Hypochondrie - forum lotgenoten

Hey! Mijn mama heeft de ziekte van Lyme gehad en was daar enorm ziek van (nekstijfheid, hoofdpijn die erger werd in ruglig, gewichtsverlies, weinig eetlust, dubbel zien aan 1 kant, rode kringen op huid). Is uiteindelijk via bloedonderzoek gediagnosticeerd en via een lumbale punctie en MRI scan bevestigd. Als ik jouw klachten hoor denk ik niet meteen aan Lyme aangezien bloedonderzoek en MRI beiden negatief zijn. Bij oog en hoofdpijn door Lyme zouden ze wel iets op je MRI hersens gezien hebben ;)!

Hai Rens,
Ik herken veel van je klachten. Hartkloppingen, nekpijn, hoofdpijn, koude handen, spierpijnen, maagzuur/keelpijn, duizelig, wazig zicht, vermoeidheid...Loop al zes jaar met veel verschillende lichamelijke klachten en denk dat ik geen piepert ben, was altijd wel een vlotte meid (voor de buitenwereld nog steeds).
De artsen zeggen altijd 'stress'. Dat is leuk, maar chronische stress is uiteindelijk ook hartstikke ongezond. En de klachten zijn heel echt.
Het zorgeloze gevoel is bij mij ook allang weg en dat mis ik enorm. Ook bij mij is het geen MS of Lyme. Eerlijk gezegd is naar de dokter gaan lastig omdat de klachten zo divers zijn. Ik begin te neigen naar een holistisch arts omdat die het grote plaatje bekijken, het geheel van klachten. Alleen, hoe weet je of je bij een goede zit? Ik hoop dat je snel een oplossing vind en verder kunt met je leven.

Hey rens, alle klachten komen van gedachten.
Jij bent teveel gefocust op je lichaam,
Je houdt je met zaken bezig waarbje geen verstand van hebt, de doktoren hebben lang gestudeerd om de kennis te hebben.
Geen enkele specialist zou jou naar huis sturen als je iets had!
Ze zijn er juist om je te helpen, dat is hun taak!
Jij moet leren afleifin te zoeken, verleg je focus op andere zaken.
Hobby's, klussen, iets in ieder geval wat je leuk vind. En ik zou je symptomen opschrijven in een dagboek, dat gaat echt helpen.. succes ermee ! ....en als laatste..verban google!! Google stuurt je het liefste meteen door na een begrafenis ondernemer..bij elke klacht is het vrijwel meteen ernstig.

Hi Rens, zoek eens op “gegeneraliseerde angststoornis”. Daarvan krijg je zulke fysieke klachten als jij ook opnoemt. Het overlijden van je vriend - wat je misschien niet goed hebt verwerkt - kan dit heel goed hebben aangewakkerd. Als je je erin herkent, dan misschien eens met een psycholoog gaan praten. Op jouw leeftijd al met zulke heftige angsten en klachten rondlopen is niet nodig. Sterkte!

Dag Rens,

Wel vreemd dat een neuroloog op basis van enkel een hersen MRI kan zeggen dat het “100% geen MS is”. Ik had nl. zelfde soort klachten, MRI hersenen was clear, MRI rug zat echter een ontsteking. Nu zijn ze aan het zoeken waar het vandaan komt, maar MS staat (helaas) wel op het lijstje. Hoeft niet per se in de hersenen te zitten dus om MS te zijn (bij de meesten wel natuurlijk), maar kan ook in de rug (ik ken bv. Iemand die MS heeft die enkel laesies in de rug heeft en helemaal niets in de hersenen). Bon, ik wil je niet afschrikken. Maar tintelingen die komen en gaan, koude handen en voeten, depressie en vermoeidheid komen me zeer bekend voor. Op een gegeven moment werd het wel erg acuut, mijn hele onderlichaam stond onder stroom waardoor ik wel wist dat het niet puur angst meer was. Daarom dat ik naar het ziekenhuis ben gegaan en alles in een stroomversnelling is gekomen. Op dit moment heb ik nog geen diagnose, dus ook niet gezegd dat het MS is (ik hoop het niet natuurlijk), maar ik vind het een bijzondere vaststelling van een neuroloog om enkel op basis van een hersenscan te zeggen dat MS is uitgesloten.

Los daarvan zijn er nog verschillende mogelijkheden. Zoals hierboven gezegd lijkt Lyme ook zeker tot de mogelijkheden te behoren.

Ik hoop dat je er snel uitkomt!

Hi Kim, echt super vervelend voor je :( ik heb zelf geen tips want ik heb dit zelf ook deels. Als ik niet hypochonder ben om mijn eigen gezondheid dan wel over de gezondheid van mijn naasten. Mijn brein is altijd bezig met zorgen maken om gezondheid. Het enige wat ik kan aanraden is zoveel mogelijk proberen bezig te blijven / gedachten verzetten. Wellicht magnesium supplementeren voor wat rust in het hoofd. Sterkte, ik weet wat het is.

Hoi Kim

Ik herken je verhaal. Sinds ik moeder ben is mijn hypochondrie plots 100 keer erger geworden. De hypochondrie die eerst over mezelf ging is nu helemaal geprojecteerd naar mijn dochter. Ik ben nu naar een klinisch psycholoog aan het gaan. Ik word gek van het gepieker en de angsten. Hoe is het ondertussen met jou?

Warme groeten

Kim ,ik zou als ik jou was weer AD gaan gebruiken. Doe ik ook, helpt de angst te onderdrukken en wat realistischer tegen klachten en pijntjes aan te kijken.

Zo herkenbaar. Als ik me niet druk om mezelf maak, dan maak ik me zorgen om mijn gezin. Ik heb hypogondrie en die angsten, bij een pijntje of wat dan ook (zoals nu darmklachten), dan denk ik het ergste. Ik slik antidepressiva en ga binnenkort naar de psycholoog. Veel succes. Je bent niet alleen, wij weten hoe jij je voelt

Heb ze ook wel vaker met warm weer , verder niet teveel met bezig zijn! Hoe meer je erop let hoe erger ze worden.

Spiertrekkingen, ook wel spierspasmen of spierkrampen genoemd, kunnen vaker voorkomen bij warm weer. Dit komt door een combinatie van factoren zoals uitdroging, elektrolytenverlies en vermoeidheid. Hier zijn enkele redenen waarom je last kunt krijgen van spiertrekkingen bij warm weer:

1. **Uitdroging**: Bij warm weer zweet je meer, waardoor je vocht verliest. Als je niet voldoende water drinkt, kan je lichaam uitdrogen. Uitdroging kan leiden tot een disbalans in de elektrolyten (zoals natrium, kalium, calcium en magnesium), die belangrijk zijn voor de spierfunctie.

2. **Elektrolytenverlies**: Zweten zorgt niet alleen voor vochtverlies, maar ook voor verlies van elektrolyten. Deze mineralen zijn essentieel voor het functioneren van spieren en zenuwen. Een tekort kan spiertrekkingen of krampen veroorzaken.

3. **Overbelasting en vermoeidheid**: Tijdens warm weer kun je sneller vermoeid raken, vooral als je fysiek actief bent. Vermoeide spieren zijn vatbaarder voor spasmen.

### Wat kun je doen?
- **Hydratatie**: Zorg ervoor dat je voldoende water drinkt, vooral als je actief bent of veel zweet. Sportdrankjes kunnen helpen om elektrolyten aan te vullen.
- **Voeding**: Eet voedingsmiddelen die rijk zijn aan elektrolyten, zoals bananen (kalium), noten (magnesium), en zuivelproducten (calcium).
- **Rust**: Geef je spieren voldoende rust, vooral als je merkt dat je vaker last hebt van spiertrekkingen.

Als spiertrekkingen aanhouden of erg pijnlijk worden, is het raadzaam om contact op te nemen met een arts, omdat dit een teken kan zijn van een onderliggend medisch probleem.

Hoi

En ? Er is al meer nieuws ? Ik hoop dat je je toch een beetje rustig hebt kunnen houden ondertussen .

Liefs

Anouk

Het niet googlen naar symptomen is idd lastig, maar het is beter om het gewoon niet te doen. Ik ben nu al zo vaak in het ziekenhuis geweest dat ik het maar eens moet accepteren dat er niets aan de hand is. Het plotselinge moment dat ik mn benen zwak voel worden probeer ik steeds vaker te negeren. En ik merk dat als ik gewoon doorga met de dagelijkse bezigheden het weer verdwijnt.

Wel vervelend dat je partner er niet meer zo goed tegen kan. Geef je het wel bij hem aan als het een dag beter gaat?

Dankjewel voor je reactie. Het is inderdaad lastig om niet te googlen, ik moet dit echt proberen. Bedankt voor de tip, ik zal dit zeker ook proberen, afleiding is zeker een goed idee! En inderdaad, ik zou het zeker ook moeten zeggen als ik me goed voel, het is voor hem ook lastig. Het doet deugd om hier even met gelijkgestemden te praten, weten dat we niet alleen zijn en dat de symptomen zo vaak van de angst zelf komen...

Ik herken het. Het is zo ontzettend zwaar om met die angst te leven. Het beheerst alles wat je doet. Hier ook bij therapeuten geweest. Ik slik Citalopram, dat helpt. Nu wilde ik afbouwen maar mijn angsten namen toe

Niet afbouwen Vanessa, ik wilde dat doen met paroxitine, helemaal fout.!
Gewoon blijven slikken.

Hoi angsthaas je herkenbaar hoor dat heb ik bijna mijn leven lang al ook bij psycholoog geweest dokter en meerdere instanties en zoek ook alles op bij google zoons zeggen ook Mam niet doen maar ja daar ga ik weer he en idd je zit weer vol stress en slapeloze nachten sterkte ook he 👍

Dankjewel Jacoba. Ik heb met de huisarts afgesproken dat ik terugga naar 30mg. Nee, de medicatie helpt en ik kan op dit moment nog niet zonder. Wat een toestand. Pffff

Hoi Sophie, wat rot voor je!!!! als tip kan ik je geven om er echt over te gaan praten met anderen. Ga een gesprek aan met je huisarts, deze kan je doorverwijzen voor verdere hulp. Bij mij (zie verhaal boven ) begon mijn hypogondrie ernstige vormen aan te nemen rond jou leeftijd. Ik heb hulp gezocht omdat ik er helemaal gek van werd en dit niet meer wilde, vooral op jou leeftijd is het heel belangrijk lekker te genieten van alles ipv zorgen maken. Veel liefs.

