Het is verschrikkelijk om te denken dat elke dag je laatste is!

Hallo iedereen!

Het voelt ergens fijn en geruststellend om te lezen dat ik niet de enige ben die kampt met dit probleem. Ik kan tenminste over 1 ziekte zeker zijn ;) Hypochondrie! Bij mij is dit op een heel jonge leeftijd begonnen (ik denk door ziektes op tv te zien), ik kon opeens niet meer ademen en kreeg een paniekaanval. Daarnaast ben ik altijd al doodsbang geweest voor dokters, ziekenhuizen,... En sinds die ene paniekaanval is alles veranderd. Het is een periode beter geweest tijdens mijn tienerjaren, maar nu als jonge twintiger lijkt alles weer te verergeren. Ik woon alleen en ben daardoor vaak bezig met mijn gedachten. Helaas, heb je daar zelf soms weinig aan te zeggen wat je ‘brein’ voor jou beslist. Angst voor zware ziektes nemen de bovenhand, ik kan geen informatie lezen die medisch gerelateerd is. Idem met series, films, programma’s zoals ‘Grey’s anatomy’ the hell! Raar maar waar kon ik corona dan weer wel relativeren. Mijn moeder had dit ook, angst voor de dood, paniekaanvallen,... Ergens vind ik troost in het feit dat dit erfelijk kan en zal zijn. Ik vind het jammer dat ik geen controle heb over mijn eigen gedachten en voel mij daardoor een zwak persoon. Het is verschrikkelijk om te denken dat elke dag je laatste is! Ik wil dit voorlopig oplossen aan de hand van gesprekken en geen medicatie nemen. Maar psychologische hulp tijdens een pandemie is ook niet heel eenvoudig. Ik denk dat mijn hypochondrie de basis kan zijn of worden van echte ernstige problemen. Aangezien angst/stress zowat de slechtste dingen zijn die je lichaam kan meemaken. Jammer genoeg heb ik geen tips, maar het voelt goed om eventjes mijn gevoel neer te schrijven.

Hou jullie goed, ik heb hoop in een oplossing!

Liefs,
A