Angstaanval / Angststoornis - forum lotgenoten

Hallo,

Ik kan hier een tal van lichamelijke klachten opnoemen die ik heb opgelopen na minn heftige eerste paniek aanval. Wat jij beschrijft heb ik ook. Heel herkenbaar. Dus ja, dat kan zeker komen door angst en paniek stoornis

Ik heb heel vaak de laatste 2 maanden dat mijn benen uit jellypudding bestaan alsof er geen kracht meer in zit, nu ook al mijn armen, zo raar, vreselijke pijnen in mijn bovenbuik uitstralend naar mijn rug en onder het borstbeen, ik heb al heel lang heel slecht geslapen en denk dat ik echt een paniekstoornis heb ontwikkeld, ook na het eten hele snelle hartslag en veel overslagen, zoveel stress in mijn lichaam niet normaal meer, ik wist niet dat een lichaam zo raar kan doen

Wat een aangrijpend verhaal. Ik heb er ruim 2 jaar last van gehad. Na het lezen is alles zo herkenbaar. Elke dag de angst voor de dood... precies dat.

Ik deed ook altijd hartslag meten en onder de 60 was ik in paniek. Ook regelmatig hele dagen een paniek gevoel en elke lichaamssensatie was een hel.

En 4 x zo erg gehad dat ik het echt dacht. Zo' druk op de borst alsof ik uit elkaar plofte en ook geen lucht met kreeg. Zo eng en het meest naar gevoel wat je kan bedenken.

Angst is een emotie en gaat nooit weg. Dat is juist goed, wanneer het nodig is. Maar jouw mechanisme is veel te strak afgesteld en heeft een reset nodig. In je hoofd.

Lees het boek angstisok.nl, heel verhelderend. En gun je brein rust en stop met meten. Dit maakt je angstig ipv veilig. Vertrouw je prachtige lichaam. Je bent een mooi en gezond mens.

Ja idd, ik heb dus ook de hele dag een opgejaagd gevoel. Begint meteen als ik wakker word eigenlijk.

Ik heb over dat boek gehoord idd, misschien toch maar aanschaffen en hopen dat het een beetje helpt.

Heftig en veel allemaal. Niet heel vreemd dat het vanalles met je doet.
En een herstel heeft dan zeker ook tijd nodig.

Alleen val je (net zoals bijna iedereen hier) steeds terug. En daar moet je dan aan werken, en dat us een flinke klus. Het goede nieuws is, het kan wel.!

Alleen dat gaat echt niet van de ene op de andere dag, en daar moet je zelf ook het nodige aan doen.

Ik heb zelf een online training gevolgd, en ik ben er voor mezelf van overtuigd dat dat een hele goede is. Er wordt duidelijk in stappen (dus niet alles tegelijk) uitgelegd wat er gebeurt en waarom. En welke dingen je allemaal kan doen om kleine stapjes te maken naar een structureel herstel.

Ik ben er zeker nog niet, en heb ook nog terugvallen. Maar ik merk dat ik daar beter mee omga, en daardoor zijn de paniekaanvallen korter en minder heftig. Ik moet vooral in de periodes dat het goed gaat, meer oefenen. (Terwijl ik juist dan bijna niets doe).

Het boek Angst is ok heb ik ook, maar ik vind het niet zo. Ja je moet je angst leren aangaan en accepteren, maar ik vond de manier van schrijven en uitleg wat je moet doen niet prettig (beetje dwingend sons) en minder professioneel. Dus ik had er niet veel aan.
Maar goed, dat is mijn mening. Iemand anders kan het uiteraard wel top vinden.

Hoi,

Wat heftig zeg om te lezen…. Misschien is het interessant om mijn stuk te lezen “wat voor mij doorslaggevend was”. Dat is in ieder geval hoe ik het zie en wat mij heel erg heeft geholpen. Daar vertel ik vooral over het leren accepteren ervan (ja is moeilijk I know) en anders leren kijken naar de angst. Vooral NIET ervan af willen, dan vecht je tegen jezelf terwijl het je iets wilt vertellen. Hoe ik het zie, is dat mensen met angsten in de “fight-flight” modus zitten en dat betekent dus dat je zenuwstelsel ontregeld is. De key (mijn mening) zit hem in het weer leren reguleren van je zenuwstelsel. Dus niet met je hoofd maar met je lichaam. Je kunt jezelf niet uit de angst praten in je hoofd.

Ik geloof er heilig in dat je van deze heftige angsten af kunt komen! Kijk angst in het algemeen zal iedereen hebben maar dat hoort erbij. Nieuwe dingen doen etc zijn spannend. Maar dit, dit kan echt voorbij gaan als je weet tot de oorzaak te komen en wat de angst je wilt vertellen (mijn mening, maar vooral omdat ik het zelf heb mogen ervaren dat dat écht kan!).

You got this!!!!

Liefs

Bij mj is vjdsgavond de ambulance geweest en heeft hartfmpje gehad plakkers opmijn lichaam gehad zijn zeker 3 kwartier geweest bloeddruk telkens opgenomen en de arts die er bij was zij je hebt een hart van een jonge meid even was ik gerustgesteld maar ze ging later bellen en mijn man zij dat ze het doorgaf aan het xiekenhuis maar toch vertrouw ik dat niet heb hele dagen angst en paniek

Saar, ik herken alles in jouw verhaal!

Saar ik herken alles in jouw verhaal!

Je hebt dit niet maar zomaar zo ontwikkelt, je hebt ook nogal wat meegemaakt, traumatische ervaringen en dan is het niet gek dat je het opeens op jezelf gaat betrekken ook al is daar totaal geen reden voor, je moet de doktoren geloven, ze zullen je niet zeggen dat er niets met je hart is, wat wen dokter zou dat zijn die dat zou doen, de angst zit in je hoofd, dit komt door je denken, probeer dat te doorbreken en het vertrouwen te hebben in wat de dokter je zegt, ik weet dat het moeilijk is, heb zo'n beetje dezelfde ervaringen als jij

wat wen moet zijn "wat voor een"

Heel vervelend als het elke keer zo gebeurt. Voor mij werkt het om gewoon te accepteren dat het er is op dat moment en dan is het echt heel snel weer weg.

Hoi,
Ik heb dit ook jaren gehad, vreselijk 😞

Hi Bas,

Wat vervelend voor je! Je zegt 'had', klopt het dat je er nu geen last meer van hebt? Wat heeft jou geholpen?

Ik heb hier al jaren last van. Als ik in tijden van stress en angst zit dan komt het weer. Het is net of er een prop in mijn keel zit. En een soort trekkend en pijnlijk gevoel bij mijn slokdarm. Mijn fysio vertelde me dat ik dan heel erg aan het kaakklemmen ben en de stand van mijn tongbeen is dan niet goed. Het zijn allemaal spieren die in je hals zitten en om het strottenhoofd zit allemaal kraakbeen, dus daar ga je last van krijgen in zo'n periode als je daar gevoelig voor bent. Hoe meer je er mee bezig bent hoe erger het wordt.

Ik heb bij al mijn angsten paniek ook angst voor te eten ik gebruik nu ES Ciitropolam en de angsten en paniek nemen alleen maar toe ben ook heel veel afgevallen en heb een depressie en maakt mij zo bang net of er een stem in mijn hoofd zegt je gaat dood zijn er meer mensen die zulke gedachte hebben of angst om 'te eten hoop op reactie met deze symptomen

Waar komt de angst om te eten denk je vandaan?

Ik heb daar ook last van, nu al een tijdje weer niet. Wel met veel praten een gespannen/spierpijn gevoel onder mn tong en kaken.

Hoi, ik heb daar zelf ook last van gehad, het heeft bij mij meer dan 15 jaar geduurd en het is vanzelf overgegaan. Gewoon niet aan denken en stress vermijden en niet forceren maar gewoon niet mee bezig zijn. Groetjes

Hou je sterk. Als je al vaker last had van angsten dan is die oorlog ook ineens heftig, maar we leven al 100 jaren met oorlogen over de hele wereld. Je loopt hier geen gevaar. De mensen die er verstand van hebben maken zich minder zorgen dat jij. Gewoon geen nieuws meer kijken, en het overlaten aan de specialisten, die hebben hier hun werk van gemaakt, omdat ze er goed in zijn.
Praat er ook lekker even niet over. Veel mensen vinden het een onderwerp waar ze mee kunnen scoren. Net als met corona in het begin. Rust, routine maar vooral...geen nieuws, of desnoods alleen jeugdjournaal.
Laat je niet gek maken!
Er verdienen veel mensen geld aan clicks op spannende nieuwsberichten!

Maar die centrale waar ze nu erg zorgen om maken
Lopen wij daar gevaar mee.
Ben ook erg bang voor de kernwapens.
Die ken je niet onschadelijk maken als die deze kant op komt 😢

Waar komt deze angst vandaan? Volledig uit jezelf of is het nieuws kijken wat angst creëert? De media is namelijk van de angst. Geen tv kijken en geen nieuwe lezen. Het er niet over hebben met andere mensen. Dat scheelt denk ik al een hele hoop.

@Lexa

Ik denk dat het juist slim is om het er met andere mensen over te hebben, vooral als ze goed luisteren en makkelijk kunnen praten. Het heeft mij in elk geval wel iets geholpen, praten met de juiste mensen.

Geen nieuws hierover meer volgen, afstand nemen want je hebt er geen invloed op.

De angst was weg
Maar helaas nu na wat Litouwen nu weer doet
Voel ik de angst weer opkomen dat er nu echt een grote oorlog gaat komen 😢😢

Ik ben vreselijk bang, zit ook continue het nieuws te lezen , kan het niet loslaten

Hebben meer hier nog steeds last van

Nu de laatste dagen is de angst weer heel erg terug

Zou een psycholoog mijn hierbij kunnen helpen ?
Ik wil deze angsten niet meer hebben maar hoe kom ik eraf .

Kom hier oorlog

Ik ben zo ontzettend bang voor oorlog, nu de navo besluit de grootste training te doen sinds de koude oorlog en expers ook zeggen dat we er rekening mee moeten houden

Ik ben ooook super bang ben hele tijd nieuws zoeken of er weer wat nieuws is en telkens kijken wat Poetin heeft gezegd

Ik herken het heel erg. Ben zelf gestopt met alle podcasts en analyses over de oorlog in Oekraïne te volgen, volg alleen nog maar de highlights. Wat bij mij werkt is het steunen van goede doelen voor Oekraïne zodat je in ieder geval nog iets positiefs kunt doen voor de mensen daar. Voor de rest kun je misschien een noodpakket in slaan, mocht het hier naar toe komen zodat je enigszins voorbereid bent (voorzover dat kan).

Ik herken het heel erg. Ben zelf gestopt met alle podcasts en analyses over de oorlog in Oekraïne te volgen, volg alleen nog maar de highlights. Wat bij mij werkt is het steunen van goede doelen voor Oekraïne zodat je in ieder geval nog iets positiefs kunt doen voor de mensen daar. Voor de rest kun je misschien een noodpakket in slaan, mocht het hier naar toe komen zodat je enigszins voorbereid bent (voorzover dat kan).

Ik herken deze anfst voor oorlog zo goed. Ik ben nu 65 en ongeveer 40(!) jaar geleden was het hoogtepunt van Koude Oorlog tussen Rusland en het Westen. Je hoorde constant over dreiging atoombom en kruisraketten en een derdewereldoorlog die onvermijdelijkwas. Ik was zoooo ontzettend bang. Had ik toen maar geweten dat we nog minstens 40 jaar in vrede zouden leven... tenminste in Europa.
Druk gemaakt om niks. Relax en probeer het een beetje te relativeren, en geniet van de vrede die er nu is

Herkenbaar ik heb hier zelf ook last van. Jaren geleden vanaf geraakt door met leuke positieve dingen bezig te zijn. Maar ondertussen heb ik terug dit probleem door dingen die er geweest zijn.
Kan jou heel goed begrijpen.

Om mijn bovenstaande verhaal nog even aan te vullen, toen ik de eerste keer herstellende was had ik ook last van extreme vermoeidheid, dat is nu gelukkig zo goed als over, waar ik nog wel last van heb is af en toe een soort kortsluiting in mijn hoofd, ineens een blackout, erg vergeetachtig ook.

Hey Lis,

Ben je al bij een echte GZ psycholoog geweest? Daarnaast ook yoga doen 2 keer in de week zal je niet normaal veel helpen. Vooral voor de ademhaling en paniekaanvallen.

Groetjes Nina

Om mijn bovenstaande verhaal nog even aan te vullen, toen ik de eerste keer herstellende was had ik ook last van extreme vermoeidheid, dat is nu gelukkig zo goed als over, waar ik nog wel last van heb is af en toe een soort kortsluiting in mijn hoofd, ineens een blackout, erg vergeetachtig ook.

Ik heb al van alles gedaan Hypnose Haptonomie LEMDR COGNITIEVE therapie heb wel 30 boeken over angsten ggz gelopen ik weet mij geen raad meer vannacht hevige Paniekaanval gehad nog nooit .snachts gehad ik ben bang dat ik het vannacht weer krijg ik sta op met angst en ga ermee naar bed raak overal van in paniek en dan vreselijke duizelingen ik ben helemaal onderzocht en 4 weken geleden 9 bloedonderzoeken gehad en was allemaal goed chloresterol ook goed hartfilmpjes gehad maar zodra ik maar wat voel of naar buiten moet wat ij niet dirf meteen angst en altijd voor de dood ik was al niet dik maar ben door slikfobie erbij 18 kg afgevallen ik ge bruik 3x daags diazepam 5mg en had Citapolam gekregen erbij maar daar ben ik snel mee gestopt dat maakte het nog erger ik ben radeloos GGZ propt je vol met medicijnen zijn er meer mensen die Hypogondrie hebben ik zou het liefst in een groep willen met mensen die de zelfde klachten hebben dan kan je elkaar steunen maar ik heb al in mijn woonplaats geinformeerd maar helaas is dat er niet allemaal veel sterkte gewenst gr Joke

Dag Joke, ik ben Rob. Elk verhaal is weer iets anders maar de rode draad is hetzelfde. Ik heb de laatste 3,5 jaar heel veel last van angst, paniek, onrust/gejaagdheid, permanente spanning, doemdenken, depressie en vermoeidheid. Dat van die medicatie herken ik ook helemaal. Mijn echtgenote en ik zijn regelmatig radeloos. Ook ik heb wel behoefte om eens met iemand met dezelfde ervaringen delen. Geen ach en wee maar meer 'wat ervaar jij' en 'hoe ga jij daar mee om'. Ik mis mijn creativiteit, zelfvertrouwen en eigenwaarde. Alles voelt als 'dreiging'. Soms lijkt het alsof het leven zelf mij naar een andere rol, een die meer bij mij past, probeert te 'duwen'. In vroeger tijden kon ik prima andere mensen helpen maar dat lukt niet meer. Zit helemaal vast in mezelf. Nou ja zo, voel je de behoefte zie ik wel een reactie. Groetjes, Rob

Hoi Naamgenoot (ik heet ook Joke haha) Ik volg in Stress en Angst Vrij Programma van Nick de Waard. Echt een aanrader. Veel herkenning en ervaringsdeskundig advies. beter dan psycholoog als je het mij vraagt.

Heb ik ook gevolgd bij hem.
Ik snap het nu veel beter wat er gebeurt.
Hij legt het op fijne manier uit.
Ook heerlijk zijn zijn meditaties op you tube.
Zou daar ook eens kijken

Het komt goed maar gaat niet vanzelf.
Sterkte

Herkenbaar. Wil graag in contact komen

Heel herkenbaar. Ook een tijd lang dagelijks dezelfde gedachte en de angst om dood te gaan omdat er iets met het Hart is.

Heb zelf ruim 1,5 jaar dageklijks extreme angsten gehad bij elke lichaamssensatie. Nu nog af en toe.

Het meeste wat mij heeft geholpen is het boek Angst is oke.

En de boeken van Michael Pilarczyk. En vooral minder doen en tijd voor jezelf nemen.

Pfff wat een k.t site hier. Berichten plaatsen lukt de helft van de tijd niet, zonder melding waarom niet.

Life.coach.aan.zee

Google daar maar op. (Ik plaats mijn bericht wel in delen)

Angst.is.ok werkt voor mij niet. Maar ieder zijn voorkeur natuurlijk

Succes

Ik heb precies hetzelfde en zou graag in contact komen

Hoi! Ik heb dit ook. (Ik ben gister nog bij de huisarts geweest). Ik heb de hele dag het idee dat er iets heel ergs staat te gebeuren. Nerveus gevoel, onwerkelijkheid, angst voor de dood, hartaanval, kanker, etc. Ik weet het heel goed bij anderen te vertellen, zelf lukt het me af en toe om hier realistisch overna te denken.
"Wat je water geeft groeit". Denk je de hele dag, "ik voel me raar, wat is er aan de hand, ga ik dood, wanneer ga ik dood, word ik ziek, ben ik nep, is de wereld nep" denkt, denkt je brein dat dit belangrijk voor je is. Net als tandenpoesten, elke ochtend en avond poets ik mijn tanden, want dat zit in mijn systeem, ik doe het elke dag. Als je elke dag dezelfde angstige gedachtes hebt, gaat dat in je systeem zitten. Je "feed" het en het wordt erger. Er komen telkens nieuwe gedachtes bij, nieuwe klachten en angsten. Ik ben nu weer in therapie, en heb al erg veel therapie gehad in mijn leven voor mijn angststoornis. Ik ga nu exposure (sorry weet niet hoe je dit schrijft( doen. Mijn angsten onder ogen komen, zo weet je brein, "oh als ik heb gerent, en mijn hart gaat erg snel, ga ik niet dood". En hoe vaker je een goede ervaring hebt met je angst, hoe minder belangrijk het gaat worden voor je brein. Ik hoop dat dit helpt 💕 we komen er wel, ik ben er ook nog lang niet, maar heb er vertrouwen in, en ook in jou! :)

Hoi anoniem ik herken dit heel erg goed bij mij is dit ontstaan na een naar imvident met mijn lijf. Heb toen erge angst gekregen en enorm gefocust op mijn lijf(=angst). Als ik gespannen bent dan verkrampen die bovenrugspieren enorm en dat is echt heftig . Met als gevolg dat ik ga denken nou maar nu moet het toch wel mis zijn en je raad het al nog meer angst en nog meer pijn door de verkramping. Dus tsja het bekende circeltje maar zie dat maar eens te doorbreken...

Grtjs R.

hier ook , bang dat je de realiteit verliest, dus deralisatie , enige wat helpt vind ik is exposure maar blijft moeilijk
t grote geheel te bevatten

Zijn er ook mensen met de leeftijd van mij 69 jaar ben zo bang om ziek te worden en van alles.Ben altijd een hele behulpzame vrouw gedaan en wie ik helpen kon was ik.

Hi Mark,

Herkenbaar verhaal. Ik ben zelf 25 en inmiddels al 3 jaar de overtuiging dat ik (vroeg) dood ga. Bang voor de dood, leegte en het grote onbekende. Daarnaast slaapproblemen, omdat ik voornamelijk savonds focus op klachten.

Ik hoop dat je snel weer vertrouwen krijgt in je lichaam. En wellicht kunnen we contact met elkaar opnemen om elkaar te helpen: soms is ervaringen delen en het gevoel dat je niet alleen bent al heel prettig.

Ik hen na een domme seksueel contact op alles laten testen, alles negatief. Tich heilig van overtuigd dat deze tzsten uets hadden gemist, bovendien dacht ik ook aan een een potentieel dodelijke ziekte. Alle symotomen volgden. Mijn leven begon smorgens met googelen. Ook ik heb hypochondrie, angststoornis. Alvast veel sterkte en medeleven.

Komt mij zo bekent voor ben blij dat ik het niet alleen heb :) alleen is dat bij mij als ik een steek voel of een verhoogde hartslag, da ik dus begin te panikeren, ik wordt snachts ook al wakker van de angstaanvallen ineens zweten kei hoge hartslag en er van overtuigd dat het mijn laatste nacht was en ik iedereen achter laat waar ik van hou, ben altijd continue overspannen ge verteld wel tegen jezelf probeer rustig te blijven het zit tussen u oren maar das soms echt onmogelijkheid, het is nu zelfs al zo ver gekomen dat ik niet eens na zee durf en ook al een angst aan het ontwikkelen ben voor open ruimtes zo een soort hoogte vrees maar toch op de grond staan 😅 ochja this allemaal nogal wat denk dat da door eht systeem is alles is stress en moet altijd maar sneller beter, das et echte leven niet het leven is rust en genieten :-) ma de mensen hebben er een echte rotte shit van gemaakt iedereen staat altijd maar onder druk meer beter harder sneller, denk dat da uiteindelijk bij de meeste hier resulteert in de klachten die ze hebben, this al heel mijn leven een gevecht tegen hartkloppingen spoed bellen buiten durven, denk da wij mensen zijn da juist veel te goed beseffen hoe fragiel het leven is, in ieder geval ge zijt zeker niet alleen veel sterkte en beterschap aan iedereen hier! Ooit geraken we er wel vanaf

Zo herkenbaar. Je staat met de gedachtes op en gaat ermee naar bed.
Ene dag is beter dan de andere maar de gedachtes zijn er altijd, en als je er dan te lang over nadenkt komt er wel een steek oid bij de borst.

Hey Marc,

Ik heb sinds een jaar last van een paniek/angststoornis. Ik was altijd verkouden en had altijd het gevoel dat ik niet genoeg lucht kreeg. Eerst ging ik dit via allerlei medische verklaringen proberen te verhelpen. Na een bezoek bij de KNO arts was de conclusie dat mijn neusschelpen te dik waren waardoor het goed kon dat ik ook daadwerkelijk niet genoeg lucht kreeg. Dus heb ik daaraan een operatie ondergaan. Na de operatie had ik nog steeds hetzelfde verhaal. Hartkloppingen, extreem erge spierpijn, hele hoge hartslag en duizelig. Ook dezelfde klachten die jij noemde: steek op de borst, spanning tussen schouders, tintelingen in handen en voeten, gespannen kaak. Een lijst van wel 100 symptomen en ik had van alles last. Ook ik was overtuigd dat er iets goed mis was met mij! Tot dat ik een beetje opzoek ging naar psychische oorzaken voor lichamelijke klachten. En daar vond ik het: chronische hyperventilatie wat wordt veroorzaakt door angsten en stress. Ik snap dus heel goed dat je fysieke dingen ervaart ondanks dat er waarschijnlijk lichamelijk niks mis is! Het voelt erg als onmacht. Mij heeft het me geholpen ((na er over te praten met familie, psycholoog en arts, dit helpt echt heel erg! Spreek het uit naar anderen, niemand wist dit van mij en nu als ik er last van heb kan ik gewoon even zeggen sorry ik heb er weer even last van)) om heel veel te gaan bewegen. Niet extreem veel sporten maar veel wandelen, yoga, zwemmen, fietsen. Mijn lichaam kon niet meer ontspannen merkte ik, door de sporten en je in te spannen kan je lichaam daarna veel beter ontspannen. En daarnaast heeft mediteren mij heel erg geholpen. En ook veel boeken lezen over hoe je hersenen en je lichaam werken en hoe die wisselwerking is (mindlift/ fight flight freeze). Doordat ik wist dat dit normale, logische dingen waren en wist ik ook hoe ik er van af moest/ kunnen komen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. En weet dat je echt niet alleen bent!

Ik lees jou verhaal in stukjes. Ik ben erg dronken. Ik had 20 jaar lang een angststoornis. Ik kreeg een hartaanval, een klaplong, en nu opnieuw klachten. Ik ben bang dat ik het nu niet overleef. Maar weet je geef nooit op jongen. Jij hebt deze angst niet verdient. Stress is heel ongezond. Misschien mag je ook wel eens boos zijn op jezelf. Stop met die onzin. Ja ik weet het. Ik heb makkelijk lullen. Ik ken het zelf. Maar hart en bloedvaten problemen zit in mijn familie. Mijn opa stierf er aan. Mijn moeder 6 jaar na haar operatie. Maar jou ziekte zit in jou hoofd. Gelukkig kun jij dat beseffen. Want mensen zijn intelligente wezens. Geniet van het nu en relax man! Neem een hond of zoiets. Daar had ik enorme steun aan. Meer dan aan mensen. Hou vol jongen!!! Knok voor elk dag. Ik geef om jou! Ook al ken ik jou niet en ook wel. Ik ben namelijk ook een mens. Paniekaanvallen gaan ook weer over. (Had ik ook hoor). Zoek afleiding. Ga fotograferen in het bos. Je ontmoet dan ook eenzame mensen. Het bos heelt. Geloof me. Je bent niet alleen. Ik ben geen arts. Maar geloof me. Je hebt enkel een overdreven overlevings instinct. Leef nou maar gewoon. Pluk de dag. Neem je eens voor iets moois te dromen. Dat leerde ik van Ad Visser en het werkt. Je kunt jou brein zelfs laten vertellen hoe je aan dromen kwam. Leef jongen... leef!

Jongen blij dat ik zie dat ik niet de enigste ben.

Ik ben 29 en verder een gezonde jongen moeder van 2 kinderen ( moet wel eerlijk bekennen.dat ik een paar kilos te zwaar ben)

Ik heb bij de geboorte van mijn dochter best een trauma op gelopen, en na 2 weken geleden corona te hebben gehad ben ik ontzettend moe.

Dit deed de emmer overlopen en heb ik angst van te gaan slapen en niet wakker te worden, zodra ik zit voelt het alsof mijn hart soms overslaat of dat ik wegzak🙄 erg breemd en beangstigend.

Zolang ik bezig ben kan ik me er redelijk van afzetten maar moet niet niks doen.

Hierboven staan geen datums bij maar hoop dat dit recent is. En dat wel elkaar kunnen helpen door tips en eventueel een luisterend oor te zijn voor elkaar.

Groetjes

Goedenavond,
Ik heb het zelfde alleen dan met wat heel anders.
Ik ben bang dat de tandarts iets over het hoofd heeft gezien dat er toch wat ergs is met mij. Dit beheerst mijn leven.
Ik heb hiervoor Emdr gehad maar heeft niet geholpen.
Deze angst heb ik zelf ontwikkeld omdat ik afgelopen tijd steeds wat heb gehad.
Een angst heb ik opgelopen 20 jaar terug met kerst moest ik naar spoed tandarts.

Hi Marc,

Je bent zeker niet de enige. Wat je zegt is voor mij heel herkenbaar. Van angst om ziek te worden en dood te gaan tot constant bang dat er iets misgaat en ik dat niet aan ga kunnen. Vooral omdat ik er al 10 jaar mee zit en ik uitgeput ben. Als je wilt praten hoor ik het graag!

Hoi Marc,

Ik heb al sinds het overlijden van mijn moeder 35 jaar geleden angsten ontwikkeld voor een hartaanval. Het was zo erg dat ik zelfs in de wachtkamer in het ziekenhuis ging zitten. Ik liep de hele dag te hyperventileren zonder dat het tot een echte aanval kwam. Als ik aan het werk was ging het goed maar zodra ik in rust kwam ging het helemaal fout, lag s'nachts te schudden in mijn bed. Na dat ik mij 20 jaar lang zo ellendig voelde heb ik ik antidepressiva gekregen van mijn huisarts en dat werkte direct vanaf de eerste dag, dat was een hele bijzondere ervaring. Toen ik dat 15 jaar had geslikt wilde ik er van af en dat lukte. Ik ben gestopt in de coronacrisis en voelde mij driekwart jaar heel goed ws door alle afleiding maar daarna ging het weer heel slecht, ik heb het gevoel dat ik weer terug bij af ben af. Ik slik weer AD maar werkt minder goed dan 16 jaar geleden, ik durf ook niet meer naar de dokter of naar het ziekenhuis , is op het moment allemaal erg gecompliceerd maar snap heel goed wat je doormaakt en het is zo erg want we verpesten ons leven met deze angsten 😢

Hallo mark.
Ik herken me erg in jou verhaal. Ben een vrouw/moeder van 32. Ik heb een heftige tijd van huiselijk geweld mee gemaakt, gescheiden en nu weer gelukkig getrouwd en gaat beter dan ooit.
Ik heb een heftige trauma therapie gehad en ben ook gediagnostiseerd op PTSS. Nu ik weer kan slapen zonder nachtmerries van de gebeurtenissen destijds kamp ik nu met hypochondrie. Dit is gekomen omdat ik destijds altijd alles onder controle wilde hebben zodat ik maar niet geslagen zou worden. Doordat dat nu niet meer hoeft en ik ook geen nachtmerries etc meer heb ben ik hoe dom ook de controle gaan opzoeken van mijn eigen lichaam. Grootste fout ooit. Ieder pijntje zoek ik op en zoek ik wat achter. Hartaanval is mijn grootste angst. Ik ben hier voortdurend mee bezig en vraag steeds bevestiging aan mijn man etc. Heel vervelend. Ik heb mij nu aangemeld om wederom een therapie te doen, maar nu dus voor de hypochondrie. Ik heb me dit helaas zelf aan gedaan (tenminste dit zie ik zo, huisarts en therapeut zeggen dat het mij is aangedaan). Dit blijkt bij mij een gevolg te zijn van mijn PTSS. Ik heb veel paniek aanvallen wat erg angstig is. ben zelf verpleegkundige dus ook elk pijntje ga ik linken aan bepaalde ziektes. Dit maakt het niet makkelijker allemaal. Mensen in mijn omgeving zeiden al ga ander werk zoeken, maar ja en dan?? de kennis zit al in mijn hoofd dus weet bepaalde klachten te plaatsen. AL met al heel vervelend en blij dat ik niet de enige ben waardoor je makkelijker praat. Begrepen voelen ofzo.
Ik wens je sterkte en succes met alles. Hoop dat het bij een ieder die hier zijn verhaal gedaan heeft beter gaat worden. Ik ken jullie wel niet maar steun jullie wel.