Hoe is het met jou? Heb je inmiddels een therapeut gesproken?

Hallo Pauline,

Allereerst veel sterkte met het verlies van je vader.
Ik heb geen ervaring met bloed op de ontlasting, maar heb helaas nu ook momenteel een enorme angst voor darmkanker wegens een langdurige moeilijke stoelgang. De trigger is mogelijkheid het recentelij verlies van een
dierbare vriend aan darmkanker.

Wat jouw huisarts klinkt logisch, maar ik weet als geen ander dat dit mogelijk even geruststeld, maar het malen daarna weer begint.
Ik kan je geen tips geven, maar enkel alleen erkenning.

Liefs Liselot

Ik snap jouw angst volledig. Heel veel sterkte met dit verlies een plekje te kunnen geven. Jouw erkenning is al (hoe gek het ook klinkt) een belangrijke vorm van steun. Vreselijk deze vorm van angst.

Ik heb momenteel veel stress in m'n darmen. Soms moet ik gauw naar de wc en dan weer lijkt het of ik moet, maar komt er niks en ik voel wel ontlasting zitten. Zeer vervelend. Ben nu zo v er om te denken het is stress, maar de hypochondrie is nooit ver weg.
Herkend ieman dit?

Ook ik zit weer in een heftige angst periode. Na een heel stress vol periode( zoon die zelfmoordpoging heeft gedaan) , op dit moment is de stress een beetje over, ik heb nu erg last van maag en darm probleemen, bij mij in mn hoofd heb ik nu maag of darm kanker. Ik kan denken dat stress vaak op je maag en darmen slaat, maar de hypogondrie is zoveel sterker, en toch denk aan maag of darm kanker. Ik heb al heel veel gesprekken, therapieen gehad, maar het komt altijd terug. Het is geen leven, maar overleven en dat al 27 jaar.

Hoi palien en de rest heel herkenbaar heb ik ook veel last van mijn maag al dik 1 jaar branderig en duizeligheid ben er al veel naar de dokter geweest zegt is ook veel stress gisteren nog geweest en in augustus naar het ziekenhuis voor echo je snapt het hé zo bang weer en mijn maag speelt op pffffff

Hoi, ik ben ook al lang hypochonder en heb hier ook angst voor doordat ik ook maag- en darmklachten heb. Dan eens steken hier, dan weer daar... Het is pds en stress zeggen ze dan elke keer. Ik heb ook al gehad dat ik door te hard toiletpapier een wondje had en er daardoor helderrood bloed op zat bij het afvegen. Goed dat je naar een psycholoog gaat. Ik ga binnenkort ook voor de zoveelste keer in jaren naar de psycholoog, echt 'genezen' van de hypochondrie is nog steeds mijn hoop. Veel succes ook aan jou

Ik vind het zo erg. Ik ben een hypogonder, het beheerst je leven. En bloed op de ontlasting, klopt. Heb ik ook wel eens gehad. Heb ook last van aambeien, bij het afvegen kun je ook soms wat helder veegbloed hebben. Ik ben niet de enige met deze angsten. Heb ook nu last van mijn darmen omdat ik al weken me zorgen maak. Succes allemaal

Dag Liselot, eerst en vooral sterkte met dit verlies. Dit kan zeker een trigger zijn dat je nu die klachten ook voelt. Zelf heb ik al meer dan 10 jaar hypochondrie sinds enkele mensen uit mijn omgeving ernstig ziek waren. En sindsdien kamp ik ook met bijna constante maag-darmklachten. Ondanks meerdere onderzoeken is er nooit iets uitgekomen, enkel PDS en stress. Dit zou blijkbaar ook te maken hebben met chronische hyperventilatie. Hopelijk stelt dit je wat gerust. Ik begrijp helemaal dat dit niet simpel is, die hypochondrie en angst zijn zo lastig.

Beste Anoniem,

Dank voor je reactie en lieve woorden. Ondanks dat ik het heel vervelend vindt dat je hier ook mee kampt, doet de erkenning me goed en stelt het me zeker gerust.

Makkelijk is het zeker niet, maar er over praten helpt.

Jij ook heel veel sterkte!

Warme groet,

Liselot

Dankjewel! Het doet me ergens 'goed' dat we weten dat we hier niet alleen instaan en er over kunnen praten, hoewel ik iedereen uiteraard toewens om er vanaf te geraken!

Hoi, zo herkenbaar ! Ik heb ook hypochondrie. Ik slik paroxitine ,dat helpt wel. Nu is mijn dosis (10 mg) te laag.
Door omstandigheden ervaar ik veel stress. Ik ben nu bezig met 20 mg.
Al die stress zorgt dat m n darmen nu niet normaal functioneren. Diaree en dat het lijkt dat ik naar de wc moet,maar dan komt er niks. Ik ga Googlen en wat denk je darmkanker, terwijl ik uit ervaring weet dat het stress is. Herkend iemand zich hierin? Ik vind het fijn om te lezen dat ik niet alleen ben.

Hoi Jacoba,

Wat vervelend om te lezen dat je nu zoveel stress ervaart. Ik weet uit ervaring dat de opbouw van paroxetine ook veel stress met zich mee kan brengen.

Ik herken je verhaal en je klachten. Google is helaas een hele slechte raadgever als het gaat om het zoeken naar geruststelling.
Je weet ergens dat de klachten komen vanuit stress, maar de angst dat het iets ergs is blijft waardoor je klachten ook weer toenemen.
Het is zo'n rot gevoel!
Ik ben vandaag toevallig weer naar de huisarts geweest, wederom gerust gesteld en en een doorverwijzing gekregen naar een therapeut om met die angst aan de slag te gaan.

Ik wil jou alle sterkte toewensen met de opbouw van je medicatie en hoop dat je je snel weer wat rustiger voelt. Het komt goed!

Liefs Liselot

Liselot, anoniem en Pauline hoe gaat het nu op t ogenblik met jullie?
Ik heb wel baat bij paroxitine.
Slikken jullie ook AD of iets van oxazepam o.i.d.?

Hoi, ik heb al meer dan 12 jaar hypogondrie. Ik slik Citalopram. Ik was aan het afbouwen en wat gebeurt er? Ik krijg een buikvirus wat veel te lang duurt. Ik denk gelijk, darmkanker? Bloed is inmiddels gecheckt en ontlasting. Alles ok. Maar mijn hoofd gelooft het niet, wat als de onderzoeken niet kloppen. Pffff. Ik begrijp hoe jullie je voelen

Bij mij ook zo, balen!

Dat is heel jammer , ik heb wel baat bij paroxitine. En ja je neemt wel wat toe in gewicht, maar dat weegt nierop tegen de angst die ik anders heb

Herkenbaar!

Ook die oor en kaak’! Lees je op weinig plekken! Vandaar dat ik reageer. Een massage met uitleg bij voorbaat dat je hypochondrie hebt mag bij mij erg helpen.
Of een bezoekje aan de fysio!
Groetjes

Voor mij ook herkenbaar

Hoofdpijn
Pijn gezicht
Pijn kaken
Druk/ruis in oren
Strak gevoel in gezicht
Nekpijn
Pijn schouder bladen
Pijn armen
Gevoel dat keel wordt dicht geknepen
Gevoel dat m’n hartslag heel hard klinkt in mijn oor als heftig pulserend
Pijn op de borst (Vooral dit)
Pijn ribben/borst

Dit alles heb ik ook

Maar ook pijn onderrug, bovenbenen, middenrif en de hele rug tot aan mijn aan mijn pols aan toe, Slapende ledermaten soms of een zware been..
Vertigo (duizelig en wazig zicht)

Bij mij is TMD vast gesteld. Dit alles door oververmoeide kaakspanning.. (ook hoofdpijn redelijk vaak tot erg hevig) sinds ik een gebitje gebruik is de hoofdpijn af genomen en soms komt het nog wel voor maar veel minder intens en korter. ik heb een branderig gevoel in mijn schedel en gezicht , vooral in de neus. Zenuwen zeggen ze dan..

(En het lijkt op een chronische bijholte onsteking)

Ik lees jullie verhaal
Hebben jullie geen baat met rustgevende medicijnen, om je geest tot rust re laten komen.

Hoi ken herkenbaar ik heb ook veel van die symptomen en vooral heel veel last van mijn maag branderig zit al dik 1 jaar in de burnout diverse dokters geweest in augustus naar het ziekenhuis voor een echo pfffff dus weer stress daarvan en slecht slapen sterkte ook 👍😥

Hallo Jozef, ik heb ook al jaren last van hypchondrie en vorig jaar ook een tijdje draaiduizeligheid gehad. Dat was heel naar, aar dankzij goede oefeningen van de fysio ben ik er vanaf gekomen. Ik heb net als jij nog wel lang daarna last gehad van lichte duizeligheid, waarschijnlijk puur uit angst.
Die hypochondrie is echt heel naar en inmiddels heb ik wel bijna alle lichaamsdelen gehad waar iets mee aan de hand zou zijn, heel vermoeiend. Ik wens je veel sterkte en wat fijn dat je jouw verhaal hebt gedeeld.

Ik geb ook al verschillende keren draaiduizeligheid gehad allen denk ik dat het komt door vastzittende nekspieren. De therapeut helpt wel en benadrukt dat ik op mn houding moet letten. Ook valt het me op dat ik het nu al 2 keer heb gekregen in stressvolle periode met nare ervaringen. Bah het is zon nare ervaring, veroorzaakt nog meer spanning met vragen of het niet iets ernstigers is. Meer mensen met deze klacht?

Hoi, ik denk aldoor dat ik flauw ga vallen.
Elke dag opstaan en denken het js oke en vervolgens weer zo raar voelen.
Linkerbeen is doof en arm ook.
En dan ga je alleen maar denken het is niet goed.de duizeligheid en af en toe gevoel hebben dat je wegvalt is doodeng.

