Hypochondrie - forum lotgenoten

Hoi Linda,
Zeker ! Zo gaat het weken goed maar op het moment dat je wat voelt wat anders is denk je meteen het ergste. Dan ga je achter Google. De eerste zoekresultaten zeggen iets onschuldig maar de bij de derden zie je het woord kanker. Daar valt natuurlijk je oog op en dat artikel lees je en stel jezelf de diagnose.
Je voedt je angst hierdoor. Nogmaals ik heb de antwoorden niet. Maar probeer niet te googlen, doe mindfulness oefeningen, regelmatig een wandeling buiten. Eet gezond en wees lief voor jezelf. Heel veel sterkte en ik hoop dat de bult snel weg gaat......
Ps. Kan ook een trikkerpoint van je spier zijn (heb ik gehad in mijn nek maar toen dacht ik ook wat anders......)

Rapporteer reactie

Hi Linda,

Om een bult in je hals hoef je je echt niet meteen zorgen over te maken. Een kleine infectie kan daar al voor zorgen.

Rapporteer reactie

Bedankt voor jullie berichten! Nog steeds last van 1 opgezette klier in de keel, best groot, links naast de adamsappel ongeveer. Vorige week huisarts weer gebeld en bloed geprikt. De uitslag was goed, dus volgens huisarts is echo of iets dergelijks van klier niet nodig, alleen als het groter wordt of ik meer klachten krijg... Ik vind het eng, ik voel elke dag maar het blijft hetzelfde. Nu voel ik steeds omdat ik bang ben dat het groter wordt. Ik Google veel en zag dat opgezette klier in hals/keel ook van allerlei ernstige ziektes een symptoom kan zijn.

Rapporteer reactie

Hoi Linda,

Besef dat op google alleen de ergste dingen staan. Daarnaast is het ons lot om als hypochonder op het ergste te focussen.
Probeer niet de hele dag te voelen aan je hals, stop met googlen. Je gaat hier geen rust vinden. Probeer wat mindfulness oefeningen, ga lekker een stuk wandelen. Krijg je de behoefte om te googlen ga naar deze site en schrijf het van je af.....
Heel veel sterkte !!
Dink

Rapporteer reactie

Bult in keel nog steeds aanwezig. Sinds paar weken last van brokgevoel in keel, heel naar! Soms blijft ook stukje eten hangen, super eng! Heb je dan keelkanker of slokdarmkanker? Ik wil heel graag naar de KNO arts, maar ik weet niet of de huisarts het wel nodig vindt. Aan die bult hebben ze verder ook niks gedaan, alleen bloedprikken waar niks uit is gekomen. Durf bijna niet te eten....

Rapporteer reactie

Hoi Linda,
Ik heb aan het begin van Corona heel lang een brok in mijn keel gehad. Globus gevoel. Wordt voornamelijk veroorzaakt door spanning. Het kan dus best zijn dat je spanningen hebt opgebouwd. Probeer hoe moeilijk ook je gedachten te verzetten. Elke dag buiten wandelen, mindfullness....
Groetjes,
Dink

Rapporteer reactie

Ik heb ook een globus gevoel. Het komt en soms is het ook verdwenen als ik me er een poosje niet op gefocust heb..maar bij minste stresspuntje heb ik het alweer..ik weet dat dit spanning is. Je concentreert je hoofd zo op je hals. Dat je van elke slikbeweging bewust bent. En door spanning je vaker slikken en dan wordt het alsmaar erger.