Wow, alsof ik mijn eigen verhaal zit te lezen.

Ik denk continu precies hetzelfde over mijn hart, de angst beheert zodanig mijn leven nu dat ik ermee op sta en ermee naar bed ga.
De symptomen die je zegt, precies hetzelfde hier.

Mag ik vragen hoe het nu met je is en of je tips voor me hebt?

Wow wat herkenbaar, hier ook.continu bang voor mijn hart. Wordt er gek van. Soms gaat het tijden beter en soms is het maanden ellende. Wordt er moedeloos van. Slaap ook heel slecht.

Ik herken mezelf super erg in jou ik heb precies het zelfde wat jij ook hebt met angst voor Een hartaanval en dit is super vervelend ik slaap heel onrustig hierdoor en heb ook vaak steken en last van mij borst en linker arm wat mijn angst nog groter maakt ik heb dit al 5-6 jaar lang en ik kom er maar niet van af heb alles al geprobeerd gesprekken therapie maar mijn angst is te groot en ik overwin het maar niet het is echt het ergste wat je kan meemaken als persoon ik merk ook dat ik er zelf ook veel door veranderd ben en niet meer dat blije leuke meisje ben zoals 5-6 jaar geleden...

Heb precies hetzelfde als jullie allemaal. Iemand die nog iets kan vertellen?

Goedenacht, hier nog 1..
Verschrikkelijk ik nu ook wakker dus mijn verhaal maar even doen.

Vorige weeg donderdag werd ik onwel op mijn werk. Duizelig en het gevoel dat het leven uit je weg trekt. Ben niet echt flauw gevallen. Mijn werk vertrouwde het niet en er kwam een ambu. Deze zagen een inieminie afwijking in ecg en brachten mij boor de zekerheid naar het ziekenhuis.
Daar, na 5 uur, naar huis gestuurd. L9ng fotos waren goed hartfilmpje waren oke en bloed uitslagen enz ook.

De volgende trok vertrokken naar spanje voor 3 weken waar ik nu een week zit.

Al 2 keer lichtelijk niet goed in mijn hoofd geworden maar vanabond leek het pas echt erg. Druk aan linkerkant borst en weer het gevoel dat ik flauw ging vallen ofzo. En dan word je bang...pijn bij je hart linkerarm hoeft anders, krijgt droge mond en zo voel je je eigen steeds beroerder.

Gevolg is nu dat ik bang ben dat steeds erger word en alleen door die gedachte alweer de volgende paniek reactie uitlok eigenlijk.

Liefst last ik mij bijvoorbeeld weer helemaal nakijken maar ja ik zit in spanje....

Wow herken mezelf zo erg in je verhaal. Op me 22ste begon mijn angststoornissen, angst om dood te gaan, angst voor een hartaanval. De spoeddienst ingeschakeld en meteen aan de antidepressiva, na 2 weken meteen aangeslagen. Na een jaar besloten om te stoppen, ging heel goed voelde me als herboren. Na 5 jaar sloeg het noodlot weer aan, ik kreeg paniek van een onschuldig hartoverslag. Was er van overtuigd dat ik een hartaanval kreeg en dood ging. Na heel veel cadiologische testen etc uit voortgekomen dat mijn hart super gezond is. Maar ik krijg nog dagelijks last van hartoverslagen en angsten dat mijn hart ermee ophoudt. Gewoon om gek vAn te worden.

Ongelofelijk.

Er zijn oprecht zo veel mensen die exact hetzelfde ervaren als ik. Zelf ben ik 21 jaar en heb hier al een jaar of 2 last van. Terwijl ik hier op vakantie ontiegelijk veel last van heb, lees ik exact hetzelfde verhaal. Pijn in de borst (steken in hart), angst on ‘s nachts iets te krijgen, willekeurig zweten, hoofdpijn, spierpijn, bang voor de leegte na de dood. Slecht slapen, continu op je Apple Watch een ECG doen, naar huis van avondjes uit omdat het niet oké gaat, met mensen bellen om van de angst af te komen.

Het is erg lastig om hier met mensen over te praten die dit nog nooit hebben meegemaakt. Het is dan zo ingewikkeld om goed te begrijpen hoe beangstigend dit is.


Ik wens dit niemand toe. Het slokt me al een hele tijd op. Het is zo’n intens beangstigend gevoel die alle energie de afgrond in trekt.

Ik heb de huisarts al kort laten kijken, ECG extern laten checken, allemaal geen probleem. Nog nooit bij een psycholoog geweest. Ik weet dat het aanvallen zijn en tussen je oren zit, maar los dat maar eens op. Het is helaas niet zo makkelijk. Mijn leven voelt op dit moment zo gigantisch mooi, dat ik bang ben om dingen te missen als ik ooit dood zou gaan. Ik hoop dat ik er vanaf kom. Ik ga er voor knokken en ik weet dat jullie dat ook doen. 👊🏼

Ongelofelijk.

Er zijn oprecht zo veel mensen die exact hetzelfde ervaren als ik. Zelf ben ik 21 jaar en heb hier al een jaar of 2 last van. Terwijl ik hier op vakantie ontiegelijk veel last van heb, lees ik exact hetzelfde verhaal. Pijn in de borst (steken in hart), angst on ‘s nachts iets te krijgen, willekeurig zweten, hoofdpijn, spierpijn, bang voor de leegte na de dood. Slecht slapen, continu op je Apple Watch een ECG doen, naar huis van avondjes uit omdat het niet oké gaat, met mensen bellen om van de angst af te komen.

Het is erg lastig om hier met mensen over te praten die dit nog nooit hebben meegemaakt. Het is dan zo ingewikkeld om goed te begrijpen hoe beangstigend dit is.


Ik wens dit niemand toe. Het slokt me al een hele tijd op. Het is zo’n intens beangstigend gevoel die alle energie de afgrond in trekt.

Ik heb de huisarts al kort laten kijken, ECG extern laten checken, allemaal geen probleem. Nog nooit bij een psycholoog geweest. Ik weet dat het aanvallen zijn en tussen je oren zit, maar los dat maar eens op. Het is helaas niet zo makkelijk. Mijn leven voelt op dit moment zo gigantisch mooi, dat ik bang ben om dingen te missen als ik ooit dood zou gaan. Ik hoop dat ik er vanaf kom. Ik ga er voor knokken en ik weet dat jullie dat ook doen. 👊🏼

Helaas heel herkenbaar! Ik ben al zo hypochondrisch sinds ik heel jong was. Op mijn 17de escaleerde het volledig en durfde ik niks meer. Niet meer plassen met de deur dicht (want stel je voor dat je dan een hartaanval zou krijgen, dan zou niemand het zien!), douchen hetzelfde verhaal. Niet meer het huis uit durven, niet meer alleen durven zijn etc. Etc. Vaak in therapie geweest en had een abonnement bij de dokter. Veel ziekenhuisonderzoeken gehad, maar er kwam nooit iets uit. Dan hadden ze uiteraard iets over het hoofd gezien of niet goed genoeg gekeken. Ik maakte mijzelf continue helemaal gek. Ik had wel 10 paniekaanvallen op een dag, wat het allemaal alleen nog maar erger maakte natuurlijk. Ik heb hier jaren lang last van gehad.. steeds met pieken en dalen. Dan weer heel erg en dan weer minder (3 paniek aanvallen op een dag).

Ik ben nu 33 en ben er eigenlijk zo goed als vanaf. Helemaal eraf dat zal mij nooit lukken, maar als ik zie waar ik vandaan ben gekomen en waar ik nu sta, dan ben ik 100 procent tevreden. Misschien nog 1 paniekaanval in het half jaar.. als dat al het geval is. Ik durf alles weer... alleen slapen, shoppen in een onbekende stad, ik ben zelfs verhuisd naar een stad waar ik alleen mijn toenmalige vriend kende! Cognitieve gedragstherapie heeft mij erg goed gedaan en ik slik nog steeds (en wss voor altijd) citalopram 40 mg. Anti depressiva maar dan voor de angststoornis. Ik heb altijd geroepen dat ik niet aan de pillen zou gaan... maar man, wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb (alleen pillen helpen niet!! Het is geen wonderpil), want het helpt mij minder te voelen in mijn lichaam.

Je mag mij altijd vragen stellen over hypochondrie, want ik weer er echt alles van!

Hey Mark, ik ben 17 jaar en ik heb precies hetzelfde, je bent kern gezond maar toch bang voor hartproblemen, dit is niks, ik weet dat het niet helpt, mij helpt het altijd om thee te drinken en rustig blijven, helpt therapie?

Je bent niet de enige !

Precies wat ik nodig had zo’n bericht, bedankt!!!

Ik heb dit al jaren geloof me echt op zware schaal slik er citalopram.vpot al 7 jaar het is 70%afgezakt nu denk nog elke dag dat ik een hartaanval krijgt maat er komen niet zoveel klachten meer bij kijken als toen ik had elke dag hart overslagen echt elke dag steken in me borst zware paniek aanvallen me hart sloeg op hol terwijl ik een film aan het kijken was en noem maar op alles kwam erbij kijken niet kunnen slikken zweet handen koud trillen en noem maar op ik heb nu nog dat ik elke minuut van de dag bang bent dat ik een hartaanval gaat krijgen weet niet waar het vandaan komt maar ben super bang om dood te gaan en namelijk alleen maar me hart ik wil het liefste stoppen met citalopram maar ben bang dat ik alle klachten weer terug ga krijgen

Hoi,

Ik ben 16 en ik herken me eigenlijk precies in jouw verhaal. Ik durf niet eens alleen naar school te gaan (want bang voor een paniekaanval en alsmede een hartaanval), daarom loop ik ook samen met mijn moeder. Bijna de hele dag trillen en af en toe hartkloppingen horen. Soms hoor je het duidelijk, soms ineens niet meer (en dat dat schrikgevoel). Dan een beetje kortademig, pijn op de borst en schouders. Maar eigenlijk alleen wanneer ik eraan denk; zonder gedachten geen klachten. Maar soms komt het toch ineens uit het niets. Dan krijg ik een verhoogde hartslag. Zoals bij het douchen. Het is al een paar keer voorgevallen dat ik uit de douche moest rennen en hulp moest zoeken bij familie. Enorme hartslag, maar ja ik ben nog nooit flauw gevallen o.i.d.
Onderzoek gedaan bij de cardiologen: ECG, holter, bloedwaarden, etc. en telkens als uitslag: kerngezond. Ik weet dat ik gezond ben en dat de kans op een hartaanval op mijn leeftijd nihil is, maar toch ben ik er bang voor. Het helpt daarbij niet als je een moeder hebt die denkt dat je "manipuleert", waardoor je eigenlijk een beetje boos wordt op jezelf. Waarom ben ik bang? Er kan niks gebeuren.
Wat mij helpt zijn ademhalingsoefeningen, zoals de 4-7-8 regel. Of een simpel spelletje op mijn telefoon. Het gaat gelukkig steeds beter met mij en hopelijk ook met jou en andere mensen met soortgelijke klachten.
Je moet gewoon rustig aandoen, rustig ademhalen en leren beseffen dat er niks kan gebeuren. Negeer eventuele pijn en klachten en denk bij jezelf "ik ben gezond, ik rook/drink niet, ik neem geen schadelijke stoffen in, drink en slaap voldoende en ik ben jong. En dus kan er niks gebeuren."
Vooral voor de jonge mensen: denk maar niet dat er iets mis is. Ga voor de zekerheid maar anders onderzoek doen. Als er niks is, dan is er ook niks. Zij weten het beter dan jij en hebben veel meer expertise op dit gebied. Als zij vermoeden dat je een verhoogd risico hebt op een hartaanval, dan zullen ze je zeker niet zomaar laten gaan. Leef en geniet!

Accepteer dat jou dit overkomt. Je bent gezond er is niets aan de hand. Stress doet veel met een mens dus probeer dit te verminderen. Daarbij is het logisch dat je hart sneller gaat slaan bij t douchen, je lichaam moet immers de warmte kwijt.
Komt goed, niet teveel piekeren en geniet straks in t voorjaar van t zonnetje. Ga naar buiten en beweeg.

Dag Marc

Ik ken het gevoel zeker, ik ben 22 jaar en heb elke dag het gevoel dat mijn hart gaat stoppen, ook snachts heb ik dit, minste steekje of druk op mijn borst denk ik dat ik een hartaanval ga krijgen, minste wat ik mij effe onwel voel of draaierig denk ik dat ik ga neervallen, ik heb het heel moeilijk in drukke ruimtes nu door deze angst, ik beeld mij ook altijd andere mensen hun in hart in hoe die aan het gaan is

Hoi ik ben diezelfde 16-jarige Marc. Ik wilde ff een update geven.
Bij mij werd er een echo en ECG (holter) als onderzoek gedaan. Een echo om mijn hart echt te controleren op vaatvernauwingen, hartafwijkingen , etc. Conclusie: alles is okay. Er is geen kans op een hartaanval of plotselinge hartstilstand. Dat kan alleen als er iets mis is, maar dat is het (godzijdank) niet. Sinds ik dit heb begrepen en er bij ben stilgestaan met de gedachte dat alles gecontroleerd is en er niks mis is, ben ik verder gaan leven met elke dag steeds minder klachten. Ik voel me nu een beetje zoals vroeger :)
de cardioloog zei zelfs dat ik makkelijk een marathon kan lopen en dat je hart makkelijk een maximale hoge hartslag aankon, mits er geen stoornissen zijn. Dat is er bij mij gelukkig niet. Met andere woorden: al zou ik 24 uur lang op 200 slagen per minuut zitten, zou ik alsnog niet dood kunnen gaan. Hooguit natuurlijk een duizelig gevoel. Dat nam mijn angst voor een hartaanval vrijwel direct weg. Nu denk ik: "Oh, hoge hartslag en hartkloppingen? Opeens 3 slagen in 1 seconden en daarna rustig? Een onregelmatige hartslag? Niet erg, gewoon rustig blijven. Alles is okay en er kan niets gebeuren." Sindsdien natuurlijk minder angst waardoor mijn RHR ook daalt en ik minder klachten heb. Langzaam, maar zeker, herstel ik.
Vrijwel iedereen die dit leest: je moet niet bang zijn, je moet je leven niet laten bepalen door angst. Er kan niets gebeuren, er is echt niks mis met je hart. Je hart is zoveel sterker dan je denkt, anders zou je dagelijks wel iemand dood op straat zien liggen (zeker bij amateurclubs). Maar dat gebeurt niet, want je hart kan zoveel dingen aan. Zeker als je een uitgebreid onderzoek hebt gehad waarbij de uitslagen positief waren. Geloof me, ik weet hoe je je voelt. Maar niemand kan je genezen, alleen jijzelf. Want het is niks medisch, het is iets wat in je hoofd zit. En alleen jij kan dat verhelpen, helaas bestaan er geen medicijnen (ja behalve Anti Depressiva ofzo maar dat is niet echt een oplossing).
Veel geluk iedereen! En geniet van je leven die sws al best kort is dus laat je jaren niet verspillen door angst. Leef en geniet!

Hallo lieve lotgenoten, wat super vervelend maar ook zo fijn om deze herkenning te lezen. Ik heb precies ook alles wat jullie omschrijven. Ik heb complexe PTSS en angst/paniek stoornis dit is in 2014 begonnen en ook regelmatig op de eerste hulp gezeten voor een ECG ed. Helaas is de paniek afgelopen Oktober weer toe geslagen. Als ik al een grieperig gevoel krijg denk ik al dat ik een hartaanval heb. Het beheerst ook mijn leven, ben nu weer begonnen met anti depressiva en de bijwerkingen zijn verschrikkelijk 😢. Ik ben duizelig , misselijk, grieperig gevoel hoop dat het snel zijn werk gaat doen! Heel erg veel sterkte iedereen en ik hoop dat jullie weer in een rustig vaarwater komen! Liefs

Het is een geruststelling dat er nog heel wat mensen zijn die hier last van hebben. Toen ik 25 was kreeg ik een ernstige paniekaanval. De huisdokter is dringend moeten komen en heeft me een injectie gegeven(valium). Daarna ben ik naar bed gegaan.
De angst is daarna wel gebleven, maar beheersbaar. Toen heb ik een psychiater gevonden die van vele markten thuis was.
Dank zij deze arts heb ik vele angsten kunnen overwinnen.
Hij paste reeds EMDR toe toen ze hier in Vlaanderen nog niet wisten dat zoiets bestond. Dank zij deze arts heb ik agorafobie,
claustrofobie, vliegangst over wonnen.
Spijtig is hij op 75 met pensioen gegaan. Hij was echt bekommerd om zijn patienten.
Dank zij hem heb ik mijn pensioen behaald. Maar de angst voor de hartaanval is er nog minimaal, ben nu 71.
Mijn grootste schrik is dat het plots gedaan is zonder afscheid van geliefden te kunnen nemen.

Hey mark
Ik ben 16 jaar en heb begin september te horen gekregen dat ik lichte hartproblemen heb en daardoor ben ik continu bang voor alles en denk ik ook dat ik elk moment een hartinfarct ga krijgen dus ik snap 100% wat je voelt en ik weet ook niet hoe ik dit oplos ik ben zo bang want ik brn nog zo jong en ik wil niet dood ik durf bijna niks meer

Hoi Jessey,

Wat vervelend om te horen dat je lichte hartproblemen hebt. Hopelijk heb je van je cardioloog wel te horen gekregen wat je wel en niet kan doen, zodat je weet wanneer je je geen zorgen hoeft te maken. De meeste mensen hier hebben geen hartproblemen, maar hebben iets meegemaakt waardoor ze angstig zijn. Bijvoorbeeld een familielid die eraan is overleden of een paniekaanval. Bij jou is de angst er omdat je hartje niet helemaal gezond is. Je hoeft niet bang te zijn, als je cardioloog niet teveel zorgen maakt om de gezondheid van je hart. Wel rustig aan blijf doen, maar blijf genieten van het leven. Wees niet bang dat er iets zal gebeuren, de cardiologen weten precies wat ze moeten doen in jouw situatie. Hebben ze gezegd dat je beter niet kunt sporten? Dan moet je dat ook niet doen. Als ze zeggen dat je dat wel kan, dan hoef je je uiteraard geen zorgen te maken.
Veel sterkte, hopelijk komt het goed voor je.

Hallo Marc,

Ik ben Evie en ongeveer van jouw leeftijd. Qua angst voor hartklachten ervaar ik precies het zelfde. Veel paniekaanvallen, vaak een onwel gevoel met drukkende pijn op mijn borst en uitstraling. Het beheerst ook mijn leven. Daardoor heb ik wat pleinvrees ontwikkeld, omdat ik bang ben dat het in het openbaar gebeurd. Hopelijk is er een manier om hier voor altijd vanaf te komen en dat we weer wat meer kunnen gaan genieten van het leven…
Groetjes Evie

Hoi Marc,

Ik herken me erg in jouw verhaal. Hoe gaat het nu met jou?

Hallo!

Bij mij is mijn hypochondrie extreem geworden ook na paniekaanvallen door een bepaalde reden waar ik niet over ga uitwijken maar ik heb net het zelfde door die paniekaanvallen ben ik mij in het extreme beginnen focussen op mijn hart vooral als mijn hart sneller slaagt als anders begin ik te panikeren waardoor ik last krijg van hart kloppingen en ja hierdoor komt er meer paniek enzo ben al naar een cardioloog geweest deze zegt dat ik perfect inorde ben enzo dus eigenlijk niets aan de hand maar toch ik snap wat je doormaakt grts dimi

Ik ervaar het zelfde. En als ik op internet iemand tegen kom die het wel heeft gehad wordt het weer erger met mijn klachten

Ik vond het erg prettig om alle verhalen te lezen. Ik ben zelf helaas al sinds mijn 21e hypochondrisch, ben nu 31 dus heb mijn ongewilde jubileum nu zo'n beetje gehad.De laatste jaren word het vervelender. Waarschijnlijk omdat ik nu besef wat ik te verliezen heb. De laatste jaren ben ik vier steunpilaren kwijtgeraakt in mijn familie aan verschillende ziektes. Daardoor nu veel angst om zelf ter plekke dood neer te vallen door een hartaanval. Ik herken de symptomen maar al te goed, pijn op de linkerkant van de borst opgejaagd gevoel en constant het gevoel dat ik naar drukke plekken moet zodat iemand mij kan vinden en helpen voor het te laat is. Ik woon alleen dus tijd genoeg om dit soort dwanggedachten te hebben. Verschillende psychologen bezocht maar nog geen ontdekt die mij echt kon helpen. Aan de tabletten wil ik niet omdat ik niet afhankelijk wil zijn, toch die neiging om het zelf maar op te lossen. Besef me echt wel dat er niks mis met mij is maar in het achterhoofd blijft het malen. Ik ben blij dat ik dit nu schrijf want ik ben niet iemand die dit snel met anderen zou delen, dus hoop dat dit een stap ik de goede richting is. Bedankt voor het lezen en ik wens jullie allemaal een goed en stress vrij leven toe.

Ik vond het erg prettig om alle verhalen te lezen. Ik ben zelf helaas al sinds mijn 21e hypochondrisch, ben nu 31 dus heb mijn ongewilde jubileum nu zo'n beetje gehad.De laatste jaren word het vervelender. Waarschijnlijk omdat ik nu besef wat ik te verliezen heb. De laatste jaren ben ik vier steunpilaren kwijtgeraakt in mijn familie aan verschillende ziektes. Daardoor nu veel angst om zelf ter plekke dood neer te vallen door een hartaanval. Ik herken de symptomen maar al te goed, pijn op de linkerkant van de borst opgejaagd gevoel en constant het gevoel dat ik naar drukke plekken moet zodat iemand mij kan vinden en helpen voor het te laat is. Ik woon alleen dus tijd genoeg om dit soort dwanggedachten te hebben. Verschillende psychologen bezocht maar nog geen ontdekt die mij echt kon helpen. Aan de tabletten wil ik niet omdat ik niet afhankelijk wil zijn, toch die neiging om het zelf maar op te lossen. Besef me echt wel dat er niks mis met mij is maar in het achterhoofd blijft het malen. Ik ben blij dat ik dit nu schrijf want ik ben niet iemand die dit snel met anderen zou delen, dus hoop dat dit een stap ik de goede richting is. Bedankt voor het lezen en ik wens jullie allemaal een goed en stress vrij leven toe.

Beste Stefan,

Ten eerste: je gaat niet dood!
Het zijn de spanningen die jou overvallen hoe naar dit ook is.
Ten tweede: ik snap niet dat je geen medicijnen/ hulpmiddelen wilt.
Het haalt de scherpe kantjes er van af en je zult je beter gaan voelen. Je bent nu afhankelijk van die nare klachten, dus denk verstandig en maak gebruik van die hulpmiddelen.
Je zult je veel beter gaan voelen en de klachten worden minder.
Daarna kun je het langzamerhand gaan afbouwen.
Straf jezelf niet zo!
Denk rationeel.
Veel sterkte!

Beste Stefan,

Ten eerste: je gaat niet dood!
Het zijn de spanningen die jou overvallen hoe naar dit ook is.
Ten tweede: ik snap niet dat je geen medicijnen/ hulpmiddelen wilt.
Het haalt de scherpe kantjes er van af en je zult je beter gaan voelen. Je bent nu afhankelijk van die nare klachten, dus denk verstandig en maak gebruik van die hulpmiddelen.
Je zult je veel beter gaan voelen en de klachten worden minder.
Daarna kun je het langzamerhand gaan afbouwen.
Straf jezelf niet zo!
Denk rationeel.
Veel sterkte!

Beste Stefan,

Ten eerste: je gaat niet dood!
Het zijn de spanningen die jou overvallen hoe naar dit ook is.
Ten tweede: ik snap niet dat je geen medicijnen/ hulpmiddelen wilt.
Het haalt de scherpe kantjes er van af en je zult je beter gaan voelen. Je bent nu afhankelijk van die nare klachten, dus denk verstandig en maak gebruik van die hulpmiddelen.
Je zult je veel beter gaan voelen en de klachten worden minder.
Daarna kun je het langzamerhand gaan afbouwen.
Straf jezelf niet zo!
Denk rationeel.
Veel sterkte!

Hey Marc! en alle anderen,

Dankjewel voor het delen van dit bericht. Bizar hoeveel mensen hetzelfde ervaren. Ik voel me op zulke momenten zo alleen. Hoe gaat het nu met je twee jaar later?

Het lijkt me leuk en fijn om van je te horen.

Groetjes Stephanie (29)

Ontzettend herkenbaar, vooral dat het met pieken en dalen gaat en komt. Heb hier zelf ook vanaf mijn 24e (nu 27) ook last van gekregen, en tevens net zoals de rest ECG's, bezoeken, onderzoeken hebben nooit wat uigewezen.

Maar toch is er de (ir)reële angst voor een hartaanval/ hartaandoening. Wat iemand mij ooit verteld heeft en het voor mij goed relativeert is:

'De angst die je voelde bij het eerste moment is een soort herinnering die opgeslagen is in de hersenen. Elke keer als je diezelfde angst/ moment van angst voelt, probeer jezelf er dan aan te herinneren dat dit komt doordat het deel in je hersenen geactiveerd wordt waar die nare herinnering aan gekoppeld is. Je voelt hetzelfde maar in werkelijkheid (en dat is vaak zo) is het een placebo en dus niks aan de hand.'

Pak je leven gewoon op, ga rustig sporten, doe elke dag iets meer en je merkt vanzelf dat het net als met de zee weer wegebt.

Ik ging voor mijn angsten bidden.het Wees gegroet.en het Onze Vader.met de woorden.Help.Mij
Zo.ging langzaam.al.die gedachten weg uit mijn hoofd.

Ondanks dat het allemaal heel ellendig is, voelt het ergens toch goed om te weten dat ik niet de enige ben. Ik heb na de hartstilstand van voetballer Nouri erge paniek klachten ontwikkeld, ik was destijds 18. Hier heb ik zeker 1 jaar last van gehad en ik was hierdoor zelf ook bang dat ik een hartaanval zou krijgen tijdens het sporten. Destijds ben ik alles wat met een versnelde hartslag te maken had gaan vermijden. Uiteindelijk ben ik er gelukkig vanaf gekomen door juist wel te gaan sporten en te ervaren dat er niks aan de hand was. Zodoende raakte ik de gedachten kwijt en kon ik weer leven. Helaas heb ik hier weer last van sinds een paar maanden, en het is weer net zo heftig als destijds. Wat mij helpt is positieve dingen zo levendig mogelijk visualiseren en jezelf afleiden met leuke dingen. Maar ook dingen als ongezonde voeding en alcohol vermijden helpen erg goed. Daarnaast ga ik binnenkort EMDR en hypnotherapie overwegen, zeker hypnotherapie schijnt erg goed te werken. Ik hoop dat jullie hier allemaal vanaf kunnen komen en weer kunnen leven zonder angst!

Hi!

Ik herken heel veel verhalen. Nu sinds eind maart last van ernstig gevoel dat me wat overkomt. Dit uit zich in enge lichamelijke klachten, stress, snel overprikkeld, noem het maar op. Ben al maanden afhankelijk van rustgevende -en slaapmedicatie. Onlangs angststoornis vastgesteld. Eerder al Citalopram geprobeerd maar zonder resultaat. Eerder ook gedacht dat de klachten toch ergens anders vandaan kwamen omdat mn schildklierwaardes ook niet goed waren. Ondertussen is dit opgelost maar helaas is de angststoornis nu zeker. Wel blij dat er een diagnose is met een redelijk positief uitzicht maar ook heb ik zo mn momenten dat ik compleet instort en het allemaal effe niet aan kan. Ik kan niet de dag doorkomen zonder lorazepam. Dan kan ik de lichamelijke klachten niet onder controle krijgrn en krijg ik zoveel last van angst wat dan een spiraal wordt omdat ik door de angst ook denk dat ik nog meer stress krijg en dus nog een grotere kans op een hartstilstand. Ook nog is extreem bang voor de dood. Vandaag sinds 2 jaar ook ziekte v crohn. Daarna astma ontwikkeld en dus ook een chronisch traag werkende schildklier en een angststoornis. Sinds 19-11-2021 is het leven zo bergafwaarts gegaan en ik heb niemand in mijn omgeving die mij begrijpt qua angststoornis. Sta op de wachtlijst bij de Psychiater maarja eindeloos natuurlijk.. ik ben 21 en leef super regelmatig en gezond sindsdat het zo tegen zit. Lastig om te accepteren. Zou zo graag ter overbrugging met iemand willen praten die die angststoornis ook heeft met lichamelijke klachten erbij. Af en toe je hart luchten is zo fijn. Net als het typen van dit. Ik kan niet wachten totdat er een dag gaat zijn dat ik kan zeggen het is over. Elke dag is een gevecht

Hoi ik ben 16 jaar heb vroeger al erg veel last van paniekaanvallen gehad en dat ik dood zou gaan, toen ging t een jaar of 2 goed. Heb ik xtc genomen een domme keus… t is sinds toen terug gekomen. Ik ben bang bij alles wat ik doe dat ik een hartaanval ga krijfen, sporten een sigaretje roken zulke dingen. T voelt goed om me verhaal te doen, en t voelt beter dat ik niet de enigste ben die hiermee zit.