Hoi roos ik ben een jongen van 20 jaar en ervaar ook ernstige buikpijn. Ik word er gek van soms verdwijnt het en is het een tijdje weg en dan ineens is het er weer. Ik schrijf dit om 2 uur Snachts kan niet slapen door de pijn heb ook een soort brok in me keel. Net als jij ben ik extreem bang voor kanker. En denk ik natuurlijk dat dit hier het geval is. Maand geleden dokter ervoor geweest (langer zelfs 5 mei) pijn werd steeds minder en dan bam komt het weer omhoog en als ik geen buikpijn heb is t wel ergens anders. K word er ook oh zo ziek van en t lijkt alsof niemand het begrijpt. De dokter zegt letterlijk nee er is niks voelt een beetje en laat me gaan. Me familie en vrienden zeggen dat ik het erbij moet neerleggen maar toch wanneer ik ga slapen zoals nu heb ik weer die irritante rot pijn. Ik word er zo moe van.

Uw huisarts moet zo niet reageren, hij weet immers niet hoe kanker ontwikkeld, de uitingen hiervan zijn bij iedereen verschillend. Een kennis van mij ging voor een pijnlijke arm naar de radiologie voor een foto. De volgende dag wist ze al dat ze palliatief was. Voor de rest voelt ze haar tiptop.

Tom, zulke verhalen moet je hier niet plaatsen… Hypochonders denken al met elke steek aan k, en nu bevestig je dat. De situatie die je omschrijft komt waarschijnlijk een keer in de tig jaar, maar die nuance kan je niet geven want je bent geen medisch opgeleid persoon (neem ik even aan). Niet zo handig

Dankje maro, want ik ga maandelijks naar de dokter en dacht al dat ze dat dus idd niet weten
En nu denk ik zie je.......
Pffff vermoeiend hoor hypochondrie er is geen remedie voor....

Hoi, ik lees nu pas je verhaal. Ik begrijp het volkomen en denk dat je goed bezig bent.
Mijn verhaal 389, verloren leven, is een samenvatting van 72 jaar angst.
Betrek dat svp niet op jezelf, je bent nog zo jong en met hulp en jouw positieve houding zal je ver komen. Stemmetje zal er altijd wel zijn maar dat geeft aan dat je een sensitief mens bent, probeer dat te accepteren.
Groet en liefs, Daan

Bedankt voor je tips die je omschrijft. Google is inmiddels een verslaving geworden om alle symptomen op te zoeken. Stap 1 stoppen met googlen!!

Hoi , ik snap precies wat je bedoelt. Ben ondertussen 57 jaar en al jaren last van hypochondrie. Ook mijn ouders jong verloren aan hartstilstand en hersenbloeding. Daarna continu angstig. Ook gaat het af en toe goed met me , maar je weet dat je weer een terugval gaat krijgen. Alsof het je niet gegund is. Ik heb zelf nu weer een dip. Heb enkele weken geleden wat gewandeld door het hoge gras. Na 2 dagen ineens in mijn hoofd , help nu ben ik gebeten door een teek. Geen teek gevonden , maar het zit gewoon in mijn hoofd. Pfffff zo vermoeiend allemaal.

Lotgenoten, wat typisch, mijn ouders zijn ook gestorven toen ik nog jong was. 17 toen vader overleed aan hartinfarct en 20 toen moeder overleed aan hersentumor.
Toen wist ik nog niks af van hypochondrie maar 2 weken na t overlijden van vader had ik hartklachten .er bleek niks an de hand te zijn. Nu ben ik bezig met paroxitine opbouwen, na zelf weer gehinderd te zijn.( heel dom, nooit doen) mijn trigger is nu mijn darmen, stress. Maar dat stemmetje ....
Ik hoop met de paroxitine weer wat stabiel te zijn ,dan kan ik makkelijker nee zeggen tegen dat stemmetje

Hallo, ik heb dus hetzelfde als veel mensen hier hebben.
Altijd bang voor kanker.
Alles wat ik voel is kanker en ben ook mijn moeder verkoren aan longkanker toen ik 28 was en zij 59.
Binnen 1 week.
Erna begon de hypochondrie.
Nu voel ik een doof gevoel in de linkerbeen en arm.
Dan is er vast geen goede bloedtoevoer...dat soort ellende....
Altijd bang Altijd ellende en bang ook flauw te vallen.

Ik heb dit ook. Echter realiseer je wel dat dit geen ALS is. Die ziekte begint vaak met duidelijke vermindering spierkracht en 1 plek met fasculaties. Zeker aangezien je het al een paar jaar hebt is het zo goed als zeker geen ALS. Dan was je echt al wel stukken verder achteruit gegaan.
Ik heb ook die spiertrekkingen in mijn nek. Bij mij komt het door stress.

Jazeker anoniem dat heb ik ook hoor ervoor bellen en vooral wachten op de uitslag wat een stress kost dat vooral mijn maag speelt dan op

Vind dat nog t ergste wat er is wachten op de uitslag.denk stel dat ze wat vinden.laatst ook bloed moeten prikken gelukkig was alles goed ook mij bloeddruk was laag.kan je zelf niet kijken al op je telefoon of pc uitslagen

Ik heb ook vaak last van duizeligheid en vaak daarbij dan ook een misselijk gevoel het enigste wat ik dan kan doen is gaan liggen een tijdje want als ik door blijf gaan word het steeds erger bij mij schijnt het ook stress te zijn waar ik me soms dus niet eens bewust van ben dat ik het heb maar ben er meer op gaan lette en heb gemerkt dat me lichaam vaak in een stresshouding zit opgetrokken schouders en hoge ademhaling vanuit me maag/borst sinds ik daar meer op let en ademhalings oefeningen dagelijks doe gaat het gelukkig wat beter weet niet zeker of het bij jou hetzelfde geval is natuurlijk maar je zou er is op kunnen letten en heel veel sterkte want het is echt naar de duizeligheid en niks meer kunnen daardoor liefs charissa

Jazeker, heb ik ook. Zo zijn de spiertrekkingen een paar dagen weg en zo zijn ze er weer. Evenals zware vermoeide benen, dat had ik eergister weer. Nu weer weg. Heel vervelend

Hoi Rik,

Bedankt voor je reactie, maar herken je dan ook het trage gevoel in de handen ? Lijkt op een doof krampachtig gevoel in de handen. Test voortdurend mijn beide handen om te zien of ik nog kracht heb, hoop dat het puur door angst komt

Nee dat niet echt. Soms wel pijnlijke handen/weke handen. Maar t zit vaak vooral in mn benen. De afgelopen dagen weer niet. Ik heb meerdere neurologische testen gehad en daar kwam niets uit.

Ja herkenbaar... met name in rust idd en voornamelijk in de benen, soms ergens anders. Heb wel het idee dat koffie / cafeïne het verergerd. Ik wil eigenlijk een EMG om mezelf gerust te stellen..
Hoe gaat het bij jou nu?

Hallo Syl,

Ik heb afgelopen donderdag een Emg gehad met naalden, krijg komende woensdag de uitslag. Heb momenteel last van een doof en zwaar gevoel in beide armen en handen. Soms ook het idee dat mijn handen traag of stijf reageren.

Momenteel erg angstig en daardoor lijkt het te verergeren.

Ik begrijp wat je bedoeld en kan me voorstellen dat je nu juist extra angst en spanning hebt in afwachting van de uitslag. Onze gedachten (met name angst gedachten) kunnen rare dingen doen en zich fysiek heel erg gaan uiten.
Kan het kloppen dat je angstig bent voor de 3 letterige ziekte? (Dat is mijn angst bij mijzelf namelijk). Een doof en zwaar gevoel past daar in ieder geval niet bij, dus mocht daar je angst liggen dan denk ik niet dat dat het geval is.
Heel veel succes gewenst voor woensdag. Laat je hier even weten hoe het is gegaan?
Sterkte de aankomende dagen!

Beste Syl,

Ben inderdaad bang voor de 3 letterige ziekte, sinds een maand of 2 controleer ik mijzelf voortdurend dagelijks. om te zien hoe ik loop, dingen optil, continu testen of ik nog dezelfde kracht hebt etc etc. om gek van te worden.

inmiddels heb ik de uitslag van de EMG binnen die gedaan is van mijn linker arm en linker been, hier kwam niks uit en was dus volledig normaal. desondanks heb ik ondanks dit goede bericht, toch nog het gevoel dat ik een soort krampachtig gevoel, traag gevoel, of gevoelloosheid ervaar in mijn handen. daarnaast voelen mijn benen soms zwaar. ik vermoed en hoop dat dit toch komt door mijn gespannenheid, en hoop dat dit nu minder gaat worden door de uitslag van de EMG.

Fijn dat de uitslag van de EMG goed was!
Ik herken heel erg wat je zegt.. jezelf controleren, uitslagen betwijfelen.. Dat doe ik zelf ook.
Het is eigenlijk een tweestrijd in jezelf. Als een neuroloog ons niet gerust kan stellen, wie dan wel.
Ik heb ook verzuurde/zware benen en allerlei pijnklachten naast de spiertrekkingen.
Ik hoop voor jou dat er met deze goede uitslagen wat meer rust komt in je hoofd en daarmee metdertijd de fysieke klachten ook gaan afnemen.

Sinds een paar dagen heb ik er ook weer last van, vooral mn rechterbeen. Lijkt wel of ik met dat been trek. Maar het is ook vooral zware benen. Misschien heeft t ermee te maken dat we morgen in de auto stappen voor de vakantie naar frankrijk. Door dit soort lichamelijke sensaties ga je wel opzien tegen zo’n reis

Het is heel normaal om je hartslag daar te voelen, heb ik ook regelmatig. Niks om je zorgen over te maken.

Beste G,

Ja, dit is heel herkenbaar. Ik heb een heel traject bij de cardioloog achter de rug, maar daar is niets uitgekomen. Af en toe blijf ik nog wel van die rare klachten houden en dat maakt heel onzeker. Veel sterkte!