Rapporteer reactie

Ik heb precies hetzelfde, aan de rechterkant een opgezette klier, aan de andere kant voel ik het niet.. het maakt mij ook erg angstig aangezien ik ook erg hypochonder ben. Ik ben er dan van overtuigd ik iets ernstigs heb! Therapie heeft bij mij niet geholpen. Wat het bij mij een beetje in bedwang houd zijn anti depressieva. Wat me opvalt is dat het bij iedereen hier hetzelfde gaat, en dan bedoel ik de manier van denken en doen. Het ligt dus echt aan ons :) Wat ik vooral bij mezelf merk is dat ik het ene moment denk een spierziekte te hebben, en het andere moment weer kanker. Het ene is afgelopen en het andere begint. Erg vermoeiend. Ik lees goeie ervaringen over hypnotherapie en heb woensdag (06-01-2021) m’n eerste sessie! Ben erg benieuwd! Hoe is het nu met de klier?

Rapporteer reactie

Bedankt voor jullie berichten! De klier is nog steeds opgezet, ik voel een paar keer per dag op die plek, dat gaat automatisch... Op het moment hoop ik vooral dat het niet groter wordt. Heel vermoeiend inderdaad. Kanker ben ik het allerbangst voor. Deze maand ga ik naar de huisarts voor de halfjaarlijkse borstcontrole, dan ga ik nog een keer weer vragen of ze wil voelen. Ik hoop dat de therapie je helpt Kay!

Rapporteer reactie

Hoe is het nu Linda ? Kay hoe was de therapie ?

Rapporteer reactie

Ik ben vandaag naar de huisarts geweest voor de halfjaarlijkse borstcontrole (waarbij ik ook wilde vragen naar de klier in de hals) en ja hoor, ze voelde een knobbeltje in de borst. A.s. maandag naar de mammapoli voor verder onderzoek. Zie je nou wel!!! Het is altijd wat ...

Rapporteer reactie

Hoi Linda,
Allereerst heel veel sterkte. Bultje betekend niet meteen het ergste. Maar goed als hypochonder zit je natuurlijk helemaal
in as en zak.
Hou ons op de hoogte,
Groet,
Nando

Rapporteer reactie

Nina,
Ik begrijp je helemaal hoor.
Ik heb de laatste weken ook terug heel veel last van negatieve gedachten. Daar zullen de donkere dagen zeker mee te maken hebben.

Ik heb diabetes en daarvoor contacteer ik google eindeloos , wat alles alleen maar erger maakt.
NIET GOOGLEN , maar het is een dwang en dus niet eenvoudig om het niet te doen.
Soms vergeet daardoor nog van het leven te genieten en dat is puur verloren tijd.
Laat ons denken aan de mooie song van Andre Hazes jr :
LEEF ...
Sterkte en leef in 2021.

Mvg

Guido

Rapporteer reactie

Hoi, ik herken je verhaal helemaal. Alsof ik het zelf geschreven heb.

Ik controleer ook elk plekje op mijn lichaam. Ik kom dan van alles tegen; deukjes, hobbeltjes en bobbeltjes. Wanneer ik wat voel of zie begint mijn hart te bonzen en krijg ik een zweet- en paniekaanval. Dat gevoel bevestigd de angst dan weer, waardoor ik in de angst blijf hangen. Ik wordt gek van die dwanghandelingen, ik controleer mijn controles en vervolgens controleer ik ook de gecontroleerde controle. Ik kan daar uren mee bezig zijn.

Ook dokter Google is mijn grootste vijand. Je hoeft maar iets in te tikken en hoog in de lijst verschijnt: kanker! Alsof dat de meest logische verklaring is voor mijn zogenaamde symptoom.

Daarnaast ben ik ook bang om mijn man en kind achter te moeten laten, maar op sommige momenten denk ik ook: "was ik er maar dood. Dan hoef ik in elk geval niet meer bang te zijn"

Ik hoop voor een ieder met hypochondrie dat we het mogen overgroeien, het is een slopende psychische aandoening, die de lol van het leven wegneemt.

