Hypochondrie begonnen na het overlijden van mijn man

Jeetje het is of ik mijn eigen verhaal lees.
5 jaar geleden is ook mijn man overleden aan de gevolgen van een hersentumor, en ook op 37 jarige leeftijd. Ik bleef achter met ook 3 jonge kinderen. Bij mij begon het ook allemaal een jaar na het overlijden van mijn man. Ik ben voornamelijk ook bang voor kanker en andere ernstige chronische ziektes. Ik interpreteer ook alles wat bij de ziekte hoort en focus mij ook de hele tijd op die klacht en dat kan wel weken duren totdat ik ook 1 of 2 dagen weer klachten vrij ben en weer nadien andere klachten krijg. En het zijn de meest rare klachten. Ik heb verder geen tips voor je want ik ben ook ten einde raad en wil ook weer kunnen genieten! Dus als er iemand is met tips dan zou dat inderdaad heel fijn zijn!

Wat vervelend dat de angst je leven zo beheerst. Het is echter wel heel normaal dat je je zo voelt. Het idee dat je kinderen nog een ouder moeten missen is niet te verdragen. 5 jaar geleden is ook nog maar heel kort.

Toch zou je moeten proberen om jezelf twee vragen te stellen, zodra dit gevoel je bekruipt. “Is deze gedachte de werkelijkheid of zit het alleen in mijn hoofd?” en “kan ik hier nu iets aan veranderen, heb ik er invloed op?”.

Als het antwoord twee keer nee is, dan kun je ontspannen en positieve afleiding zoeken. Je kunt niks meer doen dan goed voor jezelf en voor je kindjes zorgen. Als jij je goed voelt, dan straal je dat af aan je kinderen en de mensen om je heen.

Niet makkelijk maar oefening baart kunst. Jij kunt dat sterke vrouw. Veel geluk voor de toekomst en ik hoop dat je hier wat houvast vindt.

Groeten, Annette

Ik heb precies hetzelfde na het overlijden van mijn vriend op 38 jarige leeftijd. Hij heeft plotseling een hartstilstand gehad en dat was het.. Nu een jaar later denk ik zelf bij ieder pijntje dat ikzelf ook dood ga. Vooral rondom mijn hart.. Ik ga dan anders ademen, wordt draaierig en dan word je vanzelf niet goed. Ik vind het echt heel erg naar en wil er gewoon vanaf.. Het maakt me ook super moe.

Ik heb zelf ook allemaal angst voor elk gevoel in me lichaam.

Raar. Dan lees ik van een ander jongen mensen van rond de 20 en dan denk ik maak je niet druk. Ben zelf 45. Je kan ook is denken aan de statistieken van kanker welke komen vaak voor en hoeveel % in welke leeftijd catogorie.

Dat even terzijde zelf ga ik ook 8x per jaar dood aan kanker. Pff welke heb ik al gehad:
En jaaa opgezocht op internet

Baarmoeder of eierstok ivm afscheiding
Borst waren cystes
Hersentumor - flitsen om me oog was migraine
Oogkanker - ben ik nog mee bezig
Bot kanker - blijkbaar Frozen shoulder
Blaaskanker ivm 3 keer blaasontsteking
Hodgkin heb ik wel is gelezen weet niet meer precies de reden.
Lymf klier door puistje onder me oksel en keer in me lies
Maagkanker - bleek wel maagontsteking te hebben dus maagzuurremmers slik ik

Oh ja longkanker door benauwdheid
Meerder foto’s gehad nooit kanker maar wel klachten hou ik nog steeds blijf altijd angst.
Pijntje rug ook longen.

Darmen misschien wat mis door rommelende geluiden.

Jee wat ben ik nog vergeten.
Oh ja Bij alle partner wissels de soa niet vergeten.

Denk dat ik nog wel een en ander vergeet. Ik sommige dingen hebben Bij mij herhaald. Cystes hebben ze al 10 keer gescand ieder jaar bijna wel een keer. Ze komen en gaan . Nu ben ik minder zenuwachtig voor maar toch voel liever niet of ze er zitten want gaat toch weer opspelen.

Hoop dat jullie hieruit helpen dat mijn uitslagen meestal ook niets zijn .

Maar Bij mij gaat het ook steeds door.
Voel me ook bezwaard Bij huisarts kom voor iedere dingetje bijna huilend paniek binnen.
Kan toch eigenlijk niet!

Ook ik heb al 26 jaar hypochondrie,en dan met name voor kanker. Momenteel loop ik te hoesten,stem kwijt,dus longkanker! Huilen weer,nooit echt ontspannen. Twee weken terug eerste oproep gehad voor bevolkingsonderzoek darmkanker,braaf de test gedaan,maar toch in de kliko gegooid. Ik schaam me er ook voor,straks heb je echt borstkanker,en dan krijg je natuurlijk de schuld,had je maar naar bevolkingsonderzoek moeten gaan! Het altijd bezorgde brein...vreselijk. Liefs voor jullie allemaal. Zou best contact met iemand willen eigenlijk.