Ik herken dit helemaal. Heb nu zo'n 2 weken vage klachten en in mijn hoofd al minstens 3 fatale diagnoses gesteld, waaronder hartinfarct. Paniekaanval bij minste of geringste drukkend gevoel. Ik hoop snel dat ik de moed kan verzamelen om de arts te bellen

Jazeker kan dit. Je hebt misschien helemaal niet door gehad dat je je gestoten hebt.
Waar ben je precies bang voor?
Ik herken de angst hoor...zie ook vaak plekjes waar ik van schrik.

Heb vaker blauwe plekken zonder dat ik me kan herinneren dat ik me gestoten heb. Niks aan het handje, heelt wel weer

Zeker weten. Ik heb er altijd erg veel zonder een idee te hebben

Ik heb het ook, ik heb ineens allemaal kleine blauwe plekken aan de achterkant van mijn been en ben meteen weer aan het panikeren. Ik ben weer aan het hyperventileren erdoor omdat ik vrees voor leukemie. Ik heb hier zo'n angst voor en durf mijn bloed niet laten afnemen.

Bedankt voor het delen van jouw verhaal. Ik herken hier zoveel van mezelf in. Ik ga ook door een stressvolle periode en herken zoveel 'symptomen': wazig gevoel, moeilijk uit de woorden geraken,...

Ik snap je angst, maar ik hoop dat je je eroverheen kunt zetten om naar de huisarts te gaan. Dan heb je iig zekerheid en is het misschien wel een geruststelling.

Wel jammer dat iemand je helemaal gek maakt terwijl diegene niet eens weet wat het nou precies is😕

Ik snap je echt helemaal. Zelf ben ik 24 en heb ik ook al sinds januari last van mijn rechterborst. Ik kan niks geks ontdekken en toch voelt het niet goed. Het komt ook een beetje in fases. Doordat ik de klachten al een halfjaar heb, brengt dat ook weer extra angst met zich mee. "Wat als het dan al helemaal uitgezaaid is?" "Je bent te laat." Allemaal gedachten die dagelijks in me omgaan en het voelt zo alleen! Daarom haal ik nu weer een beetje steun uit jouw verhaal, dan weet ik weer dat ik niet alleen ben. Het voelt voor mij echt alsof mijn leven op pauze staat en ik pas weer echt kan genieten van dingen als ik zeker weet dat het geen borstkanker is. Om die reden heb ik woensdag een afspraak bij de huisarts staan en wil ik een doorverwijzing voor een mammografie. Daar ben ik echt zo zenuwachtig voor. Ik heb alle scenario's al uitgedacht voor mezelf en ze eindigen allemaal fataal. Alleen ik merk dus dat ik zo de behoefte heb aan het uitsluiten, dat dat even zwaarder weegt dan het niet naar de huisarts durven gaan. Desondanks snap ik je helemaal, je bent niet alleen! <3

Ja dat kan heel goed, je brein is een sterk iets die je dingen kan doen geloven die soms niet waar zijn

Ja, heb ik ook vaker van gehoord dat dat kan! Dat is goed nieuws, want op die manier kan het net zo plotseling stoppen als dat het gekomen is.

Die fascilutaties had je waarschijnlijk altijd al (hebben heel veel mensen), maar gewoon nooit opgemerkt.

Ja dat kan zeker. Zoeken naar je symptomen op internet moet je ook eigenlijk niet doen. Ik doe het ook hoor, maar wat je dan leest is vaak niet best. Daar ga je je dan toch weer druk om maken. Fascilutaties merkte ik ook ineens op. Maar zodra ik ernaar keek/erop focuste was het weg. Gister nog bij de neuroloog geweest omdat ik bij hem een zenuw onderzoek heb gehad waar niks uitkwam, na dat onderzoek ook gezegd dat ik last had van spiertrillingen in mn kuiten. Dat is nu een maand of 3 geleden en is alleen maar minder geworden. Hij zei ook dat ALS eigenlijk altijd met meer symptomen komt zoals trillingen EN spierzwakte

Ben ook erg bang

Hallo, dit is inderdaad zeer herkenbaar. Het is zo zwaar. Je herleeft telkens eens als alles in orde blijkt en dan een week later begint er wel weer een of ander pijntje waardoor alles opnieuw begint. Ik heb het gevoel dat ik nooit meer 100% gerust kan zijn, ontspannen lukt niet en de chronische hyperventilatie die ik heb zorgt dan ook weer voor 'symptomen' waardoor het een vicieuze cirkel is.

Dokter zegt "ga leven dan gaat het vanzelf over"
Ja voor iemand die geen hypochonder is.
Wat een onzin en weinig helpend!!!

Jup! Hier precies hetzelfde!

Ik ben ook een jaar geleden bij de huisarts geweest en heb ook dat brok gevoel veel vast zittend slijm, dikke keel.
Mijn focus ligt daar helemaal op.
En dan komt er weer het woord kanker voorbij en ik heb alweer doodsangsten .
Huisarts zegt ook stress, hij zegt ook je zegt niet voor niks ik krijg een brok in mijn keel.
Maar voor mijn gevoel zit er echt iets, zo voelt het.
En dan krijg ik het niet uit mijn hoofd.

Hoi, ik heb dit ook heel lang gehad. Constant het gevoel dat er iets in mijn keel zat. De dokter zei ook steeds dat het stress was. Uiteindelijk heeft hij mij wel doorgestuurd naar de KNO-arts, puur voor mijn geruststelling. Hier bleek ook dat er niks aan de hand was. De KNO-arts heeft mij toen doorverwezen naar een orofaciaal fysiotherapeut, die zijn gespecialiseerd in klachten in nek, keel, kaar en halsgebied. Dit heeft voor mij geholpen, ik ben er vanaf gekomen maar als ik veel stress heb dat is dit wel mijn zwakke punt en voel ik het soms weer even opkomen. Gelukkig weet ik nu wat ik dan moet doen en maak ik me er geen zorgen meer over. Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben want ik weet hoe ontzettend vervelend dit is.

Zeker! Ik ben 37. Bij mij is het begonnen met een paniekaanval, daarna allerlei lichamelijke klachten gekregen. Ook spiertrillingen. Dit kan aan stress te wijten zijn. Ik heb een emg gehad en daar kwam niks uit.

Misschien heb jij je hand verkeerd gebruikt of ergens mee overbelast.

Aanvulling:

De pijn voel ik nu ook lichtjes aan mijn linkerzijkant.

Ik herken het, heb ik ook vaak gehad.
Het zou kunnen komen doordat je misschien hyperventileert. Probeer rustig te ademen. Er zijn veel filmpjes op youtube die je daarbij kunnen helpen, Heleen Ytsma bijvoorbeeld. Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Bedankt voor je reactie! Het is vandaag al een stuk minder. Ik voel me vandaag ook een stuk rustiger.

<3

Bedankt voor je reactie! Het is vandaag al een stuk minder. Ik voel me vandaag ook een stuk rustiger.

<3

Hoi Erica.

Wat vervelend te lezen dat je zoiets traumatisch hebt meegemaakt. Herkenbaar dat mensen in omgeving het niet begrijpen! Het is eenzaam in de wereld van hypochondrie. Zo heb ik het altijd ervaren. Heb je wel eens therapie gehad? En het opzoeken is ook heel herkenbaar, toch proberen dat niet meer te doen. Ik merk dat als ik iets opzoek ik sneller in paniek schiet. Momenteel oefen ik met de zin: ik ga de spanning aan en ik neem het risico. Soms helpt dat.

Probeer lief te zijn voor jezelf. Je hebt het getest, het is goed, je kan het alleen oplopen door bloed bloed contact!

Witte jassen bloeddruk noemen ze zoiets. Bovendruk verhoogt onderdruk valt mee

Super uitslag man

Ik was blij met 148/80

Heel herkenbaar.
Na een hartstilstand en coma in 2020 en de daarop volgende corona crisis is het wankelend geloof in eigen lichaam gedaald naar 0,0.
Angst en paniek beheersen mijn leven.
Dit levert onbegrip op "wees dankbaar dat je nog leeft" "verzet je toch een beetje" "ga leuke dingen doen"
Natuurlijk ben ik dat en wil ik dat maar het gaat niet, ik ben gekidnapt en zit in een kelder van angst.
Sorry, misschien geen bemoedigend relaas
maar ik begrijp je.
Groet Daan

Herkenbaar. Het overvalt je ineens , ik sta op de wachtlijst voor een psycholoog. Echt mijn levens in is op deze manier ver verdwenen en ik was altijd zo leuk!🥲

Ik hoop dat je mijn reactie nog leest, probeer jezelf niet gek te maken en ga zeker niet googelen want daar staan alleen de verkeerde verhalen op. Ik heb al jaren hpv en wisselende pap uitslagen, het schommelt tussen pap 2 en pap 3 en zelfs ook 1x pap1 tussendoor maar daarna weer 2.
Van een afwijkende pap uitslag naar kanker dat duurt 10 tot 15 jaar probeer daar aan te denken. Ik was de eerste keer ook super bang maar weet nu dat het allemaal erg meevalt en t/m pap 3 komt zo ontzettend vaak voor daar hoef je je echt niet gelijk druk om te maken.

Ik had enkele jaren geleden ook een afwijkend resultaat. Da's een donderslag bij heldere hemel inderdaad. Weet echter dat afwijkende resultaten en kanker meestal mijlenver uiteen staan, ook al is het nu moeilijk om te relativeren. Google het aub niet, want enkel de horrorverhalen komen boven, niet de realiteit. Duizenden vrouwen krijgen dit nieuws, slechts een klein percentage komt id problemen. Mijn gynaecologe zei: zolang we het opvolgen en je je uitstrijkje op tijd inplant, zijn we er vroeg genoeg bij. Ik had een zeer afwijkend resultaat en moest onmiddellijk een kleine operatie laten uitvoeren. Das nu vier jaar geleden, maar was toen voor mij ook het einde vd wereld. Nu, vier jaar later, heb ik het idee dat t allemaal onder controle is. Zolang je opgevolgd wordt, komt het goed.