Ik heb ook las van angstenhyperventilatie en de laatste tijd ook Veel paniekaanvallen ik ben een Hypogonder en als ik dan pijn op mijn borst krijg denk ik dat ik het aan mijn hart heb en doodgaat ik heb nog geen week geleden bij de huisarts hartfilmpje gehad was goed bloeddrukhee goed zelfs en allemaal bloed onderzoeken gehad alles goed

Hoi allemaal,
Wat fijn om dit bericht tegen te komen, ik heb lang gezocht naar 'lotgenoten' en verklaringen en ben dus blij dat ik op dit forum ben gestuit. Ik heb zelf nu ook sinds 9 maanden last van paniekaanvallen en angst om een hartaanval te krijgen. In de avond/nacht of op rustmomenten. Het begon in dezelfde periode als toen ik een home trainer kocht en intensiever ging sporten. Ik was dus bang dat de klachten veroorzaakt werden door het sporten. Je leest af en toe nare verhalen over sporters en hartfalen dus was hier gelijk bang voor. Maar na verschillende hartonderzoeken bleek er niks mis te zijn met mijn hart. Alles gezond, gelukkig. Het praten met een praktijkondersteuner heeft me deels geholpen maar ik kwam er vooral achter dat ik erg vermoeid was. Teveel activiteiten in mijn week plandde en te weinig mijn rust pakte. Toen heb ik 1 week het echt rustig aan gedaan en was gelijk van mijn klachten af. 3 weken geen klachten gehad daarna. Toen toch weer teveel gaan doen en toen begonnen de klachten weer. Ik ben bang dat het een beginnende burn out is en dat wil ik koste wat koste voorkomen. Ik pak dus nu zoveel mogelijk mijn rust. Hopelijk helpt dit bericht een ander ook. We zijn tegenwoordig erg snel overprikkeld door sociale media, werk en andere dingen. Onderschat dat niet en let op jezelf!

Hoi allemaal,
Wat fijn om dit bericht tegen te komen, ik heb lang gezocht naar 'lotgenoten' en verklaringen en ben dus blij dat ik op dit forum ben gestuit. Ik heb zelf nu ook sinds 9 maanden last van paniekaanvallen en angst om een hartaanval te krijgen. In de avond/nacht of op rustmomenten. Het begon in dezelfde periode als toen ik een home trainer kocht en intensiever ging sporten. Ik was dus bang dat de klachten veroorzaakt werden door het sporten. Je leest af en toe nare verhalen over sporters en hartfalen dus was hier gelijk bang voor. Maar na verschillende hartonderzoeken bleek er niks mis te zijn met mijn hart. Alles gezond, gelukkig. Het praten met een praktijkondersteuner heeft me deels geholpen maar ik kwam er vooral achter dat ik erg vermoeid was. Teveel activiteiten in mijn week plandde en te weinig mijn rust pakte. Toen heb ik 1 week het echt rustig aan gedaan en was gelijk van mijn klachten af. 3 weken geen klachten gehad daarna. Toen toch weer teveel gaan doen en toen begonnen de klachten weer. Ik ben bang dat het een beginnende burn out is en dat wil ik koste wat koste voorkomen. Ik pak dus nu zoveel mogelijk mijn rust. Hopelijk helpt dit bericht een ander ook. We zijn tegenwoordig erg snel overprikkeld door sociale media, werk en andere dingen. Onderschat dat niet en let op jezelf!

Hallo iedereen die dit leest en fijn om alle verhalen van jullie te lezen. Iets meer dan een jaar geleden deed ik hier mijn verhaal. En ik denk ik ga eens een update geven. Hoewel ik nog steeds last heb van hypochondrie ( dat gaat echt nooit meer weg) heb ik wel wat manieren gevonden om het draaglijker te maken. Ik stel mezelf nu de vraag, vind ik het nodig om hier zo in paniek van te raken en daarna dwing ik mezelf om iets anders te gaan doen. Boodschappen of een eindje lopen. Ik word er iets rustiger van en dan spreek ik met mezelf af, is het over 3 weken nog zo aanwezig ga ik de dokter bellen. En eigenlijk is het dan altijd minder of niet meer aanwezig. Werkt overigens niet altijd maar afleiding is toch altijd prettig. Ik ben overigens ook vaker gaan sporten en dat voelt voor mijn lichaam ook prettiger. Veel sterkte en succes aan jullie allemaal.

Beste Mark ik heb je verhaal gelezen en ihet zou mijn verhaal kunnen zijn ik heb ook Hypogondrie in hevige mate ziekehuis onderzoeken gehad alles goed harttfilmpjes gehad alles goed vorige week bloed onderzoeken geprikt lever nieren chloresterol en nog veel meer alles goed bloedruk gemeten 120/70 dokter zij van een jonge meid en toch leef ik in vreselijke angst sta ermee op.en ga ermee naar bed ik bel bijna elke dag de dokter ik ben maar bang voor mijn hart dat ik doodgaat ik heb daarbij angst voor alles durf niet naar buiten veel Angsten alles draait bij mij om de dood en heb dat al jaren heb medicijnen al jaren Diazepam 3xdaags 5mg en Citapolam 10 druppels per dag daarbij he b ik een slikfobie en ben ruim 17kg afgevallen en krijg nu Sonde voedijng om aan te komen en hele dagen Angst Hyperventilatie en Paniekaanvallen sterkte gr van joke

Ik heb precies hetzelfde, nu 1.5 maand last van angst… ik kreeg tijdens darten een hele korte steek van echt 1 seconde in mn linkerborst, ik had 3.5 uur last van mn eerste paniekaanval… sinds dien nooit meer “normaal” geworden. Ik heb continu angst en ben de hele tijd bang voor een hartaanval, bij elk pijntje die K heb krijg ik gelijk een naar gevoel, elke dag wel een moment dat ik licht in m’n hoofd word en begin te zweten en hartkloppingen heb waardoor K enorm bang ben… het is bizar hoe het allemaal werkt. Ik volg nu mensendieck en dat kan helpen, ook een doorverwijzing naar een sportarts kan helpen met je zelfvertrouwen. Die kan kijken of er echt wat aan de hand is. Het komt goed!

Hoi, ik ben 21 jaar en maak nu iets soortgelijks mee. Het begon bij mij een jaar geleden toen ik bobbeltjes in mijn hals voelde. Hierdoor ontstond direct de angst dat ik lymfeklierkanker zou hebben. Inmiddels is er twee keer een bloedonderzoek gedaan, deze tonen aan dat ik hartstikke gezond ben. Toch blijf ik heel erg bang dat het iets ernstig is en dat ik doodga.

‘s nachts kon ik me hier heel erg druk over maken, toen begon ik last te krijgen van hartkloppingen en benauwdheid. Daarbij ontstond dus de volgende angst; namelijk dat er iets mis is met mijn hart en dat ik mogelijk een hartaanval krijg. Inmiddels heb ik mezelf er ook van overtuigd dat de klachten steeds erger worden. Naast hartkloppingen voel ik ook echt pijn in mijn linker arm en kloppende steken in mijn hart. Als ik dan wil slapen schok ik wakker van het gevoel dat mijn hart overslaat. Als ik rationeel denk weet ik dat deze klachten ook door stress kunnen komen, maar dan ben ik bang dat ik hartproblematiek heb ontwikkeld door langdurig stress :). Ik zoek constant bevestiging van mijn vriend en omgeving.

Morgenochtend de eerste stap voor mij, namelijk de huisarts bellen over de mogelijkheid van therapie. Hopelijk helpt dat een beetje :) Het voelt geruststellend om de verhalen van andere mensen te lezen, dan voel ik me wat minder alleen

Hoii Roos, ik heb echt precies hetzelfde als jou en ik struggle hier enorm mee en voel me er erg alleen ik weet niet of jij al wat verder bent en misschien contact wil hebben?

Precies hetzelfde bij mij. Ik loop er al 3 jaar mee. Kunnen wij niet met onze huidige angsten niet met elkaar praten via groepsapp whatsapp. Dat we elkaar helpen. Ik merk dat vele van ons niet met andere kunnen praten omdat zij het niet begrijpen. En elke keer te horen krijgen van het zit tussen je oren.

Wie belangstelling heeft voor een groepsapp zodat we mekaar helpen. Kan mijn een berichtje sturen mailen op levenismooi@live.nl

Wie belangstelling heeft voor een groepsapp zodat we mekaar helpen. Kan mijn een berichtje sturen mailen op levenismooi@live.nl

Zo herkenbaar de verhalen hier, vind de angsten en paniekaanvallen in de nacht het ergste, je voelt je zo alleen😪

Jawel hoor hier dus ook en hoe mvg anoniem

Ik heb dit ook .Voel me hierdoor soms zo angstig.

Hi,
Herkenbaar.. bij mij is dit nog niet zo lang geleden ontstaan. Blijf er maar over piekeren en geeft me de angst dat ik gek ga worden.
Is 't echt piekeren of meer een gevoel zoals depersonalisatie/derealisatie?

Hoe gaat het nu met je?

Waar heb je angst voor? Heb je dat duidelijk? Vaak zijn het je eigen gedachten.

"Je bent niet je gedachten. Je bent de waarnemer van je gedachten."

En dat is makkelijk geschreven van mij...

Ja dat klopt wel, hoe meer je over je klacht gaat nadenken en je er zorgen over maakt hoe erger het word. Ik heb ook vaak last van een beklemmend gevoel in mn keel. Nu alweer daaagen niet. Als t er wel is heb ik ook geen idee waardoor het komt

De oorzaaknis vrijwel altijd stress. En dat hoeft dan niets groots te zijn. Het kan gewoon ook ee optelsom van allemaal kleine situaties zijn

Oh en ik was vergeten mijn naam erbij te zetten 😀

Hoi,

Herken heel veel in jouw verhaal.

Ik hen ook last van angsten in sociale situaties. En sterk het gevoel dat niemand naar mij wil luisteren.

Ben mijn hele leven al overschreeuwd door anderen... Ben opgegroeid in een zwaar narcistisch familie.
Daarom ben ik erg stil geworden.... Het onzichtbare meisje...

Maar heel weinig mensen kennen mij eigenlijk echt. En bijna niemand is oprecht geïnteresseerd in mij en wat ik te vertellen heb. Dus vertel ik ook bijna nooit meer wat over mezelf in sociale situaties. What's the point??

Toch zou ik het leuk vinden om te praten
met iemand die mij echt begrijpt... en het zelfde voelt. Zonder dat ik het gevoel weer moet hebben dat ik er gewoon niet toe doe.. en het altijd allemaal om anderen moet draaien...

Liefss

Een loner-mama

Hallo!

Hier hetzelfde verhaal.

Zal heel graag mijn gedachten met die van jullie uitwisselen. Misschien in een whats App groep….

Ja goed idee zo’n whatsapp groep;-)
Kan er hier ook privé gemaild worden?

Ik herken mezelf hierin, mijn enige medicijn is praten en mensen vertellen hoe ik me voel maar ook proberen wat waardering en begrip te krijgen.
Iemand vinden om mee te praten lijkt soms onmogelijk..
Kan ik me aansluiten in dit groepje asjeblieft en hoe doe ik dat?

Hoi Daphne

Ik heb ook enorm last/angst in sociale situaties. Ben behoorlijk overgevoelig en enorm vatbaar voor zelfs de kleinste prikkels.
En als dat te groot wordt , dan moet ik weg!

Ik slikte jarenlang een benzo.... maar dat ging mis op gegeven moment en heb het nog in maanden tijd afgebouwd/afgekickt tot 0.

Ik begon toen te merken dat ik er op straat er ook last/problemen van kreeg. ben radeloos geworden maar ben een doorzetter.

Wil je er over praten met me als je daar zin in heeft.. ? Dan vertel ik je alles.

Groet Pierre

Hai Never give up,

Ik herken veel in je verhaal.
Ook ik ben al een heel eind op weg, maar vind het soms nog moeilijk allemaal.
Ik heb geen sociale angst, maar ben wel bang voor allerlei andere dingen.
Stap voor stap ben ik op weg gegaan, maar soms ga ik te hard, omdat ik zo graag wil, en als ik dan gas terug moet nemen word ik overvallen door een trieste bui.
Ik weet dat die weer overgaat, maar als ik er middenin zit is dat toch wel lastig.
De kunst is, jezelf de tijd te gunnen.
Stap voor stap te gaan en je bewust te zijn van de stappen die je maakt
Ik vertel ze ook aan anderen en die zijn dan echt blij voor me, maar idd is contact met een lotgenoot anders.
Ik zou het fijn vinden als je reageert op mijn reactie.

Goe bezig! Geen aandacht aan geven lachen er mee je brein moet je herprogrameren..en dat kan....duurdt wel even....maar kan

Je verhaal is heel herkenbaar. Kampt ook al jaren met angst en probeer het positief te zien. Wil graag in contact komen om elkaar te horen en positief te steunen. Aangezien je geen nummer mag geven zoek me op facebook op

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)

Waarom mag je hier geen nummer geven eigenlijk?
(Los van het feit dat ik het niet zomaar zou doen hier, maar dat terzijde.)

Ik heb het idee dat berichten hier sowieso nooit gecontroleerd worden, wat ik geen goede zaak vindt, maar ook dat terzijde 😊)

Ik zou zelf eerst via een email mensen "verzamelen" en contact leggen. Dan kun je op die manier iets minder publiek nummers uitwisselen.
Ik heb zelf begin dit jaar samenstaanwesterk2024@hotmail.com aangemaakt en zo ooit contact gelegd.

Continue angst en spanning is zo vermoeiend 😒

Heb vandaag gereageerd op bovenstaand email adres.
Kreeg direct antwoord.
Wie weet een ingang om elkaar te steunen te communiceren.
Wie weet!!

Stalker 😋

Maar inderdaad wat ahmn zegt, wie weet. 👍

Hoi Newbee,

We willen met dit forum graag een veilige ruimte creeren waarin mensen die het moeilijk hebben anoniem hun verhaal kunnen delen. Persoonsgegevens verwijderen we om misbruik te voorkomen. Een mailadres plaatsen is wel mogelijk, deze laten we een aantal weken staan voordat we het weghalen.

Dank voor de uitleg

En ik heb inmiddels wat reacties.
Nog even kijken hoe mensen het liefst met elkaar praten.
FB (heb ik zelf niet),
WhatsApp,
Email (misschien in het begin om even de kat uit de boom te kijken)
Geen idee wat nog meer handig kan zijn.

Ik ben daar ook naar opzoek mensen die ook de zelfde angstigevervaringen mee maken want iemand die geen Angsten en paniek gedachtes hebben kunnen het zich niet voorstellen gr Joke

Ik zoek ook juist naar mensen die begrijpen en weten wat je voelt en elkaar kan steunen beter als die Psychiaters die je vol proppen maar zelf het nooit hebben gehad en kan je weer gaan met doosjes medicijnen ik sta daar 100 procent voor open gr joke

Heb je al contact kunnen leggen met anderen Joke?

Nee zou dat graag willen ik had al gekeken voor een plek waar mensen met onze klachten terecht kunnen een praatgroep

Sommigen zitten op meetmyfear..Ik zit er sinds kort ook weer, maar de hoeveelheid contact voor mij valt daar erg tegen.
Op de.mail die ik hier geplaatst heb, zijn wat reacties gekomen maar ook best beperkt.
Met 1 persoon heb ik nog met regelmaat contact..Maar of er echt contactgroepen zijn weet ik niet

Newbee ⬆️

Ik heb ook last van angst in sociale situaties, en zou het fijn vinden om elkaar te steunen.

Ik heb ook veel angsten enpanieaanvallen zou het ook wel fijn vinden om elkaar te kunnen steunen ik had al gezocht voor een angst club waar je elkaar kan ondersteunen

Ja, dat lijkt mij ook heel fijn

Er is volgens mij online niet veel te vinden.
Via de mail samenstaanwesterk2024@hotmail.com heb ik wel al mensen met elkaar in contact gebracht en kort met anderen gemaild
Ook heb ik met 1 persoon via whatsapp contact. Maar een hele groep is er nog niet.
Ik zou hier in elk geval ivm veel spam niet je eigen emailadres plaatsen.

Update. Ik heb dat email adres (samenstaanwesterk2024) opgeheven. Werd een beetje frustrerend dat steeds wanneer mensen mailen, en ik iets terug stuur, ik vervolgens gewoon niks meer hoor. Al is het maar een bericht van "Nee, doe toch maar niet of wat dan ook.
Ik heb er zelf 1 mooi contact aan overgehouden, en dat is prima zo.

Maar blijft natuurlijk, mochten mensen met elkaar in contact willen komen, plaats hier niet je eigen emailadres of gegevens, maar maak eerst iets nieuws aan, om te voorkomen dat je gespamd wordt.

Hier ook een update. Ben al een tijdje actief hier, heb veel aan jullie tips en verhalen dankjewel. Sinds een jaar last van paniek en angst en voel me eindelijk beter worden. 4/5 psychologen gehad. Niemand kon me begrijpen en voelde niet goed. Uiteindelijk aan de slag gegaan met Nick de Waard (een angstcoach) en dit voelt zo goed. Vond die stap spannend, maar heb het gevoel dat eindelijk iemand me écht begrijpt. Dat geeft mij veel rust en concrete handvaten om mee aan de slag te gaan.

Ik blijf hier zeker nog actief en wil ook wel in zo’n groep.

Hey Eva,


Je bent zeker niet alleen die met dwanggedachten zit, ik heb er namelijk ook last van gehad of heb.
Nu zijn ze immers naar de achtergrond gegaan en hoop dat dit blijft,
Ik kan verstaan dat dit heel belastend is voor je zeker met een baby en een man. Bij mij tilde het ook heel zwaar op men relatie maar je moet geen kracht geven aan de gedachten en denken aan de tijd ervoor toen je geen last had van deze gedachten.
Dit doe ik toch, of de gedachten als ruis bekijken. Als er een gedachten binnekomt gewoon even tegen jezelf zeggen hier is het geruis weer!
Ben zelf ook een opzoeker m.b.v chatgpt etc dat mijn vriendin er zelf gek van werd. Heb deze app verwijderd want het minste dat je denkt zit je te typen en is er meer verwardheid heb 2 boeken gekocht die me ook wel geholpen hebben.
Paniek ontmaskerd
Duiveltje van de gedachten
Zeker aanraders!
En onthou je bent niet gek, je bent nog heel gezond omdat die gedachten je angstig maken ben je nog een heel nuchter persoon!

Life.coach.aan.zee
Google dat maar eens

Van Wijnand.van.Dam

Kan het niet in een keer en zonder puntjes plaatsen want blijkbaar mag dat niet van de eigenaren van deze (k*t) site. Zal wel concurrentie zijn die ze niet willen

Anyway. Zo kan het wel.
Groet en veel succes
Newbee

Nou geweldig, of beter gezegd ik heb helemaal het zelvende. Je staat er mee op en gaat er mee naar bed.je weet nog niet meer of het stemmen zijn ,of een achtbaan van ongewenste kl... gedachten. Of je idd gek aan het worden bent.of er een 2de ik in je hoofd zit.die je hele dag in beslag neemt. Ja en ook ik slaap slecht konstand oververmoeid en ga zo maar door. Ik word er ziek van ,o nee dat ben ik al.je gadachten gaan flink met je op de loop.mag je interesse hebben hier over te praten op dit forum, houdt ik me aanbevolen mvg anoniem

Hoi Anoniem,

Ja ik zou graag met je willen praten hierover. Het is niet niks moet ik zeggen.

Loop je hier allang mee?
En komen er ook andere klachten bij kijken?
Heb je al behandeling gehad?

Hallo eva ja loop hier al zeker 4 jaar mee .maar ik kan alleen praten over mijn ervaring. En die hoeft niet de jouwe te zijn of te worden. Dus dat wil zeggen de klachten die ik heb hoeven niet de jouwe het zelvende te zijn .maar lijken er wel erg veel op .het is een lang verhaal van mij uit. Dus hoop je van lezen houdt. Bij mij bogen het zo een 4 jaar geleden met vermoehijd, deze is in de jaren er na tot onhoudbaar geworden, dat betekent dat ik kapot naar bed ga en gesloopt op sta.hier even dan een opsomming.voor het een beetje in te korten.
Dood en dood moe
Hoofdpijn
Duizelig
Geen intrese meer in dingen om me heen
Lusteloos
Elke dag ik op sta gaat mijn grijze massa hier boven met me op de loop.de dingen die ik denk of maal kan ik niet beschrijven. Het is gewoon een achtbaan, om het zo maar te noemen. De een zecht een depressie, de andere een burn out de volgende zeg een angststoornis. En de volgende een overprikeling van je hoofd.
Ondertussen zit ik in de hulpverlening, en aan de 10mg escitaloprám het is een hel,werkelijk een het.je moet er niet voor knokken maar accepteren zeggen ze.maar Ondertussen denk weet je niet meer of het stemmen zijn ,of dat het piekeren is.de mensen om je heen ,er zijn er niet veel die je begrijpen dat is mijn ervaring. Maar we moeten door. Alleen het boven genoemde gaat in je hoofd met je mee.de vermoehijd is bij mij zo extreem er ook
Geen concentratie meer is
Ik gewoon recht op sta te slapen. Mijn afspraken af kan zeggen, en de ene dag de andere niet is.daar kompt nog bij een algeheel ziek afgemat gevoel. Ik zit zelf idd in terapie. Maar dat heeft nog niets uitgehaald. Ook heb ik hypnose terapie gehad ook dat werkt niet. Nu hoeft het niet zo te zijn jij dit ook nog allemaal krijgen gaat .maar ik zou wel eens even kijken voor een goede hulp.het lijkt op een angststoornis piekerstoornis. Maar we krijgen de knop hier boven niet uitgezet helaas, daar is hulp bij nodig. Ik weet niet of deze klachten je wat zeggen of je bekend voor komen ,maar zo gaat het bij mij helaas. Maar vaak helpen wat positieve gesprek, zo je weer wat herkenning of opluchting heb om toch door te gaan.mag je nog wat info willen, of je verhaal kwijt willen, je bent welkom. Ga in iedergeval naar een huisarts en laat je door sturen naar een goede hulpverlening mvg anoniem

Hoi Anoniem,

Dankjewel voor je reactie!
Ik heb nu sinds 3 weken antidepressiva en 2 weken slaapmedicatie. Gelukkig slaap ik weer goed en kan ik de dag ook weer wat beter aan. Of eigenlijk mevrouw is weer bezig met alle ballen hoog te houden. Maar goed daar ben ik mee aan de slag. Volg nu 2 weken intensieve dagbehandeling, elke dag. Daarna zal ik individueel therapie gaan krijgen.
Hopelijk gaat dit meer duidelijkheid geven!

Hoi eva goed om te lezen. Maar nu weet ik natuurlijk niet welke medicijnen je slikt, deze hebben een inwerk periode nodig.
De laap medicijnen heb ik ook ,kijk hier wel een beetje mee uit, dus rustig aan hier mee.je schrijf hier boven alle ballen hoog houden, prima maar vergeet ook je eigen energie niet, dosering van je energie lijk me beter .maar een goede terapie gaat hier hopelijk bij helpen. Deze heb ik ook nu op moment, alleen ze plaatsen er nog geen stikker op.
Burn out
Depressie
Angststoornis of wat dan ook.pillen zijn niet de oplossing van ons probleem. Denk aan je energie en ritme je dag indeling enz .soms even op de rem .zo leren ze het mij althans. Succes en ik hoor graag hoe het met je verder gaat mvg anoniem

Ps welke medicijnen heb je?

Dankjewel weer voor je snelle reactie. Super fijn.
Ik gebruik Escitalopram 10mg nu. Van de week bij de psychiater geweest en die gaf aan dat hij de escitalopram nog niet wilt ophogen omdat ik nog in de inwerk periode zit. Dus dat snap ik wel.
Voor het slapen slik ik Quetapine, dat geven ze in lage mg voor het slapen. Helpt enorm.

Die rust moet ik echt nog vinden want ik ga maar door. Vandaag ook zoveel gedaan en eigenlijk geen 1 moment echt gerust. Maarja wat wil je met 2 jonge kinderen. Mijn man helpt wel mee maar ik zie altijd weer veelste veel dingen die ik dan wil doen.

Ik wil hier echt actief aan werken maar het is best moeilijk om oude patronen te doorbreken. Bij mij hebben ze wel vast gesteld dat het een depressie is, maar van de week gaf iemand weer aan dat het een fikse burn-out met Andy en paniek is. Dus ja wat is het nou..

Hoi eve burn out en depressie liggen kort naast elkaar, zo ver ik weer kompt een burn out door werk druk of dergelijke. Bij een burn out zeggen ze kan je niks meer.hoor ik ook maar Zo.het verschil beter e even overleggen met je huisarts. Mag goed mischien ook een ide om wat meer met de kinderen en je man te gaan doen. Dat heet ontspanning. De hele dag de huisvrouw zijn en te veel willen lijk me geen aanvuling op je depressie of wat dan ook .en ja hoor ik weet dat het niet vanzelf gaat .maar let eens op je energie punt. Je medicatie v te slapen kan ik niet. Wel de escitaloprám deze heb ik ook.dat gaat wel even duren, hebben tijd nodig. Zal wel even opletten met de slaap medicatie, het magische woord of woorden zijn
Rust
Regelmaat
En structuur zeggen ze .hoor wie het zeg.nu ik zelf nog. Mvg anoniem

Hoelang duurde het bij jou voordat de antidepressiva werkte?
Ik merk het kwa energie en stemming wel al iets, maar gedachtes nog niet echt. Vervelend..

Hallo eva bij mij merk ik eigenlijk niks .aleen als ik ze niet slik .de gedachten er bij noemen ze dus een angststoornis piekerstoornis. Antidepressiva heeft een ongeveer 8 weken nodig volgens mij. Maar wat bij de een niet wekt kan bij de andere wel werken. De bijwerkingen mag je die hebben worden meestal kort stondig onderdruk met diazapam. Wel ervaar ik een opgefokter ik op zijn tijd .en vermoehijd nog meer als normaal. Escitaloprám maakt ook moe mvg anoniem

Hallo Eva, tijdens de zwangerschap en na de geboorte gebeurt er veel op hormonaal gebied en dan ook nog slaaptekort. Ik ben geen arts, dus ik weet niet of dit de reden is, dat jij je zo voelt, maar ik weet uit eigen ervaring, dat een schommelende hormoonhuishouding voor mentale klachten kan zorgen.
Enkele adviezen van mij, lees niets waarvan je denkt, dat het je bang maakt, echt niet meer doen. Blijf niet met je klachten lopen, ga naar je huisarts, laat je doorverwijzen naar een psycholoog, een praktijkondersteuner, een ggz instelling enz.
Ik wens je heel veel sterkte toe en hoop, dat het goed komt.

Heb je misschien last van galstenen?
Met een echo zien ze die ook weleens over het hoofd.

Hallo Mas, ik heb identiek hetzelfde! Ik vond nooit iemand die hetzelfde voelde en kon nooit gerustgesteld zijn. Ik ben hiervoor ook enkele keren naar spoed geweest en bij mij ging men er ook vanuit dat het slokdarmkrampen waren. Ik neem ook maagbeschermers.
Hoe angstiger je wordt als je dit hebt hoe langer het duurt die pijn.
Ik heb geprobeerd bij de laatste keer om het te voelen en doorheen te ademen en te zeggen tegen mezelf dat er niets ernstigs aan de hand is.
Het heeft geholpen en is afgezwakt…..

Hi ,

ik weet precies wat jij bedoelt. Die angst is zo inntens en heftig waardoor je al die situaties vermijd. Als ik op et strand lig om te zonnen houd ik et maar 30 seconden vol , ik voel dan alsof ik in de blauwe hemel gezogen word bang om van de aardbodem af te vallen ( zelfde gevoel als hoogtevrees ) en dit heb ik ook als ik op lange kale stukken fiets op et platteland. op internet kan ik nergens of heel weinig mensen vinden met dezelfde fobie als ons weet niet goed hoe we dit kunnen oplossen ik struggle er al 15 jaar mee , kan er wel mee leven maar beperkt mijn leven enorm. misschien moeten we eens contactgegevens uitwisselen want ik voel me door jouw verhaal eindelijk begrepen en kan echt niemand vinden met dezelfde angst.

groetjes Daniel

Ik herken maar heb geen tips. Op een zonnige dag lag ik ontspannen in een weiland naar de wolken te kijken. Mijn twee honden waren lekker aan het ravotten. Van het ene op het andere moment hevige paniek. Naar huis gerend. Sindsdien durf ik ook het strand niet op terwijl ik op Terschelling vele strandwandelingen heb gemaakt. De afsluitdijk heb ik al vele jaren gemeden. Net of ik mij in de ruimte verlies. Ik wil schuilen, dat gevoel. Sterkte en succes

Ik ken het gevoel, helaas ook geen tips… ik neem al jaren medicatie maar het wordt eigenlijk erger. Ik hou/hield van op reis gaan maar de gedachte aan de rit op de Autostrade naar de luchthaven bezorgt me al paniek…
Het is en blijft een vreemde aandoening.

Wow enorm herkenbaar , bang om in de lucht te worden gezogen idd ... op weiland gebieden fietsen is moeilijk ... het schijnt toch iets te zijn met dwang ook , niet alleen gewoon fobie.

Tip1: vind een goede hypnotherapeut (bv Hypno Jens). Geloof het of niet, het onderbewustzijn is enorm sterk.
Tip2: zorg dat uw darmflora in goede staat is, probiotica kan hierbij helpen. Heeft onrechtstreeks ook een invloed op uw mentaal welzijn.
Tip3: blijf gemotiveerd om jezelf te pushen naar betere levenskwaliteit, ga mediteren en tijdens het mediteren kan je jezelf positieve dingen bevelen om te doen (soort van zelfhypnose)
Tip4: zoek naar rustgevende thee, ookal is het minder lekker, heeft een heel gezonde invloed op je (bv kamille thee)
Tip5: nogmaals, blijf jezelf motiveren en opwekken. Vergeet nooit dat er altijd een oplossing is :)

Ik kamp zelf met enkele angsten gepaard met derealisatie en depersonalisatie, maar ik doe mn best om door die moeilijke periodes te komen. Ik werk aan mezelf en hopelijk zie ik binnenkort optimaar resultaat.