Lieve groet,

Anoniem

Rapporteer reactie

Hoi Mia,

Ik begrijp precies wat je beschrijft. De vermoeidheid die ontstaat door het piekeren is super vervelend, en daardoor ga je inderdaad nog meer twijfelen aan je gezondheid. Als ik je wat tips mag geven: lekker blijven sporten (niet alleen goed voor je lichaam, maar ook voor je gedachten, want zo kom je erachter dat je “geestelijk” moe bent en niet lichamelijk.) minder koffie drinken, dit helpt tegen vermoeidheid en piekeren.
Ik zou je toch willen aanraden om met iemand van de GGZ te gaan praten. Ik wist zelf ook wel dat mijn gedachten irreëel waren, maar het kan toch goed zijn om je gedachten uit te spreken tegenover een deskundige. Ik wens je veel succes!

Groet, Jarno

Rapporteer reactie

Hoi Jarno,

Dank voor je reactie.
Ik begrijp uit je verhaal dat het jou dus geholpen heeft om met iemand van de GGZ te praten. Wat fijn!
Inmiddels ben ik het ook aangegaan, maar ik weet nog niet precies wat dit mij op kan leveren. Voorlopig mis ik toch nog handvatten om met de heftige paniek om te gaan die regelmatig optreedt.

Dat sporten blijf ik zeker doen. Misschien gek, maar soms is het tijdens het sporten ook een uitdaging om niet teveel te gaan malen. Momenteel ligt de focus erg op mijn longen en zodra ik tijdens het sporten buiten adem begin te raken gaat het in mijn hoofd van; ‘ gaat mijn conditie nu achteruit?’, ‘ zijn m’n longen misschien ergens door aangetast?’, ‘vroeger ging het sporten toch beter?’, ‘ help, ik voel me benauwd!’ Helemaal gestoord word ik ervan! Zo gestoord, dat ik soms niet eens meer weet wat ik fysiek nu voel; ben ik echt benauwd, of beeld ik het me in? Word werkelijk helemaal gek van mezelf!

Ik maak me zorgen omdat ik het gevoel heb dat ik mezelf soms niet onder controle heb. Daarbij heb ik momenteel ook daadwerkelijk lichamelijke klachten waar ik voor onder controle ben bij de arts en dat maakt het er nu niet bepaald makkelijker door. Mijn hypochondrie gaat helemaal met me aan de haal!

Zijn er mensen die dit herkennen en die tips voor me hebben, zodat ik niet volledig doordraai?

Dank alvast.

Groet,
Mia

Rapporteer reactie

Ik heb dit ook word gek van mezelf maar ook mijn omgeving ik ben 59 jaar ook mijn bloed is nagekeken allemaal goed ik zit in de overgang en daardoor word het erger slik nu paroxetine 40 mg maar die angsten voor ziektes worden niet minder ook ten einde raad hiermee

Rapporteer reactie

Ook val ik af omdat mijn eetlust door stress minder is geworden word ik ook weer bang van

Rapporteer reactie

Pfffffffffff.........wat herkenbaar allemaal, helaas. Ook ik heb te maken met hypochondrie, ellendig iets.
Sporten durf ik niet, want stel dat.....nou vul maar in.
Hypochondrie gaat inderdaad met je aan de haal. Geruststelling heeft meestal maar kort effect, want inderdaad dan ligt er alweer iets anders op de loer. Heel erg vermoeiend, ook voor mijn omgeving, want die begrijpen je niet echt.

Rapporteer reactie

Lieve piet,

Dit heb ik zelf ook 5 jaar lang gehad en ik snap je gevoel helemaal. Het is belangrijk dat je accepteerd dat ze er zijn en dat je ze niet wegdrukt. Wordt het alleen maar erger van, probeer op je ademhaling te letten als je merkt dat je gespannen naar je hart zit te luisteren. Het wordt echt minder, het is alleen het een plekje te leren geven.
Liefs, Shanna

Rapporteer reactie

Hey ,

Ik ben ook altijd bang dat ik wat aan mijn hart heb, maar heb jij ook lichamelijk klachten of zijn het alleen gedachtes??

