel mogelijk uitbreiden naar grotere afstanden. Het heeft volgens mij vee te maken met hoe je je voelt als je wegrijdt. Je moet er vertouwen in opbouwen. Iedere keer als ik weer een stuk alleen heb gereden voelt dat als een plusje in mijn hoofd en dat voelt goed! Zo ga ik er maar mee door. Sterkte! Boudewijn.

zo, hier herken ik mezelf wel in. Ik heb sinds vorig jaar mijn rijbewijs. Ik haalde het pas bij de zevende keer. Iedere keer was ik voor elk examen stront nerveus. Ook durfde ik te weinig. Ik rijd gerust 80 op de snelweg achter de vrachtwagen. Ik houd niet van dat snelle en zie dan paniek voor me, vooral bij in/uitvoegen moeite. Toch vind ik rijden wel leuk maar ik durf dus eigenlijk niet zonder iemand naast me. Het is beklemmend en isolerend. Ik beperk mezelf enorm. En ik schaam me ervoor.

Ik vind dat je je nergens voor hoeft te schamen.
Ik heb het advies gekregen het ook niet voor me te houden en er vooral met anderen over te praten. Het kan zo maar gebeuren dat er iemand een goede tip heeft waar je wat aan hebt. Via Praktijkondersteuner huisarts ben ik bij een alternatieve geneeswijze terecht gekomen. Zij werkt met Auriculo Therapie. Het is een therapie die onderzoek doet naar het welzijn van bepaalde chakara's . Deze zijn in balans gebracht. De therapeute gelooft er in dat het moment zeker terugkomt dat ik weer alleen grotere afstanden ga rijden, maar dat het in jezelf goed moet voelen. Dit vraagt tijd en dat is moeilijk, want ik wil wel opschieten hiermee. Alles is een spel tussen lichaam en geest!
Voor jou veel sterkte, je hoeft je niet te schamen, je bent zo stoer dat je jouw probleem met anderen deelt en dan ben je al een eind op weg! Ik blijf je volgen en ervaringen delen via dit forum. Groet, Boudewijn

Je hoeft je echt niet te schamen. Er zijn zo veel mensen met dit probleem, daar zou je van op kijken.
Ik rij ook niet graag alleen. Zeker niet naar onbekende plekken. Ik vertrouw mezelf niet in de auto. Maar ik werk er wel aan… zoek hulp en je zal zien dat het beter zal gaan.