Angstfobietherapie
Netwerk van therapeuten
bij angst en fobie
Angstfobie therapie

Ik reed altijd terug om te kijken of er niks was

Hallo,

Ik heb al sinds mijn jeugd last van dwangstoornis gehad endan in de zin van alles controleren.
Dit is toen ik volwassen werd langzaam voorbij gegaan en had in die zin nergens meer last van.

Mijn ocd is zich gaan zoeken in dwanggedachtes, ik kreeg last met autorijden, als ik ergens gereden had en het niet bewust voor me kon halen dacht ik dat ik misschien wel iemand zou hebben kunnen aangereden, dus reed ik altijd terug naar de plek om te kijken of er niks was.

Toen mijn vriendin zwanger was begon pas de ellende echt!
Het was 2018, in die tijd was er veel over het #metoo gebeuren, en in het begin van ze zwangerschap begon ik bij mijn zelf te denken, ik heb toch niks verkeerds in mijn leven gedaan waardoor ik straks in de gevangenis terecht kom en mijn gezin niet meer heb?
En ja hoor daar kwam wat opgeplopt, ik herinnerde me mijn alle eerste keer seks met mijn ex viendinnetje, voor haar ook haar eerste keer, en wat in mijn op kwam was, ik weet het nog goed, toen wij seks hebben gehad, moest ze huilen, ze gaf me er toen geen duidelijke verklaring op.
Ik begon me nu te bedenken, heb ik iets gedaan wat ze niet wilde? Ben ik te ver gegaan?
Langzaam aan in de zwangerschap begon ik mijzelf af te vragen wat was er toch, en ik durfde haar het niet te vragen ik was bang dat ik haar misschien wel op ideeen zou brengen.

(oktober 2018)had ik een feestje , ik had enorm veel gedronken. Mijn vriendin was uitgerekend in december 2018.
Ik ben naar huis gelopen en gaan slapen, tot dat ik de volgende ochtend wakker werd en dacht “ oke hoe ben ik hier beneden in de flat binnen gekomen zonder sleutel?”
Shit als ik dit niet meer weet wat heb ik dan onderweg uitgespookt?
Ik begon me te bedenken, wat als ik iemand hier in de portiek heb aangeraakt (sexueel).
Er kwamen al snel bekende beelden terug van het naar huis lopen, ik kon me gelukkig wel nog herinneren dat ik zo moe was en ergens wilde gaan zitten maar dit deed ik niet want ik had mijn werkkleding nog aan, en ik wist me nog te bedenken als mensen je in deze toestand aantreffen dan zullen ze je werk bellen met alle gevolgen van dien (ontslag geen geld niet kunnen zorgen voor je aankomende kindje).
Ik bleef me maar bedenken wat er had gebeurd kunnen zijn, tot ik het grootste nachtmerrie begon in te beelden, zou ik iemand aangerand hebben? Zou ik iemand verkracht hebben?
Vanaf dat moment is alles veranderd in mijn leven, ons kindje werd geboren, en alles werd erger en erger.
Ik ging het stuk lopen keer op keer en de tijden bij houden.
Ik wist het hoelaat ik de dronken avond ben gaan lopen via google tijdlijn, en ik wist ook hoelaat ik thuis was via google tijdlijn.
Zo probeerde ik te achterhalen of ik er langer over gelopen had in dronken toestand.
Al met al zou ik in dronken toestand 1 minuut langer over het stuk gelopen hebben dan in nuchtere toestand.
Wat heb ik gedaan in 1 minuut? Heb ik daadwerkelijk iemand verkracht? Waar is die minuut gebleven?
Ik werd gek, en ben mijn gaan melden bij de wijkagent op het politiebureau, het verhaal gedaan en hij heeft gezocht naar mogelijke meldingen of aangiftes, er stond niks.
Tot op de dag van vandaag hebben wij nog steeds contact we praten veel, en hij wilt mij helpen.
Toch ben ik erg bang dat ik nog steeds wat gedaan heb op die bewuste dronken avond.
Ik ben enorm angstig als er vrouwen naar mijn kijken, de rillingen lopen dan over mijn rug want ik denk dan, zal ze me aankijken omdat ze herkent van die bewuste avond?
Ik durf bijna niet meer over straat, het komt mij enorm goed uit dat we in een tijd leven van mondkapjes, onherkenbaar!
Maar waar ik ook loop, ik ben bang, bang om herkent te worden, en zodra ik dan ook nog aangekeken word sla ik helemaal op hol en kan ik zo dagen met iemand bezig zijn in mijn hoofd.
Soms lijken er dingen gewoon enorm te kloppen, en zie ik het niet meer als toeval.

Eind deze maand begin ik met een therapie, bij een dwang expertise centrum.
Ik slik momenteel ook antidepressiva, en de psychiater wil mij laten starten met antipsychotica.

Ik ben zo enorm bang dat ik wat gedaan heb in die 1e minuut tijdens dronken bui.
Is mijn verhaal in mijn hoofd hoe het gegaan zou moeten zijn echt, of heb ik dit letterlijk gecreeerd.
Ik vind het verschikkelijk!!!!!


Joost
> 2 jaar geleden

5
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Hoi Joost,

Wat herkenbaar deze situatie. Inmiddels ben ik 39 jaar en heb al veel van dit soort momenten gehad. Ik probeer ook altijd tot op de seconde na te gaan hoe het is verlopen. Indien dit niet lukt kom ik ook in een vicieuze cirkel terecht. Mijn gedachten gaan dan ook aan de haal met wat er heeft kunnen gebeuren in die seconden/minuten. Ondanks je eigenlijk wel weet dat de gedachten niet kloppen en worden opgedrongen.

Zelf zit ik nu ook helaas in zo'n situatie. Het klink heel stom maar het is fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dit soort opgedrongen gedachten heeft. Ik merk wel dat het na het drinken van een aantal biertjes het risico veel groter is om dit soort gedachten te ontwikkelen. In de situatie waarin ik zit heb ik de avond ervoor ook een aantal biertjes gedronken.

Ik hoop dat het jou lukt om eruit te komen. Heel veel sterkte.

Richard
> 2 jaar geleden
Reageer:
Hoi richard,

Ik hoop dat je dit nog een keer leest, ik zou graag in contact met je willen komen is dit mogelijk?

Joost
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Angstfobietherapie.com - Therapie bij angst, fobie en paniek
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login |