Hard handige vader

Ik weet hier niet goed waar te beginnen. Dus ga kort en bondig proberen zijn. Heb een heel zware jeugd gehad. Hard handige vader. Naar puberteit toe een zus die zwaar verslaafd geraakte. Waardoor ik al in mijn 1ste depressie terecht kwam. Dan ben ik zwanger geraakt van mijn 1ste kind. Een perfecte zwangerschap tot ik moest bevallen. Het eerste gedacht dat ik had dan ik mijn kind vasthad was. Dat ik hem tegen de grond wilde gooien. Wanneer ik heel mijn leven al kinderen gehad wil hebben. Na een lange tijd toch toegeven en me laten helpen. Hierna ging het goed. Tot we een huis kochten en even bij mijn ouder gingen wonen. Alles kwam weer terug van vroeger waardoor ik een pre natale depressie kreeg. Dan halverwege de zwangerschap echt gaan lopen van mijn thuis naar mijn eigen huis zonder warm water enz. Maar voelde me terug beter. Dan ben ik bevallen alles vrij goed. Maar na een jaar begon mijn 1ste kind zwaar te rebellen om aandacht van mij te krijgen als ik met zijn zus bezig was. Waardoor ik terug last kreeg van mijn postnatele depressie. Ook door problemen op het werk en in relatie. Nu zwanger van de derde en begin te merken dan mijn postnatale depressie begint over te gaan of samen te gaan wel dwang gedachten. Zo verschrikkelijk dat je denkt dat je je kinderen pijn wilt doen en hier door hier ook wel naar wil handelen. Ik heb echt bang dat ik ooit ze echt pijn ga doen ik kan me altijd wel in houden maar soms reageer ik in mijn ogen toch niet hoe een moeder zou moeten reageren. En nu zwanger ben is dit echt dag in dag uit en moet nog 7 maanden doen en wat daarna