Rapporteer reactie

Hoi , ik snap precies wat jij bedoeld met een onbeschrijfelijk gevoel. Ik heb dat ook. Als iemand vraagt aan mij wat voel je dan , dan kan ik het niet verwoorden. Het voelt een beetje alsof alles vreemd is of dat alles te snel gaat.

Rapporteer reactie

Ik heb dit helaas al vanaf mn 17 e
Ben nu 20 jaar verder
Heel veel verschillende therapie Gehad
Diverse medicatie
En heel erg veel lichamelijke klachten
Ben denk ik al bij 10 verschillende cardiologen geweest .
Veel onderzoeken gehad waaronder : echo’s scans foto fietstesten en hart katheterisatie

Er is wel een een ritmestoornis geconstateerd maar deze is niet heel gevaarlijk
Heel mn leven wordt er door beïnvloed het is echt een hel!
En helaas wordt je in je omgeving niet begrepen !
Dus ik weet hoe het voelt en hoop dat het bij jou snel beter gaat sterkte !

Rapporteer reactie

Beste lotgenoot,
Ik heb al bijna een maand last van oorsuizen.
Denk dat ik te hoge bloeddruk heb en dat een infact zal kunnen krijgen.

Dus ik begrijp je volledig.

We moeten proberen om positief te denken en niet altijd negatief , maar gemakkelijk is het niet.

Mvg

Guido

Rapporteer reactie

Hoi,

In de eerste lockdown heb ik een angststoornis ontwikkeld. Een waslijst aan lichamelijke klachten en enorm veel paniekaanvallen. Al sinds ik me kan herinneren, ben ik heel angstig. Vanaf ongeveer mijn 15de is dit overgeslagen naar een enorme angst om ongeneselijk ziek te worden. Als ik een verhaal hoor van iemand hoor die kanker heeft, voel ik al direct de angst dat het ook bij mij gaat gebeuren. Me eigen lichaam controleren op vreemde plekjes of bultjes is dan ook een obsessie geworden en alles wat raar aan voelt in me lichaam geeft me angst. Voortdurend duizelig en het gevoel van vallen maakte dit ook niet beter, maar daar heb ik nu een speciale fysio behandeling voor. Des ondanks ben ik ook angstig als ik niks voel, ik voel me net alsof ik niet meer verbonden ben met de wereld. Doordat ik zoveel thuis zit overdenk ik mijn leven en raak ik zelfs in paniek omdat ik “in een lichaam zit”. Ik dacht dat ik de enige was, omdat veel mensen mij niet begrijpen als ik iets ervan probeer uit te leggen. Ik ga nu naar een psycholoog, waardoor de paniekaanvallen bijna niet meer voorkomen:) maar de enorme angst om ziek te worden en niet meer in staat ge zijn om volop van het leven te genieten blijven mijn gedachtes tot de dag tot vandaag overnemen. De angst om niet genoeg te genieten komt hier dan ook nog is bij kijken, omdat ik er zo mee bezig ben dat ik nog gezond ben.

Rapporteer reactie

Hallo,
Ik hoop dat je dit leest.....zo herkenbaar jou verhaal!
Ik ben de laatste maanden ook erg wanhopig en elke dag bang dat ik ziek wordt....zo erg dat ik het zeker weet!! Ik heb zelf fybromyalgie (pijn in spieren en bindweefsel)en daar horen ook vele andere klachten bij zoals diaree.....Maar ik maak mezelf helemaal gek dat het wat anders is.....En toen kwam corona....heb avonden liggen huilen dat ik bang was dat ik het ook zou krijgen en dan voordat ik het weet ik lig bijwijze van al op de IC....Volgende week ga ik op vakantie heb heb mezelf voor genomen om daarna naar de dokter te gaan( durf ik niet)Maar ik moet mezelf echt gaan dwingen!Dit kan zo nl niet ik ben 33 hallo! Veelste jong om zo door te blijven lopen toch...
Ik hoop iets van je te horen
Groetjes ingeborg

Rapporteer reactie

Hoi, ongelofelijk herkenbaar. Ikzelf ben 30 en de hypochondrie is deze periode echt erg. Elke week een ander kwaaltje, en telkens opnieuw raadpleeg ik dokter Google .. geen goed idee. Ik twijfel erover om professionele hulp in te schakelen. Iemand daar ervaring mee?