Als er nog mensen met tips zijn laat deze gerust achter hieronder

Ik ben 61 , en nog nooit hoogtevrees gehad. Maar een aantal weken terug ineens bang van de blauwe lucht met witte wolken. Een angstgevoel zonder het te kunnen verklaren. Ik kan er bijna niets over vinden.
Ik heb het nu ook in lichtere mate als ik naar tv kijk en daar zo’n blauwe lucht met wolken zie.
Een volledig blauwe lucht of grijze lucht is geen probleem.
Ik vind het erg raar.

Goedenavond,

Onze zoon heeft ook een bepaalde angst met omhooglopen bij het strand dat had hij al toen hij net kon lopen en nu heeft hij nog steeds last met opervlakte’s of bij de zee, op of langs snelwegen of in de bergen ook heeft hij het in een kerk als de akoestiek flink aanwezig is, wij denken zelf dat het komt doordat hij flink hoogsensitief is en waardoor hij alles heel intens beleeft en een soort geen filter heeft op dat gebied waardoor alles anders en heel heftig binnenkomt denk dat je moet proberen zoveel mogelijk te ontspannen heb het idee dat door spanning het alleen maar erger wordt, heel veel sterkte hoor!
Groetjes Sophia

Jeetje, super herkenbaar. Ik heb exact dezelfde angst. Alsof ik de lucht in word gezogen. Of in grote concertzalen. Ik kan ook heel slecht tegen het kijken van beelden over het universum. Ik dacht altijd dat ik de enige was.

Ik heb het gevonden. Het heet: Kenophobia!

Is het over gegaan saskia?

Precies dit! Ik woon aan het strand. Maar ik ga er een aantal jaar niet ontspannen naartoe. Ik kan absoluut niet langs de kust lopen. Inderdaad het angstige gevoel om de lucht in gezogen te worden. Daarbij ook angst in grote weilanden (tenzij er een hek staat waar ik langs kan lopen), snelwegen, gebouwen met een hoog plafon (zoals kerken), vliegen. Overigens kan ik wel op een klein strand liggen, maar dan moet ik wel onder een parasol liggen. Ik probeer mezelf wel te pushen om mn angst te overwinnen. Tot op heden nog niet echt succes. Iemand tips? (Behalve cognitieve gedragstherapie en emdr)

Hi, ik heb hier last van sinds mijn 16e, inmiddels 24. Als ik naar school moest fietsen over weilanden kreeg ik een overweldigend gevoel alsof ik de lucht in werd gezogen, achterover zou klappen of omhoog fietste. Heel apart. Ik heb sinds 2 jaar nu ook paniekaanvallen en de angst voor open ruimtes is daarbij erger geworden. Ik kan bijvoorbeeld niet ontspannen op het strand liggen, naar hoge gebouwen kijken of open ruimtes zoals weilanden. Ik krijg zelfs angst bij het zien van een film/afbeelding van een grote ruimte of de universum. Het liefst wil ik me dan ergens aan vast grijpen. In grote gebouwen heb ik het minder erg. Ik gebruik nu sinds 2 weken citalopram 10 mg, tot nu toe nog weinig verschil zelfs angstiger eigenlijk. Bang dat ik gek word, dingen ga zien of horen en in een psychose kom door het medicijn. Hopelijk heeft het na 6 weken een positief effect op zowel mijn paniekstoornis als de angst voor grote ruimtes

Ook ik herken dit. Ik heb periodes van angst meegemaakt waarin ook deze angst speelde. Ik had dan het gevoel dat ik op de grond wilde gaan liggen en me aan de aarde vastklampen. Ook 'de ruimte' geeft mij dan angst (zelfs op t.v.)

Ik ben hooggevoelig en heb het gevoel dat het hiermee te maken heeft. Mijn aura/ energieveld om me heen is denk ik groter dan bij niet hoogsensitieve mensen.
Als ik er in periodes dat het goed met mij gaat, zoals nu, naar kijk denk ik dat ik op zulke momenten te ver weg van mijn lichaam ben.

Medicatie werkt bij mij goed om de basis rustig te hebben en verder aarden:
Bewust bij je lichaam blijven: visualiseren dat je je aura kleiner maakt en bij je kern blijft. Sporten, wandelen met aandacht bij mijn lichaam, tuinieren, aanraking/ knuffelen met mens of dier, bezig zijn met goed voor mijn lichaam zorgen, leuke kleding, lekker eten, zintuigen prikkelen met lekker ruikend badschuim/ douchegel, warmte...

Heel veel sterkte voor wie met dit nare gevoel kampt! Het helpt mij altijd al om te weten dat ik niet de enige ben 🙂

Nog steeds last van Jaap.
Vandaag ook, gewoon een blauwe lucht op de tv met witte wolken.
Ik krijg een raar gevoel .
Soort van angst.
Moeilijk te verklaren .

Ten eerste een hele grote opluchting dat ik eindelijk een website gevonden heb met meerdere mensen die precies dezelfde angsten hebben zoals ik.

Mijn voornaamste angsten zijn vooral lange kale snelwegen, weilanden of extreem lange bruggen zoals de afsluitdijk waar de blauwe lucht goed te zien is en ik het gevoel krijg dat ik gezogen word in de blauwe luchthemel. Ik denk dat het ook een combinatie is met agorafobie , omdat je niet kan ontsnappen uit een gevaarlijke/angstige situatie in dit geval voor mij die lange eindeloze afsluitdijkbrug. Voor mij is het dan ook onmogelijk om op snelwegen te rijden met de auto.

Nogmaals vind ik het echt heel fijn dat ik meerdere berichten van mensen hier gezien hebt met exact dezelfde angsten. Graag zou ik in contact met jullie willen komen om te praten over onze angsten. Ik merk dat het mij heel goed doet (denk jullie ook) om elkaars harten te kunnen luchten en eindelijk begrepen te kunnen worden.

Stuur mij gerust een berichtje en wie weet kunnen we elkaar ook motiveren en ideeën uitwisselen om deze angst onder controle te kunnen houden.

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)

Beste mensen,

Bedankt voor jullie locaties. Inmiddels is het weer een tijdje geleden sinds ik mijn verhaal had gedeeld met jullie.

Ik ben momenteel bezig met een angstbehandeling, waarbij ze ook EMDR toepassen (flash forward). Ik merk dat ik steeds meer scenario's begin te vermijden. Mijn angst en een aantal die ik van jullie lees is inderdaad een mix van Kenofobie en Agorafobie. Dit kan komen door een nare ervaring (trauma), maar in mijn geval is het nog onduidelijk.

Het doel is nu om mijn angst in deze scenario's te verminderen nu. Ik zal jullie op de hoogte houden.

Ik heb voor deze angst de volgende behandelingen gehad de afgelopen 7 jaar:

Hypnotherapie
Cognitieve gedragstherapie
MEMREC methode
En nu bezig met EMDR/Cognitieve gedrags.

De eerste twee hebben helaas niet geholpen. MEMREC leek wel enigszins effect hebben. Ik namelijk wat meer op de snelwegen rijden. Ik hoop dat ik met de laatste methode weer kan genezen. Ze gaan me anders doorverwijzen naar een TOP GGZ.

Ik zal jullie op de hoogte houden!

Heel erg herkenbaar dit. Soort gevoel van hoogtevrees door naar een blauwe hemel
Te kijken en het gevoel te hebben dat je van de aarde af kan vallen. Ik had zelf aardig wat angsten en durf te zeggen dat ik bijna overal vanaf ben.

Wat naar mijn idee werkt
Is exposure (blootstelling) hoe vaker je je in een situatie begeeft met angst en het opzoekt en voelt hoe meer je lichaam begint te beseffen dat de angst onzin in.

Dus je hebt 2 keuzes naar
Mijn idee, zoek het oncomfortabele op, ga eens op je rug in jet gras liggen en staar naar de hemel. Accepteer en omarm de spanning die je voelt, voel het pieken en voel het weer wegzakken.

Of je vermijd het, laat de angst de overhand krijgen en mijd voor de rest van je leven dingen die je leuk vind omdat je je angst niet onder ogen durft te zien.

Pick your poison

Dat is de beste remedie denk ik.
Mijn zoon durfde toen hij 10 jaar was niet mee het strand op omdat hij bang was dat hij wegwaaide, wij snapten er niets van omdat het nauwelijks waaide en moesten er om lachen maar gelukkig 'achteraf niet gedwongen om mee te gaan.
2 jaar geleden waren we weer bij het strand en hij legde toen uit dat hij het gevoel had dat hij de lucht ingezogen zou worden en dat hij dat vaker had als hij naar de blauwe lucht keek. Ik heb hem zover gekregen dat hij samen met mij het strand op ging en ik m'n arm op z'n schouder zou leggen zodat hij niet omhoog gezogen kon worden. Het ging opzich best aardig maar toen we later een plekje hadden gevonden om te zitten was hij na 5 minuten toch maar onder de strandtent gekropen.
Dt jaar had hij er nauwelijks last van en hij zei dat als hij er last van had het gewoon negeerde dus als een jongen van 15 het kan moet iedereen het kunnen toch?
Overigens dacht ik dat het bij hem kwam omdat hij bij de geboorte niet ademde en naar de recoverkamer moest, gelukkig was hij met twee minuten weer bij ons terug, zou er misschien mee te maken kunnen hebben.

Hi allen, wauw eindelijk kom ik anderen tegen die deze angst herkennen. Weilanden geven mij zoveel paniek dat ik op het moment eigenlijk niet de stad waarin ik woon uit durf. Ik heb ook het gevoel alsof ik in de grond kan verdwijnen, alsof er een acuut sinkhole ontstaat en ik daarin verdwijn. Herkennen jullie dit ook?

Blij om te horen dat er andere mensen zijnmet exact dezelfde klachten. uiteindelijk kreeg ik helemaal geen vat meer op de angst, en dacht er de hele dag aan ik was toen 25 jaar oud. Wat mij wel heeft geholpen is het medicijn anafranil (clomipramine) dat doorbreekt de gedachte die je anders de hele dag hebt. Maar nog steeds heb ik last in grote open ruimtes (afsluitdijk durf ik niet) Het gevoel dat je onbeschermt bent en er dreiging is vanuit de ruimte. Je wilt het liefst onder de grond kruipen.Ik ben inmiddels 60 en heb perioden dat het slechter gaat en periodes dat het bijna helemaal weg is.Op dit moment ervaar ik weer klachten en slik meer medicijnen.

Hallo !

Ik kan mij volledig vinden in de verhalen hier. Ik heb hier zelf ook vaak last van maar het beheerst mijn leven niet omdat ik zelf bewust kies om mezelf dag na dag te confronteren.
Door situaties te gaan mijden en dus toe te geven aan je angst zal het altijd beetje erger worden (is niet altijd het geval but you get the point) ga het dus niet uit de weg is de grootste raad die ik kan geven (wat is het ergste dat kan gebeuren ? paniekaanval ok 5 min later is die over)

Ik wens jullie allemaal stuk voor stuk de kracht om in 2025 tegen je angsten te vechten !

Groeten

Angstverdelger ;)

Ik herken mij ook in deze verhalen. Het begon bij mij vorige maand uit het niets toen ik in de auto zat. Ik ben vaak bang voor de grote open ruimte boven mij en het heelal.

Ja ken ik

Ik heb het ook. Ik ben altijd thuis. Nooit echt vakantie gehad

Nou je bent niet de enige, vroeger werkte ik door heel NL maar dat lukt me niet meer, verder dan 30 km (alleen) dan krijg ik het heel moeilijk en ben ik bang om in paniek te raken.
En toch geloof ik in het blijven proberen verder weg te gaan en de angst aan te gaan!
Vakantie en ergens blijven slapen is ook zo lastig ben alweer 2 jaar niet weggeweest op vakantie!

Je bent zeker niet de enige met dit soort gedachtes! Ik denk dat meer mensen dan menigeen denkt dezelfde gedachten hebben.

Je bent zeker niet de enige, ik heb in combinatie daarvan ook nog eens slaap tekort.

Herkenbaar, neem
Je iets van medicatie? En heb je het ook gewoon de heledag door of is het op sommige momenten van de dag sterker? Ben benieuwd, wellicht kunnen we samen sparren.

Ik heb vorige week het boek "overcoming unwanted intrusive thoughts" gekocht (digitaal)
In het Engels, dat wel, maar enorm herkenbaar en verhelderend.

Aanrader. Luister Podcast Wijnand van Dam, live coach aan zee. Hier zul je veel aan hebben. Sterkte!

Ik heb ook enorm veel last van intrusieve dwanggedachten het proberen geen aandacht te geven werkt averechts.... nog tips??

Ik heb hier ook ervaring mee, het is verschrikkelijk om dit te hebben. De schaamte is enorm omdat de gedachten van agressieve aard zijn. In combi met paniekaanvallen heb ik het gevoel de controle te verliezen en gek te worden.

Ik heb er zelf ook erg last van, wellicht kunnen we er samen over sparren?

Hier helaas nog 1. Precies wat Nina typt. Ik start binnenkort met EMDR therapie. Ik ben wanhopig en hopeloos. Dag in dag uit in angst is zo vermoeiend en van ooit sterke vrouw naar hoopje ellende. Ik wens ieder die dit mee maakt ontzettend veel sterkte☘️

Dag Nina, wat een rot gedachten zijn dat. Ik zit er ook mee. Ben er inderdaad achter dat het veel vaker voorkomt dan je denkt. Ik ben er open over en ken in mijn omgeving vijf a zes mensen die dit ook ( gehad) hebben. Ik stortte er na een tragedie op mijn werk en een hernia operatie zomaar in. Ik loop veel en werk 16 uur op therapeutische basis, dat leidt af. Als ik dan thuiskom vliegt het me naar de keel. Je bent dus zeker niet alleen. In de avonden neemt het af

Ik heb hier helaas ook last van Gehad.. Iets soortgelijks. Maar ben uiteindelijk bij nick de waard uitgekomen over intrusies en dwanggedachten. Moet je maar even googelen zijn artikelen hierover. Heel verhelderend en hij heeft me goed opweg geholpen. Je kunt altijd mailen. Er is weer een uitweg meis. Echt waar!

Hallo, ja ook ik ken dat van die dwangedachten dat je iemand iets wil aandoen. Er is goed nieiws: hoe erg en vreselijk het ook lijkt, het is 100% ongevaarlijk!! Toen ik niet eer bang was om iemand iets aan te doen, kreeg ik ineens bang dat ik mezelf iets aan zou doen. Jaren later dat ik homo zou worden...... . Je eigen brein houdt je voor de gek. Maar het is, hoewel extreem irritant en lastig, compleet ongevaarlijk!

Hey Sv4,


Heb exact hetzelfde na een zware periode van gelieg en bedrieg, en het constant piekeren heb ik juist hetzelfde.
En door een stomme true crime serie te zien ben ik er ingerold!
Eerst dacht ik dat ik iemand iets kon aandoen dat ik gek werd, vrij onrustig en het constant denken of piekeren.
Dan zat ik smorgens na het ontwaken op wc en dacht ik homo te zijn omdat men zin in seks vele minder was, maar dit is een oorzaak van de stress etc wat ik allemaal weet en toch kan men brein een klik geven en de twijfel laten toeslagen.
Nu is het vrij rustig enkel denk ik soms waarom ik in godsnaam dit heb kunnen denken en komt dit heel lichtjes naar voren.
Is het bij jou dan ook jaren stil geweest dan of want ik hoor wel vaak dat dit over kan gaan en of dat deze idd na jaren toch weer naar boven kan komen door triggers

Hallo ik zal je een stukje van mij verhaal vertellen ok. Ik begon met drinken. Kort door de bocht, zat ik 6 dagen in de week in de kroeg. Als ik dronk of begon met drinken voelde ik me naar paar glazen al wat fit worden. Ja ja fit worden. Ik ben nu 3.5 jaar gestopt. Mijn advies is stop er mee .alcohol en medicatie gaat al niet goed samen. Daar bij raak je er van in een roest. Waar door je meent je er van goed slapen kan .maar helaas is dit geen goede rust of slaap. Maar een roest. Als ik met mijn auto langs de kroeg ging .draai hij van zelf om.nu drink ik niks meer en voel me een stuk beter. Daar bij heb ik het ide je klachten. Ergens anders vandaan komen. Maar stop eerst met drinken,pak er na je werkelijk probleem aan.deze duw je niet weg met alcohol. Mvg anoniem

Alcohol is een zeer bekende trigger van angst- en of paniekaanvallen! Dit noemt met "hangxiety" Engelse samentrekking van hangover en anxiety. Ik heb hier ook enorm last van! Ik drink nooit meer om deze reden. Er is een wetenschappelijke verklaring hiervoor, mensen met angststoornis moeten echt van de drank wegblijven. Ook mensen zonder angststoornis kunnen hier last van hebben. 20% van de mensen met een kater, heeft hier soms last van. Drink alcoholvrije alternatieven, dit doe ik al jaren.

Hoi Sterre,

Ik herken er heel veel van.

De angst voor de angst is dan ook vaak nog het ergste.

Wat mij sowieso helpt/hielp is lezen dat je niet de enige bent. Er zijn er veel meer dan je denkt.

Ik heb deze site sinds kort ontdekt en het nadeel is dat iedereen hier kan schrijven en lezen (is natuurlijk een voordeel ook) maar hierdoor dus ik schrijf niet alles 😊

Wel een jaar later maar ik herken mij enorm in jou verhaal. Ik struggle hier enorm mee!
Hoe gaat het nu met jou?
Heb je tips? Ik slik momenteel geen medicatie maar denk er soms wel aan. Hoewel…. Ook weer angst daarvoor. Overal angst zien.

Hoi Johan, hoe gaat het nu met je? Ik herken me in jou verhaal. Ik ben alleen een vrouw en heb ook 3 kinderen en een man. Vreselijk hè om dagelijks dit allemaal te moeten doorstaan. Wat heb je er zelf aan gedaan om de angsten wat onder controle te krijgen behalve de medicatie?

Ok. Ik geef het op. 3x pogingen maar de reactie wordt steeds niet geplaatst. Zoveelste keer.

Pfff en nu wel. Wat een k. site 🤣

Heel herkenbaar die angst voor de angst

Hoi Johan en Karin.
Ik waag nog een poging. Heb het idee dat ik weet waarom een bericht soms niet geplaatst wordt. Het algoritme of wat dan ook blokkeert sommige woorden. Soms snap ik het maar in dit geval snap ik er niets van. Of ze zijn hier bang voor concurrentie. So far voor de hulpverlening hier dan €€€ rules
Dus ik zet soms een puntje tussen woorden waarvan ik denk dat ze geblokkeerd worden. 😄

Anyway. Ik heb het Bre.infijn programma gevolgd. Niet gratis, wel helpend.

En ook luister ik nog geregeld naar "Lif.ecoac.h aan ze.e " Die is gratis op spo.tify.

Gr
Newbee

Die 2e optie (nu lukt het wel 😄) gebruik ik dan zelf nog te vaak als strategie wanneer ik in de overspoeling zit van spanningen. De momenten dan ik me goed voel die ik er niets mee, terwijl dat juist de periode is waar je structureel veranderingen kunt doen/leren
Dus daar moet ik nog zeker aan werken
Newbee

Herkenbaar. Zioek woutermanders eens op op Instagram of spotify podcast. Voor mij echt een eye opener.

Ik kan je Nick de Waard adviseren kijk eens op zn site. Doet veel met acceptatie van de angst, was voor mij de doorslag.

Aanvulling: ik zit in theraphie en heb net een reeks emdr sessies gedaan. Heeft enigszins geholpen, maar niet zoveel als ik hoopte. Ik wil ACT nu gaan proberen

Ja zij kunnen aleen maar medicijnen uitschrijven en dan ga je nog meer door een hel iemand die dit niet heb denk dan schrijf wel wat uit maar de ellende en angst die je ervan heb voelen zij niet en dan gaan ze verhogen of antderessiva voorschrijven waar je nog meer angsten en nare gedachte krijg en dan maar weer verhogen tot je nog angstiger word of nare gedachtes werd alleen maar nog zieker van en bange gedachtes in mijn hoofd

Zoek eens naar. Vrijheid van angst van Wouter Manders.
Zelf veel baad bij.

Joke, Het klopt inderdaad dat antidepressiva de klachten de eerste paar weken erger kunnen maken, dat heb ik zelf ook zo ervaren, maar ik moest doorzetten en daarna merkte ik toch echt dat er een demping kwam op mijn angst en ik ook weer wat meer zin kreeg om dingen te doen. Verhogen is ook nooit een hobby geweest, maar omdat ik het (na overleg) in kleinere stappen deed vielen die bijwerkingen toch best mee.

Ik volg het Stress en Angst Vrij Programma van Nick de Waard. Echt een aanrader. En qua prijs een stuk ook voordeliger!

Hallo dit is nu eens een mooi verhaal. Ga zo door. Ben trots op je zelf ,en ben trots op je huisje. Kijk naar wat je voor elkaar hebt gekregen top.en dat je het zo eerlijk hier op dit forum neer zet dat mag je ook als een compliment zien .ga zo door. Mvg anoniem

Hoi! Je verhaal is zo herkenbaar. Alleen zit ik nog in de fase dat het mijn leven volledig beheerst en ik de hele tijd paniekaanvallen krijg hierdoor.

Ik vertrek binnenkort op reis en maak me nu al enorm druk omdat ik angst heb om ziek te worden. In mijn nabije omgeving heerst er momenteel ook een virus, waardoor dit nog eens zo erg is. Ik weet momenteel echt geen weg met mezelf en voel me de hele tijd angstig en gestresseerd hierdoor… weet zelfs niet hoe ik het momenteel ga moeten aanpakken om mezelf rustig het vliegtuig op te krijgen en alles wat er bij komt kijken.

Mocht je tips hebben, ze zijn altijd welkom.

Veel liefs en knap wat je bereikt hebt!

Mooi verhaal Kimberly. Heb er zelf ook nog altijd moeite mee. Maar beetje bij beetje gaan we vooruit.

Ik ben blij te lezen dat je kan zien dat het niet echt waar is. Geef aandacht aan gedachtes die verbonden zijn met je hart en geef geen aandacht meer aan de dwanggedachtes. Dan zal het langzaam minder worden

Hallo,

Dat zijn waarschijnlihk intrusies waar je last van hebt. Geen zorgen gedachten zijn je daden niet, ik heb er zelf ook last van gehad en het beste is om het te negeren hoe moeilijk het ook lijkt

Ik herken het van een postpartum depressie. Angst om mijn kind wat aan te doen en die gedachten bleven hangen. Daar werd ik bang van en kreeg het gevoel dat ik het mss wel echt iets aan zou doen. Mij werd uitgelegd dat dit intrusies zijn. Gedachten die gewoon bij de meeste mensen wel eens op kunnen komen. Maar de meeste mensen staan er niet bij stil. Maar als je niet lekker in je vel zit blijven deze gedachten soms hangen. Deze gedachten maken hé bang waardoor je et nog meer op gaat letten. En zo wordt het een neerwaartse spiraal. Als je juist bang bent iets te doen doe je het juist niet. Deze uitleg heeft mij goed geholpen. Hoop dat het jou ook kan helpen

Hoi, ik heb bindingsangst, heb veel tegenslagen in de liefde gehad waardoor ik moeilijk een relatie aandurf. Ik kan soms zo angstig worden dat ik denk om maar met de relatie te stoppen. Terwijl ik mn vriend helemaal niet kwijt wil en van m hou. En toch malen die gedachten steeds maar door en daar word ik weer erg verdrietig van want het wil maar niet stoppen die gedachten.

Hey
Ik heb dit ook gehad, dit zijn idd dwanggedachten genoemd. Deze komen vaak voor uit angst, wss omdat je heel veel om je vriendin geeft en schrik hebt dat er met haar iets zou gebeuren.
Hoe harder je deze gedachten onderdrukt, hoe harder ze eruit komen.
Je hoeft je dus geen zorgen te maken en je moet gewoon beseffen dat dit een angst is en deze gedachten niet proberen weg te drukken. Dan gaan ze vanzelf weg.
Hopelijk helpt dit berichtje
Groetjes

Ik herken dit. Zit er momenteel midden in. Het is ondragelijk. Heb enorme last van dwanggedachten die de hele dag door m'n hoofd razen en me Letterlijk de stuipen op het 't lijf jagen. Hoe gaat het nu met jullie? Ik slik nu 3.5 sertraline.. Het ging afgelopen 2 weken redelijk goed maar sinds 5 dagen is alles weer terug. Ik hoop dat het een tijdelijke terugval is.

Ik ga er ook door heen en ik vind het verschrikkelijk. De paniek en angst die bij deze nare gedachtes komen het is echt naar. Een aanrader is "overcoming unwanted intrusive thoughts" op Storytell. Maar ik struggle hier nog elke dag mee, vandaar dat ik om half vier in de nacht nog op ben.

Ik heb die nare gedachte dat ik denk dat ik iemand iets verschrikkelijks heb aangedaan. Dat zijn dan ook de mensen die heel dicht bij mij staan. Die gedachte gaat met mij op de loop en lijkt echt. Ik word er somber van. Opgelucht om te lezen dat ik niet de enige ben, maar ik voel me wel hierdoor opgesloten.

Ja ook hier het zelvende probleem. Bewust van je negatieve gedachten. Die als maar door je hoofd razen. Bij het opstaan al wordt ik hier mee de hele dag geconfronteerd hele gedachten of gesprekken met me zelf tussen de oren..wie heeft hier de juiste verwoording voor. En wie weet hier van af te komen. Je staat er mee op en gaat er mee naar bed.

Ik heb gedachte dat ik mijn kleinzoon die nog heel jong is, iets aan heb gedaan. De vreselijkste gedachten gieren door mijn hoofd. Tot aan sex aan toe. Ik wordt er misselijk van. Wie herkent dit? Dat zou het laatste zijn waaraan ik zou moeten denken. Het maakt mij somber.

Ik zie dat het een ouder bericht is. Misschien kun je reageren hoe het nu met je gaat? Wellicht helpt dit ook de mensen van de onlangs geplaatste reacties?

Ik heb veel gehad aan exposure therapie.
Je moet juist de confrontatie aangaan met nare gedachten. Als je ze ontwijkt, komen ze steeds terug.
Momenteel heb ik door de therapie meer zelfvertrouwen en weet dat die gedachten komen maar ook weer snel gaan.

Ik ervaar dit ook al 3 maand ongeveer, bij mij was dit gekomen na het zien van een docu over geweld t.o.v partner, men eerste aanval leek wel of ik gek werd. Helse druk op men lijf en willen weglopen, dan begonnen er andere dwanggedachten over geaardheid nooit aantrek gehad tot hetzelfde geslacht en dan begon het over het iets aandoen tegenover men partner dit was/is een hel. Het is ook met vlagen dat ik er soms aan twijfel en soms een heel kort lontje heb..
Ik ben nu bezig met een therapeut ondertussen 2x geweest en begonnen met CGT.
Ik ervaar al een tijdje soms paniekaanvallen maar die gedachten passen totaal niet bij mij en dat hou ik in het achterhoofd maar het is en blijft uiteraard een hel dit soort zaken.
Word er een klein beetje depri van ervoor kon ik meer genieten van dingen..

Wat is jullie ervaring met medicatie etc?

Heel hard gezegd doorblijven gaan! zet door. Dit is namelijk een reactie van je lichaam die met alles probeert om te gaan. Zet door

Fiet op jou

Fiet op jou??

Ik snap dat sporten belangerijk voor je is en gelukkig kan je tegenwoordig thuis ook een eind komen. Natuurlijk is het uiteindelijk de bedoeling weer naar buiten te kunnen gaan en doen en staan waar je wil. Maar push jezelf niet zo hard. Onderschat niet wat angst en paniek met je doet. Het is een echte aanslag aan geest en lichaam. Het is vermoeiend en trek de energie uit je dus al dat sporten ontneemt je van dat kleine beetje energie die je nu hebt en dat maakt je nog vermoeiender waardoor je vatbaar bent voor meer stress en aanvallen. Bouw het rustig en klein op. Maak een schema maar wees niet bang om ook eens nee te zeggen als het niet gaat. Wees lief voor jezelf en je lichaam. Succes!

Volhouden

Goeie tip.....

Vraag advies of laat iemand komen om je vloer te checken. Al is het alleen om jezelf gerust te stellen. Er zijn gadgets en tips om te controleren of je huis cameras of bugs heeft. Maar ik denk niet dat de vorige bewoners hard gezegd je leven intressant vinden en je bespieden. Daarnaast heb je hulp? Kan je hierover praten met iemand? Ik hoop het! Heel veel sterkte!

