Ik ben er achtergekomen dat ik dwanggedachten heb

Ik deel mijn verhaal hier, omdat ik het moeilijk vind om erover te praten. Tot voor kort had ik nooit last van OCD. Ik was wel een angstig persoon, in het verleden gekampt met depressies en van alles en nog wat, maar ik had nooit last van dwanggedachten (obsessies). Tot het uit ging met mijn ex van 6 jaar. Hij dumpte mij zo onverwachts, en ook op zo’n rotte manier. Een paar weken daarna begonnen de dwanggedachten. Eerst over mijn seksualiteit, terwijl ik daar al 20 jaar zeker over ben en geen een keer over heb getwijfeld: ik ben altijd open minded geweest, heb zelfs wel eens geëxperimenteerd en was altijd een ally van de lghbtq+ community, en nooit heb ik getwijfeld aan mijn geaardheid. Tot een paar maanden geleden; dat ineens mijn eigen brein me ervan probeerde te overtuigen. Ik wist oprecht niet wat me overkwam, en raakte enorm in paniek voor een aantal weken. Toen kwam er weer een week dat het volledig weg was, en ik me weer de oude voelde. Vervolgens kwam het weer terug met een nieuwe obsessie. Ik ben er vandaag pas achtergekomen dat ik dwanggedachten heb, en het leek alsof alles ineens bij elkaar kwam. Het verklaard nu ineens alle obsessies die ik de afgelopen maanden heb gehad. Ik denk dat het komt door trauma van mijn relatiebreuk, en omdat ik al zo lang kamp met angsten. Mijn allergrootste angst in de wereld was voorheen dat mijn ex-vriend weg zou gaan, en die angst is uitgekomen. Mijn tweede grootste angst, was dat ik de controle zou verliezen en alleen achter zou blijven. Door corona en mijn ex die wegging, is ook die angst uitgekomen. Het is nu voornamelijk de angst dat het nooit meer weggaat. Ik ben bang voor obsessies die zullen komen, bang dat er obsessies zullen zijn die niet meer gaan, bang dat ik straks echt niet meer kan functioneren. Bang dat er een “kern van waarheid” in de obsessies zit, en bang dat ik misschien wel in de toekomst mijn eigen leven zal moeten nemen als het niet over gaat. Ik ben ook bang dat de obsessies ALLES zullen overnemen, en dat ik mijn leven als normale 20-jarige niet meer kan leiden. Ik word er helemaal gek van. Ik hoop dat iemand mij een hart onder de riem kan steken, al weet ik dat googelen, praten op forums en zoeken naar geruststelling mijn grootste en meest voorkomende compulsies zijn. Ik ben er zo klaar mee. Ik zou terug willen naar hoe mijn leven was vóór al deze nare gedachtes.