Mijn emetofobie is echt zwaar

Mijn emetofobie is echt zwaar. Ik heb het al sinds mijn 9de. Ik ben intussen 32. Ik kon het lange tijd "onder controle" houden, maar nu ik zelf een kindje heb, is dit compleet onbeheersbaar geworden. Ik ben doodsbang. Elke avond, elke nacht, elke dag. Mijn kindje is 21 maanden. Ze is al zeer vaak ziek geweest. Ik kan met alles zeer goed om, behalve met de buikgriepen. De paniek slaat toe bij mij, op dagelijkse basis. Als ik hoor dat er een kindje in de crèche ziek is, of als ze de hik heeft (want dan denk ik dat ze niet goed is), ... Elke dag ben ik doodsbang. Doodsbang dat ze moet overgeven en dat ik bij gevolg ook zal moeten overgeven. Ik sta er op dat vlak ook wat alleen voor. Mijn vriend heeft onregelmatige uren waardoor de zorg snachts vooral op mij valt. Ik ben nu ook weer doodsbang. Ik ga naar een psycholoog, maar momenteel merk ik weinig beterschap. Ik ben op zoek naar lotgenoten die mij kunnen helpen. Hoe ga je om met zo een zware emetofobie als je zelf een peuter hebt in huis? Het wordt zwaar om ermee te leven. Ik zie soms geen uitweg meer. Elke dag is een strijd. Ik ben moe. Verschrikkelijk moe. Ik slaap amper, want ik waak. Ik waak constant over mijn kindje, uit angst dat ze weer ziek wordt. Het is verschrikkelijk zwaar. Ik weet niet wat ik nog meer kan doen. De fobie heeft controle over mij. Ik wil graag controle over de fobie.