Er zal snel verbetering moeten komen

Ik herinner me dat mijn dwanghandelingen in kleine mate al aanwezig waren in mijn jeugdjaren maar ik besteedde er verder geen aandacht aan. Ik zag het als “tja, ik ben een perfectionist”. Maar toen ik hoger onderwijs ging studeren en in mijn eerste jaar mijn oma overleed, voelde ik de dwang erger worden. Ik kon het wel nog binnen de perken houden. Tot ik mijn eerste job startte. Daar is het uit de hand gelopen. Bij alles wat ik moest invoeren of noteren, moest ik zodanig veel controleren of ik het wel juist had gedaan. Tot het nemen van foto’s toe. We zijn nu meer dan 10 jaar verder… tientallen jobs verder, een nieuwe opleiding, vijftal relaties verder. En ik woon alleen en heb een relatief vaste, stabiele job. Alle verantwoordelijkheid valt nu op mijn eigen schouders en de dwanghandelingen nemen toe en toe. Ik kan mijn huis niet meer binnen het halfuur verlaten omwille van duizenden controles, tellen, voelen, aanraken. Op mijn werk wordt het ook steeds heviger. Bijgevolg zit ik op een energieniveau die nog nooit zo laag is geweest. Ik heb al specifieke medicatie geprobeerd die niets helpt. Ik volg therapie bij een ocd therapeut maar we zitten nog in de verkennende fase. Op dit punt denk ik “laat die dwang stoppen aub. Ik rek het niet meer”. Ik geef sommige verantwoordelijkheden uit handen zodat ik geen uur iets hoef te controleren. Bijvoorbeeld: Ik laat een collega me wakker bellen. Uit angst dat ik mijn wekker niet goed heb gezet en me zal overslapen. Op het werk vraag ik regelmatig aan collega’s om iets na te kijken zodat ik er niet langer op dwang,… K begin een beetje ten einde raad te raken. Er zal snel verbetering moeten komen of mijn lichaam begeeft het door uitputting.