Zee herkenbaar sta ermee op en ga ermee naar bed ik heb naast mijn Diazepam 2x5 mg Es CITROPOLAM gekregen elke week een druppel vermogen maar nu na 5 druppels en 5 weken verder ben ik gestopt ik held het niet meer vol net of er stemmen in mijn hoofd kwamen je gaat dood en 's nachts badend in het zweet wakker worden ik ben nu 1 avond gestopt en ik heb al jaren last van angsten en paniekkaanvallen maar nooit gehoord dat ik een depressie had ik heb nu veel last van mijn maag en darmen en slikfobie ben heel veel afgevallen ik hoop dat die Es Citrpolam snel uit mijn lichaam verdwijnt ze hadden mij vorige week opgenomen na 3 uur ben ik naar huis gegaan mijn man gebeld ik zat tussen allemaal mensen waar ik niet thuis hoorde ik had verwacht dat ik met mensen zou zitten die ook angsten en paniek hadden maar dat was vreselijk daar de ene schreeuwde nog erger als de ander en deden hele rare dingen dus ik zij tegen de GGZ IK HAD VERWACHT OM MET MENSEN TE VERBLIJVEN DIEVOOK DEZELFDE ANGSTEN HADDEN MAAR DAT WAS NIET ZO IK WERD NOG BANGER VAN HUN GEDRAG

Wat een herkenbaar verhaal. Na een paar traumatise gebeurtenissen een angst/ paniek stoornis ontwikkeld. Kreeg ook Citralopam druppels voorgeschreven opbouwend naar 5 druppels. Het werd steeds erger en na 5 weken ook gestopt. Ook veel last van zweetaanvallen. Ik begrijp je angst en weet zo goed hoe je je voelt!! Het is afschuwelijk.!! Ik weet ook niet wat verder nog kan. Het is ook zo moeilijk uit te leggen aan anderen hoe het voelt. Ik wens jou ook heel veel sterkte en niet opgeven

Joke en Wilma bedankt voor jullie berichtjes. Hoe is het er nu mee.hier schiet het niet op mvg anoniem

Ja dat herken ik , jij noemt het brandnetels en het lijkt voor mij alsof ik veel te lang in de zon heb gelegen zowel borst voeten en binnenkant van mijn armen. Het heeft te maken met de angststoornis.

Hoi Petra,

Voor mij ook herkenbaar. Misschien niet helemaal hetzelfde, maar ik heb sinds een paar weken op en af hele erge tintelingen in mijn voeten en onderbenen. Als ik aan anderen zonder angststoornis vraag of zij dit ook ervaren, geven zij aan dit te voelen wanneer ze er op letten. En dat het een 'normale' sensatie is
Mijn angststoornis gaat met name richting hypochondrie en ik ben hierdoor zelf ook bang dat er iets niet goed zit. Ook omdat ik nog veel andere klachten heb (kort van adem, spijsverteringsklachten, hartkloppingen, duizelingen). Je voelt je soms zo alleen..huisarts denkt niet dat er iets mis is.
Dus ik ben hier eigenlijk ook opzoek naar mensen die ook ervaringen hebben met deze sensaties. En het echt een lichamelijke uiting van angst is. Beetje geruststelling is altijd fijn haha

Allemaal heel herkenbaar. Ik voel al een lange tijd een brandgevoel in mijn lichaam, en dan van mijn keel tot de maagstreek. Het is een heel eng gevoel. Ik kan het ook niet precies uitleggen wat ik voel maar het zullen wel angsten zijn in combinatie met spijsverteringsklachten. Maar ja door de angst ga ik hele andere dingen denken. En Petra zou je nog eens precies willen uitleggen wat jij voelt? Is het in je lichaam of juist niet.

Hallo ja ik maar nu al 2x heel verhaal hier proberen neer te zetten. En op een of andere manier wordt ik er af gegooid. Kan ik weer opnieuw beginnen. Maar ja hoor hier het zelvende verhaal. Dit noemen ze een angststoornis piekerstoornis
Mvg anoniem

Hey, zonde zou normaal niet mogen dit is een groep voor geruststelling te zoeken en te delen, mag ik je vragen of je ervan bent gekomen en hoe?
Heb nu een afspraak met een psycholoog die gespecialseerd is met Gedragstherapie als ik men symptomen induw via chatgpt kom ik op ocd...
Omdat dit uit het niks is gekomen die gedachten, ik hoor je verhaal graag

Groetjes

Hallo nee ben et niet van af,was het maar waar .bij mij is het overmatig piekeren. Klachten zijn
Veel piekeren
Veel slapen
Kort lontje
Interactive gedachten als ik dat zo goed opmerk
En ze zeggen een angststoornis piekerstoornis
Vergeetachtigheid en ga zo maar door. Ben zelf ook in behandeling bij ggz en via hun door gestuurd naar andere betre behandeling mvg anoniem

Maar jij hebt wel dezelfde klachten als mij? Want heb het weer zwaar..

Ja denk het wel he lees eens goed bij mijn klachten. Na mijn inziens een angststoornis piekerstoornis

Vervolg op mijn verhaal hier boven
Dat zijn gedachten die je angstig maken, een gedachten die niet weg gaat en bij mij zijn ze zeer wisselend, sta de hele dag aan in mijn hoofd. Helaas geen uit knop. Vervolgens wordt het van kwaad naar erger, althans bij mij.je meent je gek wordt ja idd.ik ben er voor in terapie, maar ben pas begonnen. Ik heb ooit ook eens wat gerookt, jaren trug, ook geheel vd wap af.maar dat is niet de oorzaak van wat ik nu heb. Ik ben geen dokter of wat dan ook .maar als ik naar me zelf kijk, lijk het bij jouw ook een angststoornis piekerstoornis .praat hier eens over met een deskundige. Bij mij duurt dit al jaren, en is het overgegaan in het volgende
Slecht slapen
Paniek aanval
Niet meer helder kunnen denken
Zwaar vermoehijd enz enz doe er wat mee nu het nog kan. Zoek hulp ,anders zit je dadelijk nog dieper weg in een dal.

Intrusies noemen ze deze gedachte kijk eens bij mind op Google even voor je opgezocht mvg anoniem

Hoe kan ik in contact komen met jou

Ik wil graag je boek lezen. Ik heb wel 100 angsten.

Ja zou dit boek graag gratis willen lezen.

Beste,
Ik wil graag jouw boek gratis lezen en zal je voorzien van feedback. Bedankt alvast.
Ton

ff op zijn site kijken als je het boek wilt lezen

Hoi Johan. Geldt dit nog steeds?
Ik heb wel belangstelling.

Indien dit nog steeds geldig is zou ik graag je boek willen lezen

Dag,

Zou graag je boek lezen en FB geven.

Groet,
Mieke

Ik zou het graag lezen en hier een reactie op geven. Alvast bedankt!

Zit al ruim 4 weken in angst sinds mijn man verliefd is geworden op een ander. Hij heeft 100% voor mij gekozen, maar mijn angst blijft . Ben zeer benieuwd naar het boek.

Hi, ik hoop dat dit aanbod nog geldig is, want ik zou het boek graag lezen, en uiteraard een FB geven.

Nou dat boek heb ik en er is nog steeds angst en paniek. Dus ja iedereen weet heel goed te vertellen hoe het werkt. Maar ik kamp al 14 jaar met angsten

Heb ik ook is verschrikkelijk

Ik heb het boek ook. Maar mwah..

Heb 15de mei een afspraak bij de psycholoog die gespecialiseerd is in dit soort dingen

Ik heb vorige week een ambulance gebeld en is gekomen hebben mijn hart gemonteerd en bloeddruk aan gelegd de arts die erbij was vertelde mij dat ik een hart heb van een jonge meid en alles goed was even was ik gerustgesteld en zij ging bellen met volgens mijn man met het ziekenhuis dat alles goed was maar doordat zij ging bellen vertrouwde ik het alweer niet meer dus weer angst ik was zo blij dat ze zij je heb een hart van een jonge meid maar na dat zij ging bellen kwam de angst weer mijn MaN zegt als er iets ernstig was hadden ze je mee genomen maar toch blijft die angst heb veel last van mijn maag en darmen ook ben overal bang voor als ik wat voel ik heb Thenato fobie zo noemen ze tegen woorden Hypochondrie

Bij mij begon de angststoornis op mijn 23 ste. Inmiddels ben ik 65 jaar. Soms denk je dat door therapie de angst niet meer terug komt, maar kan ineen keer weer de kop opsteken. Ik heb met mezelf afgesproken om dit te accepteren. Ook om je bloot te stellen aan nare gedachten (exposure) hoef je er minder tegen te vechten. Het heeft weinig zin om die gedachten te onderdrukken, des te harder komen ze terug. Het klinkt raar, maar ik ben blij dat ik niet de enigste ben met nare dwanggedachten en angsten. Zo krijg je steun aan de verhalen van lotgenoten.

Hoi ik herken heel veel een van jou klachten. Zou graag persoonlijk contact willen ook omdat ik mij heel eenzaam voel

Hallo heb je wat meer informatie over je klachten mvg anoniem

Heftig verhaal en heel herkenbaar. Vooral het piekeren/malen en doodmoe zijn. Ik ben zelf gediagnostiseerd met een gegeneraliseerde angststoornis en wat jij omschrijft lijkt daar erg op. Ik ben uiteraard geen dokter of specialist maar ik zou mij als ik jou was laten onderzoeken door een arts. Heb je weleens gekeken bij de kenmerken van zo’n stoornis? En zo ja, herken jij je hier dan in? Blijf a.u.b. niet lopen met deze klachten.

Je bent niet de enige, dat is misschien al fijn om te weten. Het is voor mensen die hier niet mee worstelen soms moeilijk te begrijpen. Misschien kun je erover praten met een psycholoog waarbij je je goed voelt. Ook kun je geholpen worden met de dagindeling en leren omgaan met de energie die je nu hebt -en/of opbouwen. Daarnaast kun je onder professionele begeleiding werken aan slaapproblematiek om beter te leren slapen, zo is "slaaphygiëne" bv al heel belangrijk en je slaapplek weer kunnen zien als iets positiefs ipv ertegenop zien. Erg belangrijk, want je zult gemerkt hebben dat je nog véél minderhappy (en energiek) bent als je slecht slaapt! De esitalopram zou ik zeker bespreken, dit werkt niet (meer) voor jou. Tegenwoordig zijn er zelfs nieuwere middelen op de markt, als meerdere antidepressiva niet aanslaan. De symptomen lijken wel op een depressie (of ander genoemds) : dit kan meer doen dan je denkt. Probeer leuke en ontspannende dingen te doen / afleiding / enigszins ritme in je dag te krijgen/ veel mensen wandelen bv om het hoofd te legen en luisteren muziek.

Hou vol en laat anderen (oa professionals) meedenken-/helpen. En vergeet niet: babystapjes. Niet te streng voor jezelf. Je bent het waard! Sterkte!

Hallo bedankt voor jullie reacties. Dat geeft weer een beetje moet. Mogen er mensen zijn die graag contact willen. Graag aangeven hoe dat te doen. Maar nogmaals zeer bedankt voor jullie reacties en sterkte voor iedereen met het zelfde probleem hier op dit forum mvg anoniem

Ik herken het ook. Ik kom in die wervelstormen van piekeren, gedachte over iets, daarna wordt het steeds dieper en er komt steeds meer oud zeer dan ook naar boven en zo word het 1 chaotische negatieve spiraal waar ik dan ook echt niet meer uit kom.,ik vind het echt obsest hoe hardnekkig het kan zijn. Ik heb in een slechte periode van angst en dus een doorgedraaid overprikkeld moe van het denken, hersens die je het liefst even naast je neer legt op de tafel …heb ik Aktiprol geslikt. Het is een antipsychoticum maar maakt het echt wat rustiger en zelfs soms ervaar je dan een chill hoofd dat rustig is en helder na kan denken.

Sterkte ben zelf ook overspannen

Hallo melanie even een berichtje van anoniempje die dit geplaatst heeft. Ik moet zeggen je beschrijft het idd heel goed. eigenlijk zo als het is .soms denk ik waarom begrijp niemand het nu.van hulp verleners naar hulp verleners maar ....helaas. op zijn tijd is het niet meer vol te houden. En op iemand die je een beetje begrijp hoef je niet te rekenen. Wat doe je er zelf aan om aan je verwarde hoofd gedachten tot rust te komen of te krijgen? Ik moet wel zeggen zeer bedankt voor je inzicht en berichtje. Hoor graag je reactie xx anoniempje

Ik wil wel ciniact ik maak hetzelfde mee sta ermee op en da ermee naar bed gr Joke

Hallo joke late reactie hoe is het nu met je? Mvg anoniem sorry voor late reactie. Hier nog weinig veranderd

Lijkt wel of je een probleem met je bijnieren hebtz. Sterkte!

Hoi Piet eerste bedankt v je reactie. Weet je toevallig hoe of waar ik dat kan laten na kijken mvg anoniem

Of het bijnieren zijn geen idee. Maar delen herken ik wel.

Het klinkt ook als intrusieve gedachten.

Ik heb n.a.v. een tip hier het online boek "Overcoming unwanted intrusive thoughts" besteld. Ik ben nu halverwege maar ik vind het een goed, prettig (en hopelijk helpend) boek.
Het is wel in het engels. Ik heb geen Nederlandse versie gevonden nog.

Oke bedankt voor de tip.alleen wordt het lastig in het Engels. Hoe is het met jou verder mvg anoniem

Ja ik moet zeggen, het gaat al even best ok.
Hopelijk blijft dat zo

Ik heb hetzelfde sta ermee op en ga ermee naar bed op de dag word het erger of er een stem in mijn hoofd zegt je gaat dood ik ben overal bang voor zelfs om te eten ben ook heel veel afgevallen en heel de dag duizelingen ik was zo actief altijd nu durf ik niks meer ik word gek in dat hoofd last van hele dagen duizelingen en maag en darmen heel de dag depressief en zodra ik wat voel meteen paniek en angst ik gebruik 3x daags diazepam 5mg en had Citropolam erbij ik weet geen raad meer durf niets hele dagen huilen ik wil mij oplaten nemen in een particuliere klieniek ik vind het voor mijn man zo erg die zorgt heel goed voor mij die zijn leven bestaat alleen maar met een vrouw te leven die zo vreselijk depressief is ben helemaal onderzocht alles goed maar als ik wat voel denk ik ik ga dood sta ermee op en ga ermee naar bed ik ben een Hypochonder als iemand hier zich in herkent hoop ik op een antwoord wens allen veel sterkte gr joke

Tip, voor jullie beide. Luisteren eens maar de Podcast van Wijnand van Dam "Live coach aan zee". Baat het niet dan schaadt het niet. Heeft mij op weg geholpen en nog steeds!

Hallo anoniem. .even de data er bij .bedankt voor je tip ik ga eens kijken wat je bedoelt. Zijn er nog mensen die evt contact zoeken. Om elkaar er op zijn tijd door heen te trekken. Of misschien hun klachten willen delen? Mvg anoniem

Dat 'is precies miǰn̈ verhaal heb precies het zelfde heb ook dazepam2x 5 mg en voor de avond met 1 druppel ES Ctroprolam gekregen voor de 1e week moet elke week 1 druppel meer nemen ben gisteren aan de 4 druppels begonnen de angst is een hel alleen maar doodsgedache ik ga de 5e week naar 5 druppels en blijf daarop en kan dan nog 6 weken duren voor het aanslaat ik heb een depressie ik durf niets n̈iet naar buiten zelfs in huis al bang sta o met dood en ga ermee naar bed en vreselijk koud en veel huilen ik durf ook niet te eten ben heel veelafgevallen en heb speciale flesjes en meer bij voeding gekregen ze gaan mij opnemen binnen 2 weken zou graag met U contact houden gʻr joke

Reactie geplaatst

Hallo joke dat klinkt niet goed helaas. Let wel een beetje op de diazapam. Deze heb ik ook .neem er niet te veel van .dit kan trouwens zorgen dat je nog meer in de depressie gaat komen en verslaving op roepen. Wat betreft eten. Tis natuurlijk wel de bedoeling je goed eet en drinkt hoe dan ook.het is hier ook niet veel anders als wat ik hier boven beschreven heb.tis elke dag maar weer een gevecht. Hoe sta ik op , hoe voel ik mij.leef ik nog een beetje enz enz .ook ik sta op het punt voor opname. Maar kan nog 3 maanden duren. Welke omgeving kom je ergens vandaan. We mogen hier geen gegevens of wat dan ook uitwisselen. Dus weet niet hoe in contact te komen???.maar mischien kan ik je wel een tip geven voor evt opname. Vandaar de vraag waar uit welke omgeving je kompt .daar bij probeer aub eens naar buiten te gaan .hoe lastig het ook is.mij valt hier elke dag het dak op het hoofd. Maar we moeten toch kleine stapjes maken. Zo hier al eerder iemand beschreven heeft. Doen we totaal niks??.dan worden we nog meer depr. Of de klachten welke dan ook worden erger. Er moet ook een knop om gaan in je hoofd denk ik dan maar.niet dat het hier lukt. Maar ik moet op zijn tijd .vandaag leef ik een beetje en morgen is het weer 1 zwart gat.maar we moeten niet opgeven. Sterkte en beterschap. Mag je een ide hebben hoe in contact te komen sta er voor open.
Mag dat niet lukken dan maat even zo op deze manier. Mvg anoniem

Ja dat is ook mijn verhaal gisteravond ambulance hier geweest aan de monitor gezeten en overal plakkers op mijn lichaam gehad bloeddruk telkens gemeten er was een dokter bij en die zij het hart van een jonge meid en ze ging later bellen over mijn met ik denk een arts maar vertrouw het dan alweer niet ze gingen weg en zeiden alles is goed en k nogmaals vragen ze zij U moet mij geloven je hart is van een jonge meid maar het haalt niet mijn angst weg ik gebruik 2 x daags 5 mg Diazepam ook die helpen niet meer en 5 druppels ES CITROPOLAM ik krijg daar angstige stemmen of gedachtes van in mijn hoofd alleen maar dood ik sta ermee op en ga ermee naar bed alles gaat langs mij heen zit de hele dag te hyperventileren word gek van die gedachtes ik had dinsdag een opname maar was savonds alweer thuis ik zat tussen mensen die schreeuwde en rare dingen deden ik werd er nog angstiger van ik had gedacht dat ik met mensen zou zijn die ook angst en panieken depressie hadden dus weggegaan mijn man mij opgehaald

Hallo joke. Er is maar 1 regel naar mijn informatie. Rust, regelmaat, en ontspanning. Je zal het toch allemaal bijna aleen moeten doen. Dat is tenminste mijn ervaring. Ik ben de schrijver van het bericht hier helemaal bovenaan. Ook bij mij staat een opname in de planning, maar of dat door gaat geen idee. In de regel wordt je opgenomen, krijg je medicijnen en dat is alleen 1 onderdrukking. Het lost niet de problemen op.het is zeer lastig om uit de negatieve spiraal te komen, daar weten we natuurlijk allemaal het onze van.ik hoop je nog een goede steun aan je man hebt. Ga er eens op uit, wandelen maak niet uit wat jullie doen maar doe iets samen. Ik lig ook hier veel te slapen. Neem me vanalles voor en komp maar de helft van uit. Maar beter de helft ipv niks.zo moeten we er stapje voor stapje uit proberen te komen .ik weet het op zijn tijd ook echt niet meer en ben er dan goed klaar mee.maar we moeten verder. Anders komen we er nooit uit hou dit in je achterhoofd aub .al is het nog zo zwaar. Een stapje voor uit 2 achter uit. Maar uiteindelijk. Hopelijk is er de zon weer..mvg anoniem

"Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest"

Deze uitspraak is vaak zo waar.
En ik herken hem heel goed. Op de momenten dat je een paniekaanval hebt, dan komt bovenstaande uitspraak pijnlijk naar voren.
In de rustigere momenten kun ik dan van een afstand kijken en dan denk ik, jeetje waarom was je nou zo onrustig/gespannen/angstig..

Zo herkenbaar, ik loop ook alweer een aantal dagen...met de angst gek te worden.
Ik geloof zeker dat t met de tijd te maken heeft waar we nu in leven. Er hangt een zware energie. Mensen lopen vast...en als je hooggevoelig bent pik je t collectieve ook op. Buiten je eigen angst of onzekerheid.

Houd moed, ga iets doen...bv wat mij helpt is tekenen of puzzelen. Je hebt jezelf even verlaten...komt goed!!

Heyyy, ik had ook last van bang om gek te worden. Juist dat je er bang voor bent gebeurd het niet. Iemand die in een psychose zit heeft het niet door dat ie in een psychose zit. Het is echt angst die ons elke keer voor het gek houdt. Elke keer als je denkt dat je gek word dan ben je dat juist niet en word je ook niet gek. Met mij gaat het nu goed omdat ik heb gemerkt waar je juist bang voor bent doe je niet of gebeurd niet want je zeg je zelf altijd in een veilige positie neer. Groetjes Sara ❤️

IK GEBRUIK NU VOOR DE 4E WEEK ES CITROPOLAM 4PDUPPELS PER DAG VOOR 1 WEEK EN DAN DE VIJFDE WEEK 5 DRUPELS PER DAG MAAR DE ANGSTEN ZIJN VEEL ERGER HEEL DE DAG DOOR EN HEB EEN DEPRESSIE EN WACHT OP OPNAME ZO VRESELJKE NARE GEDACHTE OVER DE DOOD HELE DAGEN DOOR DAARBJ HEB IK OOK EEN SLIKFOBIE EN BEN HEEL VEEL AFGEVALLEN HELE ERGE DUIZELINGEN EN DAABIJ 2 X 5 MG DIAZEPAM.

Even een toevoeging.
Ik heb 10 jaar in een relatie gezeten wat een knipper licht relatie was, +5 jaar met valse beloftes en leugens en een hoop stress verdiet en een hele lage eigendunk van me zelf. Na veel bewijs te hebben verzamelt omdat ik zo aan mezelf twijfelde blijkt mijn ex een narcist te zijn en is dit allemaal psychische mishandeling geweest. Ben er nu pas een maandje vanaf, de moed bij elkaar geraakt om er een einde aan te maken. Helaas heb ik zeer veel klachten hieraan over gehouden, angst isolatie, geen vertrouwen hebben in mensen, een soort dwang, Heel alert zijn op wat er gezegd word en ik ken mezelf niet meer. De laatste 2 jaar ik chronische hoofdpijn gehad en heel erg veel stress en gevoelens die steeds meer onhandelbaar werden. Maar nu krijg ik ineens het ene na het andere klacht..

Ik heb hier geen ervaring mee....maar ik ben wel van mening dat je zelf baas bent over het wel of niet slikken van medicatie. Ik begin in mei met gesprekken bij een psycholoog tegen mijn angsten. Ik weet nu al dat ik dit zonder medicatie wil doen. Heel veel sterkte voir jou.

Dit is voor het eerst dat ik teruglees wat ik zelf ook ervaar.

Beste Piet!

Wat een nare angst! Ik moet je vertellen dat ik er een klein gedeelte uit herken. Jaren geleden had ik last van hevige angstaanvallen. Het was zo erg dat ik de lucht eng vond. Voor mij voelde het alsof ik hier op deze aarde vast zit. Nergens naartoe kan met mijn angsten. Dit ging ook gepaard met dat het vaak leek alsof ik naar mezelf keek vanuit een afstand. Een onwerkelijk gevoel had ik ook.

Uiteindelijk is dit goed gekomen doormiddel van cognitieve gedragstherapie en medicatie.
Ik zou willen meegeven als tip: zoek een psycholoog op, deel je angsten soms met de mensen die je vertrouwt. En blijf onthouden dat ook deze grijze wolk weer voorbij zal gaan. Het leven geeft ons mooie en slechte tijden.

Ik herken je angsten. Zelf heb ik ook last van grote open ruimtes. Als ik in de auto zit en de snelweg opga voel ik veel angst opkomen, zelfs als ik achterin zit. Het gevoel dat je kwetsbaar bent en een oneindige plek ziet (lucht). Zelf heb ik veel therapieen gevolgd maar tot zover heeft niets geholpen helaas..

Phoe.. hoe herkenbaar. Prachtig verwoord.

Boh dit heb ik ook extreem erg.
Als ik open stukken loop.
Krijg ik paniek. Moet ik iets vasthouden

Kan je mij eens mailen?

Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing

Ik heb sinds enkele jaren ook last van een dergelijke angst... In mijn omgeving ken ik voor de rest helaas niemand die een soortgelijke angst heeft, wat me een gevoel van enorme eenzaamheid geeft... Het blijft maar exposure, exposure en exposure en proberen te accepteren dat ik waarschijnlijk de rest van mijn leven daar met perioden mee blijf sukkelen.. Me proberen te concentreren op zinvolle/waardevolle dingen voor mij, yoga en mindfulness, zijn dingen die me enigszins doen kunnen laten ontspannen.. Sterkte iedereen...

Ik heb dit in mindere mate. Ik heb het heelalvrees genoemd. Misschien helpt het dat ik zeg dat ik je kan begrijpen. Xxx

Beste, je bent je heel bewust van het gevorl. Dat is al een eerste belangrijke stap.
Stop het niet weg, probeer het zichtbaar te krijgen en te laten bewegen/transformeren.
Familieopstelling is daar bv. een goede tool voor.
wie weet zijn het oude angsten die niet perse van jou, maar uit het faliliesysteem komen etc.
Véél succes,
Sybile

Piet, heb jij dit nog steeds? Heeft iets geholpen? Ik heb precies hetzelfde… na 1 slechte joint voelde het alsof ik de hele tijd van de wereld af viel en sindsdien is het steeds erger geworden. Bang voor de ruimte en als ik steeds dieper denk over de ruimte sla ik in derealisatie. Kan iemand mij helpen alsjeblieft?

Al die therapeuten werken volgens protocol. Ik heb er niets mee. Sinds 9 maanden luister ik naar de Podcast van Wijnand van Dam Live coach aanv zee. Heb er veel aan gehad en nog steeds.

Dit herken ik heel erg ik noem het watten in mijn hoofd. Volgens mij wordt het ook wel dissociatie genoemd. Hele nare ervaring. Bij gebeurt dit als er veel stress is.

Ja precies watten alsof je wegblijft van de wereld of van heel ver meekijkt. De wereld is dan ook heel anders hé. Heb het idd met periodes soms is het erg op achtergrond en met tijden constant aanwezig. Tegenwoordig is het in de ochtend erg en zakt het naar paar uur weg. Maar wat doe jij dan ik wordt daar zo eng van dat wegglij gevoel.

Heb precies hetzelfde ik twijfel bijna of ik tegen psychoses/schizofrenie aan zit door dit…

Bij mij hetzelfde. Hele nare gedachten om mensen, metname je familie iets aan te doen. Soms moet ik er om lachen en zie het als onzin, maar sommige dagen lijken die gedachtes wel echt en voel ik me weer naar.

Hoi David, ik heb dezelfde ervaring gehad dit waren bij obsessieve compulsieve gedachten van nogal agressieve aard, in combinatie met talloze paniekaanvallen was het hek helemaal van de dam omdat ik bang was om de controle te verliezen. Door er over te praten met mijn huisarts ben ik in een kliniek beland die hierin gespecialiseerd zijn. Door er over te praten nam de enorme schaamte af. In combinatie met cognitieve therapie heeft mij geholpen er mee om te kunnen gaan.

Hoi Ralph, is er recent iets gebeurd waardoor je het specifiek bij oversteken hebt? Zoals een ongeluk of heftige schrik reactie? Ik kamp zelf ook met angstaanvallen, en de triggers zijn soms lastig te achterhalen, dat begrijp ik.
Lukt het je op zo’n moment wel om een klein beetje te bewegen? Of om de angst te laten zakken, en dus even te wachten voordat je verder loopt?
Veel sterkte!

Douche durf ik ook niet bang van de duizelingen die ik elke dag heb dus was mij aan de wastafel

Hoe gaat het nu met je?

Hej,

Ik herken je symptomen wel :)
Iedereen maakt zondes, ik ook en wat mij helpt is om vergiffenis te vragen aan God en te bidden. Wetende dat God vergefelijk is en de mens niet perfect is. Ik bid elke avond voor het slapen gaan wetende moest mij iets overkomen dat ik op een minst om vergeving heb gevraagd.

Af toe heb ik ook dat ik alles raar vind over het bestaan en het leven. Ik probeer dan in het moment te blijven en me daarop focussen. Dit is niet altijd even makkelijk. We moeten accepteren dat we niet op alle vragen een antwoord hebben.

Hey ik herken je symptomen heel erg ik heb er zelf nog wel wat bij maar als je gelooft in God geloof dsn ook dar hij je zal helpen op zijn tijd ik vraag veel om vergeving mr nog voel ik me slecht bid tot god iedere dag, lees uit de bijbel en zing psalmen tot God eer God wilt dar je hem zoekt in de dagen der benauwdheden en coor iedereen die dit leest God is goed voor ieder mens❤️

Hebt u al hulp gekregen en bent u er vanaf Graag een antwoord

Bedankt voor je reactie. Ik start binnenkort met therapie maar ik ben er nog steeds ontzettend bang voor. Ik weet dat er veel tijd in gaat zitten en dat ik anders moet gaan leren denken, maar ik ben heel bang dat ik dit mezelf niet kan aanpraten/aanleren omdat het zó in mijn systeem zit.. Ik zou heel graag verhalen lezen over iemand die hetzelfde heeft meegemaakt of een idee over een oplossing heeft!

Ik zou graag in contact komen.
Ik heb precies t zelfde probleem. Misschien kunnen we elkaar tips geven?

Ik heb precies hetzelfde probleem, zou je kunnen vertellen of dit opgelost is en zo ja hoe je dat gedaan hebt? Exact hetzelfde verhaal, gehorig appartement, naar nieuwbouw en enorm gevoelig.

Sorry, het is al lang geleden dat ik hier ben geweest.

Ik ben al maanden in therapie en mij is geadviseerd om exposure te doen. Dus dat betekent in de zomer in de tuin zitten (zonder koptelefoon), gewoon thuiskomen alsof je lekker naar huis gaat en niet met de omgeving bezig bent en jezelf echt blootstellen aan geluiden. Geloof me, extreem moeilijk. Het gaat gepaard met veel paniekaanvallen. Soms denk ik: het gaat echt beter! Een paar weken later zit ik weer helemaal op 0. Omdat ik niemand in mijn omgeving heb die hetzelfde heeft, voel ik me soms best alleen. Ik hoor van anderen die geluiden van buren horen en lachend hun schouders ophalen. Ik wil dit ook, maar door mijn trauma (ja, ik heb inmiddels geleerd dat het echt een trauma is) lukt het me gewoon niet en heb ik continu herbelevingen.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb zeker hoop dat ik er bovenop kom en ik wil ook zeker dat elke lezer hoop houdt. Het komt echt wel een keer goed. Het is gewoon een ontzettend lange weg met pieken en dalen. Het kan nog jaren duren maar ik weet inmiddels dat het een keer goed gaat komen. Het is doodeng om exposureoefeningen te doen en uitstelgedrag en vermijdingsgedrag worden absoluut niet afgekeurd in de therapie. Als je het maar probeert met kleine stappen.

