Bijna huilend lees ik de berichten.

Bijna huilend lees ik de berichten.

Gek genoeg herkenbaar maar niet altijd.
Ik pieker voornamelijk over het feit iets te mankeren en moet wachten op eventuele uitslagen.
Dat wachten is trouwens nog erger voor mij dan de kwaal.
En geloof me, ik schaam mijzelf om te vertellen hoever dit kan gaan om maar zo snel als mogelijk de uitslag te hebben.
Daar doe ik werkelijk alles aan.

Vertel ik nu hoe het bij mij fout loopt.

Mijzelf wegen, (Bang voor een ziekte die ik liever niet opschrijf).
Paar dagen geen eetlust, (Bang voor de ziekte die ik liever niet opschrijf).
Drijvende ontlasting, (Bang voor een ziekte die ik liever niet opschrijf).
Meer en pijnlijk plassen, (Bang voor de ziekte die ik liever niet opschrijf).
Pijntjes en bultjes, (Bang voor een ziekte die ik liever niet opschrijf).
Internet, (Bang voor een ziekte die ik liever niet opschrijf).
Ziekte van een ander, (Bang voor een ziekte die ik liever niet opschrijf).
Verhalen op tv, (Bang voor een ziekte die ik liever niet opschrijf).
Verhalen in tijdschriften, (Bang voor een ziekte die ik liever niet opschrijf).
Etc etc etc etc etc ....

Ik kan werkelijk eindeloos doorgaan.

Zit er nu weer een paar dagen doorheen (blaas en of prostaat) plas klachten.
Slecht slapen en IEDER seconden piekeren.
Nu geen eetlust, (Bang voor een ziekte die ik liever niet opschrijf).

Gisteren een goed gesprek gehad met de huisarts.
Wat een geweldige man is dat trouwens. (Kom er al 27 jaar te vaak)

Tips kan ik niet geven.
Angst heerst en is meester in deze.
Psychiaters en pillen helpen mij niet.

Herkenbaar?

Fijn trouwens om een verhaal te delen.