Angst voor dood door nare ziektes - google is brandstof

Hallo Hugo ik herken dit heel erg. Ik zit nu ook elke keer op Google. Mijn vriendin en moeder weten er van. Ik heb nu heel erg last van mijn ribben en ademhaling dus ja dan is het een longtumor. Gisteren had ik ook nog wat bloed in mijn slijm waarschijnlijk van mijn neus. Maar dan kan ik mij zelf wel voor de trein gooien. Zo bang ben ik dan. Elke keer kijk ik op Google ,en kom uit bij het zelfde dat is kanker.

Herkenbaar

Dit is zo herkenbaar.. ik heb precies dezelfde gedachtes. Bij begonnen vorig jaar mei en sindsdien is alles wat ik voel kanker. Ook zie ik mezelf dan in het ziekenhuis een vreselijke diagnose krijgen, precies zoals je hierboven verteld. Ik word zo verdrietig, ongelukkig en boos van mijn eigen gedachtes en ik zou zo graag willen dat ik al die gedachtes uit kan zetten. Ik vind het moeilijk te geloven dat er niks aan de hand is omdat ik bepaalde dingen echt wel voel! Het doet me goed om te lezen dat ik hier niet alleen in sta maar ik vind het tegelijkertijd erg vervelend voor jullie omdat ik weet hoe ontzetten rot je je kan voelen. Veel succes!

Sterkte..... Ik begrijp je..

Hallo

Je verhaal van hierboven komt me heel bekend voor sinds kort.

In september last beginnen krijgen van slapeloze nachten en paniekaanvallen/angstaanvallen.

De familie & mijn vrouw zeggen dat alles in mijn hoofd zit, dat ik 'nog maar' 26 ben en er dus niets mis kan zijn met me.

Ik voel me niet begrepen en kan dus ook nergens heen om mijn verhaal te doen zonder dat ze me uitlachen. Ik heb last van pijn op de borst, veel slijmproductie en een benauwd gevoel in de keel. Zelf mijn huisarts zegt altijd dat er niets mis is omdat bloedonderzoekn normaal resultaat geven.

Toch voel ik dat er iets mis met me is en ik weet niet wat. Het drijft mijn mentale toestand tot het verste, ik raak er echt vermoeid van om te worstelen met mezelf en nergens waar ik heen kan. Constant denk ik aan erge ziektes die mijn laatste kunnen zijn zoals kankers, ALS, hartproblemen enz

Kan iemand me helpen?! Ik ben doodop en moe van te worstelen met mijn eigen gedachten en niet begrepen te worden

Mega Herkanbaar dit.
Eergisteren een "beet" van een vreemde hond gehad van een dakloze in een grote stad Milaan.
Geen bloed , geen wonden, dus gewoon een kneep.

Minuscule blauwe plek van de "impact" als je het al zo kan noemen.

Toch ben ik besmet met Rabiës, en ben ik al 2 dagen bang, ook al zegt mijn huisarts aan de telefoon; " geen wonden, geen punctie, maak je geen zorgen"

Daarbij is italie en west Europa Rabiës vrij...

Great stuff...

Ik herken me zo in je verhaal. Ook van vroeger inderdaad.

Ik ben nu eigenlijk opzoek naar soort gelijke verhalen wat ik nu heb. Ik heb last van spanningshoofdpijn, gegoogeld natuurlijk voordat de dokter mij vertelde dat ik spanningshoofdpijn heb. Het kwam uit op een hersentumor. Ik blijf maar zoeken op symptomen en op een gegeven moment voel je vanalles wat je hebt gelezen en ga je aan jezelf twijfelen. Voel ik het wel of niet. Ben van de week nog een keer bij de huisarts geweest die mij wederom verteld heeft dat zij de symptomen niet herkend als een hersentumor en dat het gewoon spanning en angst is. Ik blijf het maar gewoon raar vinden wat spanning en angst met je lichaam kan doen.

Heel erg herkenbaar. Nog tips ?

