Heel jong maar al heel bang

Hei Emily,
Ik weet niet wanneer je dit schreef en of je er intussen al kon over praten met je ouders, hoop van wel!! Dit is super lastig om je zo te voelen en zo vaak bang te zijn. (weet ik want heb het zelf ook) het maakt het nog erger vind ik als je er niet over kan/mag praten, dan ben je er alleen in en kan niemand je helpen om wat rust te vinden erin. Ze kunnen het niet in 1, 2, 3 voor je oplossen, je moet het voor een stuk zelf doen maar niet alleen. Ik gun je zo dat je er steun, veel steun in mag krijgen!!! M’n angst uitspreken en bij iemand mogen huilen errond helpt om me minder alleen te voelen en tips krijgen (van een therapeut in mijn geval) leert me hoe ik er beter mee om kan gaan.... dat geeft hoop dat ik eruit zal geraken. Wens je dat vanuit heel m’n hart toe!!
Groetjes en veel moed!
Mieke

Hoi Emily,

Ik vind het zo bijzonder om jouw verhaal te lezen, ik heb namelijk hetzelfde meegemaakt ongeveer. Inmiddels ben ik 20 jaar oud, maar toen ik 12/13 was, had ik op een dag hoofdpijn en last van oorsuizen. Vervolgens ging ik deze symptomen Googlen... waardoor ook tot de conclusie kwam dat ik een hersentumor had. Ik kan me herinneren dat mijn ouders niet thuis waren op dat moment. Ik heb ze dus in paniek opgebeld om te vertellen dat ik onmiddellijk een MRI scan moest laten maken en naar het ziekenhuis moest. De angst die op dat moment door mijn lichaam heen ging vergeet ik nooit meer! Ik heb van deze gedachte 1 jaar last gehad en mijn klasgenoten verklaarden mij compleet voor gek. Sindsdien heeft mijn angststoornis allerlei verschillende vormen aangenomen, maar de angst voor kanker speelt de grootste rol in mijn dagelijkse leven. Ik betrap mijzelf er regelmatig op dat continu bezig ben met het controleren van mijn lichaam en klachten. Om deze reden ben ik ook vaak de te vinden bij de huisarts... waar ik mij inmiddels voor schaam als ik voor de 5e keer bel in twee maanden. Deze levensstijl maakt het voor mij moeilijk om te kunnen genieten en van het moment en er ook daadwerkelijk te zijn met mijn gedachten. Soms heb ik het idee dat ik in mijn eigen bubbel leef.

Hoi, ik heb precies het zelfde als jou, ik word juist door mijn angst en stress duizelig en moe, ik denkraam Doors mijn stres en angs al hoe dat het kenmerken zijn van leukemie, herken jij dit ook (ben 14 jaar)

Ik ben doodsbang elke dag ik ben vandaag bij de dokter geweest en die zij dat ik gezond was ( huisarts) ik ben ook maar 12 en de dokter zij dat er spraken van een ziekte is als je op 1 plek de hele tijd pijn heb en toen hij dat zij ging ik naar huis en op de bang liggen kreeg ik gelijk pijn op mijn rug maar zeg maar mijn hele rug ! En mijn moeder zegt dat dat waarschijnlijk is omdat ik echt al een hele week op de bank lig en dat dat natuurlijk niet goed voor mijn rug is ! Maar nu is de met de hond lopen en zit ik te huilen!