Het lijkt levenslang te zijn…

Hallo
Ik ben een vrouw van 32 en ik kamp al ruim 18 jaar met een paniekstoornis. Vanaf mijn puberteit ben ik al met periodes in behandeling. Ook slik ik al jaren medicatie om enigszins zonder al te veel angst te leven. Ook heb ik meer gehad.
Het lijkt levenslang te zijn… ik heb namelijk niet het idee dat het over gaat.
Mijn man zegt dat het per jaar beter gaat maar zelf ervaar ik dat niet zo. Ik ben iedere dag aan het piekeren en het lijkt alsof ik mijn gedachten niet stop kan zetten. Afleiding helpt wel.

Van de ene kant ben ik blij dat ik redelijk normaal kan functioneren in de maatschappij, ik heb twee kids, een baan van 28 uur per week met jongeren in de hulpverlening, genoeg sociale contacten en vooral muziek als hobby.
Ook optreden hoort erbij en dat alles gaat gewoon goed.
Toch blijven hardnekkige gedachtes in mijn hersen aanwezig en hier lijk ik maar niet vanaf te komen.

Ik vraag me af of er andere zijn die zich herkennen in mijn verhaal en hier ook al lange tijd mee lopen en hoe zij hiermee omgaan enzo.

Groetjes