Rapporteer reactie

Hallo, ik weet niet of je dit leest en wellicht al actie hebt ondernomen. Heel erg herkenbaar, op mijn 33e ben ik (pas) in therapie gegaan. Cognitieve gedragstherapie (doorverwijzing via huisarts). Heeft me heel veel geholpen, inzicht in mezelf, acceptatie dat ik het heb. Stukje theorie over hoe het mensenbrein werkt en waarom ik het heb. Het gaat sindsdien veel beter, het blijft wel echt een zwakke plek. Dat heeft ze me ook uitgelegd dat ik er nooit helemaal vanaf kom, ik was zwaar teleurgesteld toen.

Nu door Corona en stress neemt het af en toe weer de overhand. Doe daarom sinds een tijdje elke dag meditatie oefeningen op ademhaling. Dat haalt me uit mijn hoofd.
Ik slik geen medicijnen tegen hypochondrie.
Achteraf had ik al veel eerder actie moeten ondernemen door naar een psycholoog te gaan. Maar ja, achteraf is makkelijk praten ik schaamde me er toen enorm voor.

Rapporteer reactie

Hoi Sandra,

Ik herken dat helemaal!
Hier precies hetzelfde helaas..
Zo moeilijk !

Groetjes

Rapporteer reactie

Dag Sandra, wat herkenbaar!
Ik heb exact hetzelfde... zo frustrerend en zo vermoeiend :(((

Rapporteer reactie

Ik zit ook met dezelfde angsten. Angst voor de dood en vooral voor kanker. Mijn overgrootopa, opa en oom zijn eraan gestorven en veel naasten hebben het gehad. Na mijn vakantie ben ik erg ziek geworden en voel me nog steeds ziek. Ik ben twee keer naar de spoed geweest door paniekaanvallen.

 

En vaak naar de dokter geweest. Allemaal zeggen ze dat ik gezond ben en niks heb. En dat het na symptomen zijn van een virus die ik heb opgelopen. 2,5 later zit ik nog steeds met angst en paniekaanvallen. Elke dag huilbuien, kan niet fatsoenlijk eten en voel overal pijn. Pijn door de spanning waarschijnlijk en de zware huilen. Gisteren ben ik voor het eerst agressief geworden, niet naar mijn omgeving maar naar spullen toe.

Ik heb het gevoel dat ik helemaal aan het doordraaien ben. Van de ene dag op de andere ben ik ongelukkig geworden. Niks boeit me meer, want ik ga toch “dood”. En dat doet me veel pijn, want ik heb een mooie familie, ben pas getrouwd en heb pas een huis gekocht. Voordat ik ziek werd wilde we aan kinderen beginnen. Ook dat lukt me niet meer. Kan van niks genieten.

 

Elke dag word ik wakker met de gedachte waarom? Waarom nog een dag leven in een nachtmerrie. De zelfmoordgedachtes lopen ook helaas op.

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik zou heel graag met iemand willen praten of ontmoeten die hetzelfde probleem heeft. Wie wilt me helpen?

Groetjes,

Rapporteer reactie

Zo herkenbaar, ik ga dus echt verhalen over ziektes uit de weg. Maar helaas kan dit niet altijd.

Groetjes Marian

Rapporteer reactie

Ik heb exact hetzelfde. Soms komt het angstaanjagend dichtbij. Ik zoek vaak op internet naar tips om ermee om te gaan. Dat is lastig want er is niet veel bruikbaars qua tips te vinden. Maar alles wat bruikbaar is is toch heel mooi meegenomen! Vooral van die affirmatie filmpjes op YouTube zijn prettig.

