Hevige klachten ontstaan in zwangerschap, elke dag is een HEL, PLEASE HELP

Sinds oktober een nieuwe baan met werkgever die heel veel werkdruk gaf en nare conflicten. Daarna bleek ik zwanger in december. Vervolgens had ik zoveel stress, over verhuizing en werk en creëerde ik een bevallingsangst. Ik sliep slechter en slechter en begon pijn in mijn armen te ontwikkelen, dit lijkt een reactie op spanning. De pijn is zo ondraaglijk, alsof ik met mijn vingers in het stopcontact zit. Op den duur volgden er nachten dat ik helemaal niet meer sliep en 1 nacht kreeg ik zoveel paniek en stress van het niet kunnen slapen dat het leek alsof er iets "knapte". Crisisdienst gebeld en riep dat ik gek werd, mijn zicht was ook helemaal anders alsof ik niet in het hier en nu leefde. Vervolgens volgden er 2 a 3 weken zonder enkele slaap en voelde het echt alsof ik compleet doordraaide. Compleet apatisch, schudden met mijn hoofd, nauwelijks kunnen praten en niet eens dingen kunnen onthouden, de kleinste dingen niet. Op alle vragen die me worden gesteld zeg ik "weer ik niet" omdat ik het gewoon niet weet. Alsof er een enorme laag om mijn hersenen ligt en drukt en alle knoppen heeft uitgezet. Ik voel mij niet meer mens. Elke dag denk ik, ik wil niet meer. Elke ochtend is het begin van de hel.

Tot dat het een uur of 9 is, ik tel de seconden af de hele dag. Want om 9 uur mag ik lorazepam. En dan keer ik ineens helemaal terug. Kan weet praten, kan weer lachen, ik kan weer voelen, wil alleen maar knuffelen met m'n vriend omdat ik dan weer "terug ben". Het is echt de grootste nachtmerrie die ik ooit heb beleefd en ik denk elke dag aan zelfdoding, niet dat ik niet wil leven maar omdat de dag doorkomen te zwaar is met dat uittreden, iedereen en alles om mij heen neem ik waar alsof ze 10 meter verder zijn dan normaal, ze zijn er wel maar ook weer niet. de armen en het gevoel alsof mijn hersens worden samengeknepen, mijn ogen staan dan ook heel raar dichtgeknepen en ik treed helemaal naar binnen. en ik weet niet waar ik het moet zoeken met mijn lichaam de hele dag. Mijn fijne leven is veranderd in een hel. Die ik niet meer vol hou. Het enige moment dat ik nog voel dat ik leef is wanneer ik de lorazepam in neem en dan anderhalf uur later begin ik ineens weer te praten, dingen op te merken, kunnen kiezen, het hele apatische verdwijnt. Heb twee psychiaters en dagbehandeling en telkens wordt er gezegd "afleiding, beweging". Ik kan gewoon niet meer functioneren, en niet meer alleen zijn want dan kan ik de hele dag apatisch op de bank zitten staren en niet eten, drinken of naar de wc gaan. Ik ben echt in de grootste hel van mijn leven belandt en ik vraag me af of IEMAND tips heeft of dit herkent!!!!!!! Ik wil mijn leven niet beëindigen

Heeft IEMAND hier ervaring mee.