Bij mij is het ongeveer een jaar geleden begonnen

Ik herken mezelf echt zo erg in jullie verhalen. Bij mij is het ongeveer een jaar geleden begonnen, ik volgde bia social media het verhaal van een 21 jarige meid die acute leukemie had. Zij deelde al haar ups en downs met haar volgers en is uiteindelijk overleden. Sindsdien kwam bij mij het besef dat dit mij ook zomaar kan overkomen (ik ben 21 jaar). Ik kreeg op een nacht mijn allereerste paniekaanval en dacht dat ik dood ging. Na die paniekaanval werd het heel erg, ik kon niks anders meer dan op de bank liggen en denken dat ik binnekort dood zou gaan. Uiteindelijk bloed laten prikken en naar de huisarts geweest, alle waardes waren goed. Ik kreeg erg veel last van hyperventilatie en mijn paniek was soms zo heftig dat het voelde alsof ik uit mn eigen lichaam stapte. Ik was heel erg bang om een hartaanval te krijgen. Nu heb ik het vooral met kanker, alles wat ik voel is een bepaalde soort kanker in mijn gedachten. Ik ben vandaag nog voor een borstonderzoek geweest omdat ik bang was voor borstkanker. Als ik een beetje druk voel op mijn oog of wazig zie denk ik gelijk dat ik een tumor achter mijn oog heb. Als ik in fel licht heb gekeken of een flits van een foto dan denk ik dat ik blind word, door de vlekken die ik zie. Als ik me verspreek denk ik dat mijn hersenen niet meer goed werken. Het kleinste ding, noem het maar en ik maak er een ziekte van. Als ik iets leuks op de planning heb staan, (om even een voorbeeld te noemen we krijgen in juni een puppy) dan maak ik mezelf wijs dat ik die dag niet ga halen. Soms voelt het alsof ik die geluksmomenten niet verdien en er wel iets moét gebeuren met me. Soms heb ik er een tijdje geen last van en soms heel erg. Ik zoek telkens naar bevestiging van een arts als geruststelling dat ik niks heb. Het is vreselijk moeilijk vooral omdat niemand me begrijpt rondom mijn familie.