Rapporteer reactie

Beste Neline,
Je hebt echt met spoed professionele hulp nodig.
Schaam je hier niet voor, soms is de put te diep om er zelf uit te komen.
Heel veel sterkte !

Rapporteer reactie

Stop echt met googlen Stijn !
Als je het gevoel krijgt dat je wil googlen kom naar deze pagina en lees de verhalen !!
Google brengt je van de regen in de drup !!

Rapporteer reactie

Probeer ik echt. Straks terug naar psycholoog. Even bespreken.

Rapporteer reactie

Hoi Stijn,
Heeft de professional nog tips gegeven die je wilt delen. Alle beetjes helpen ;)
Dink

Rapporteer reactie

Hoi Dink, we spreken vooral over de vicieuze cirkel te doorbreken. De controle is bij mij heel erg. Ik zit te veel op Google, heb een smartwatch met alle parameters. Die staan nu allemaal uit. Echt heel lastig. Constant misselijk na eten. De vraag is nu of ik misselijk ben door er op te focussen of misselijk ben door echt iets te hebben. Dit is nu week twee zo. Pffff... soms weet je het zelf niet meer. Let er wel op dat ik mij beter voel als ik afgeleid ben, dan kan je je de vraag stellen of het echt tussen mijn twee oren zit. En zo blijft het verder gaan. Zij hamert vooral om geen controle meer uit te voeren. Maar ik controleer ook met mijn gedachten en das moeilijker te bedwingen.

Rapporteer reactie

Hoi Stijn,
Herkenbaar. Jaren geleden heb ik een halfjaar dagelijks met vage klachten gelopen. Geen pijn maar meer een zeurend gevoel. Na een onderzoek in ziekenhuis kwam eruit dat het om een spatader ging, heel onschuldig. Ik ben het ziekenhuis uitgelopen en heb nooit meer wat gevoeld. Dit geeft aan hoe sterk je brein is.....op het moment dat je brein weet dit is een spatader komt de prikkel niet door.

Daar zit ook onze denkfout .....de meest mensen zullen denken; o dat is niks mijn maag is van streek, te veel gegeten ach beetje misselijk....en geven er onbewust geen aandacht aan.

Inderdaad afleiding zoeken ! Op het moment dan je erin meegaat, jezelf een halt toezeggen. Maar goed theorie is makkelijker dan praktijk. Hou vol 👍

Rapporteer reactie

Dank je, doen we ook. Leuk om horen dat ik niet de enige ben in de wereld. Is verdomd lastig maar er is maar 1 iemand die het kan oplossen en dat ben "ik".

Rapporteer reactie

Hoi Stijn,
Herkenbaar. Jaren geleden heb ik een halfjaar dagelijks met vage klachten gelopen. Geen pijn maar meer een zeurend gevoel. Na een onderzoek in ziekenhuis kwam eruit dat het om een spatader ging, heel onschuldig. Ik ben het ziekenhuis uitgelopen en heb nooit meer wat gevoeld. Dit geeft aan hoe sterk je brein is.....op het moment dat je brein weet dit is een spatader komt de prikkel niet door.

Daar zit ook onze denkfout .....de meest mensen zullen denken; o dat is niks mijn maag is van streek, te veel gegeten ach beetje misselijk....en geven er onbewust geen aandacht aan.

Inderdaad afleiding zoeken ! Op het moment dan je erin meegaat, jezelf een halt toezeggen. Maar goed theorie is makkelijker dan praktijk. Hou vol 👍

Rapporteer reactie

Hallo ..ff een vraagje, hoe voelt een paniekaanval aan.

Rapporteer reactie

Zo herkenbaar dit allemaal.

