Angstfobietherapie.com › Lotgenoten forum › Hypochondrie › Hypochonder, maar geen huisartsbezoek en google is geruststellend

Hypochonder, maar geen huisartsbezoek en google is geruststellend

Ik heb ook last van hypochondrie. Alleen voldoe ik niet aan het typische beeld van regelmatig naar de huisarts gaan. Want ik vind dat heel erg lastig. Ten eerste omdat ik wéét dat veel van m'n klachten vaak kunnen komen door stress (maar ja ... je weet het niet zeker ...) en vanuit een opvoeding van 'je moet je niet aanstellen' wil ik dus juist niet dat typsiche hypochondergedrag vertonen.
Daarnaast ben ik heel perfectionistisch en 'moet' ik dus precies weten wat ik voel, wanneer, waar, hoe, sinds wanneer enz enz voor ik naar de dokter 'mag'. Dus ben ik ook vaak heel obsessief aan het controleren wat ik voel of zie wat natuurlijk ook weer heel veel stress geeft. Maar ja, dan kom ik pas van de klachten af als de stress over is, en de stress gaat pas over als de klachten over zijn ... Lekker circeltje ... Gelukkig heb ik tot nu toe al mijn ingebeelde ziektes ruimschoots overleefd ;-) en ik hoop dat waar nu de laatste tijd al m'n aandacht op gericht is, ik ook weer gewoon zal overleven. Maar als het wél iets ernstigs zal blijken te zijn mocht ik er ooit mee naar de dokter gaan ... dan heb ik ook nog eens een stemmetje dat zegt 'dan is het je eigen schuld! Je bent te laat naar de dokter gegaan!'. Maar ik realiseer me ook dat als ik naar dat stemmetje luister (dat dus ook zegt 'je mag pas als je alles heel goed weet' en 'je hoeft echt niet heen, want het is ewoon stress', het is dus nooit goed bij dat "stemmtetje" en naar de hypochondrie, ik straks misschien wel minstens eens per week bij de dokter zit. En daar wil ik gewoon niet aan toegeven .. Daarnaast google ik natuurlijk ook uitgebreid. Maar je leest vaak dat mensen dat doen om te 'bewijzen' dat ze écht iets mankeren. Maar ik doe het juist om mezelf gerust te proberen te stellen (waarbij je helaas de angstaanjagende info toch nooit helemaal kunt skippen).

Zijn er meer mensen die deze 'a-typische' dingen herkennen (het niet naar de huisarts gaan, maar niet uit angst voor iets ergs maar omdat je je er zo goed bewust van bent hypochondrisch te zijn en vanuit een stuk perfectionisme) en het googlen juist als geruststelling?

> 2 jaar geleden

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Brengt Google dan wel rust.
Ik merk juist dat het van korte duur is. O de kans is heel klein op mondkanker.....o wacht dat zal ik wel hebben 😩

Dink

> 2 jaar geleden

Reageer:

Ja heel herkenbaar. Ook hier een perfectionist, talenten niet verkwanselen en niet lullen maar poetsen.

Ik ga ook niet naar de huisarts, omdat ik weet dat het wss stress is. Kom ik daar en staat er een aantekening in dossier, en als ik ooit echt wat heb men mij dan niet serieus neemt. En ik wil het misschien dan liever ook niet weten. Dus Google ik net zolang totdat ik mezelf gerust heb gesteld, lukt aardig vanwege mijn ‘selectieve gestuurde zoekopdracht’. Heb cognitieve gedragstherapie gevolgd in 2013/14 en daar heb ik nog steeds baat bij maar het vlamt toch af en toe op (herken wel de triggers, aura migraine en dan gaat het mis: tumor/ beroerte). Momenteel wel weer al een tijd bezig met mijn lichaam en het labelen van klachten. Ga weer een dagboek bijhouden met de oefeningen, ik probeer het ook voor mezelf te relativeren en moet het ook benoemen naar mijn man en goede vrienden, maar dan schaam ik me zo en vul in wat ze dan over mij denken (komt ze weer met dat gezeur). Ik heb een enorme drijfveer om proberen mijn leven hier niet door te laten beïnvloeden, ten eerste mijn kinderen, ik wil het niet overbrengen. Ha, veel te lange reactie zie ik. Heel fijn om dit verhaal te lezen, het a typische.

Loes

> 2 jaar geleden

Reageer:

In zekere zin herkenbaar. Ik durf niet naar de dokter omdat ik dan bang ben dat zij gaat bevestigen dat ik "het" dus heb. Googlen doe ik soms. Probeer ik zo lang mogelijk uit te stellen... maar als ik het dan toch ga doen kan het 2 kanten op gaan. Of idd uitsluiten of bevestigen. Ik word er zo ontzettend moe van....

Kaatje

> 2 jaar geleden

Reageer:

Oh zo herkenbaar. Ook ik ben opgevoed niet aanstellen maar doorgaan. En ook ik ga zelden naar de dokter. 1 omdat ik dus weet dat het mijn hypochondrie is maar wel 2 dat ik bang ben dat ze zegt ja klopt je hebt een hartaanval/beroerte wat mijn 2 grootste angsttriggers zijn. En ook mocht het wel iets ernstigs zijn dat mijn stemmetje ook zegt ja eigen schuld jij gaat niet naar de huisarts. Je zit in zo'n cirkel en verdomd moeilijk om daar uit te komen. Ben nu 46 jaar en al sinds lagere school last van. Ook een tijd minder tijdens mijn tienerjaren en nu sinds een paar jaar soms volledige paniek.

Patricia

> 2 jaar geleden

Reageer:

Ik herken dit ook! Vooral het deel 'Google willen gebruiken om jezelf gerust te stellen'. Ik hoop altijd dat er iets staat waardoor ik denk: oh zie je, de kans is ZO klein! Maar helaas lees ik juist vaak dingen die mijn angst verergeren want zo werkt Google nu eenmaal vaak... (heb je last van je kleine teen dan kun je bij wijze van al kanker hebben) ik ga ook nooit naar de dokter. Maar kan zelf niet goed aanwijzen waarom niet. Misschien neem ik mezelf diep van binnen niet eens serieus genoeg, of ben ik ergens bang dat de dokter zal bevestigen waar ik bang voor ben..... hoe dan ook, je bent niet alleen!

Michelle

> 2 jaar geleden

Reageer:

Helaas heel herkenbaar.... zo ben ik ook groot gebracht en was mijn moeder net zo. Nu ze er niet meer is (overleden aan uitgezaaide kanker) wordt het er bij mij helaas niks anders van. Op het moment zit ik ook met angstaanvallen en voel van alles bij het hart, mijn gedachten doen 24 uur niks anders dan spoken en malen terwijl ik weet dat ik mezelf gek maak.. Maar wat als er echt wat is, ik voel toch die dingen, dan kan het toch niet anders dan dat er iets mis is... zo vermoeiend. Ik ben bang dat ik toch even een afspraak moet maken om mezelf gerust te krijgen of dat het bevestigd wordt..... :(

Anoniem

> 2 jaar geleden