Perectionisme - bij iedereen gaat alles zo vanzelfsprekend, waarom bij mij niet?

Hey, ik kan me heel erg vinden in je verhaal. Ik heb bijna precies hetzelfde. Ik ben er nog lang niet vanaf, maar voor wat het waard is, kan ik wel over mijn eigen ervaring vertellen. Ik zit in de zesde klas van de middelbare. Ik heb ook ouders die me helpen in moeilijke momenten, daar mag je echt heel blij mee zijn. Ik wilde mijn vrienden ook niet opzadelen met mijn perfectionisme, maar ik wil je aanraden om dat toch voorzichtig te doen. Vertel dan niet je hele levensverhaal, maar begin licht. Vertel dat je perfectionistisch bent en dat je dus alles perfect wil doen. Je hoeft echt niet te vertellen over huilbuien of wat dan ook, dat deed ik ook niet. Misschien kan je dat later doen. Bij mij hadden mijn vrienden het wel door dat ik perfectionistisch was, maar dit kwam omdat ik heel snel een verandering doormaakte. Ik was altijd vrij relaxed, totdat ik een onvoldoende haalde voor een belangrijke toets. Mijn vrienden merkten deze verandering natuurlijk op, maar zij wisten echt nog niet over mijn huilbuien of stressmomenten. Het kostte mij twee jaar voordat ik daar iets over durfde te zeggen. Al hielp het wel dat mijn beste vriendin al eerder verteld had zij ook een stoornis heeft, namelijk de eetstoornis nao. En nu ga ik over een paar weken mijn klas vertellen over mijn perfectionisme tijdens mijn TED talk voor Engels. Het helpt als mensen dit over je weten, gewoon zodat ze het weten als je ergens moeite mee hebt.
Geloof me als ik zeg dat het echt niet bij iedereen vanzelfsprekend gaat. Hoe ouder je wordt, hoe meer je dat merkt. Van mijn hele jaar ken ik één iemand bij wie het meeste makkelijk gaat en zij is zo iemand die voor haar lol wiskunde maakt. Ik ken zo veel mensen die onzeker zijn of weleens gehuild hebben de avond voor een belangrijke toets. Ja, ze hebben het minder vaak en erg als jij, maar ze hebben het wel.