Beste hopelijk lezer.
Ik kamp al een tijd met hypochonderie
Wil graag me verhaal met jullie delen of uitwisselen.
Ik schrijf dit bericht nu on half 3 snachts omdat ik echt slapeloze nachten het begon bij mij vier jaar geleden toen was ik zwanger en mijn vader werd plotseling heel ziek koorts en doodziek hij belande in het ziekenhuis ze wisten niet wat hij had alleen zijn ontstekingswaarden waren heek hoog ze konden alleen nergens de ontsteking vinden hij zij dat hij pijn had aan een wondje op zijn elleboog maar daar deden ze niks mee op dat moment de volgende dag werd hij niet meer wakker hij lag in coma naar de ic gebracht met alle toeters en bellen na 3 dagen kwamen ze erachter dat hij een sepsis had een bloedvergiftiging langzaam vielen er organen uit en dat kwam door door dat wondje daar had hij een vleesetende bacterie hij had het toen overleefd maar ze zijden toen tegen mij dat de kans dat hij het zou overleven heel klein was maar hij kwam er redelijk goed uit gelukkig niet lang daarna moest ik bevallen toen begon het bij mij bij elk wondje en ook de wondjes van mijn bevalling dacht ik dat ik het ook had ik sliep niet meer at niet meer had overal pijntjes 3 maanden na mijn bevalling ben ik toen opgenomen op de psychiatrie voor 6 weken ik kreeg medicijnen ik durfde ze niet in te nemen omdat ik bang was voor de bijwerkingen maar daar kwamen ze achter dus moest het toen onder toezicht innemen na een week of 5 ging het stukken beter met me na anderhalf jaar kon ik stoppen met de medicijnen waar ik heel blij mee was me angsten waren wel helemaal verdwenen erdoor dat was heerlijk maar ik voelde verder ook niet veel meer geen liefde geen blijdschap voelde me meer een soort robot nu anderhalf jaar gelden in oktober 2021 belande mijn vader weer in het ziekenhuis plotseling weer hoge koorts en hoge ontsekingswaarde maar weer niks te vinden de volgende dag was hij overleden toen na 2 weken begon het bij mij weer de hypochonderie kreeg heele vage klachten brandende huis steken in al me lichaamsdelen pijn in me benen buik maag borst soms veel doktersbezoek weer in therapie kreeg medicijnen dezelfde die ik toen had de bijwerkingen waren zo heftig belande toen 3 keer op de eerste hartlonghulp durfde ze ook niet meer in te nemen dus weer mee gestopt toen na 2 weken op een gegeven moment ging het weer weg ik deed toen veel ademhalingsoefeningen en ging naar therapie en deed meditaties .
Dat heeft zo een 6 weken geduurd voordat het weer goed ging toen nog een keer een aantal weken extreem last van gehad en nu weeral 2 weken dat ik bijna geen nacht slaap me huis staat in de fik bang voor elk wondje dat ik heb steken in me lichaam Doe nu wel weer me ademhalingsoefeningen en meditaties is er iemand die dit herkent of er over met me wil praten of tips heb ik ben radeloos

Groetjes Charissa
Lees minder

Al deze verhalen komen mij super bekend voor, heb zelf al anderhalf jaar last van extreme hypochondrie die voor mijn gevoel steeds erger wordt. Ik ga vijf keer per week naar de sportschool en word stukje bij beter sterker en vitaler. Het gekke hierbij is dat ik voor mijn gevoel steeds zwakker en zieker word. Ik moet mezelf continu bewijzen dat mijn gedachten nep zijn en dat ik gezond ben. Elke dag is het weer wat anders maar de ‘tumoren’ liggen wel erg op de voorgrond. Zoals ik al las was ALS ook al een bekende onder andere mensen. Ik kan daar nog bacteriële infectie, alzheimer, hersenbloeding en nog een paar ziektes die ik niet zal noemen. Soms was het zo erg dat als ik een psychische ziekte zag ik dit direct ik mijn brein gooide en het dus ook semi had (vaak was ik het na drie dagen vergeten en was het weer weg). Goede nieuws is dat ik laatst een soort ‘knop’ heb gevonden waarin ik mijzelf een soort heb herpakt en me weer ‘normaal’ voelde. Geen positieve gedachten die me zouden moeten geruststellen. Maar gedachten die klaar met het gezeik waren en gewoon wilden genieten. Ik ben er van overtuigd dat die knop er bij iedereen is. Hoewel de knop bij mij ook niet altijd even makkelijk te vinden is bij klachten, denk ik dat met tijd de angsten steeds minder worden.

Herkenbaar ik ben ook telkens bang dat ik wat mankeert al vanaf mijn 14 jaar ben nu 64 vet vervelend je word er zo moe van soms gaat het wat beter zou er zo graag van afkomen pfffff

Hoezzo dacht je dat je ALS had

Kan iedereen even een update geven hoe het gaat dat stelt mij gerust. Ik heb de zelfde symptomen. Ik stik steeds als ik net in slaap val

Dit is zooooooooo herkenbaar. Voorheen nooit last van gehad en opeens sinds een paar maanden heb ik Kanker en dan ook echt alle versies van Hodgkin / Darm / Borst / slokdarm you name it en ik heb het en nu sinds een paar dagen bedenk ik me dat ik MS heb ook de hartaanvallen / infarcten / beroertes zijn hier de Revu gepasseerd. Het is zo vermoeiend want ik moet mezelf elke keer weerhouden om bij elke tintelde vinger / jeuk / hartkloppingen de huisarts te bellen omdat ik bang ben dat hij me weg zet als gek. Nu heb ik een afspraak voor de tintelende vingers en armen en voeten voor donderdag en die ga ik afzeggen, want ik ben van mening dat ik de angst niet moet voeden.