@Anneke, ik zou ook graag contact willen leggen maar ik weet niet hoe dit kan?

Ik voel me erg alleen in het ervaren van de geluidsoverlast van mijn buren, ik zou het ook fijn vinden hierover te kunnen praten met mensen die hetzelfde ervaren.

Beste anneke, ik zou heeel graag met je in contact komen. Ik heb exact hetzelfde probleem en probeer ook anders te leren denken. Ik ben heel erg benieuwd naar jouw verhaal en hoe het gaat. Mocht je me willen vinden mijn instagram is larissa.linger

Volgens mij ervaar ik dezelfde problemen over geluidsoverlast.
Dat is inmiddels zo'n 30 jaar geleden begonnen toen ik nog thuis bij mijn moeder woonde. De buurjongen was jarig en gaf een feestje in de tuin met harde muziek.
Ik kon niet slapen door de herrie waar ik geen grip op had.
Ongeveer 5 jaar later...inmiddels getrouwd en vader van toen nog 3 kinderen.
Heel leuk huisje hadden we ...echter 2 huizen naast ons woonde er een buurjo gen die regelmatig zijn speakers in de tuin zetten om een feestje te bouwen.
Op een of andere manier werd ik zo bang om mijn zelfbeheersing te verliezen en de heleboel kort en klein te slaan. ( wat gelukkig nooit is gebeurd). Met gevolg dat ik in de gevangenis zou komen...
Iedere middag belde ik naar mijn vrouw of ze al wat hoorde in de tuin.
Doodongelukkig was ik. ..deuren op slot, luisterend aan de muur of ik eventueel wat zou horen. Gluren door een kiertje of ik kon zien of de buurjongen thuis was.
Kortom het beheerste mijn leven.
Angstige gevoelens, van binnen rillen, veel gaan drinken om het allemaal wat rustiger te krijgen in mijn hoofd. En dat de gehele dag door dag en nacht.
De dokter gaf mij effexor als anti depresivia.
Dat heeft maar even geholpen om het wat af te vlakken.
Alleen als we op vakantie waren ...dan had ik nergens last van. Maar zodra we weer de straat in reden kwam de angst direct terug.
Als ik heel eerlijk bent dan zegt mijn brein en mijn vrouw en kinderen dat de herrie echt wel meevalt, en dat het bijna nooit meer voorkomt.
Alleen de angst ervoor krijg ik niet onder controle.

Ik lees hier zo veel wat voor mij herkenbaar is. Wij zijn 10 maanden geleden verhuisd naar een seniorenflat. Voor het eerst sinds 25 jaar weer bovenburen waardoor ik toen ben verhuisd door het vreselijke overlast dat dag en nacht doorging. Ik vond het al spannend om hier naar toe te verhuizen maar ik dacht dat het tussen senioren wel mee zou vallen. Niet dus, elk weekend rennende kinderen boven ons. Ik word er doodnerveus van en ik besef ook wel dat ik misschien erg overgevoelig ben, maar op maandag begin ik me al zorgen te maken hoe de zaterdag weer zal zijn. Ik heb echt het gevoel dat ik er ziek van word.Ik ben zo gespannen dat ik nu elk geluid hoor, en zo wil ik helemaal niet zijn. Ik probeer yoga, mediteren en ademhalingsoefeningen maar mijn paniekgedachten schieten alle kanten op.

Ik heb hetzelfde probleem. Ik woon inmiddels 12 jaar in een nieuwbouwwoning en toen we hier kwamen wonen hadden we een buurman die heel hard hardcore muziek draaide. Hoewel hij dit niet elke dag deed en vaak ook niet langer dan een uur werd ik er toch helemaal gek van. Ik ging dus op een gegeven moment echt opletten wanneer hij wel en niet thuis was. En eigenlijk had ik continue stress ervan. We hebben er nooit wat van gezegd omdat we niet wilden 'zeuren' maar ook omdat we niet zo goed met die mensen om gingen. Uiteindelijk ging dat stel uit elkaar en is hij verhuisd.
Toen was er een paar jaar rust. Totdat de buren die hem opvolgde ook weer verhuisden. Nu woont er een stel waarvan de dame vrij rustig is maar de man vrij luidruchtig. Het is een aardige jongen. Heel sociaal en extravert. Eigenlijk niks mis mee. Maar toch krijg ik angst wanneer hij buiten zit met zijn vrienden en luidruchtig aan het praten is. Sinds kort horen we helaas ook zijn muziek (de bas that is) door de muur en dat is eigenlijk mijn grootste angst geluid. Ik hou inmiddels in een schriftje bij hoe vaak ik het hoor. Het is een paar keer per week en vaak niet langer dan een uur. Volgens mijn vriend is het niet hard en kunnen we er daarom eigenlijk niets van zeggen. Maar mijn vriend kan zich ervoor afsluiten en ik niet. Ik ben er nu alweer een heel weekend mee bezig terwijl die man niet eens thuis was! Ik weet dat deze angst niet rationeel is. Ik weet dat het aan mij ligt. Ik heb inmiddels EMDR gehad en therapie voor misofonie, waarbij je leert te focussen op andere dingen. Je aandacht verleggen dus. Dit werkt voor mij goed voor andere geluiden waar ik in mindere mate last van heb. Ik kon voorheen bijvoorbeeld niet in de tuin werken. Dat durfde ik niet door het geluid van de buren. Maar dat gaat nu prima. Alleen dat bas geluid door de muur. Dat lijkt wel een soort PTSD. Ik verstijf direct van angst en eigenlijk wil ik heel hard huilen. Het is echt verschrikkelijk. Ik probeer me dus zoveel mogelijk te focussen op andere dingen. Maar het lukt me vaak niet. Om de kwartier doe ik mijn koptelefoon af om te luisteren of het geluid er nog is. Ik word er helemaal gek van. Of liever gezegd, ik word gek van mezelf. Eigenlijk heb ik de therapie al afgerond maar omdat ik er nu weer zoveel last van heb ga ik toch maar met mijn therapeut bespreken of we het niet voort kunnen zetten. Of misschien heeft zij nog andere suggesties. Ik lees hier over exposure therapie maar volgens haar hebben personen met misofonie daar vaak geen baat bij en is het bijv. beter om een noise cancelling koptelefoon te dragen of te gaan wandelen wanneer je het geluid hoort. Aangezien we ook beter contact hebben met deze buren ben ik van plan om (als ik het nog vaker ga horen) te vragen of de bas uit kan. Zij kunnen dan nee zeggen maar niet geschoten is altijd mis.
Ik zou ook graag in contact komen met lotgenoten. Omdat ik me er vaak heel alleen in voel. Ik zit zelf in de misophonia Reddit groep: https://www.reddit.com/r/misophonia/?rdt=54572 (Engels). Dat helpt mij al een beetje. Misschien jullie ook?

Allemaal heel herkenbaar. Ik heb ook een angst voor eventuele geluiden die zouden kunnen gaan komen vanaf de buren. De buurman is een timmerman en zelf zijn aanbouw aan het maken. Hij begint vaak s avonds met klussen, na de werkdag. Dit maakt het extra lastig omdat dit de periode is dat ik ook zo verlang naar rust. Maar hij gaat gerust door tot 22 uur. Tuurlijk ik weet dat het wettelijk gezien mag maar rekening houden met ons is er niet bij. Zelfs na het bespreekbaar maken niet. Dit maakt het extra lastig omdat ik ook een gevoel krijg van onrecht, doordat hij ondanks dat het is aangegeven gewoon door blijft gaan. De band is hierdoor ook erg bekoeld. Dit geeft mij een extra rottig gevoel. Ik herken het dat ik al angst voel zodra ik de straat in kom rijden, ik denk dan meteen 'wat voor geluid zal er nu weer komen'. Voel mijzelf ook structureel gespannen in huis. Hoe kom ik hier vanaf want het maakt me gek en wanhopig. Heeft iemand hier al juiste hulp voor gekregen?

Ik heb er nog steeds geen oplossing voor. Maar wij hebben het ook nog niet met de buren besproken. Want opeens hoorde we drie weken niks. Pas sinds vorig weekend weer, maar toen was ik zelf weg.
Ik denk dat het met klusgeluiden erg moeilijk is omdat je dat niet kan tegenhouden. Iemand kan nou eenmaal niet 'stil' zijn huis verbouwen. Daarom heb ik zelf meestal ook geen problemen met klusgeluiden. Maar misschien ook omdat mijn vader vroeger altijd aan het klussen was. Dan raak je er aan gewend. Wij woonde ook aan een drukke weg dus autogeluiden storen mij ook niet.
Met muziek is het anders want dat hoeft natuurlijk niet zo hard. Dat iemand dat wil is leuk maar dan hoor je nog altijd rekening te houden met een ander. Helaas denken veel mensen er niet zo over. Ik heb bijvoorbeeld een collega die ook zo hard muziek draait en toen ik hem vroeg "maar denk je dan nooit, zullen mijn buren er last van hebben?" zei hij "euh, nee. Eigenlijk niet nee." En hij gaf ook aan dat hij vond dat hij in zijn eigen space gewoon moest kunnen doen wat hij wilde. En dat betekent dus zonder koptelefoon op hard muziek luisteren. Ik zei toen "dus jij vindt het wel oké dat ik in MIJN space naar JOUW muziek moet gaan zitten luisteren?" Nee dat vond ie zeker niet oké. Dat zag hij ook als overlast. Maar daar moet je het dan met elkaar over hebben.
En de meeste mensen zullen ook best openstaan voor een gesprek. Alleen tot een bepaald punt. Helaas zijn er mensen die graag leven in stilte en mensen die luidruchtig leven. En deze verschillende types wonen vaak naast elkaar wat voor problemen zorgt.
Wat het klussen betreft zou ik zeggen, probeer het vol te houden. Want klussen is op een gegeven moment over. En dan keert de rust weer terug. Ga bijvoorbeeld 's avonds een uurtje wandelen of op bezoek bij kennissen. Of probeer een noise cancellling koptelefoon. Dit is echt mijn redding in veel situaties. Je zou ook nog EMDR kunnen proberen waarbij je aan het gevoel werkt wat je door het geluid krijgt. Ik zit er zelf ook over na te denken om dat nog een x te proberen.

Ik heb er nog steeds geen oplossing voor. Maar wij hebben het ook nog niet met de buren besproken. Want opeens hoorde we drie weken niks. Pas sinds vorig weekend weer, maar toen was ik zelf weg.
Ik denk dat het met klusgeluiden erg moeilijk is omdat je dat niet kan tegenhouden. Iemand kan nou eenmaal niet 'stil' zijn huis verbouwen. Daarom heb ik zelf meestal ook geen problemen met klusgeluiden. Maar misschien ook omdat mijn vader vroeger altijd aan het klussen was. Dan raak je er aan gewend. Wij woonde ook aan een drukke weg dus autogeluiden storen mij ook niet.
Met muziek is het anders want dat hoeft natuurlijk niet zo hard. Dat iemand dat wil is leuk maar dan hoor je nog altijd rekening te houden met een ander. Helaas denken veel mensen er niet zo over. Ik heb bijvoorbeeld een collega die ook zo hard muziek draait en toen ik hem vroeg "maar denk je dan nooit, zullen mijn buren er last van hebben?" zei hij "euh, nee. Eigenlijk niet nee." En hij gaf ook aan dat hij vond dat hij in zijn eigen space gewoon moest kunnen doen wat hij wilde. En dat betekent dus zonder koptelefoon op hard muziek luisteren. Ik zei toen "dus jij vindt het wel oké dat ik in MIJN space naar JOUW muziek moet gaan zitten luisteren?" Nee dat vond ie zeker niet oké. Dat zag hij ook als overlast. Maar daar moet je het dan met elkaar over hebben.
En de meeste mensen zullen ook best openstaan voor een gesprek. Alleen tot een bepaald punt. Helaas zijn er mensen die graag leven in stilte en mensen die luidruchtig leven. En deze verschillende types wonen vaak naast elkaar wat voor problemen zorgt.
Wat het klussen betreft zou ik zeggen, probeer het vol te houden. Want klussen is op een gegeven moment over. En dan keert de rust weer terug. Ga bijvoorbeeld 's avonds een uurtje wandelen of op bezoek bij kennissen. Of probeer een noise cancellling koptelefoon. Dit is echt mijn redding in veel situaties. Je zou ook nog EMDR kunnen proberen waarbij je aan het gevoel werkt wat je door het geluid krijgt. Ik zit er zelf ook over na te denken om dat nog een x te proberen.

Heel herkenbaar allemaal en zou ook graag in contacr momen met lotgenoten. Ben bereikbaar op alexwanders ad gmail punt com

Dankjewel 'Hansje' voor je reactie. Je hebt gelijk er hopen ook echt dat die klus geluiden tijdelijk zullen zijn. Echter het sleept lang voort omdat hij de hele verbouwing alleen doet..hierdoor is het bijna elke avond wel raak. Ik probeer het idd met een noisecancelling headphone en dat werkt goed. Gek genoeg wil ik het liefst gewoon zonder koptelefoon lekker tv kijken dus ondanks dat ik het dan met koptelefoon niet of minder hoor heb ik er alsnog een vorm van hinder van omdat ik weet dat het geluid er is...klinkt waarschijnlijk heel stom. Het speelt ook mee dat ik hoogzwanger ben en erg veel angst heb dat dit straks ook blijft qua herrie als de kleine net is geboren en we juist dan de rust wel hard kunnen gebruiken. Maargoed ik maak me ook gewoon veel te druk overal over!!

Ik maak precies het zelfde mee. Ik wordt langzamerhand gek 😭 ik ben de hele dag mee bezig luisteren ik durf niet eens meer te stofzuigen bang dat ik ervoor moet boeten in de avond 😔 ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan.

Ha Lala,
Waar heb jij precies last van?

Ik ben 10 dagen geleden verhuisd naar een appartement zonder bovenburen, heerlijk rustig, hoor hier helemaal niets. Ik betaal hier een vermogen maar heb eindelijk rust. Ik wil hier iedereen ontzettend veel sterkte toewensen en ik gun jullie allemaal dat jullie ook de rust zullen vinden.

@ I, ja ik begrijp dat als je hoogzwanger bent het extra vervelend is. Ook die stress is natuurlijk niet goed. En ik snap helemaal wat je bedoelt met "ik weet dat er geluid is dus heb ik er nog steeds last van". Want als ik het hoorde dan ging ik ook steeds mijn koptelefoon afzetten om te kijken of er nog geluid was. Maar als de baby er straks is dan moet de buurman zich wel aanpassen vind ik. Want je weet dat baby's overdag moeten slapen. Dus je kunt dan best zeggen kun je tussen die en die tijd stoppen met klussen want dan slaapt de baby. Lijkt me vrij normaal. Zelfs toen wij hier in huis aan t klussen waren zei mijn vader op een gegeven moment "we moeten nu stoppen anders hebben je buren met die baby er last van". Als hij dat niet snapt dan is het wel een beetje een aso.

Bij ons heeft mijn vriend er inmiddels wat van gezegd. Op een gegeven moment was er een feestje wat door ging na 12 uur 's nachts en toen is er een boos appje verstuurd. Had ik zelf niet zo gedaan maar zijn slaap is heilig. Anyways volgende ochtend kwamen ze excuus aanbieden en toen heeft mn vriend ook gezegd dat we wel vaker die bas heel hard door de muur horen en dat, dat best wel vervelend is. Sindsdien hoor ik het bijna niet meer en is de rust redelijk wedergekeerd. Ik vraag me wel af hoe lang het zal duren want de zomer komt er weer aan en mensen vergeten het dan op een gegeven moment. En dan moet je er weer wat van zeggen. Maar goed. Voor nu is het weer fijn.

Ik praat hier trouwens regelmatig over met een vriendin en die zei dat ook haar zus en ouders regelmatig klagen over overlast van hun buren. Dan gaat het voornamelijk over harde muziek en hard praten in de tuin. Bij mijn zusje is het een hond die de hele dag blaft. Zo lijkt iedereen wel ergens last van te hebben.

@ I, ja ik begrijp dat als je hoogzwanger bent het extra vervelend is. Ook die stress is natuurlijk niet goed. En ik snap helemaal wat je bedoelt met "ik weet dat er geluid is dus heb ik er nog steeds last van". Want als ik het hoorde dan ging ik ook steeds mijn koptelefoon afzetten om te kijken of er nog geluid was. Maar als de baby er straks is dan moet de buurman zich wel aanpassen vind ik. Want je weet dat baby's overdag moeten slapen. Dus je kunt dan best zeggen kun je tussen die en die tijd stoppen met klussen want dan slaapt de baby. Lijkt me vrij normaal. Zelfs toen wij hier in huis aan t klussen waren zei mijn vader op een gegeven moment "we moeten nu stoppen anders hebben je buren met die baby er last van". Als hij dat niet snapt dan is het wel een beetje een aso.

Bij ons heeft mijn vriend er inmiddels wat van gezegd. Op een gegeven moment was er een feestje wat door ging na 12 uur 's nachts en toen is er een boos appje verstuurd. Had ik zelf niet zo gedaan maar zijn slaap is heilig. Anyways volgende ochtend kwamen ze excuus aanbieden en toen heeft mn vriend ook gezegd dat we wel vaker die bas heel hard door de muur horen en dat, dat best wel vervelend is. Sindsdien hoor ik het bijna niet meer en is de rust redelijk wedergekeerd. Ik vraag me wel af hoe lang het zal duren want de zomer komt er weer aan en mensen vergeten het dan op een gegeven moment. En dan moet je er weer wat van zeggen. Maar goed. Voor nu is het weer fijn.

Ik praat hier trouwens regelmatig over met een vriendin en die zei dat ook haar zus en ouders regelmatig klagen over overlast van hun buren. Dan gaat het voornamelijk over harde muziek en hard praten in de tuin. Bij mijn zusje is het een hond die de hele dag blaft. Zo lijkt iedereen wel ergens last van te hebben.

Hallo lotgenoten, ik zit nu al 1.5 jaar in de stress. Ik begin als ik opsta al ongecontrolleerd te rillen en probeer mij af te schermen met koptelefoon en alcohol. Laten we wel wezen dit is ernstig levensbederf. Helaas schiet de hulp via de officiele wegen te kort voor velen van ons. Mijn situatie begon jaren geleden al in een oud pand met houten vloeren en een bovenbuur met overgewicht die overdag slaapt en in de nacht steeds door de woning loopt. Politie heeft nooit tijd hiervoor en kan ook weinig doen zolang het om loopgeluiden gaat. Anderhalf jaar geleden eindelijk kunnen verhuizen naar betonbouw woonflat. Wordt ik al gauw "begroet" met een 1200 Watt subwoofer van een hardcore fanaat. Lekker dan. Geprobeerd onderling op te lossen, maar zijn reactie was al gauw letterlijk "Ik was van plan om 23:00 te stoppen, maar omdat jij hier nu over klaag ga ik nog tot 02:00 door". Ik heb toen de klacht bij de verhuurder ingediend. Ik heb opnames als bewijs maar verhuurders en rechters hebben hier geen boodschap aan in geval van sociale huurwoningen. Vanwege de slechte beschikbaarheid van deze woningen moeten er meerdere huurders hier over klagen. Na een buurtonderzoek wat meer dan drie maanden duurde was er niemand die iets te zeggen had over een geluidinstallatie van in totaal zo'n 1500 Watt. Ik woon niet eens direct naast deze aso, zitten nog 2 woningen tussen. In al deze tijd ben ik al een keer bij crisisopvang beland, er is gekeken of trauma behandeling een optie kon zijn maar het probleem is dat het geen zin heeft als je nog in de trauma veroorzakende situatie zit. De psycholoog adviseerde dat ik een vervangende woning krijgt maar de verhuurder weigert dit. De afgelopen weekeinden begint het pareltje in onze samenleving zijn hardcore weer dusdanig hard te zetten dat ik niks anders meer kan doen dan aan moord/zelfmoord denken. Dit kan je toch geen fatsoenlijke rechtstaat noemen? Dit is marteling en de politie doet net alsof het gebruik van subwoofers onder rechtsmatig woongeluid valt. ABSURD.

Ik ben benieuwd naar ervaringen van overmatige gevoeligheid voor trillingen. Ik heb het idee dat ik hier ook veel gevoeliger voor ben geworden in samenspraak met overmatige gevoeligheid voor geluiden. Ik voel bijvoorbeeld in bed alle trillingen veroorzaakt door de blokverwarming en zelfs van buiten de woning. Als ik bij mijn computer zit voel ik de trillingen van de harde schijf (ja ouderwets, ik ben oud ;p) en de ventilatoren. Jaren geleden merkte ik hier nooit wat van op. Ik heb een boxspring matras superdik, je zou dan een hoop demping verwachten. Misschien is de enige oplossing zenuwdempende medicatie?

@Marco, vreselijke situatie waar je in zit. Ik zou toch kijken of er geen mogelijkheid is om te verhuizen. Bijvoorbeeld doormiddel van woningruil of iets dergelijks. Want dit, dat je zelfs aan zelfmoord denkt, is het echt niet waard. Als je het via officiële instanties hebt geprobeerd en niets werkt dan is verhuizen de enige optie. Of terug pesten en bijvoorbeeld de muziek keihard zetten op momenten dat de veroorzaker wil slapen. Alleen heb je daar dan ook weer de rest van de flat mee.
Het is toch te gek voor woorden dat meerdere mensen over die persoon klagen en niemand wat doet! Volgens mij hoort de woningbouw (zeker als het huur is) iemand er dan op een gegeven moment uit te zetten.

Wat betreft trillingen. Ik denk best dat als je al trauma hebt door geluid dat het over kan slaan naar andere dingen. Het ding is namelijk dat je overal op gaat letten. Dat kan in eerste instantie geluid zijn maar misschien later ook trillingen. Alles gaat opvallen door hyperfocus.

Hallo Hansje, bedankt voor je reactie. Intussen is politie al wat vaker langs geweest en zijn de subwoofers nu eindelijk verdwenen, hij had er 3 in zijn woning. Jammer dat het zo lang moest duren dat ik nu trauma therapie nodig heb maar sta nu iig op een veel te lange wachtlijst. De angst en stress is nog steeds ongezond hoog. Verhuizen is een drama op zich met laag inkomen, sta al ruim 7 jaar ingeschreven bij woonnet maar dan kom je nog steeds niet aan de beurt. Medische urgentie word niet toegewezen in dit soort geval, alleen bij ernstige bedreiging.

Hi Marco,

Inmiddels zijn we een paar maanden verder. Is het nu beter te doen? Niet normaal, 3 subwoofers in huis. Vraag me soms echt af wat er in het hoofd van bepaalde mensen omgaat, schijnbaar erg weinig.
Je hebt gelijk wat betreft een woning zoeken als je een lager inkomen hebt hoor. Het is gewoon niet te doen. Ik heb ouders met een laag inkomen en die kunnen ook nergens heen. Bij mijn vader hoor je alles van de buren door de muren. Gelukkig zijn het vrij ok mensen die af en toe eens harde muziek draaien. En dan is het normale muziek en geen gabber/ electro/ hardcore.
Ik hoop dat je snel aan de slag kunt met de therapie. Ik het zelf ook boeken gekocht online. Misschien dat je dat in de tussentijd nog kunt doen.
Succes ermee!

Bizar hoeveel "asocialen" er zijn die vinden dat ze recht hebben op herrie maken.

Ik heb ook enorm last van mijn buren en heb al vaak gefantaseerd over het volgende: het creeeren van een wijk waar allemaal mensen wonen die dit verleden van geluidsoverlast (en trauma's die daarbij koken kijken) met zich meedragen. Er is niks zo belangrijk dan thuiskomen en jezelf kunnen zijn zonder al die externe prikkels die echt ontzettend heftig kunnen binnenkomen. En oh ja, ik weet niet of iemand het volgende herkent: Ik ben zelf een heel rustig persoon en voel ook vaak onrecht als iemand hard praat en dan denk ik: zou het beter worden als ik zelf ook luider ben? Dan zou ik bij geluid bij mezelf kunnen denken: tja, irritant maar zo ben ik zelf ook.

Hallo Marie, je heb gelijk dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn. Er zijn mensen die veel externe prikkels nodig hebben en mensen die dit juist als storend ervaren. Dit is doorgaans niet te veranderen omdat dit een deel van je karakter is. Buiten je karakter gedragen gaat daarom waarschijnlijk weinig veranderen.

Ik hoorde van iemand die bij een wooncooperatie werkt dat zij een plan hadden om huurders op soort van levenswijze te gaan scheiden, als het ware jouw beschreven fantasie. Dit werd al gauw stop gezet omdat het discriminerend is en iedereen gelijke kansen moet behouden om waar dan ook te kunnen wonen. Ze zetten liever allemaal verschillende levensstijlen bij elkaar in een tweehonderd-onder-een-kap woning zodat iedereen zich aan elkaar kan ergeren dan met deze elegante doeltreffende oplossing door te gaan. De wetgeving is in mijn ervaring te onmenselijk geworden.

Tot slot nog een keer een vriedelijke groet voor Hansje. Het is zo nu en dan nog tenenkromend kabaal, zelfs zonder subwoofers, maar vergeleleken met het voorgaande jaar wel een groot verschil. Het duurt helaas lang voordat mijn (over)gevoeligheid weer leefbaar word.

Veel sterkte gewenst voor iedereen die dit leest.

Mijn buren hebben in april hun voordeur slot vervangen en sindsdien zit ik met een deur terreur.Ik woon in portiek flat, ze hebben 2 school gaande kinderen en de vrouw werkt niet veel dus ze slaan regelmatig met de voordeur.Brief naar hun gestuurd heeft niet geholpen. Ik heb angststoornis dus elke keer krijg ik hartkloppingen en angst over mijn lijf bij horen van dat geluid.Is koop flat dus je kan verder nergens klagen.Ik gebruik oordoppen, koptelefoon en wandel buiten om huis uit vluchten.Ik weet niet wat ik moet doen soms zo radeloos.Verder klaagt niemand over alleen ik.

Hallo Oivia (Olivia?), in een portiek flat is er doorgaans een Vereniging Van Eigenaren bij wet verplicht met o.a. een voorzitter. Dit is vanwege de gezamelijke ruimtes zoals een portiek. Er is dan ook een huisreglement net als bij huurwoningen waar je als bewoners over moet kunnen praten en stemmen. In dat geval kan je dit probleem dus bij de voorzitter bekend maken en is deze verplicht om dit met alle bewoners te bespreken. Je zou ook juridisch advies kunnen aanvragen maar de verhouding met je buren gaat er niet beter op worden. Gezien de impact dit heeft op jouw leven is het heel belangrijk om dit te blijven bespreken met je buren zodat je dit misschien toch onderling kan oplossen.

Veel sterkte gewenst.

Hallo Iedereen,
Ik dacht dat ik de enige was die er gek van werd. Het beheerst je hele leven. Ik kan vooral niet tegen onnodig geluid zoals een deur dichtklappen of de kinderen laten rondrennen in huis terwijl je weer dat je buren er last van kunnen hebben. Of een koi vijver pomp waardoor je niet meer in je eigen tuin kan zitten vanwege het brommend geluid 24/7. Of die hun hond continue laten blaffen en huilen. Vele Aso's meegemaakt helaas.Ik heb al dagen spierpijn van de angstaanvallen en slaap al dagen slecht. Ik hoop dat ik mij de komende dagen weer beter voel en ik wil hier iedereen sterkte wensen. Ik ben niet zo van het afgelegen wonen maar zou graag niet als hier iedereen vrijstaand met genoeg afstand naar de buren willen wonen.

Het zou inderdaad mooi zijn al er wijken waren waar mensen konden wonen die van stilte houden. Maar zoiets zul je dan zelf moeten regelen. Bijvoorbeeld met een groepje mensen een rijtje nieuwbouwhuizen naast elkaar kopen. Maar dan moet je daar wel het geld voor hebben. In mijn omgeving hoor ik trouwens iedereen wel over zijn buren. De één heeft last van harde muziek, de ander van gillende kinderen of een blaffende hond. Klusgeluiden. En ga zo maar door. Mensen leven tegenwoordig heel erg voor zichzelf. Er wordt überhaupt niet aan de buren gedacht en of die er misschien last van zullen hebben. Mensen die overlast veroorzaken vinden ook altijd dat een ander dat maar moet accepteren. Lekker makkelijk. Heb je wel fatsoenlijke buren? Dan is het vaak even stil maar daarna vergeten ze het en moet je weer gaan vragen of het 'wat zachter kan'. Heel vermoeiend. Denk ook dat het met de huidige bevolkingsgroei alleen maar erger gaat worden.
Wens iedereen weer veel sterkte!

Het zou inderdaad mooi zijn al er wijken waren waar mensen konden wonen die van stilte houden. Maar zoiets zul je dan zelf moeten regelen. Bijvoorbeeld met een groepje mensen een rijtje nieuwbouwhuizen naast elkaar kopen. Maar dan moet je daar wel het geld voor hebben. In mijn omgeving hoor ik trouwens iedereen wel over zijn buren. De één heeft last van harde muziek, de ander van gillende kinderen of een blaffende hond. Klusgeluiden. En ga zo maar door. Mensen leven tegenwoordig heel erg voor zichzelf. Er wordt überhaupt niet aan de buren gedacht en of die er misschien last van zullen hebben. Mensen die overlast veroorzaken vinden ook altijd dat een ander dat maar moet accepteren. Lekker makkelijk. Heb je wel fatsoenlijke buren? Dan is het vaak even stil maar daarna vergeten ze het en moet je weer gaan vragen of het 'wat zachter kan'. Heel vermoeiend. Denk ook dat het met de huidige bevolkingsgroei alleen maar erger gaat worden.
Wens iedereen weer veel sterkte!

