Angstfobietherapie
Netwerk van therapeuten
bij angst en fobie
Angstfobie therapie

Hele leven al last van sociale angst

Hoii, ik wil mijn verhaal delen omdat ik me afvraag of er nog iemand is die dit heeft. İk heb al mijn hele leven last van sociale angst gehad, door deze angst kreeg ik heel veel buikpijn. Later kreeg ik door die buikpijn een overgeefangst en dus daardoor nog meer sociale angst. Een onophoudende cirkel. Eerst begon mijn overgeefangst met dat ik bang was dat dingen niet goed gebakken waren, en als iemand anders zei dat die misslijk was of moest overgeven dan deed ik mijn oren en ogen dicht en begon mijn maag te draaien en kreeg ik een kots gevoel. Daarna werd het erger. Op school was mijn overgeefnagst heel erg omdat ik heel veel sociale angst had. İk moest in de lessen vooraan zitten omdat ik het gevoel moest hebben dat ik optijd naar de wc kon rennen. Ook als ik in een nieuw gebouw was moest ik meteen weten waar de wc was. Kon dit niet dan werd mijn angst om over te geven alleen maar groter. Daarna gebeurdr dit ook op het werk. Daarna kon ik ook niet meer in restaurants eten omdar ik bang was dat als ik vol zit ik moest kotsen, dus als ik naar een restaurant ga draait mijn maag op slot. Als ik met mensen praat die ik niet ken komt mijn overgeef angst ook naar boven. Als ik moet eten met andere mensen is weer hetzelfde verhaal als met het restaurant. Daarna ging ik naar het mbo en moest ik met het openbaar vervoer naar school. ik kreeg( en heb) deze overgeefangst heel erg in de bussen en treinnen omdat die heel vol zitten. Ook werd het zo erg dat ik het zelfs in mijn eigen huis soms kreeg, als er bijvoorbeeld bezoek was. Ook als bijvoorbeeld een vreemde op straat met mij wilt praten komt deze angst naar boven. İk heb dus geen angst voor het overgeven zelf maar angst dat ik het op momenten moet doen dat het niet kan. Nu ga ik alleen maar buitenshuis met een plastic zak in mijn broekzak, zodat ik het gevoel heb dat als ik moet kotsen ik het daarin kan doen. İk ga nooit ergens heen zonder die zak, ik kan niet met onbekende mensen praten ( dus ook nooit een relatie krijgen) ik kan niet bij mensne eten of in restaurants. İk kan niet naar clubs of op stap gaan. İk kan niet meer normaal uit huis zonder die angst. Tw ik kreeg/krijg hier heel veel zelfmoord gedachtes door. Heeft iemand hier tips tegen, ik weet echt niet meer wat ik moet doen een therapeut helpt ook niet


İts me
> 2 jaar geleden

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Ik heb letterlijk precies hetzelfde alleen had ik het het ergst in de klas dat werd onmogelijk dan raakte ik totaal in paniek. 1 tip als je toch op stap wil gaan dit helpt mij enorm 1 wiet edibles neemt bij mij alle spanning weg en 2 is 3/4 vier uur voor je op stap gaat voor het laatst eten op het moment dat je dan opstap gaat is je maag leeg en kan je dus ook niet overgeven.
Dit helpt mij persoonlijk maar tbh ben ik ook nog een puinhoop.

Brabant
> 2 jaar geleden
Reageer:
k heb al ongeveer sinds mijn 8ste last van een overgeef fobie.
Het is voor mij erg lastig want ik durf niks meer! Vroeger vond ik het nog niet zo erg als nu ik had er altijd wel last van en vond het dan ook wel eng maar het was geen fobie
Ik heb emdr gehad dit heeft een tijdje geholpen tot dat ik een voedsel vergiftiging kreeg, ik werd super ziek en heb ook heel de nacht overgeven.
Het beheerst heel m’n leven snachts word ik wakker met het gevoel dat ik moet overgeven en lig in meerdere uren wakker om zeker te weten dat ik niet straks nog een keer wakker word en dan wel echt moet overgeven. Ik durf niet meer in achterbannen want stel nou ik word daarin misselijk ook durf ik niet meer te vliegen en vele andere dingen die me weerhouden omdat stel nou dat ik in aanraking kom met overgeven.
Ik ben dood op van iedere avond voor het slapen gaan denken dat ik misschien snachts wel zou kunnen overgeven, misschien heb ik wel weer een voedselvergiftiging of is iets verkeerd gevallen. Ik ben dood op om bij alles te denken wat ik doe maar wat nou als ik moet overgeven?
Hele nachten lig ik wakker en ik kan mezelf er niet overheen zetten dat dit iets is wat ik in me hoofd bedenk. En niet alleen mezelf heb ik ermee maar ook m’n ouders die elke nacht halve nachten niet slapen omdat ik paniek aanvallen krijg omdat ik denk dat ik moet overgeven. Als k zo’n paniek aanval krijg ga ik het liefst naar buiten. Vluchten.
Ik heb het gevoel dat als ik misselijk “word” want ik zelf bedenk natuurlijk. Dat ik moet vluchten zo snel mogelijk weg! Het is meer het idee wat me benauwd maakt van overgeven. Want als ik eenmaal wel een keer moet overgeven vind ik het niet eng, tuurlijk het is niet leuk maar wat doe je eraan automatisch proces van het lichaam. Ik heb wel het gevoel dat ik begrepen word alleen dat ik mensen er wel mee op zadel. Zoals ik net al zei m’n ouders die nachten niet slapen. Vrienden van mij hebben ook het probleem dat ze het eng vinden om over te geven maar niet zo ernstig als ik. Hun bedenken niet snachts dat ze moeten overgeven en liggen daar dan ook niet heel de nacht van wakker. Ik hoop dat ik hier ooit nog van af kom want het put mij uit!

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Angstfobietherapie.com - Therapie bij angst, fobie en paniek
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login |