Alsof mijn wereld super klein is door mijn angsthoofd

Lieve mede angstige mensen,

Ikzelf ben 40 jaar en heb een angst stoornis.
Word vaak getriggerd want heb ook ptss.
Maar goed terug naar de angststoornis.
Word angstig wanneer ik van een ander afhankelijk ben b.v een dokter of als ik iemand anders moet vertrouwen omdat ik iets zelf niet alleen kan klussen of iets medisch etc.
Ik heb dus ook een medische angst en op dit moment heb ik dus iets medisch alleen de dokter weet niet goed wat het is en ik heb wel een recept mee gekregen om te proberen (ook daar heb ik angst voor medicatie) maar ik gebruik het recept toch en ik probeer de dokter toch te vertrouwen want kom er zelf niet uit.
Wanneer ik iets medisch heb ben ik vaak bang dat het niet over gaat.
Ik ben dan de hele dag door aan het piekeren ,voel me angstig verdrietig en denk dat ik het niet trek en het nooit meer goed komt.
Ik probeer dan wel afleiding te zoeken of helpende gedachten de denken maar de angst is te groot.
Ik lucht mijn hart wel bij mensen maar merk vaak toch dat die het niet begrijpen wat dan ook weer een angstig gevoel op leverd maar ook een eenzaam gevoel.
Ik merk dat ik mij door mijn angststroornis gevangen voel in mijn hoofd en lijf en in het leven.Alsof mijn wereld super klein is door mijn angsthoofd.
Wie herkent zich een beetje in mijn verhaal?of heeft wat troostende woorden of miss tips?!
Ik wens in ieder geval iedereen met een angststoornis hier op deze site veel sterkte en hopelijk kunnen we hier wat steun vinden bij elkaar.
Vriendelijke groetjes Eva