Weer angst om naar buiten te gaan

In 2012 gebeurde het opeens, net een heupoperatie achter de rug, weer begonnen met werken. Aan het einde van de werkdag verliet ik het kantoor, wilde de straat oversteken, door de harde wind werd ik tegen de straat gesmeten.

Moet hier wel even bij vermelden, ik liep destijds met behulp van krukken. Mensen in mijn nabijheid hielpen mij weer overeind. Helaas was op dat moment bij mij een knop omgegaan, straatvrees. Ik durfde mij niet zelfstandig verder te bewegen. Op dat moment werd naar huis gebracht door een collega.

Thuisgekomen ging het malen in mijn hoofd, hoe zou het ontstaan kunnen zijn?? Angsten begonnen vorm te krijgen. Iedere dag wanneer ik naar mijn werk, de angsten begonnen al de avond ervoor.

Wanneer de ochtend kwam waren de angsten het grootst. Ruim 4 jaar lang ben ik met een taxi naar en van mijn werk gegaan. Ik had al reeds contact gezocht met mijn huisarts, deze verwees mij door naar een psycholoog.

Een document had ik aan mijn manager overhandigd, zodat hij kon weten wat er speelde. Toen ik dit had overhandigd, ik had een avonddienst, vond ik het document bij zijn werkplek terug in de prullebak.

Diverse sessies heb ik doorlopen met een psycholoog, emdr technieken toegepast, cognitieve gedachten, exposureweek. Uiteindelijk iom de huisarts gekozen voor medicatie. Vanaf dat moment slik ik tot heden venlafaxine, 37,5 mg 2x daags.

Na een paar maanden werd ik door mijn huidige werkgever ontslagen, ook zijn in die periode mijn vader en mijn beste vriend overleden waardoor de situatie eigenlijk verslechterde. Heb daardoor een aantal maanden thuis moeten doorbrengen, maar bepaald moment, de medicatie kreeg zijn invloed.

Ik ging weer alleen naar buiten, de straat op, nam zitting in een herstelwerkgroep, al met al ging ik vooruit. Ik ben begonnen met vrijwilligerswerk binnen een activeringscentrum waar mensen met een achtergrond bij elkaar komen.

Ik heb daar mensen begeleid, ondersteund, hun verhalen aangehoord, het mijne verteld. Het werd een hechte band. Inmiddels was ik bezig met een opleiding tot ervaringsdeskundige, ben hiervoor geslaagd en had werk gevonden in een ouderenvoorziening, een jaarcontract.

Met heel veel plezier heb ik hier gewerkt, totdat het contract afliep. Er werd mij gemeld dat het contract wellicht voortgezet zou kunnen worden, mits ik aan een aantal voorwaarden zou voldoen. Voor mij kwam dit op dat moment en nog steeds vreemd over. De bewoners waren zeer tevreden. Uiteindelijk, wellicht mede ook doordat ik weer een terugval kreeg, werd het contract niet verlengd.

Op dit moment ben ik al weer sinds januari thuis, heb weer angst om naar buiten te gaan, weliswaar probeer ik elke dag even naar buiten te gaan, iets wat mijn veel moeite kost. Een paar maal per week loopt er iemand mee. Helaas is mijn netwerk niet zo groot om echt grote stappen te kunnen zetten. Vorderingen te maken.

Inmiddels heb ik weer hulp gezocht bij een psychologe en sta ik in de wacht voor een sessie bij een psychiater. Ik merk dat ik geen aansluiting meer vind met de medicatie, met een psychiater wil ik omzien naar andere medicatie. Ik wil dolgraag weer aan het werk, sociaal, culturele dingen. En tal van andere zaken.

Is dit herkenbaar?? Heeft iemand ervaring met andere medicatie dan venlafaxine?? Heeft iemand tips om vooruit te komen?? Heb zelf ook al ervaring met mindfullnes, WRAP. Ik hoor het graag.

Groet,