Ik kreeg okt 2019 last van me keel, Ik d8 het gaat wel vanzelf weg. Ik ben uiteindelijk gaat google wat ik er tegen zou kunnen doen. Maar als eerst wat opviel was keelkanker..pfff. slapeloze nachten. Heb er maanden meegelopen. Ik kon uiteindelijk niet naar de huisarts met keelklachten ivm corona,. Ik werd op een dag wakker en leek net of mij keel dichtgeknepen..helemaal zweten en paniek. Ik kon de dag niet naar de HP. omdat dat een coronapost was geworden.Mocht ik helemaal naar naaldwijk. niks om me zorgen over te maken zei dr arts. Op een maandag bloed laten prikken, maar dat was helemaal oke. Op een avond kreeg ik weet het gevoel alsof me keel dicht zou gaan..uit angst ben ii verkeerd gaan ademen waardoor ik ben gaan hyperventileren. Als je dat nog nooit heb meegemaakt, is dat een heel eng gevoel. Ambulance is langs geweest en die vertelde dat ik aan het hyperventileren was.
De huisarts verteldr dat ik last had van paniekaanval. uiteindelijk kreeg ik een verwijzing naar de KNO. Juni 2020 kon ik er naartoe. En allee was goed. Het was toen ook bang zijn om corona te krijgen. .

in juni kon ik naar de zh om foto/echo van dr borst te makrn omdat ik wat voelde in me borst. De huisarts zei, het voelt niet raar. Maar stuurde toch door naar het zh. De foto was oke. en tijdens de echo vroeg de arts waar ik precies wat voelde. Ik voelde het alleen op me rechterborst. Maar het zat ook aan de linkerkant. Terplaatse hebben ze wat weefsel weggehaald. Om er zeker van tr zijn dat het febroadoneem is. Maar moest een dag wachten op uitslag. En toen was het gedaan met me. Het enige wat in me im kwam was dat ik K had. Het was zo heftig..dat gevoel. Ik mocht 2 dn erna naar de mamapoli voor de uitslag. En dan zit je in de wachtkamer te wachten. En dan zie op de elektrische borden namen van artsen en op welke gebied van K ze gespecialeerd ze zijn. En sindsdien ben ik heel erg bang om deze ziekte te krijgen. Er zijn dagen dat het beter gaan dan andere dagen.. Heb er nu al 8 maanden last van.

Rapporteer reactie

herken het 100 % heb veel te vertellen maar in het kort heb in 16 grote burnout erboven op gehad .ben genoodzaakt 1 september 20 in pensioen gegaan ,nog meer tijd om er aan te denken nie goe !!

Rapporteer reactie

herken dit volle 100 % je bent niet alleen ...moeilijk!!

Rapporteer reactie

Hoi Veerle,

Ik weet niet of je dit bericht nog leest (geen idee op welke datum het is gepost), maar ik wilde hier toch even op reageren. Jouw angst voor (borst)kanker is voor mij heel herkenbaar. Het is vreselijk vermoeiend en zwaar om steeds zo bang te zijn, om je letterlijk ziek te voelen van angst. Het komt op mij over dat de ziekte en het overlijden van je moeder hier de aanstichter is (en logisch natuurlijk). De fysieke klacht is dus niet het probleem, maar het doemscenario dat jij daarbij hebt. Op dat specifieke vlak kunnen psychologen helpen. In mijn geval beginnen we met EMDR. Een manier om trauma’s te verwerken waarbij de scherpe angel uit de ervaring wordt gehaald. Ik denk dat het ik jouw geval misschien ook goed zou kunnen helpen omdat jij een specifiek aanknopingspunt hebt. Hopelijk kom je hier - op welke wijze dan ook - uit, want die angst is vreselijk. Een kennis van mij zei eens: als jij over 70 jaar op je sterfbed ligt, misschien wel wegens kanker, heb jij in je leven al duizend meer kanker ‘gehad’ . Wat is dat zonde. En dat is het.

