Alle ervaringen en beelden van toen blijven maar door mijn hoofd gaan

05-01-2021
Hoi. Ik ben 42 jaar en moet even van me afschrijven in de hoop dat het iets oplucht. Ik heb last van Ptss en dwangstoornis sinds mijn kindertijd. Weet me vaak aardig staande te houden al weet ik niet hoe ik het doe. Mensen merken vaak niet veel aan mij omdat ik al die gevoelens zo goed mogelijk probeer te verbergen. Ik ben alleen maar bezig met of mensen mij wel goed genoeg vinden en ik het wel goed doe.
In mijn jeugd samen met mijn broer dagelijks geslagen,vernederd en uitgescholden thuis tot mn14e door moeder en stiefvader.daarna in een crisisopvang en tehuis en op mn 17e op kamers gaan wonen.ik ben gaan werken, opleiding kon ik niet meer en ben meerdere keren uitgevallen ivm depressies en OCD..toch een paar x contact met moeder en stiefvader gehad maar dat is uit de hand gelopen en ik wil en kan niet meer in de buurt zijn bij hun.Niemand aan die kant van de familie weet wat er gebeurd is.Mijn moeder heeft mij lang wijs gemaakt dat ze wisten wat er gebeurde en dat ze achter haar stonden..Ik kom er meer en meer achter dat ik erger gemanipuleerd ben dan dat ik dacht.Ze heeft me langzaam geisoleerd van de familie met vele verhalen over dat zij allemaal ook vonden dat ik een vreselijk kind was en alles wat me overkwam verdiende.Ik durf er met niemand van hen over te praten omdat ik bang ben dat het bevestigd wordt en dat kan ik niet aan,maar de behoefte is erg groot. mijn oudere broer kan niet voor zichzelf zorgen door alles en heeft de situatie ook niet weten te ontvluchten.Hij woont bij hen in en helaas ook geen contact mee.Het is net of ik wakker begin te worden, waarom heb ik niemand ooit iets verteld??Klakkeloos aangenomen dat het waar was wat ze zei..ik heb veel lieve mensen in mijn leven ontmoet die me wel gesteund hebben en daar ben ik dankbaar voor, maar het lost het niet op.Ik heb elke dag het gevoel dat ik alles moet geven en niks vanzelf gaat.elke dag stress, rotgevoel en op mn hoede..en bang..42 jaar en alle nare woorden en beschuldigingen nog steeds letterlijk in mijn hoofd en dat gaat maar door.Van binnen weet ik dat het niet mijn schuld is, maar waarom blijf ik denken maar wat als ik echt toch zo vreselijk was als kind??Dat gevoel verlamt me compleet, alsof ik er helemaal niet mag zijn..alle ervaringen en beelden van toen blijven maar door mijn hoofd gaan.Alsof ik geen stopknop meer heb. Ik word gek van die gedachtes. Ik sta op een wachtlijst weer voor EMDR en hoop dat ik snel aan de beurt ben. En ik wens iedereen die dit toevallig leest heel veel sterkte en kracht toe