Wat erg,Daan
Voor mij erg herkenbaar,al 28 jaar bang,met name voor kanker,en het meest voor longkanker. Ik heb inmiddels een hoestangst ontwikkeld, want zo begint het immers vaak,met hoesten. Zo jammer dat het je levensvreugde naar beneden haalt. Ik hoop ook voor u,dat u nog vele jaren hebt,en het wat naast je neer kan leggen Liefs

Pff, wat een verhaal. Net gelezen!
Vandaag bloedprikken, normale jaarlijkse controle. Sta al sinds 4 uur in de ochtend stijf van de zenuwen, paniek gluurt om de hoek. Niet voor prikken maar voor uitslag over een paar dagen.
Echt over de top, ik moet actie ondernemen,wil liever niet zoals u 70 jaar bang zijn.
Sterkte, Freddie

Bedankt Daan voor je warme woorden op mijn verhaal. Ik ben jou verhaal gaan lezen en ik schok ervan.
Ik vindt het heel erg dat je dit allemaal moet doormaken. Al zolang lijden aan hypogondrie en dan uiteindelijk wordt je grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik vraag me af hoe het nu met je gaat? Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe om dit te kunnen dragen.

Warme groet, Anne-Marie

Je relaas grijpt naar de keel.

Ikzelf ben ook al meer dan 10 jaar hypochonder. Na mijn zwangerschap is het precies veel verergerd omdat mijn bloeduitslagen nooit allemaal binnen de grenzen liggen. Ik heb net hetzelfde, ik zie dat er sommige uitslagen net over de grens zijn en dan begin ik te googelen. Ik voel me zo angstig hierover en heb inderdaad ook angst voor leukemie ofzo. Ik ga dan weer naar een andere arts omdat ik de ene arts niet vertrouw. De ziektevrees weegt zo zwaar in het dagelijks leven en ik wil er zo graag vanaf geraken.

Exact hetzelfde hier, met wantrouwen ondanks goede bloedresultaten incluis.
Dezelfde verhalen en gedachtegang lezen doet wel deugd.

Bij een psychotherapeut/psychiater. Die kan medicatie voorschrijven die de angst dempen. Zij kunnen ook in gesprekken ontwaren wat de angst precies is en hoe je die kunt beïnvloeden. Ik ben zelf bijvoorbeeld niet direct bang voor de dood of ernstig ziek zijn: natuurlijk hoop ik dit te vermijden zo lang ik kan. Ik heb vooral de angst mijn (jonge) kinderen achter te laten of dat zij angstig worden of lijden onder een verlies. Dus mijn hypochondrie is eigenlijk “angst om van mijn kinderen gescheiden te worden/angst om hen met leed op te zadelen” en daar zijn andere therapieën beter geschikt voor dan het enkel richten op de angst voor ziek worden.. Dus de kern van de angst eerst vinden en die behandelen. Aan doodgaan ontkomt helemaal niemand, in die zin is niemand echt alleen. Maar een leven in angst leven is wel iets wat beïnvloedbaar is, al is het hard werken! Veel sterkte

Mijn oog tinteld dus al bijna 2 maanden en de overige zenuwtrekjes sinds ik de uitslag heb gehad van de kno arts +/- 2 weken

Fascilutaties (zenuwtrekjes) merkte ik ook ineens op. Maar zodra ik ernaar keek/erop focuste was het weg. Gister nog bij de neuroloog geweest omdat ik bij hem een zenuw onderzoek heb gehad waar niks uitkwam, na dat onderzoek ook gezegd dat ik last had van spiertrillingen in mn kuiten. Dat is nu een maand of 3 geleden en is alleen maar minder geworden. Hij zei ook dat ALS eigenlijk altijd met meer symptomen komt zoals trillingen EN spierzwakte

Hey rik bedankt voor je reactie. Bedoel je met trillingen dat je hele lichaam trilt of trillingen van bijvoorbeeld de been of arm?

@Mees

Soms voel ik een soort van lichte trilling in mn hele lichaam vanbinnen. De spiertrillingen zijn kleine spier trekjes in mn kuiten of in een elleboog. Maar dit is eigenlijk bij mij vrijwel weg

Hi, je kan het beste bij je HA vragen om een doorverwijzing naar psycholoog . Ik herken je verhaal , ik heb het ook gehad . Met een psycholoog praten helpt echt, voel ook geen schaamte , deze mensen kunnen je echt helpen .

Ik herken dit helemaal. Ik heb dat ook al jaren, vanaf mijn kindjes baby waren. Mijn oudste is nu 8 en het betert, maar weggaan doet het niet. Ik heb periodes dat ik enorm op hen gefocust ben en andere periodes meer op mezelf. Verschrikkelijk is deze ziekte. Ik wens het niemand toe

hallo heeft de rem therapie geholpen ben heel benieuwd naar je reactie?

Heel herkenbaar, ik doe dit ook..
Word zo moe van mijzelf, het hele weekend alweer aan het Google. Mijn oudste is 11 en de jongste 6 ik heb het dus vooral bij de jongste. Graag wilde wij nog een 3e als het ons gegund is.. maar eigenlijk door mijn angsten durf ik het gewoon niet aan.

Ik was ook zo overdreven bezorgd bij de kinderen, bij ieder bultje vlekje of koorts, o nee toch. Ondertussen zijn ze volwassen, en nu projecteer ik het op de kleinkinderen, daar heb je oma weer! Houd toch op.

Je beschrijft precies hoe ik denk en hoe ik me voel. Zo uitputtend ook voor mijn man die dit steeds slechter trekt. Ik ben ook bang dat ik zelf ziek wordt en dit dan aan mijn kinderen van 4 en 7 moet vertellen..
Hb jij inmiddels een therapie gevonden die werkt?

Kan je middenrif zijn. Zit de pijn net onder je ribben?? Ik heb ook veel pijn rechtsonder in mijn buik gehad, het maakte mij zo angstig dat ik verkeerd ging ademhalen. Uiteindelijk kreeg ik ook pijn rechts in mijn bovenbuik en vervolgens ook links. Ben begonnen op mijn ademhaling te letten. De pijn ging echt niet binnen een dag over maar heeft even tijd nodig. Waarschijnlijk zat mijn middenrif vast, echt heel pijnlijk. Misschien is dit bij jou ook zo. Hopelijk heb je hier wat aan.

Ja het middenrif, heb ik ook aan gedacht.. ga zeker op mijn ademhaling letten. Want inderdaad lijkt het vaak wel dat ik onbewust mijn buik in hou tijdens de ademhaling. Dankjewel!

Lastige situatie, als je zoiets meemaakt.. dat kan best traumatisch zijn volgends mij. Heb het vaker gezien met familieleden, sommige gaan meteen door met hun leven en andere hebben er best wat moeite mee om het te verwerken. Is niet niks.

Stop als eerst met je lichaam te controleren, dat maakt het alleen maar erger en metaal is dat niet goed want je krijgt daardoor alleen maar meer angst, en niet te vaak je bloeddruk meten want dat is maar een moment opname, en onnodig stress. Zelf heb ik een aantal x gemeten en dan is mijn bloeddruk hoog omdat ik me druk maak voordat ik al begonnen ben.. ik heb ook regelmatig hartovetslagen of een beklemmend gevoel tussen de schouderbladen etc maar dat trekt wel weg als je wat meer onspannen bent en je gedachte probeerd te verzetten, En geef jezelf wat tijd om het te verwerken, is niet niks wat je hebt meegemaakt he. Dat kan echt grote impact hebben op je leven. Volgends mij zijn er wel wat forums die je meschien zou kunnen zoeken met andere leden die hetzelfde hebben en het lastig vinden om verder te gaan.. wat wel heel begrijpelijk is natuurlijk.

Dank je wel voor je aardige bericht!
Valt niet mee maar klopt precies wat je zegt en dat meten ben ik me echt van bewust dat het eigenlijk gewoon schijnveiligheid is .Maar tussen iets weten en het laten zit nog een aardige stap bij mij .En dat heeft gewoon te maken dat ik mijn lichaam niet meer vertrouw. En het lijkt wel of angst alle trucen erbij haalt zo van hee daar reageert ie niet meer op laat ik dan nu maar es tintelingen of steken op de borst toevoegen.
Met andere woorden lichaam geeft continu angstprikkels lijkt het wel.

Hoi. Ik herken me enorm in je verhaal. Hier begint het ook bijzondere vormen aan te nemen. Ik ben begonnen met psychosomatische fysiotherapie en hoop dat dat wat gaat helpen🙌🏻

Dank je dat je zegt dat je het herkent is gewoon zo waardeloos die enorme focus op je lichaam door angst.

Hoi!
Je zou bij een psycholoog EMDR kunnen proberen! Heeft mij van angsten afgeholpen!
Groet Carrie

Ik had ook dergelijke klachten en bij mij hielp magnesium slikken en veel (in een rustig groen gebied) wandelen. Het weer helpt voor dit laatste niet mee... Sterkte!

Hallo,

Zeer herkenbaar allemaal.
Jij zal net als mij al wel alle sites aangaande ALS hebben doorgespit. Die kans is natuurlijk ontzettend klein en je hebt ook al het een en ander aan testen gehad die bevestigen dat je niks hebt.
Nou begrijp ik ook dat dat heel even gerust steld en dat de angst vlak daarna weer op komt zetten

Weet dat die angst er ook gewoon mag zijn. Ik ga er denk ik terecht van uit dat niemand in de wereldgeschiedenis ooit de wens heeft gehad ALS of een andere spierziekte te krijgen.
Geregeld zeg ik tegen mezelf dat ik bang ben voor ALS, dat die angst er mag zijn maar tot dat dat moment misschien ooit komt, ga ik genieten, dingen ondernemen en dagjes er op uit.
Makkelijker gezegd dan gedaan en ik worstel er nog steeds mee maar wellicht dat je er wat mee kan.

Groeten

Begrijpelijk dat je je hier druk over maakt en het niet uit je hoofd krijgt omdat de lichamelijke sensaties constant/vaak aanwezig zijn. Ik had dit ook tintelende vinger of vingers, spierpijn, kleine spiertrekkingen in kuiten en voeten. Ook had ik ineens last van paniekaanvallen die uit het niets kwamen wat de klachten alleen maar verergerden. Sinds december ben ik gestart met citalopram en ik heb er eigenlijk steeds minder last van.