Probeer de controle te beroeren tot de halfjaarlijkse onderzoeken, daar zijn ze immers voor. Hopelijk kan je dan de overige maanden ‘normaal’ leven zonder angst.

Veel succes en hou je taai.

Rapporteer reactie

Hoi Kim,
Heftig verhaal. Allereerst is volledig logisch dat je nadat je een sterfgeval van zo dichtbij angstig wordt voor de betreffende ziekte. Dat is absoluut een trigger. Accepteer dat je dit nu eenmaal hebt, stop het niet weg en het hoort nu eenmaal bij je. Probeer de visuele cirkel te doorbreken. Doe elke dag want mindfulness oefeningen (er zijn diversen gratis apps), probeer elke dag buiten wat te wandelen, eet goed en gezond en wellicht nog wel het belangrijkste stop met dr. google !
Ik weet zeker dat je over een aantal weken een stuk beter voelt.
Groet

Rapporteer reactie

Jeetje wat heftig voor je! Het spijt me heel erg en ik hoop dat je het een beetje redt.
Ik
Zou niet weten hoe je je partner kan helpen als je zelf in zo een rotsituatie zit. Hij kan het beste zelf veel praten met een therapeut

Rapporteer reactie

Idd heftig voor je, sterkte! Maarrr, hoe verstandig is het om dit hier neer te zetten? Iedereen die deze verhalen hier leest is op zoek naar een oplossing voor zijn/haar ziektvrees. Jij bovendien ook voor je vriend. Voor een hypochonder met een hoge piek momenteel ben ik weer erg geschrokken om dit te lezen waar ik op zoek was naar een beegje geruststelling.

Rapporteer reactie

Heel veel sterkte!

Rapporteer reactie

De datum van plaatsing ken ik niet maar wat een verschrikkelijk bizar verhaal. Zelf ernstig ziek zijn en dan nog een partner moeten ondersteunen! Ik wens je heel veel sterkte en beterschap. Je partner dient zich is wat minder om zichzelf druk te maken en zich meer om jou te bekommeren. Drie hulpverleners ten eigen bate in een week slaat echt nergens meer op, zeker in jullie situatie. Ik zou dit zeker aankaarten bij je huisarts en/of verwanten.

Rapporteer reactie

Ik heb borstkanker nu.. En mijn partner geeft me verlaten... Bang dat het zijn dood wordt... Ondertussen is is hij naar de dermatoloog geweest omdat hij een rood plekje had en laat dit weg snijden.. Zoals hij dat nog heeft gedaan....
Wat denken jullie hiervan

Rapporteer reactie

Hoi ,
Ik snap precies wat je bedoeld.
Ik heb het momenteel zelf ook al 2 dagen en heb dat al vaker gehad.
Het is een enorm benauwd gevoel het lijkt of je luchtpijp dicht zit. En dat is echtwaar pure stress. Bij mij duurt het dan ook meestal een week voordat het weer een beetje weg is.
En met je hart is ook logisch , ik heb ook een filmpje laten maken en was niks aan de hand.
Het hoort gewoon eenmaal bij wat je heb.

Groetjes

Rapporteer reactie

Maar ook als er gewoon gezellig een vriendin bij je is om gezellig te doen. Heb ik het gevoel alsof ik elk moment weg kan zakken en dood gaan. Ik vind het ook echt niet meer fijn zo

Rapporteer reactie

Hoi Jolijn. Ik zit nu ook weer in een fase met angst. En als ik dan alle verhalen hier lees denk ik ja het is echt psychisch. Als je je richt op een pijntje wordt het ook veel erger. Mijn ggz psycholoog zegt altijd als ik nu bijv aan mijn vinger ga denken dat die zeer doet voel ik het ook. Ik moet altijd bedenken hoe groot de kans is dat het echt wat ergs is. En hoe groot de kans is dat het onschuldige dingen zijn. Vreselijk he die ziekteangst. Niemand begrijpt het die het niet heeft.

Rapporteer reactie