Hi allemaal,

Ontzettend fijn om te lezen dat er meerdere zijn die dit hebben, ik denk soms dat ik er alleen in ben. Ik ben vanaf mijn puberteit al gevoelig voor geluiden en bewegingen van anderen (misofonie en misokenie), en vaak in situaties dat ik “opgesloten” zit. Bijvoorbeeld in de klas, als je niet zomaar weg kon, of nu bijvoorbeeld thuis, waar je je wat jaren thuis hoort te voelen. En dat laatste is nu juist hetgeen, waar ik de laatste tijd vaak mee zit. Ik kom van oorsprong uit een dorp, vrijstaand huis en rustige straat. Ik had, voordat ik op mezelf ging wonen, vriendjes die in de stad woonde in drukkere omgevingen. Toen nergens last van gehad in huiselijke omgevingen, zelfs niet als er echt overlast van buren etc. was. Echter sinds ik op mezelf woon met mijn huidige partner, ervaar ik voor mijn gevoel een hel met buitenshuis geluiden. Ik ben net verhuist, waarbij we eerst in een jaren 60 huis woonden die vrij gehorig was, en nu in een huis uit de jaren 90 die veel beter geïsoleerd is. In dat vorige huis irriteerde ik me aan de buren (voornamelijk aan de bas), de auto (parkeer) geluiden en de hangjeugd die de hele dag bij de voetbalkooi aanwezig waren. Ik hoopte dat dat in het nieuwe huis als sneeuw voor de zon zou verdwijnen, naïef gedacht want je laat niet opeens je problemen achter bij een verhuizing. Nu wonen we ook in een rustige wijk, weinig verkeer en buitenshuis ook rustig. Maar, ik heb vanaf moment 1 dat het huis in mijn bezit is weer de hyperfocus aan staan. Nu ben ik begin van het jaar gediagnosticeerd met ADHD, dus hyperfocus is niet onbekend. Ik ben letterlijk de hele dag aan het luisteren naar geluid, en dan voornamelijk naar voorbij rijdende auto’s. Er rijden er echt niet veel langs, (het is echt een achtergelegen woonerf achter in de stad) maar voor mijn gevoel toch echt teveel. De tweestrijd die ik de hele dag in mijn hoofd heb, ongekend. Ik weet ook, dat verhuizen geen optie is, want het zou nooit genoeg zijn (ja, tenzij ik woon op een hutje op de heide, maar dan voel ik me weer eenzaam :o). Het gekke is, zodra ik buiten huis sta kan ik deze geluiden wel trekken. Of het echt een misofonie reactie op deze geluiden is, denk ik dus niet. Het is gewoon de pure paniek, dat deze geluiden mij binnenshuis gek zullen maken. Het idee en gevoel dat ik nooit rust kan vinden (want thuis is echt de plek om tot rust te komen) en dat ik het leven zo niet meer zou trekken (ergens uit de angst om dood te gaan?). Ik sta constant aan thuis voor alles, en wat is het vermoeiend. Wel merk ik dat ik bij afleiding binnenshuis, minder last ervaar. Wanneer ik geen tijd krijg om erover na te denken, hoor ik het ook amper of stoor ik me er niet aan. Tijdje later denk ik, “shit, ik heb niet geluisterd….hyperfocus again!!”. Ik voel me ook schuldig als ik mijn noise cancelling headphone opzet, want dat voelt geforceerd. Dan ga ik, zoals anderen ook al aangaven, koptelefoon afdoen en luisteren of er nog geluiden zijn. Ik maak mezelf echt als belachelijk uit soms.

Ik loop al een tijdje bij een therapeut (ook voor andere problematiek, wat wel diezelfde controlerende aard heeft) en ben doorverwezen naar een instantie waar ik individuele schematherapie ga krijgen. Ik heb zelf namelijk ook het idee, dat deze problematiek wordt veroorzaakt door bepaalde misplaatste normen en waarden, die ik door gebeurtenissen en ervaringen in het leven heb ontwikkeld. Waarom ik dat denk? Omdat deze problematiek vrij nieuw is in mijn leven, en ik eerder in situaties heb gezeten waarin ik heel anders hierop reageerde. Ik ben er daarnaast ook achter gekomen dat bepaalde dingen mij kunnen triggeren (geluiden, reacties van mensen etc.), doordat er een dieper gelegen trauma achter zit. Wat dat trauma is? Daar ben ik bij dit probleem nog niet helemaal achter, ik denk bepaalde normen en waarden die ik thuis heb geleerd over omgaan met elkaar. Ik had ouders die echte einzelgängers zijn, weinig vrienden of familiecontact hadden, een hekel hadden aan buren die feestjes gaven, niet aan een drukke weg wilde wonen, niet in de buurt wilde wonen bij speeltuintjes, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb dat zelf zo overgenomen, en er mijn eigen versie van gemaakt. Alleen wel een hele extreme versie, want zelfs mijn ouders ervaren niet de extreme last waar ik mee kamp (zijn zelf ook gevoelig voor geluiden). Zij vinden waar ik woon heerlijk rustig en geweldig.

Ik ben daarnaast totaal geen einzelgänger, ik heb gemerkt dat ik graag mensen om me heen heb en daar ook energie uit haal. Alleen het moment dat ik thuis kom, is mijn moment voor mezelf (en mijn vriend).

Mijn probleem is voornamelijk, ik weet dat het er is en ik weet zelfs deels waar het van komt, maar ik ben gewoon wanhopig dat er geen “weg terug” meer is. Ik voel me opgesloten in deze situatie, en vooral heel alleen. Wat niet gek is, als je de gehele dag in je eigen hoofd een conversatie houdt over alleen maar negatieve dingen waar echt niemand zich mee bezig houdt. Wat ik ook zei tegen mijn therapeut, ik hoop eigenlijk op een kleine reset ;) Een kleine verandering in mijn denkpatroon en mijn kijk op de wereld, waardoor alles een beetje dragelijker wordt. Want…voor de rest heb ik een heel mooi leven, met lieve mensen om mij heen, een geweldige baan en een mooi huis. Alleen moet dat zelf ontwikkelde duiveltje op mijn schouder, even een duwtje in de afgrond krijgen :)

De wachttijd voor mijn behandeling duurt nog wel een half jaar, maar ik zal jullie tegen die tijd op de hoogte houden. En hoop jullie, met mijn verhaal, te laten zien dat je er niet alleen voor staat. Mocht iemand behoefte hebben aan contact houden, dan deel ik graag mijn contactgegevens.

@LL, bekend verhaal hoor. 1 van mijn ouders is precies hetzelfde als jouw ouders. Sommige mensen worden streng opgevoed met het idee "er zijn ook nog andere mensen op de wereld waar je rekening mee moet houden" en er zijn mensen die worden opgevoed zonder dat idee. Die denken helemaal niet aan een ander. En dat zorgt voor wrijving.
Ik heb zelf ook hyperfocus op geluid. Als ik één keer de muziek door de muur hoor, al is het maar 10 minuten, dan ben ik meteen een week van de leg. Ga ik extra opletten of ik het geluid weer hoor. Heel erg irritant. Die angst blijft lang hangen. En het heeft zeker ook iets te maken met controle. Het feit dat je de overlast niet kunt 'bepalen' dat zorgt voor een gevoel van machteloosheid.
Wel goed dat je therapie krijgt. Want als je het op die rustig plek nog steeds hebt, dan heeft het zich blijkbaar in je systeem genesteld. Ben benieuwd hoe je het gaat ervaring. Een aantal van ons komt af en toe terug op deze pagina, dus ik denk dat het zeker waardevol is om je ervaring hier te delen.

Hansje

@LL, bekend verhaal hoor. 1 van mijn ouders is precies hetzelfde als jouw ouders. Sommige mensen worden streng opgevoed met het idee "er zijn ook nog andere mensen op de wereld waar je rekening mee moet houden" en er zijn mensen die worden opgevoed zonder dat idee. Die denken helemaal niet aan een ander. En dat zorgt voor wrijving.
Ik heb zelf ook hyperfocus op geluid. Als ik één keer de muziek door de muur hoor, al is het maar 10 minuten, dan ben ik meteen een week van de leg. Ga ik extra opletten of ik het geluid weer hoor. Heel erg irritant. Die angst blijft lang hangen. En het heeft zeker ook iets te maken met controle. Het feit dat je de overlast niet kunt 'bepalen' dat zorgt voor een gevoel van machteloosheid.
Wel goed dat je therapie krijgt. Want als je het op die rustig plek nog steeds hebt, dan heeft het zich blijkbaar in je systeem genesteld. Ben benieuwd hoe je het gaat ervaring. Een aantal van ons komt af en toe terug op deze pagina, dus ik denk dat het zeker waardevol is om je ervaring hier te delen.

Hansje

Ik ben ook heel benieuwd naar de ervaringen. Ik herken vrijwel alles wat hiervoor beschreven is. Ergens wel fijn dat ik dus niet de enige ben, tegelijkertijd ook niet, want dit wens ik niemand toe. Het beheerst eigenlijk mijn hele leven...

Geef het wat tijd en vertrouwen. Probeer ook wel met een psycholoog te blijven werken aan de oorzaak van je angsten, anders haalt het je in op een dag. Bij mij werkte citalopram heel goed, tot het niet meer werkte na een paar jaar. En dan moet je ineens zelf aan de slag. Het is zeker een goede steun in de rug, maar zorg ook dat je zelf manieren oefent om er mee om te gaan. Bij mij werkte de medicatie denk ik goed na een maand of 2 a 3. Nog even doorbijten dus. Ben je ook aan het opbouwen? Doorgaans is een eerste dosis nog niet werkzaam. Groetjes

Ik heb ook Citropolam gebruikt daarna S citopolam en samen met diazepam 3x daags 5 mg ook dat hielp niet ik zit nu in een zware depressie en weet geen raad meer last van maag darmen en vreselijke duizelingen en ook stemmen in mijn hoofd ben zo bang ben ruim 19 kg afgevallen heel de dag gedachte aan de dood ik wil mij laten opnemen ik vind het voor mijn man zo erg die doet alles voor mij verzorgt mijn eten ik heb ook sonde voeding en als ik niet gepureed eet denk ik dat ik stik zelfs medicijn diazepam breek ik door en denk dan het gaat niet weg dit is geen leven maar voor mijn man ook niet we hebben een huis in spanje ik heb er niet van kunnen genieten sta op met de dood en ga ermee naar bed zijn er mensen die ook zulke klachten hebben aub graag reactie gr joke

Hoi george,

Bij mij precies hetzelfde. Slecht slapen en angst staan bij mij steeds in verband. Om gek van te worden! Als ik slecht slaap voel ik me angstig, en vervolgens wordt ik angstig om slecht te slapen en slaap ik dus slecht , met vaak paniekaanvallen in de nacht erbij. Ik heb tot nu toe nog niet iets gevonden wat helpt, soms is het letterlijk het even uitzitten voor mij.

Groet,

Hoi kim hoe ga het nu met jou al Wat beter grtjs john

Beste Ruud.
Nu heb jij het pech gehad om snachts in één van de meest criminele plaatsen in Nederland jou vracht ( op de koop toe nog de meest waardevolle producten) te moeten af leveren. Ik ken dit want ik heb er zo"n 15jaar gewoond en gewerkt. Één advies wat ik je kan meegeven is om de volgende keer rechtsom te maken en zo snel mogelijk weg te lopen aangezien jou leven niet in geld uit te drukken is en dus veel meer waard is dan welke lading dan ook. Oppepper, het is voorbij dus niet meer aan denken. Het was jou tijd nog lang niet. Heel veel sterkte.

Hallo Frank
Bedankt voor je reactie. Gelukkig rij ik al weer een tijdje een andere route in het oosten van het land. Bevalt een stuk beter , helaas blijven de nachtmerries en de angstaanvallen terug komen.

Misschien EMDR therapie!

Ben je hiermee al eens naar de huisarts geweest? Toen ik dit soort problemen kreeg vertelde de huisarts mij na wat onderzoekjes dat het bij een paniek/angst aanval hoort. Uiteraard liet ik het hier niet bij en liet me doorverwijzen naar een cadioloog en neuroloog. Na verschillende onderzoeken kwam hier niets uit. Nu 2 jaar verder en een psycholoog verder. Op aanraden van deze het sporten weer opgepakt en ik moet zeggen dat je je dan minder focust op je lichamelijke klachten en ze dan ook wel eens helemaal weg zijn

Waarschijnlijk heb je last van hyperventilatie. Hierdoor kan je heel veel klachten krijgen. Misschien kan het boekje" ik word ineens zo raar" helpen. Dit gaat over spanning en hyperventilatie.

Een tip die mogelijk helpt. Mijd social media en nieuws zoveel.mogelijk.
Steeds dingen hierover lezen werkt vaak averechts

Ik doe me best, maar vaak kan ik er niet om heen.

Ik heb precies hetzelfde, ik herken mezelf echt als ik dit lees.

Hoi Ilse...

Ik sta ook elke dag op met zo'n zenuwachtig gevoel... Ik pak er ook oxazepam voor maar echt rustig word ik niet... Ik tril ook best veel.. Slik nu ook 20 mg escitalopram ben nog in de ophoog fase...
Maar heb jij iemand om mee te praten?

Hoi Esther, bedankt voor jouw reactie!
Ik ga 1x per week naar de huisarts.ik heb er overdag ook last van helaas. Ben wel zoekende naar een psycholoog maar ze zitten zo vol allemaal. Net als je hulp nodig hebt, ist er niet.
Ik slik ook Paroxetine 30 mg sinds 2 weken (was eerst 20 mg). Dit slik ik al 26 jaar en is altijd super goed gegaan! Tot 2,5 week geleden dus.
Ik wil zo graag van dit klote gevoel af en weer werken!
Heb jij wel psychologische hulp en werken jouw medicijnen? Hoelang heb jij last van deze klachten? Ik hoor heel graag van je!
Gr Ilse

Goedenavond Ilse;

Na het lezen van je verhaal heb ik het gevoel dat we dezelfde klachten hebben (gehad). 24/7 angst en onrust. Ik omschreef het altijd alsof iemand me liet schrikken en bij dat gevoel van het heftigste schrikmoment dat die continu in je lichaam blijft. Heel naar.

Heb er ruim 2 jaar ervaring mee. Gaat nu steeds beter en heb nooit medicijnen gebruikt. Dit is een bewuste keuze van mij geweest omdat ik de oorzaak wil aanpakken en niet gevoelens wil onderdrukken. Angst voel je in je lichaam maar zit allemaal in je hoofd. Ik ben vooral met mijn mindset aan de gang gegaan en merk grote stappen vooruit. Ik had ook enorme paniekaanvallen waarbij ik telkens dacht, ik ga dood.

Ik heb een privé coach/therapeut ingeschakeld en veel podcasts geluisterd. Daarnaast meditatie, zo weinig mogelijk negatieve prikkels binnen krijgen en minimaal 1 dag in de week geen afspraken en verplichtingen.

Hopelijk kan je hier wat mee. Je mag me ook altijd even berichten om ervaringen te delen en elkaar te helpen

Hoi Ilse...

Ik zou ook zo graag van dit klote gevoel af willen,sta nu elke dag op met angst en kom gewoon niet vooruit,vind aankleden al vermoeiend...herken je dat?
Ik kom bij een psychiater voor mijn medicijnen maar heb nog niet echt het gevoel dat ze aanslaan...en heb ook een psycholoog...maar het gaat allemaal zo moeizaam...werken kan ik op dit moment ook niet...voel me zo alleen met mijn gevoel heb jij dat ook? Groetjes Esther

Hoi Esther en Erwin, bedankt voor jullie reacties!
Ik zou graag met jullie in contact willen komen buiten dit forum om elkaar te steunen!
Helaas mag je hier geen tel nrs plaatsen. Hebben jullie een idee hoe we dat kunnen doen? Mss via Facebook.
Zoek mij maar op, graag!
Ja, Esther, ik herken jouw verhaal! Die vreselijke onrust in mijn lijf vanaf t moment dat je wakker bent. Ik ben ook in de ziektewet. Ik wil zooo graag weer aant werk maar lukt nu echt niet. Ik wil mijn oude leventje weer terug waarin ik van alles geniet en niks eng vindt!
Hoeveel mg aan medicijnen slik jij nu? Ook Oxazepam erbij?
@Erwin: zonder medicijnen zou ik echt helemaal nergens zijn! Deze heb ik hard nodig.

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)

Ik heb een Ilse toegevoegd, ik hoop dat ik de goede heb!

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)

Ik ben Esther Miss kun je mij zoeken?

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)

Woon je in Asten,Esther? Ik heb er 2 een vriendschapsverzoek gestuurd. Ik heb van jou niks ontvangen. Ik woon in Wijchen.

Klopt ik woon in Asten maar ik zie jou verzoek nog niet helaas

Hoi allemaal, ook ik heb sinds 1.5 jaar last van angst/stress etc. Ook bewust niet aan de medicatie omdat ik hier niet de oplossing in zie (op aanraden van mijn coach). Jullie gevoelens herken ik volledig..Inmiddels gaat het stukken beter en weer volledig aan het werk. Grote omslag voor mij is geweest het stoppen met vechten en het er maar laten zijn. Het boek Angst is oké heeft mij hier ontzettend mee geholpen. Ook mij mogen jullie eventueel toevoegen op FB.

Hoi Paul, bedankt voor jouw reactie.
Wat is jouw volledige naam, dan zoek ik je op op FB.
Maar zonder medicatie....wow....dat is heel knap! En slaap je wel goed? Word je ook wakker met een gevoel wat eigenlijk niet te houden is zo naar?
Werken kan ik nog lang niet....helaas. Daarvoor ben ik nog veel te ver heen.

Gr Ilse

Hoi Ilse,

Wat bizar om te lezen, het is alsnog ik het zelf geschreven heb. Ook het alleen voeren erin, niemand in mijn omgeving herkent dit en na 2,5 jaar merk ik dat het begrip ook een stuk minder wordt.
Ik gebruik ook oxazepam en nog een anti depressiva waar ik even de naam van kwijt ben.
Inmiddels ben ik weer gestart met therapie, deze x cgt. Ook al schematherapie gehad, begeleiding vanuit praktijkondersteuner. Hopelijk kan dit handvaten bieden om hiermee om te gaan.
Ondertussen werk ik deels, deels ziektewet. Op het werk overigens erg veel begrip wat superfijn is.

Wat goed dat je (deels) werkt, Marinke! Dat zit er bij mij echt nog niet in. Helaas. Ik zou wel willen. Helpt CGT goed voor je en schematherapie?
En hoeveel mg antidepressiva neem je en hoeveel Oxazepam?

Groetjes Ilse

Hi allemaal,
Ik herkend me heel erg in jullie situaties. Ik loop de hele dag met dit vreselijke angstige gevoel. Ene keer zet het door en de ander keer niet maar het gevoel ik constant. Ik heb het gevoel dat ik niet meer leef…

Ik herken me helemaal in jouw verhaal.
Precies de zelfde klachten als jij. Die onrust /opgejaagd heid is een verschrikkelijk gevoel.
Ook ik ervaar dit sinds eind april van dit jaar.
Nu aan antidepressiva 10mg zit in opbouwfase. Ook net als jij quetiapine voor de nacht. Ik slaap hier idd beter door. Voor de rest is het een hele. Sterkte

Herkenbare verhalen allemaal.
In het algemeen kan ik nog vrij goed functioneren (voor de huitenwereld)
Geen medicijnen hier (ben ik ook angstig voor.)
Heb een partner, leuke kinderen, prima baan, ik sport.
Maar toch, ik woon alleen, en soms is dat heerlijk, en soms beklemmend omdat je dan in mindere periodes alle tijd hebt je zelf gek te maken. Dus dan afleiding zoeken, verdoven (geen drugs)

Angst is ok heb ik ook dat boek.
De theorie klopt volgens mij goed, ik vind de schrijfwijze niet heel prettig. Maar dat zal voor iedereen verschillend zijn.

Geen FB hier

Hoi Feddeke, wat een ramp, hè? Heb jij FB dan kunnen we evt wat contacten en ervaringen uitwisselen?
Zoek je mij op: 
Het is zeker een hel!
Ik ben nu Paroxetine aan het afbouwen en ga over naar Venlafaxine.
Ik hoop dat je mij kunt bereiken.
Groet Ilse

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)

Ik herken dit ook heel erg.
Het onrustige. Ik kan er ook heel emotioneel door zijn. Helemaal als het in de ochtend als begint.
Ik heb het nu ongeveer een half jaar.
Ik zou ook graag de oplossing vinden zonder medicatie. Niet omdat ik medicatie verafschuw, maar meer omdat ik wil leren snappen wat het is, zodat ik mijzelf als medicijn kan inzetten. Iemand tips?

Groetjes

Hoi Anoniem,

Hier gaat het zonder medicijnen beter.
Ik heb het met periodes al heel lang.
Ik heb een programma gevolgd en dat heeft me zeker geholpen, al ben ik er zeer zeker nog niet.

Het moment dat die angst/paniek/overspoeling er komt, is vaak niet zomaar ineens maar doordat je "emmer" zich in jaren geeft gevuld.
Meestal een ophoping vanwege de manier waarop je met situaties omgaat die je spanning geven. Anderen in exact dezelfde situaties hebben daar geen last van.

Reden is hoe je (onbewust) denkt met die situaties, vanuit je verleden. Opvoeding bv

Hey,

Jeetje wat is het ergens fijn om te lezen dat wat ik voel en ervaar ook bij andere voorkomt. Uiteraard enorm vervelend voor jullie allemaal want ik weet als geen ander hoe vreselijk het is.

Hier sinds november vorig jaar inderdaad het contante “benauwde” gevoel, bonzend hart en met regelmaat paniekaanvallen. Ik word helemaal gek van mezelf.. Ik loop sinds eind juni bij een praktijkondersteuner en heb oxazepam, die ik probeer zo min mogelijk te slikken. Ik vind van mezelf dat ik het zonder medicatie moet kunnen, alleen loopt de spanning ooit zo hoog op dat ik echt niet meer weet waar ik het zoeken moet en slik dan 1/2 tablet van 10 mg om het een klein beetje degelijk te maken.

Ik zou graag aansluiten bij het groepje dat jullie gemaakt hebben om er over te praten. Ik merk dat mensen in m’n omgeving het niet altijd begrijpen.

Bedankt voor jullie verhaal.

Ik weet niet of het voor iedereen gelukt is elkaar te bereiken.

Maar ik heb ooit eerder een emailadres aangemaakt (zie ook verhaal 499, Never give up hier) om zo eventueel mensen te kunnen koppelen zonder dat hier alles publiek neergezet hoeft te worden.

Samenstaanwesterk2024@hotmail.com

Mocht iemand daar via deze weg gebruik van willen maken, stuur maar een mail.

En verder, ik herken de paniekaanvallen enorm goed.
Even afkloppen, de laatste maanden gaat het beter. Minder vaak en minder heftig de aanvallen hier

Hoi Kimberly

Hopelijk heb je kunnen aansluiten bij het groepje op wat voor manier dan ook.
Ik heb op mijn aangemaakte email 1 reactie gekregen tot dusver.
Ik kan zo eventueel mensen met elkaar in contact brengen zonder dat teveel prive gegevens hier op deze site gedeeld worden.
Ik heb namelijk ook al 3 spam mails gekregen op dat adres. Verder geen probleem want het is een algemeen email adres. Maar meer een tip met pas op wat je hier plaatst aan prive gegevens

Heel herkenbaar, en helaas al 20 jaar ervaring. Sinds onze dochter is overleden heeft het weer gigantisch de kop opgestoken en wordt er helemaal gek van. En inderdaad de ochtend is een drama en heeft volgens mij met je cortisol te maken. Oxazepam slik ik al die jaren maar die 10 of 30 mg doen niet veel meer. Zou zo graag mij eens rustig en relaxed willen voelen, maar weet niet meer wat dat is. Heb geen zelfmoord neigingen maar vindt het leven op deze manier af en toe niet meer te harden. Hoop voor jou dat je medicatie helpt en een beetje rust kan krijgen.

Zeer herkenbaar allemaal.
Ik ben sinds 2021 in een totale crisis beland.
Angst /paniek. Hier ben ik weer uit gekrabbeld. Nu voel ik weer al 3 dagen angst. Onverklaarbaar.
Ik denk soms dat t te maken heeft met t collectief...de energie waar we in leven is zeer ondragelijk en zwaar. Dit pikken we op...vooral als je gevoelig bent voor angsten...dit versterkt nu weer in deze tijd

Hoi Ilse, ik zit sinds vandaag in dit forum en ik las jou verhaal wat heel herkenbaar is voor mij. Ik heb ook een angststoornis en ben sinds 10 weken aan de Citalopram en slik ook daarbij Oxazepam en Quetiapine voor de nacht.
Ik maak me overal druk om, durfde nergens meer naartoe en dat was ik zou zat. Nu ik aan de Citalopram zit gaat t wat beter maar ik ben er nog niet.
Het is zo herkenbaar wat ik lees van je. Ook wisselende dagen. Hoop ook elke dag dat t over is en ik door kan gaan met mn leven. Sinds kort ben ik ook begonnen met mindfullness. Staat op youtube. Misschien een tip?
Gelukkig zijn we niet alleen en ben ik toch blij om te horen dat je exact dezelfde gevoelens hebt.

Heel herkenbaar. Ik loop nu alweer een aattal maanden met een verschrikkelijk gevoel in mijn lichaam. Het is door triggers weer begonnen. Inwendig trillen en fasciculaties. Een gonzend gevoel in mijn lichaam wat ik dan kan horen. Het put enorm uit. Het voelt alsof je elke 5 minuten moet genezen van een zware griep. Ook heel veel breinschokken. En als de dagen weer korter worden is het verschrikkelijk.

Dit is zo herkenbaar. Je hoeft je niet druk te maken dit gaat zeker goed komen. Het heeft alleen flinke tijd nodig.

Ik heb dit ook. Wereld is raar,eng en onwerkelijk. Als ik naar buiten kijkt lijkt het nep en ik voel mezelf ook nep en eng.
Hoe ga jij hiermee om?

Hier nog één bij mij wisselen periodes zich heel erg af. Dan hoofdpijn en duizeligheid, dan weer derealisatie, dan moe en zere ogen, dan depri enz.

Hallo!

Dat heb ik ook!
Ik heb gisteren gelezen dat het misschien ook aan de anticonceptie pil/hormonen kan liggen.

Ik heb veel verhalen gelezen en heb meteen besloten om te stoppen en te kijken of het helpt.

Ik heb ergens anders ook gereageerd. Maar ook hier wilde ik even reageren. Want ik heb precies deze klachten.
Ik heb helaas geen echte tips ik heb er inmiddels 3,5 jaar last van.
Wel hoop ik dat dit ergens goed voor is en ik
hier sterker uitkom.
Maar het is super zwaar en zo naar als
Je niet meer kan genieten.
Zijn er hier ook mensen die hier last van hebben en (kleine) kinderen hebben?
Groetjes Lotte

Ooo jee het lijkt wel of je over mij schrijft. Ik heb dit precies hetzelfde. Toevallig moest ik vandaag ook nog naar de winkel. Ik stond daar begon te zweten mijn hart ging tekeer ik wist niet hoe gauw ik weg moest komen. Ik heb ook elke morgen vreselijke angsten en ben bang dat ik ernstige ziekte.s heb als ik wat voel denk ik het is niet goed ik ben ziek. Maar inderdaad ook bij mij zakt het in de avond af. Maar ben zo moe zo vreselijk moe. Elke dag hetzelfde ritueel. Ben zo bang dat het niet meer beter word. Ik wens jou ook heel veel sterkte toe. Liefs mina

Beste betreffende,

Zo herkenbaar wat jij beschrijft ! Ben een een beschaafde integere man,hbo opgeleid,maar verder is het 1 ramp met angsten,stress,chronische hoofdpijn al jaren,antidepressiva,pijnstillers.stuit vaak op onbegrip ! Wil het liefst wegkruipen.Ik wens jou veel sterkte,ook aan anderen die op jou gereageerd hebben.Ik denk dat wij,lotgenoten,met deze vervelende klachten liever aardiger en gevoeliger zijn dan de gemiddelde ! Is een App groep of mailgroep een idee ? Of een keer met lotgenoten ergens in een café of verwarmd terras erover praten ? Ook over koetjes en kalfjes,misschien geeft het steun aan elkaar,vanzelfsprekend geen bijbedoelingen

Groetjes Edwin uit Eindhoven !

Hallo Edwin goed idee weet jij hoe contact te leggen mvg anoniem

Ik heb ook al 4 jaar last van derealisatie depersonalisatie. Ik heb zelf soms het idee dat t te maken heeft met n diepgewortelde angst om daadwerkelijk te zijn wie ik diep van binnen ben en daarom n soort onbewust afstand neem van mezelf om mensen in mn omgeving niet te kwetsen. Dit is wel n verklaring waarom ik niet mezelf meer zie in de spiegel en niet meer in mn eigen lichaam kan komen. Herkent iemand dit? Naast t feit dat ik n trauma ervaring heb gehad waardoor ik uit mn lichaam ben geschoten en vn mn hart weer in mn hoofd en overlevingstand ben gegaan heeft t volgens mij een diepere spirituele component. Iemand nog behoefte ook aan lotgenoten contact?