Ga ademoefeningen doen

Begin met ademhalingsoefeningen dat is stap 1 en een manier vinden om te ontspannen al is het beginnen met wandelen

hi Rens,

ik herken me in bijna al je klachten en heb ook al diverse specialisten bezocht waaronder neuroloog (die ook bij mij aangaf dat er niets aan de hand is/lijkt). Ik heb wat uitgebreidere posts geschreven in andere topics op dit forum (met name bij Spiertrekkingen, omdat ik die er ook bij heb, maar dat lees ik bij jou niet terug).

Hoe gaat het inmiddels met je?

mvg
Nick

Hoi ..veel herkenbare klachten.. enige is je bent zo jong...die klachten die jij opnoemt kunnen verschillende oorzaken zaken hebben vertrouw op jezelf.. jij kent je eigen lijf het best ongeacht hoe goed de dokter s ..je moet lekken op het volgende en eis er naar gekeken wordt...
Je lever,mild..darmen ..heb je opgezette klieren ?of knobbels ergens ..? stress maakt dingen zo ie zo erger...en vooral darmen reageren heel erg erop.. blijven zeuren bij dokters als je niet vertrouwd...meeste mensen je een diagnose te geven door beetje voelen en niet iedere arts heeft godswaansheid en luisteren naar patiënten..vind die , niet eens met dokter?mag gewoon... proberen bij andere..maar stress....kan mensen lichamelijke echt ziek maken of zieker...kom voor jezelf op! dokter s kunnen moeilijk alle mensen vergelijken door een herkenbare klacht.zo n arts heeft mij bijna mn leven gekost bij een kijk operatie wat meeste artsen zowat slapend kunnen .. begrijp je me punt .heel veel sterkte.en you got this

Hoi Rens,

Ben ook benieuwd hoe het nu met je gaat. Ik herken veel klachten die ik maanden geleden heb gehad (sommige nu nog) maar ben zelf herstellende burn-out met angstklachten. Angstklachten zelf heb ik al wel een tijd voor de burn-out (vanaf m’n 25e) ben nu 42. Al zijn ze wel heftiger geworden door de burn-out.

Maar je bent idd jong (niet dat je geen burn-out kunt hebben) vond alleen de klachten vergelijkbaar. Hoop dat het inmiddels beter met je gaat!

Kan het door (chronische) hyperventilatie zijn? Gelezen dat dit daarbij veelvoorkomende klachten zijn. Heb zelf ook CHV maar niet deze steken, wel tig andere symptomen. Heb je veel stress/angsten gehad afgelopen periode?

Hoi N,
Ja, ik ben wel bekend met chronische hyperventilatie en de afgelopen periode is op allerlei fronten erg stressvol geweest. Dat komt juist weer een beetje tot rust en dan word ik overvallen door dit soort klachten.
gr. Sandra

Ook hier vaak steken in hartstreek, afwisselend met steken net onder schouderblad. Diverse cardiologen en een longarts bezocht (MRI-scan, echo's, ECG,s, bloedonderzoeken). Alles dik in orde... Conclusie: chronische hyperventilatie die ontzettende vervelende lichamelijke signalen met zich mee brengt

Dat klinkt bekend. Als ik een periode veel last heb van hyperventilatie trekken de spieren in mijn middenrif meer samen en raken ze overbelast. Dit zorgt voor steken/samentrekkingen in m’n borst (lijkt alsof mijn hart over slaat), het gevoel een knoop in je maag te hebben en rugpijn. Eens in de zoveel tijd ga ik langs een masseuse die het bindweefsel bij mijn middenrif weg masseert (enorm pijnlijk, maar zeer effectief bij mij). Zo krijg ik weer wat meer ruimte om diep door te ademen en doet mijn middenrif niet meer zoveel pijn. Mijn klachten verminderen dan vrijwel meteen.

Ik loop er al vanaf 2015 mee helaas.
Spanningen en angst slaan enorm op mijn lichaam met name die pijn tussen de schouderbladen is geen spierpijn maar verkrampt gewoon waardoor ik zelfs anders ga ademhalen (lees hyperventileren) en voila de paniekaanval is er. Hele ellende vreet al je energie op.

Veel sterkte.

Mvg.R.

@R Kramp tussen de schouderbladen heb ik ook een jaar of 2 gehad. Het ging op en af en ook wel eens erge spierpijn ertussen waardoor ik niet wist hoe ik moest liggen of staan en mijn onderrug deed daarna ook gruwelijk pijn, ik werd er kortademig van met momenten. Op een gegeven moment kreeg ik Spasme van de slokdarm uitgelokt door stress. Ik had maagzuur in de slokdarm zonder het te weten en dat verkrampte dan mijn middenrif en maag en slokdarm. Geen idee als je hier iets aan hebt. Maar ben je al eens naar de huisarts geweest daarvoor of naar een fysiotherapeut die de spanning eraf kan masseren?

Hi!
Heel erg herkenbaar! Hier zit het ook in m’n arm. Ook tintelingen! Ook m’n oor en kaak! Klote gevoel is dat hè!
Probeer hè kijken of je ook momenten hebt dat je het niet hebt en schrijf deze op!

Hi misschien moet je eens langs de gynaecoloog ? Heb je weleens van pms gehoord?

He K,

Wat vervelend je klachten.
Hier lijkt het ook gerelateerd te zijn aan mijn cyclus. Soms denk ik wel eens dat ik PMDD heb, alles is zo uitvergroot in deze periode.

Ik wens je het allerbeste. Ook voor jou is er hulp.

Liefs, Ilse

Hoi,
Ik versta volledig wat je bedoeld. ik ben een 44 jarige gast en ik heb ook al lang hypochondrie. Van het minste dat ik heb denk ik dat ik ga doodgaan.(ter ergenis van mijn vriendin soms)
Is inderdaad lastig leven met die ziekte. zo erg dat je soms vergeet te leven. Op het einde van de rit soms denk ik dat we meer bezig zullen geweest zijn met ziek worden en dood gaan dat er met ons op termijn eigenlijk niets zal overkomen. Maar maak dat je brein maar eens wijs. pfffff zo vermoeiend.
K denk dat aanvaarden een groot hoofdstuk is. Als het zo is dan is het zo als we ziek worden en iets hebben. Ik probeer er ook aan te werken. Je bent niet alleen dat wou ik juist zeggen!!! je bent nooit alleen :)
grtz

Helemaal hetzelfde.
Elke dag is een doodstrijd die niet moet worden gestreden

Ik herken mijzelf zo in jou verhaal. Ik ben mama van 2 kinderen. Ik denk dat ik altijd al wel last heb gehad van ziektevrees. 7 jaar geleden ben ik moeder geworden en is het nog veel erger geworden. Dat stukje over niet vooruit durven kijken vind ik ook heel lastig. Ik ga volgend jaar trouwen en hoewel ik hier onwijs naar uitkijk, vind ik het ook spannend. Het duurt nog 1,5 jaar, wat als er iets gebeurd ik de tussentijd? Waardoor het niet door kan gaan?

Verder let ik ook echt op alles. Elk pijntje voel ik en gaat mijn hart sneller kloppen. Ik geniet daardoor echt minder. Om gek van te worden. Ik sta ingeschreven bij de ggz voor hulp, want alleen kom ik hier niet meer uit.

Hoi,
Mijn verhaal 389 sluit volledig aan bij wat jij doormaakt.
Ik heb er bijna nooit over gesproken en er ook niets aan durven doen.
Door al die verborgen angsten noem ik mijn leven een "verloren" leven.
Ik ben nu 72 en nog steeds elke dag bang.
Pak alles aan wat jou kan helpen, zoek hulp en laat al die mooie komende jaren met man en kindjes niet verloren gaan.
Veel moed en kracht gewenst, liefs Daan

Ik herken mijzelf heel erg in jouw verhaal over je vriendin. Zelf heb ik ook vreselijke last van hyperchondrie. Denk ook bij alles aan kanker. Mijn advies is om wel naar de huisarts te gaan misschien voor medicatie of praten met een hulpverlener. Zelf ga ik aankomende week beginnen met cognitieve therapie.

Ik heb in een programma over stress gezien dat dit inderdaad door stress veroorzaakt kan worden. Heb er zelf in stressvolle periodes last van. Het gaat over, maar het is heel belangrijk dat je ontspanning zoekt , yoga, ontspanningsoefeningen en vooral niet teveel over piekeren, maar leuke afleiding zoeken, maar dat is makkelijk gezegd op dit forum... Sterkte!

Dag Guido.
Ik zelf heb ook dit probleem en ben ook hypochonder. Ik heb sinds aantal jaar last van aambeien die soms bloeden. Ik ben extreem bang en durf bijna niet meer naar toilet te gaan. Ik liep vroeger elke dag en heb nog een marathon gelopen. Nu durf ik dit niet meer.
Het is extreem lastig. Ik ben constant gespannen.
Wat helpt er bij jou om aambeien te vermijden?
Groetjes!

Bij mij hetzelfde al vanaf mij 22ste bloedende aambeien die soms weken na elke ontlasting bloeden,maar na behandeling weer enkele jaren wegblijven.
Ben er nu 42 en elke keer denk ik dat het weer iets veel erger gaat zijn.
Als ik dan van de proctoloog kom zegt mijn vriendin altijd ,zie je wel zijn aambeien.
Als het iets anders was hadden ze al lang andere onderzoeken gedaan.
Maar ik ben dan nog aant piekeren.
Wordt er gek van met momenten.
En op Google staat alleen het ergste .
Je hebt geen dag dat je aan iets erg denk ,dat maakt mij zo moe met momenten.
Altijd leven met angst.

Mvg

Hier hetzelfde een hypochonder alles zoek ik op.
Alles is meteen kanker.
Al jaren aambeien.
Als ze groot zijn en er knapt een heb ik een paar dagen helderbloed bij afvegen of na ontlasting.
Is het dan weer over gaat het weer.
Zijn door de dokter nagekeken en het zojn aambeien, maar toch.
Slik nu ook anti-depressiva.
Bah wordt gek van mijn eigen

Ik vele jaren problemen mee gehad.
Nu al vele jaren geen last meer..i na het poepen kontje goed afvegen, daarna schoonpoetsen met uiercreme van Kruidvat.. ben erg blij ermee.

Hi Margot
Alleen met uiercreme?? Helpt dat dan tegen de pijn van aambeien?

Optimist

zeker herkenbaar.. maar het klinkt alsof je vrije tijd je ruimte geeft om veel te piekeren? Bij mij helpt het om te mediteren of te blijven zeggen tegen mezelf dat ik niet ziek ben, tot dat ik het geloof :(

Ik herken zeker het ontwikkelen van klachten agv stress en angsten. Jouw klachten lijken net als die van mij toch wel sterk hyperventilatie gerelateerd, maar dat lijk je zelf ook te weten gezien feit dat je ademcoach hebt ingeschakeld?

Hij/zij geeft aan dat het waarschijnlijk een paniekaanval is en hyperventilatie is niet hetzelfde…. een Angst, paniek aanval is veel heviger en intenser en daar kun je uren tot dagen in blijven hangen, En ja anders was hij toch niet op deze forum? Hv is ademhalings ontregeling en dat komt dus door P,A aanvallen en door de ontregeling krijg je last van veel lichamelijke klachten maar dat staat los van mentale klachten, dat zijn de triggers die het veroorzaken en waardoor je klem komt te zitten

Ademhalingsoefeningen gaan niet binnen een paar weken goed, zolang je met je gedachte en angsten blijft zitten heeft ademhalingsoefeningen doen helemaal geen zin. Dat is meer om je te leren voorkomen om een aanval tegen te houden. Goed ademhalen is goed maar nutteloos als je door het gepieker onbewust ‘weer verkeerd’ gaat ademhalen.

Heel goed van je dat je hebt gekozen voor een psychiater. Ik hoop voor je dat je het vlug kunt accepteren voor wat het is en waar je tegenaanloopt enz

Hoe ik er mee omga is, nogal lastig.. Ik krijg vaak tijdens rust pas klachten en dan let ik teveel op de mijn lichaam en heb bijna altijd last van gespannen spieren, andreline gevoel in mijn lichaam. Vervolgends kortademig pijn op de borst, hart overslagen en vooral spierpijn en hoofdpijn en van alles eigenlijk wel zo’n beetje gehad. Zelfs zo gespannen geweest dat ik migraine heb gehad voor het eerst vorige vrijdag en zelfs hevige koliek pijn tussen de schouderbladen gehad . Heb een onderzoek laten doen van me bovenbuik vorig mei en alles zo’n beetje laten na kijken maar niks gevonden en weten niet waardoor of waar het vandaan komt dan vermoedelijk veel stress. Het is voor mij heel moeielijk te accepteren en te geloven maar stress kan alles met je lichaam doen kennelijk. Wat mij wel wat helpt is afleiding zoeken en de gedachte om proberen te draaien naar iets positiefs, in ieder geval vanuit gaan dat het niet erg is wat er gevoeld word.

Beste

Ik herken mezelf in alles wat je hier beschreven hebt. Ik ben zelf ook geboren met een hartafwijking. Ik ben ondertussen 35 jaar en leef een normaal leven.

Ook ik kamp het voorbije half jaar met angst en paniekaanvallen. Ik liet me inmiddels door 5 verschillende cardiologen onderzoeken, liet elke maand mijn bloed onderzoeken, had een MRI-scan van de longen, de grote bloedvaten en het hart. Alles is perfect in orde en toch blijft mijn lichaam me signalen (benauwdheid, zweten, onrustig, zeurend gevoel borstkas en rug) geven dat er lichamelijk iets mis is.

In rationele momenten weet ik dat het een mentaal probleem is. In paniekmomenten ben ik er van overtuigd dat ik zal sterven.

Ik kan je maar één advies geven. Heb vertrouwen in je huisarts/cardioloog. Ga in behandeling bij een psycholoog/psychiater en ga langs bij een kinesist die gespecialiseerd is in chronische hyperventilatie.

Veel sterkte. Laat de angst je leven niet verpesten!

Ik herken dit zeer goed! Ik heb dergelijke ervaring met nko en longarts.... Dan zoek ik een second opinion en dan vertellen zij ook dat er niks scheelt, maar dan wel nog een andere versie dan de eerste en begin ik te twijfelen aan hun verhaal. Mijn tante heeft 6 maanden pijn in de buik, en na talloze dokters en ziekenhuizen bezoeken is uiteindelijke baarmoederkanker vastgesteld. Dan stel je toch de vraag: Hoe kunnen ze zo iets missen???
De dokters behandelen je als een nummertje op een scherm en ze hebben een agenda elke dag met daarin bv 15minuten tijd voor elke patient, en ze proberen hier niet van af te wijken. Ik ben zeer ontgoocheld in de Belgische medische wereld... Ik voel me precies een hypochonder terwijl ik gewoon correcte diagnoses wil en geholpen wil worden voor mij klachten!

Dit is zo herkenbaar. Vast voedsel gaat prima, maar fijner voedsel blijft hangen. Dit i.c.m. een brok in de keel. Ik denk ook meteen aan die ene erge ziekte. Ik moet dinsdag as. naar de KNO arts.

Herkenbaar voor iemand met hypochondrie vetrouw op de artsen

Hoi,
Ook hier dezelfde klachten. Ik loop al ruim
Een half jaar met keelklachten en diverse keren langs huisarts geweest. Ook een dik gevoel keel soms en idee van voedsel wat niet lekker zakt. Heb uiteindelijk verwijzing kno gekregen. Vandaag langs kno arts geweest en er was bij mij (naast geïrriteerde keel) niks ernstigs te zien in keel. Wel wordt ik nu getest op allergien dus er is bloed afgenomen. Als hier niks uitkomt wellicht toch maagzuur wat daar loopt te irriteren.
We wachten af.
Een mede hypochonder

Heel herkenbaar. Ik zei vandaag nog tegen een vriendin dat het wel lijkt of ik altijd ergens pijn heb en dat ik benieuwd ben hoe "normale" mensen zich zouden voelen.
Ik weet zeker dat hyperfocus op lichamelijke klachten de klachten ook werkelijk versterkt.
En dat stress en angst het nog erger maakt. Ik weet het zeker, omdat ik dit zelf ook ervaar. En na onderzoeken ik dan niets mankeer en de pijn dan vaak ook weer weggaat (na geruststelling), maar dat het vaak dan weet ergens anders ontstaat en dan ik dan alleen daar aandacht voor heb en die pijn weer heel erg is. Totdat ik weer geruststelling heb....dat is dus echt wat mijn brein veroorzaakt.

Je klachten zijn voor mij ook heel herkenbaar hoor. Vervelende bij is dat ik wel een hartinfarct (je) heb gehad wat gelukkig door plaatsen van een stent is opgelost. Is nu met name de angst dat het nog eens gebeurt. Hierdoor heb ik enorme focus op mijn lichaam wat heel veel spierspanning geeft met name het verkrampen van spieren tussen mijn schouderbladen. Waardoor ik vermoedelijk anders ga ademen(lees hyperventileren) wat nog meer angst en pijn geeft en hop het circeltje is weer rond..

He kim.

Ik snap helemaal wat jij mee maakt. Ik heb zelf ook al 4 maanden last van mijn armen en benen. En daar komt steeds meer bij. Onder rug soms borst tintelingen blauwe plekken enz. Maar ja let ook wel op alles! De internist heeft mij goed onderzocht en 5 busjes bloed afgenomen. Allemaal goed de neuroloog heeft gekeken allemaal goed. Nou gaat die voor mij een spier zenuw onderzoek doen maar dat vond hij niet eens nodig. Dus waarschijnlijk is het toch stress en geloof ik daar weinig van en denk ik alleen maar zitten we wel in de goeie richting te kijken. Gek word je er van.

Ik heb dit ook.. het is nu 2019

Eng is het. Ik ben 28.

Muscle twitching over me hele lichaam.. vele denken aan bfs.. zie youtube.. we zijn niet de enige.

Als je vragen hebt voeg me toe op snapchat hussienfayez19

Ik merk dat hier weinig echte gesprekken worden gevoerd... wees bewust van je onbewuste brein... onbewust geef je brein opdrachten door die jij hebt waargenomen(gelezen) op dokter google.

Hoi Kim,

Wat vervelend te lezen dat je hier last van hebt.
Jouw verhaal is zó herkenbaar. Hier ook de grootste vrees voor ALS en kanker. Het Googlen maakt het er uiteraard niet beter op, maar ik voel daar een soort drang toe waardoor ik het niet kan laten.
Ik kan voor mezelf nog niet iets vinden wat helpt, maar ik wilde je alleen laten weten dat je niet de enige bent.

Groetjes,
Mia

Ik herken je problemen helemaal! Ook ik ben erg bang voor ALS vanwege trillingen in mijn benen. Ik kan dan niet meer functioneren.
Het liefst zou ik ook niet meer willen werken.
Hoe gaat het nu met je?

Hoi Kim,

Ik ken je verhaal uit duizenden! Ook ik heb enorme last gehad van trillingen (fasciculaties ook wel genoemd) in mijn hele lichaam, overal. Uiteraard hiervoor gegoogled en toen de angst voor ALS gekregen. Ik was zo bang dat ik hunkerde naar te tijd dat ik kanker vreesde (daar kan je tenminste nog wat aan doen in de meeste gevallen).

Ik heb een hele goede huisarts en daarnaast een vriendin die geneeskunde studeert. Hun heb ik dan ook overladen met deze fasciulaties en angst voor ALS. Deze trillingen zijn een zeer bekend verschijnsel van mensen met een angststoornis. Wanneer je angstig bent, span je onbewust continue je spieren aan. Ook staat je zenuwstelsel op scherp. Deze systemen raken op een gegeven moment door de angst en stress overprikkeld en daardoor krijg je de fasciculaties. Zie het als een ander soort spierpijn. Daarnaast kan een magnesiumtekort zorgen voor fasciculaties. En je raadt het al, de magnesiumvoorraad in je lichaam wordt zwaar uitgeput in tijden van stress / angst.