Ja corin weet jij hoe in contact te komen? Mvg anoniem

Intrusies zijn dat.
9 op de 10 mensen heeft dat (wel eens)

Het zijn erg heftige dwanggedachten die ineens er zijn en je niet loslaten. Ze lijken werkelijkheid. Dat maakt me erg somber.
Wie herkent dit?

Herkenbaar, het lijkt net alsof het iets is in je die dat zegt, alsof er ook beelden van zijn in je hoofd, echt heel erg klote, het feit dat je er zo angstig over ben ga je er dieper op in met je gedachtes waardoor je in een visieuze cirkel beland, en het uiteindelijk zelfs je leven controleerd.

Heb er zelf ook last van, als je een aantal dagen er “minder” aan denkt zul je merken dat het niet echt is en dus langzaam vervaagd

Het is metname in de ochtend dat ik daar de meeste last van heb. Moeite met opstaan en de dag beginnen. Naarmate de dag vorderd wordt het iets beter.

Hallo wat r hier boven schrijven doet klopt. Helemaal. Ik kan me er zeker in vinden. Op een gegeven moment wordt het een cirkel waar je in belanden gaat.en loop je er dag in dag uit mee rond. Als ik dan naar me zelf kijk.nu heb ik niet de zelvende gedachten. Maar zit ik wel in een dag in dag uit gedachten controle. Zeg maar piekerstoornis om gek van te worden. Je gaat op deze manier steeds meer berg afwaars .helaas heb ik geen uit knop. Maar ze noemen het na veel informatie. Een angst piekerstoornis. Dat zo veel energie kan gaan kosten dat je op een gegeven moment er kapot moe van wordt. En het dus een dwangmatige stoornis wordt. Hopelijk gaat het met jouw dadelijk beter. Maar ga eens naar de hulpverlening op zoek. Mvg anoniem

Lees eens verhaal 488 niet het geheel bij jouw past .maar misschien heb je er wat aan

Tip. Ga luisteren, vanaf begin, naar de Podcast Wijnand van Dam. Live coach aan zee. Heb ik zoveel aan.

Heb je enig idee waarom je in juni zo wakker werd?
Het klinkt nu vooral als angst voor de angst (heel herkenbaar..)

Bang worden voor iets, angst krijgen voor iets of in paniek raken voor iets heeft altijd zijn oorsprong ergens. Het bouwt zich soms snel, soms langzaam op.

Uiteindelijk wordt het voor iemand niet meer een leven ‘leven’ maar een leven lijden.

Het zou zo maar kunnen met goede begeleiding en therapie dat het een leven ‘leiden’ wordt. Althans daar streef ik naar. Altijd kijken naar wat bij jou past als mens en het beste uit jou als mens haalt.

Geplaatst door Leonie

Integratief Therapeut in Woensdrecht

Registraties: EAP, SCAG, VIT

Bekijk profiel Stuur bericht

Hoe gaat het nu met je

Ik heb ook hevige angsten en dutf ook de straat niet op en een alikfobie ruim17kg afgevallen heb nu Sonde voeding om aan te sterken ik sta met Angst op en ga ermee naar bed last van duizelingen en darm en maagpijn ben maar bang dat ik dood gaat pas alles onderzocht ECG goed heel veel bloed geprikt chloresterol enbloedruk gemeten 12070 arts zij van een jonge meid maar zodra ik naar buiten moet begint het al de Angst

Zo herkenbaar

Hoi Chloé,

Wat je zegt komt overeen met wat ik ook heb geleerd. Het proberen accepteren dat je doms angst hebt. (Bereidheid)
En dat is ook heel moeilijk. Ik maak wel eens de vergelijking met drijfzand. Hoe harder je vecht, des te dieper word je in dat drijfzand gezogen.

De diepere oorzaak vertelt iets over jezelf, en hoe je jezelf ziet. Dat realiseren is soms niet fijn, maar wel een goed begin. Het is niet de situatie zelf die voor angst/paniek/stress ((eigenlijk allemaal een beetje hetzelfde) zorgt, maar hoe jij ermee omgaat. Je krijgt bv een wat pittige kritiek, bv op het werk. De een denkt oh, jammer, en door en heeft dar verder geen last van. De ander kan hier heel veel stress door ervaren. De situatie is exact gelijk, maar hoe je ermee omgaat niet. (En zo kun je veel kleine en grotere situaties verzinnen die ervoor kunnen zorgen dat je emmer langzaam vult en op een gegeven moment (weer) overloopt.)

Goed is het waarom te realiseren. En dat i dat een zin beginnend met "Ik.."
Ik heb gefaald..
Ik doe er niet toe...
Ik...

Vaak zijn de mensen hier (ik ook) pleasers. En door in situaties te vaak niet dicht genoeg bij jezelf te blijven, ervaar je angst. En die moet weg! Nu! En dat lukt niet dus gaat we vechten, en situaties vermijden.
Voorkomen: Ik ga niet naar dat feestje.. of naar buiten, want daar had ik eerder angst
.Afleiden: Netflix, net doen alsof het gevoel er niet is
Verdoven:: Drinken, roken, eten, niet-eten.
Controle- of vermijdingsstrategieen om de controle over je gevoel/angst te houden.

Door te oefenen met kleine situaties maakt je op de lange termijn verschillen, niet door te proberen de grote angst(en) nu weg te willen hebben.
En zoals je zegt, dit is niet makkelijk en even gedaan. Dit is hard werken, en kost tijd. De situatie is meestal ook niet in korte tijd ontstaan, maar in jaren of misschien wel je hele leven. Maar.... het kan wel 🤛💪

Hoi Newbee,

Ja veel dingen die je zegt kloppen inderdaad! En wat denk ik ook een hele belangrijke is om te weten, is dat je niet KEI hard hoeft te werken. Wat ik eerst wel altijd dacht. En dat betekent niet dat je niks hoeft te doen want dan gebeurd er ook niks. Maar zoals ik het zie, hoe harder je werkt dus om van je angsten af te komen hoe meer je eigenlijk aan jezelf laat zien dat er een tekort is. Dat het niet goed is zoals het nu is. Je komt dan wel wat verder maar niet zoals je graag zou willen. En daar komt dan weer het stukje acceptatie om de hoek kijken en vooral heeel veeel zelfliefde. We leven tegenwoordig zo in een wereld dat alles gefixt moet worden en het liefst zo snel mogelijk. Ja angsten zijn ontzettend KLOTE, al die klachten, ik had/heb het ook liever niet. Maja, jij kunt zelf kiezen hoe je erop reageert.

Groetjes en een fijne dag!

Hoi! Ik lees dit overal maar het lukt mij niet om oke te worden met mijn angsten. Het is allemaal zo eng. Hoe hebben jullie dit gedaan? Is het een kwestie van in je hoofd toch je gedachtes proberen een kant op te duwen als in tegen je zelf zeggen: ik laat het er zijn, etc. Dat werkt nog niet... ik voel nog steeds zo veel paniek. Groetjes Nina

Hoi Nina

Kort gezegd is dat wel hoe het werkt. Het er laten zijn.
Je kunt je gedachten (je buspassagiers) niet sturen. Maar je kunt beetje bij beetje wel leren ze er te laten zijn.
En tijdens de echte angst- en paniekaanvallen, op die momenten leer je dat niet, maar juist in de periodes dat het wat beter gaat, juist dan kan je veranderingen leren. Maar dat heeft tijd nodig, en die moet je jezelf ook geven.

Eigenlijk moet je het zien als dat wat je angstig maakt, of gespannen of gestresst (beetje hetzelfde allemaal) dat hebben veel andere mensen ook (zoiets meemaken) alleen raken zij daar niet van in de stress, of veel minder en veel korter.
Dus het gaat niet om de situatie, maar om hoe jij ermee omgaat.

Hoe gaat het met iedereen?

Chloé, ben jij nu van je angsten af door toe te passen wat je schrijft?
Ik weet theoretisch goed hoe het werkt. Maar de praktijk is zo lastig. Momenteel zit ik minder lekker in mijn vel weer, met als gevolg dat ik automatisch weer in de vecht-verzetstand ga

Hoi. Je verhaal is van een tijdje terug zie ik.
Ik herken alles in wat je zegt. Ik weet hoe het werkt, dus ik probeer het er te laten zijn maar ben niet opgewassen tegen mijn sterke negatieve gedachten. Daar tegen vechten helpt ook niet.
Maar hou houd je jezelf weg bij die gedachten?

Je kan jezelf daar niet weghouden. Je kunt wel leren om ze niet zoveel invloed op je te laten hebben.
En dat kost veel moeite, geduld en tijd.

Ik ben gisteren begonnen aan het boek "overcoming unwanted intrusive thoughts "
Ik heb pas een klein stuk gelezen, maar ik heb er een goed gevoel over

Hopelijk kan je lekker van je welverdiende pensioen genieten Loek.

Ik heb vaker gehoord dat mensen zich in het begin geen raad wisten met hun pensioen. Sommigen hadden een soort van schuldgevoel dat ze niet meer hoefden te werken en toch geld kregen. Anderen hadden een gevoel dat ze er minder toe deden. Allemaal "onzin" en dat zit Russen je oren..maar krijg het er maar eens uit. Tijd deed bij allemaal.wonderen, dus geef jezelf die ook

Ik mag nog niet met pensioen ben pas 35 maar mijn jongste is afgelopen vrijdag naar school gegaan en herken dit gevoel heel erg wat je omschrijft op mijn vrije dagen.

Loek hoe gaat het nu?

Lees dit bericht en kan het een op een op mijn verhaal plakken dat nu speelt.
Kom niet meer uit de spiraal van op mezelf letten bij alles wat ik doe, knettergek word ik ervan en wil eigenlijk niet meer verder. Is deze Ilse eruit gekomen? Ik ben inmiddels 8 maanden bezig en ben totaal uitgeput.

Wat een herkenbaar verhaal dit!
Heel herkenbaar, heb dit af en aan de laatste jaren.
Ben nu onder behandeling bij een psychologe en krijg nu EMDR, dit gaat trouwens niet om deze angsten maar om trauma uit m'n verleden. Zij denkt dat dit voor m'n huidige angst ook zal gaan helpen. Ik hoop het zo!!!
Heel veel sterkte jullie en we komen eruit hoor!

Hallo suus .nou je had het niet beter kunnen verwoorden geweldig. Ook ik zit dus met het zelvende probleem. Dus ik kan aan jouw verhaal eigenlijk niks toevoegen. Het is niet anders al je hier beschreven hebt. Bij mij kompt er alleen woede bij kijken of te weg agresie. Ik loop ook bij de hulpverlening en heb dus het gevoel ze me niet begrijpen. S citalopram gekregen en ze noemen het depressie. Maar zo als jij het hier neer zet ....het kon niet beter. Heb deze dus eens even bewaard. Ik loop er ongeveer al 4 jaar mee .en er is blijkbaar niks aan te doen als alleen maar medicatie. Ik slaap zo iets meer dan ik overleef noem ik het maar even. Om dat ik natuurlijk in de nacht geen oog dicht doe.ik weet niet wat ik hier nog aan toevoegen moet?.maar mag je dit nog lezen. Ik sta open voor contact. Mvg anoniem

Bij mij ook altijd links!

ik heb het laatste ook, maar loop er nu al 4 maanden mee. klemmend gevoel en moeite met ademen.

Zojuist tijdens het in slaap vallen "schrok ik wakker" van onze huilende baby.

Direct kreeg ik weer dat beklemmend gevoel op de borst links. Tijdens het in slaap vallen en licht schrikken is de laatste tijd het enige moment dat ik nog aanvallen krijg.

Herkend iemand dat ook? Specifiek de aanvallen bij het in slaap vallen waarbij je plotseling wakker schrikt en vervolgens begint sw aa

Ik heb al zoveel jaren druk op mijn borst en moeite met ademen. Net of alles in elkaar word. Die benauwdheid is soms echt erg daardoor en het beheert heel je leven, word er soms niet goed van.

Zou het hyperventilatie kunnen zijn? Dan verkrampen de spieren in je borst ook, dat kan ook een beklemmend gevoel geven

Hé,

Ik weet niet of je dit nog zult lezen maar ik wilde je meegeven (en misschien ben je het afgelopen jaar er zelf al achter gekomen) dat het normaal kan zijn dat dat opspeelt na bv emdr. Doordat je met emdr trauma’s aan gaat kijken komt er veel omhoog. Angst wilt vaak zeggen dat je je niet veilig genoeg voelt in jezelf om die trauma’s aan te kijken. Het is een soort van beschermingsmechanisme.

Hopelijk gaat het beter met je!

Liefs

[ hoi,

Wat naar dat je je zo ellendig voelt over het vliegen.

Ik heb ervaring met fluoxetine. Vanaf mijn 22e onder behandeling geweest van een psycholoog en via de psychiater fluoxetine voorgeschreven gekregen. Ik ben nu inmiddels 29 jaar. Maar wat ik me ervan herinner is dat ik onwijs veel aan het zweten was en het rook ook nog eens!
Ik moet zeggen dat de medicatie in combinatie met gedragstherapie mij toen wel geholpen heeft. Ik was niet 100% klachtenvrij, maar het leven was weer leuk. Ik kon weer genieten.

De klachten zijn nu weer heel erg aanwezig. Na de geboorte van mijn dochtertje , 10 maanden geleden is dit geleidelijk weer gaan spelen. Dus ik ben weer in behandeling bij de pyscholoog en wellicht ga ik weer starten met medicatie. ]

Hé,

Het is al heel lang geleden en misschien zie je dit bericht niet maar ik wilde toch even zeggen dat ik het knap van je vindt hoe je hiermee omgaat! Het niet opgeven! Super goed! Zolang jij gelooft dat er een leven is zonder angst, is die er ook.

Misschien wel interessant om te weten (en misschien ben je er de afgelopen 2 jaar zelf al achter gekomen). Het klinkt misschien raar, maar je hoeft niet te vechten tegen je angst. Het “enige” wat je hoeft te doen is er “vrienden” mee te worden. De angst wilt je wat leren. Daaronder zit vaak een stuk controle en daaronder nog veel meer dat veel verder terug gaat in je leven. En daar ligt de oorzaak. Die oorzaak aanpakken is zo belangrijk om van je angsten af te kunnen komen. Geloof het of niet maar angsten of depressie ontstaan vaak doordat je het contact met jezelf, met je gevoelens bent kwijtgeraakt.

Ik hoop dat het wat beter met je gaat en dat de vliegreis mee viel!

Dikke knuffel,
Chloé.

Hai Jos,

Ik zou toch even verder kijken dan naar "alleen" een angststoornis als zelfs medicatie niet werkt.

Hoi M
Bedankt voor je reactie.
Wat bedoel je precies met verder kijken?.volgens de psychiater heeft ze een angst en paniekstoornis?

Heb zelf ook voortdurend last van angsten en paniek die dan vervolgens mijn doemgedachten opwekken. Vicicieuze cirkel. Inmiddels 3 jaar. Allerlei medicatie geproberd waatonder ook paroxetine. Werke voorheen wel maar laatste keer 1,5 jaar gebruikt. Angst werd alleen maar erger. Gestopt; ook venlafaxine en sertraline geprobeerd. Ook hier meer angst ipv minder. Zelfs 3 smaken antipsychotica geprobeerd. Bij 1 even verademing, helaas in alle gevallen tachycardy, hartslag naar 160-170 ?Tot 2 x toe met spoed naar cardiologie. Heb me laten vertellen dat hoe sensitiever je bent da's grilliger de medicatie uit kan pakken. Nu alleen nog benzo's en bétablokker. Ook de benzo's aan het afbouwen. Proces blijft hel. Nergens rust. Groetjes, Rob

He Wessel,

Wat naar ook je zo te voelen. Ik herken me zelf helemaal in het verhaal.

Mij heeft het boek op angstisok.nl heel goed geholpen. Meer tijd voor jezelf nemen en het woord niet versterkt juist alles.

Juist als je iets niet wilt gebeurt het. Dat is de cirkel om te doorbreken

Hey. Wat bij mij soms helpt is een warme douche nemen. Misschien kan je eens proberen om camille thee te kopen?

Succes!

Hey! Zelf heb ik jaren last gehad van angstaanvallen depressie neurose.
Naast langdurige therapie ben ik ook mindfullness gaan doen. Wellicht kan dit je helpen om laten we zeggen een aantal keer per dag even een oefening te doen en dan in de avond een wat langere oefening.
Misschien helpt het voor jou.

Ik had hetzelfde vannacht en de nachten daarvoor ook..
Al me hele volwassen leven ben alleenstaande moeder 39 met een zoontje van 3.
Ik lig maar te malen en krijg geen rust in me lichaam.
Depressief ben ik niet maar heb zoveel angsten zonder reden.

Het er laten zijn,niet tegen vechten.obseveer je gedachtes.
Laat het over je heen komen.

Tijdens een paniek/angstaanval moet je vooral doen wat je op dat moment nodig hebt. Dat kan verschillend zijn voor iedereen.

Het goede nieuws is, het gaat weer voorbij. In die periodes dat het beter gaat kun je oefenen met kleine dingen/momenten/situaties om daar anders mee om te gaan, of ze er te laten zijn.
Tijdens een echte overspoeling lukt dat niet.

Ik heb jaren ook met periodes paniek/angstaanvallen gehad. Nu gaat het langzaam beter en zijn de aanvallen veel minder frequent, niber heftig en korter.

Wat bij mij kan helpen is het opzetten van een luisterboek. Ik begin vaak op mijn rug en ben dan wel bewust van mijn hartslag maar op een gegeven moment dwaalt mijn gedachten af worden mijn ogen zwaar en kan ik lekker gaan liggen. Ik zet dan wel een timer aan zodat hij bv uit gaat na 20 minuten.

Ik lees deze forum nu pas.
Mijn tip om de hartslag omlaag te krijgen is beker warme melk met lepel honing.

Hoi Cjart,

Ik herken me wel in een groot deel van wat je schrijft.

Angstaanvallen zijn soms echt vreselijk naar, eng, vermoeiend, beangstigend, etc etc.

Kijk ik terug (ik ben er nog niet vanaf) met zaken die ik geleerd heb, dan kan ik wel verklaren waarom mij gedrag vandaan komt en ook kwam. Sommige zaken moet je leren accepteren (en dat is heel moeilijk) en sommige dingen en gedragingen kun je veranderen. Maar het kost veel tijd en energie. Maar het kan wel!

Het is zelden de situatie die een angstaanval veroorzaakt, maar bijna altijd hoe jij (en ik 🙃😉) met zaken omgaat.

En dat gaat vaak terug naar je jeugd zelfs. En alles wat je in de tussentijd hebt geleerd en meegemaakt

Werkt t werkelijk al 40 jaar angst

Dit is zo herkenbaar. Ik heb een angstoornis sinds september 2023. Ook nu nog veel last van dat rare gevoel ik je hoofd het idee dat je gek wordt, de wereld voelt raar aan, je herkent je eigen niet meer alsof je verdwijnt in een andere dimensie. Bij mij is dit nu gelukkig geen hele dagen meer maar een paar uur maar het is vreselijk. Elke keer denk ik ik ga nu gewoon door en goed reageren als ik er last van heb, maar dat lukt gewoon niet je hoofd en je lijf (de angst) gaat met je aan de haal.

Lef bedankt voor je reactie .probeer er iets mee te doen. Doe dat niet worden de klachten steeds erger. Ga eerts naar een huisarts voor diagnose. Loop er niet meet door wand het wordt van kwaad naar erger tenminste als ik het bij mij zo zie.ik hoor graag Jr verhaal van je huisarts. Mvg anoniem

Hoi Anoniem,

Waarom naar de huisarts als ik weet waar het mee te maken heeft? Ik heb de diagnose angstoornis zowel van de huisarts als van de psycholoog gehad.

Zeer herkenbaar allemaal, zie ook overal tegenop... Zit nu op 20 mg escitalopram maar het heeft mij ook nog niet echt geholpen.
Werken lukt op dit moment ook niet, steeds dat bange gevoel vanbinnen... Zou graag iemand spreken die hier vanaf is gekomen en hoe doe dat gedaan heeft...

Hallo hiet dan even een vervolg van mijn verhaal. Als je of jullie weten wat het gevolg is depresie. Angstoornis. of wat dan ook zijn jullie een stuk verder dan ik .gelukkig ook maar .bij wordt gezecht depresie. Dat zeg de een .de ander zegt Angstoornis,ja en dan ga je zoeken op internet. Wat ja je wil natuurlijk van je klachten af.nu is het de hele dag zoeken op Google natuurlijk ook niet goed .ik zelf heb wel nu een pot waar in de goede en lueke dingen zitten. Die ik dan wel mee maak , ook al zijn het er zeer weinig. Hier haal ik dan een briefje uit als het me slecht gaat en lees ik deze.ook heb ik terapie gehad. Maar deze helpt niet. Nu wil ik voor rmts gaan kijken of dat mag helpen. En is een zware weg die te gaan is natuurlijk. Voor ons allemaal lot genoten. We moeten een beetje positief blijven en onze gedachten om draaien?? Maar hoe .tis Hier ook maar overleven van dag tot dag. Ik denk dat er geen tover middel is .maar wel de steun die we aan elkaar hebben. En de ervaringen die we hebben kunnen we hier delen. Ik ga nu kijken voor idd rmts mischien voor iemand van ons een tip .zal ook zeker jullie op de hoogte houden van mijn bevindingen. Mvg anoniem

Was rmts iets?

Heb sinds 2020 een angststoornis....met veel dalen...het enige dat helpt is xanax maardat is verslavend...dus neem ik dat enkel in hoge nood...het komt en gaat
...hrt is wel zwaar in de dalen...ook ik heb al foute gedachten gehad....rationeel weet jedat er niets ernstig aan de hand is maar gevoelsmatig is dat van een andere orde...zit nu terug in een dal...morgen vertrek ik op vakantie maar zie er tegen op....wat me soms helpt is weten dat er nog mensen zijn met dat probleem...ons veertje is gewoon op...

Hoi , ik herken heel erg goed als je hoofd of je lichaam anders aanvoelt . Ook kan de omgeving onrealistisch aanvoelen..
Dit heet dissosatie .
Je brein kan de stress niet aan en komt in verdoofde toestand . Is overlevend mechanisme . Deze angsten en gevoelens komen voort uit trauma. Meestal zit er diepe kinderlijk trauma’s . Emotioneel verwaarloosd ed. Op fb heb ik een pagina . Ik heb zelf Dis met Ptss en angststoornis. Ik zit in laaste fase van behandeling . 4 jaar therapie. Heb enorm veel ervaring Wil je verder praten voor pb . 

Hoi José

Ja dat is zo herkenbaar. Ik heb nu nauwelijks tot geen angst/paniekaanvallen meer..
Maar in de plaats daarvan merk ik wel dat mijn hoofd bijna non stop aan staat.
Piekeren maar ook dat verdoofde (verdedigjngsmechanisme) gevoel. Niet echt prettig.

Hoi José

Ja dat is zo herkenbaar. Ik heb nu nauwelijks tot geen angst/paniekaanvallen meer..
Maar in de plaats daarvan merk ik wel dat mijn hoofd bijna non stop aan staat.
Piekeren maar ook dat verdoofde (verdedigjngsmechanisme) gevoel. Niet echt prettig.

Wat voor therapie heeft jou geholpen José?

Ken het gevoel maar al te goed.
In 2015 heb ik een depressie gehad of burn out, heeft 1 jaar geduurt voor ik terug de nodige energie had en natuurlijk ook dagtherapie en medcatie waren een grote hulp.
Ondertussen zijn we 2024 en heb een traumatische ervaring gehad met moeder die 84 jaar is en we zijn terug bij af natuurlijk, terug antidepresiva de vermoeidheid begint te minderen na 1 maand maar eerlijk gezegd als ik met de situatie word geconfronteerd gaat het weer Bergaf krijg een beklemmend gevoel waar ik geen controle over heb.
Leg dat maar eens uit aan de mensen hoor de waarom.
Meestal krijg je als antwoord, je bent veel te jong om zo te zijn ofwel krijg je een MOET als woordje.
Je " moet" u daarvoor zetten of je moet zo niet piekeren.... enz...
Bla...bla...bla....
Hier is gewoon geen uitleg voor, voor deze gevoelens en waarom je ze hebt.
S'avonds gaat het meestal beter omdat er minder prikkels of triggers zijn veronderstel ik???
Geen flauw idee hoe dit komt???
Men kan zich ook zeer onbegrepen voelen, aangezien men dit niet uigelegd krijgt en soms doen mensen meer kwaad hierin door hun commentaren dat ze geven of hun situatie te vergelijken met de uwe.
Ieder geval is appart en ook zo onze functie van onze hersenen.
Onze omgeving speelt hier ook een grote rol in natuurlijk.
Als ik eerlijk moet zijn, kan depressie burn out en angstaanvallen beschrijven als de hel waar je doorgaat.

Wat als het niet lukt? Wat vind je dan van jezelf?

Hoi Ilse,

Geen medicijnen hier. Maar ik heb wel het Breinfijn programma gevolgd. Ik ben er nog niet, (en ze geven in dat orogramma ook heel realistisch aan dat het niet in een maandje gepiept is) maar het heeft me zeker een hoop gebracht.

Misschien een idee om hier eens naar te kijken of het iets voor je kan zijn?

Hoi Ilse ik heb ook venlafaxine nu bijna 3 maanden voor angst en paniekstoornis ik voel mij er een stuk beter door het haalt de scherpe kantjes af eerste twee weken wat bijwerkingen gehad verders gelukkig niet en ga er mooi meer door

Ik herken heel veel in je verhaal.
Druk op maag borst, een gevoel te willen vluchten..

Angst zou kunnen komen door onderdrukte emoties. Onverwerkte rouw .
Praten is fijn om steun te ervaren maar je angstgevoelens stoppen niet.

Je zenuwstelsel zou overbelas
ting kunnen zijn door lang durende stress. Tegen de angst vechten helpt niet . Het er laten zijn is beste oplossing. Ik heb de angst getekend in m’n lichaam. Zelf gedichtje er over geschreven.

Laaste wat mogelijkheid is , is vroeg kinderlijk trauma. Hoe was je kindertijd. Waren je ouders emotioneel beschikbaar.
We hebben allemaal innerlijke kind.
Hoe is jou innerlijk kind. ? Hoe is daarmee.

Ik zelf heb chronisch complex Ptss , door vroeg kinderlijktrauma. Daarbij angstoornis.

Hoe lang duurde het voordat je de effecten van de probiotica merkte?

Hoi Jerry,

Waar be je bang voor in je nieuwe baan?

Ik ben bang dat ik de opleiding niet ga halen. Zit eorm te piekeren en heb veel spanning in me lijf ervoor. Als ik het niet haal mag ik die functie niet gaan uitvoeren daarna en zal ik terug moeten naar mijn vorige functie. De opleiding duurt nog 2 maanden en vooral in de ochtend heb ik het slecht. Ik mediteer en probeer me gedachten niet zo serieus te nemen. Ik wil graag positief in het leven staan en niet meer piekeren in me eentje.

En wat als je terug moet naar je oude functie?
Wat vind je dan van jezelf?
(Verzin ik niet zelf, maar is een vraag die steeds terug komt ieen programma dat ik gevolgd heb)

Hi, heel herkenbaar. Ik zit in een soortgelijke situatie. Mijn nieuwe baan start in september, en ik voel daardoor veel angst, spanning en paniek.

Als ik terug moet naar mijn oude functie zou er eigenlijk niks aannde hand zijn. Dan heb ik het geprobeerd. Toch voelt hrt dan ergens als falen en dat is geen fijne gedachten. Ik had al bedacht om dat zo wie zo te doen maar dan geef je op en dat wil ik ook weer niet. Dus de enige manier is vooruit. Twijfel nog steeds om weer terug te gaan aan de medicijnen maar er zit ook iets in mij dat wilt groeien en op eigen kracht wil varen. Kom uit een familie met veel mensen met depressie en angst klachten en medicijnen dus ben er ook gewoon gevoeliger voor. Probeer vooral positieve gedachten te benoemen in de hoop dat dat gaat werken.

Als een collega van jou in jouw situatie zou zitten en terug zou gaan.
Heeft hij dan gefaald vind je?

Nee zeker niet. En dat probeer ik mezelf ook te vertellen. Ik probeer dagelijks op positieve manier tegen mezelf te praten en mild te zijn . Na de vakantie wil ik ook een mannengroep gaan bezoeken 1x per maand om zo ook meer over mezelf te leren en samen met andere mannen aan een positievere flow te werken.

Ikheb het zelfde ik slaap.ook vaak vij mijn zus.ik heb zelf kinderen. Maar ik wil.altijd met iemand zijn ik snap.jou helemaal.

Hey, als je wilt kunnen we er eens over praten. Je bent namelijk niet de enige die hier last van heeft!;)

Ik herken helemaal wat je zegt. Ik ervaar ook de hele dag spanning en angst . Zie mijn post van 10 juli hierover. Ik probeer ook steeds de tips toente passen die ik lees in de boeken van so chicken en zijn blogs. Ik ben erfelijk belast met dit soort gedachten en zal waarschijnlijk altijd moeten blijven vechten. Als mijn examen erop zit zal de spanning wel weet zitten maar het piekeren wil ik echt aanpakken.

Ik wil erg graag met jou in contact komen. Heb exact hetzelfde gevoel!!! Een ramp is het. Zit ook al 13 weken in de ziektewet door die onrust in mijn lijf. Gek word je ervan!

Wat voor een bijwerkingen heb je van quetiapine? Ik slaap er heerlijk op. 2x 25 mg.

Je mag me een pb doen via messenger.
Ik heet op facebook book Groot Fred uit Warnsveld