Tot slot: Fasciculaties is niet het eerste symptoom van ALS. Dit begint met overduidelijke spierzwakte. Pas in een later stadium krijg je de trillingen. Een huisarts kan door middel van een basis neurologisch onderzoek al je hersenzenuwen testen. Wanneer zich hier geen bijzonderheden voordoen is het echt goed. Bij mensen met een spierziekte gebeuren er namelijk wel afwijkende dingen tijdens dit onderzoek die verder onderzoek bij een neuroloog vergen.

Hoop dat bovenstaande (in combinatie met je jonge leeftijd waarbij het echt extreem zeldzaam is) je gerust stelt. Laten we hopen dat er in de komende 10-15 jaar een medicijn wordt gevonden :).

Hallo Kim, Ik heb bijna de zelfde klachten als jou. Ik heb er ook al meerdere jaren last van. Het begon een jaar of 7 geleden dat ik overal op ging letten en dat ik de deur plat liep bij de dokter. 3 jaar geleden was ik doodsbang dat ik een vorm van Lymfeklierkanker te hebben want ik dacht een bultje te voelen onder mijn oksel dus daar ben ik toen voor bij de dokter geweest en die heeft me toen door gestuurd naar de psygoloog. Ik heb toen uiteraard wel steun proberen te zoeken op google maar dat is uiteraard niet gelukt. Toen dat eenmaal over was zeg maar ging het een tijdje goed tot vorig jaar. Ik voelde toen een spiertrillingkje en ben toen gelijk weer gaan Google en dan kom je natuurlijk uit bij symptomen van ALS en MS. Ik raakte vervolgens helemaal in paniek waardoor ik aan niks anders kon denken dus ben toen weer naar de dokter/ psygoloog gestuurd wat in eerste instantie niet bleek te helpen. Ik heb toen ook 2 maanden in de ziektewet gezeten want die ziekte was het enige waar ik toen aan kon denken. In mijn ogen kreeg ik ook steeds meer klachten erbij zoals spastische bewegingen want op een willekeurige avond schoot mijn voet een hele andere kant op toen ik op bed lag. Hier ben ik toen ook me naar de dokter/psygoloog geweest en die hebben me toen ook uitgelegt dat dat volkomen normaal is alleen dat dat meestal gebeurt in je slaap. Dat heeft een paar weken geduurd maar heb tussen tijds wel alles op geschreven en dat gaf ook wel een vorm van rust. In die periode heb ik heel slecht geslapen en moest toen ook slaap pillen slikken om in slaap te komen. Toen dat weer goed ging is het ongeveer een jaar goed gegaan. 29-04-2020 is mijn zoontje geboren en had toen nergens last van. Ik heb vervolgens 2 dagen op de bank gelegen zodat die kleine jongen bij mijn vriendin kon liggen maar na de 2e dag voelde ik die gedachtes weer binnen komen. Ik dacht mischien dat dat door de bank zou komen maar helaas. Ik voelde weer een spiertrillingkje en ben toen gelijk weer achter Google gekropen en ben nu weer terug bij af. Natuurlijk ook gezocht op alle andere symptomen dus Ben overal nu op aan het letten. Ik ben bijvoorbeeld ook aan het kijken of ik krachtverlies heb of spieratrofie. Ik ben me er niet van bewust en ben afgelopen week nog met mijn dochtertje naar het Amstelpark geweest en ze heeft al de tijd op mijn nek gezeten en heb nergens ook last van ookal denk ik van wel. Ik ben druk aan het zoeken op Google en op youtube hoe alles zich uit maar niet alles is even duidelijk. De spiertrekkingen (fasculaties) zijn bij ALS continue aanwezig heb ik gelezen en wat ik kon zien zijn ze ook een stuk heviger. Als ik er eentje heb is hij binnen een paar seconde weer weg en doet verder ook geen pijn. En wat ik heb begrepen zijn ze bij ALS continue aanwezig en zijn ze ook een stuk heviger. Er staan hele film opnames op YouTube over fasculaties van gemiddeld 2 minuten. Ik kan me telefoon niet eens pakken, zo snel zijn ze weg. Ik hoop dat ik je hier een beetje mee geholpen heb. Groet Remco

Hoi allemaal,

Dit is zo’n herkenbaar verhaal.. Ik ben nu 29 en ben al 10 jaar bang dat is MS of ALS heb. Het is nu erger dan ooit omdat ik regelmatig spiertrekkingen in mn bovenbenen en armen heb. Mijn rug zit ook erg vast en mijn armen en benen voelen ook soms zwaar.. Af en toe heb ik ook een prikkende huid.. De dokter heeft al 2 x een basis neurologisch onderzoek gedaan maar alles lijkt gewoon goed. Het lijkt ook net alsof als ik de symptomen google, ze daarna ook echt ga voelen. Ik zit sinds kort weer bij een psycholoog maar vind het zo ongeloofwaardig dat dit allemaal door stress en angst kan komen..
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.. Sterkte!

Beste mensen,

Even een berichtje om jullie tot rust te stellen (voor zover het lukt)

Ik voelde de eerste spier trekking in mijn onder rug toen was ik 22. Nooit serieus genomen. Totdat ik het begon te voelen in de punt van mn tong. Toen heb ik gegoogled en zo is mijn angtstoornis begonnen. Ik raakte volledig in paniek, gestopt met school en echt heel bang geweest. Alle symptomen kreeg ik ineens! Van kramp tot spiertrekkingen tot spierverzwakkingen. Ik ben naar de dokter gegaan en stond erop dat ik een onderzoek wou.
De dokter zei al; misschien moet je ook met een psychiater praten..
Ik heb 2x een uitgebreid onderzoek naar mn zenuwstelsel gehad. Hieruit bleek dat ik BFS heb. Niks ernstigs gewoon even wennen!

ALS is echt super super zeldzaam onder de 40. Daar boven trouwens gelukkig ook.

Ik hoop jullie hiermee tot rust hebben gesteld!

Groetjes Rick

hai ik ben floris en ben 14 jaar oud
ik heb precies het zelfde ik heb het nu al een jaar sinds mijn vader isopgenomen in het ziekenhuis vorig jaaar. ik had paar weken terug dat ik bang was dat ik keelkanker had omdat ik heel veel last had van een droge keel en soms moeite met slikken is nu weg.
maar denk ik dat ik iets ergs heb in me hoofd. omdat ik sinds paar dagem veel last heb van me benen en armen. tintelingen, krampen en pijntjes en trillende benen of armen me tante is dokter en zegt elke keer dat het niks is maar het stelt me niet gerust. iemand de zelfde klachten?

Hai
Ik herken dit helaas maar dan met wenkbrouw trilling ik ben ook bang en zeer hypocondrisch aangelegd niks helpt

Lieve kim,

Ik begrijp je angst heel goed.. sterker nog.. ik heb mijn vader 2 jaar geleden verloren aan ALS. Als ik nu ergens last van heb schiet ik soms gelijk in de stress... Maar lieverd... geloof mij ALS verloopt toch wel iets anders dan je denkt.. ik zal je de details besparen want dan denk je straks helemaal bij elk dingetje dat je deze ziekte heb.. Maar wat jij hierboven schrijft is absoluut geen ALS. Het lijkt er eigenlijk niet eens op. Ik hoop dat ik je hier een beetje gerust kan stellen hiermee. Groetjes

So herkenbaar dit iedereen die angsten heeft merk ik gaat altijd van de ergste uit kanker tot dood gevolg ik heb dat ook en dan gaat het een tijdje goed en dan ben ik weer overal bang voor loop ik de dokters weer af dit gaat nooit meer over ma de dag dat je accepteert dat je deze angsten heb wordt het minder raar maar waar ik heb ook nog steeds maar minder vaak maar als ik het heb dan heb ik ook meteen die ziekte denk ik dan en wordt ik weer bang en rog heeft het iets te maken met onze jeugd wat we mee hebben gemaakt trauma of zo en dat we dit so verwerken of mee omgaan wil je er over praten ben ik een en al oor ***************@gmail.com

(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.) 

Zo herkenbaar, ben er bewust van dat jezelf voeding geeft aan je angst, internet maakt zoveel maal erger, je bent stiekem opzoek naar de bevestiging dat je het hebt.
Deze ziekte draait allemaal op controle te willen hebben op je lichaam. Maar het feit is dat wij juist de controle verliezen over ons denken... alles wordt versterkt door het denken. Dit zul je pas opmerken als er ineens dagen zijn dat het bijvoorbeeld heeel druk was. Op het eind van de dag merk je pas dat je er bijna niet aan gedacht hebt...mindfullness zou een uitkomst kunmen zijn. Maar ook ik ben er nog lang niet..

Ik het zelfde.

Hoi Kim en anderen, wat een herkenbare materie. Zelf vier maanden geleden allerlei vage klachten gekregen waardoor ik door m'n werkgever de ziektewet in ben gestuurd. Trillen op m'n benen, niet uit mn woorden komen, moeilijk ademhalen en komt 'ie: fasciculaties en tremoren.

Google is je beste vriend zegt men weleens. Nou, in dit geval niet. De complete doodsangst sloeg toe bij de fasciculaties na het lezen over ALS. Deze waren permanent, over het lichaam en heel hevig. Ik kon er niet door slapen, maar door de angst niet eens eten en normaal functioneren. Ik sta normaal sterk in mijn schoenen (voor zover dat iets zegt), maar ik heb anderhalve maand lang iedere dag gehuild. Angst, stress en verdriet. Voor een redelijk fitte en vreugdevolle man van 31 een zwaar dal.

De huisarts wuifde het keer op keer weg, al kreeg ik allerlei onderzoeken voor de vele vage klachten (m'n longen werden gescand vanwege de benauwdheid, bloedonderzoek etc.). De standaard neurologische testjes kwam ik ook door. Tot ik echt niet meer kon slikken, angstremmers niet meer hielpen en ik in drie weken tijd bijna tien kilo kwijt was.

Doorverwezen naar de neuroloog. Ook daar kwam ik de testjes goed door (met de vingers naar de neus, met de ogen dicht vooruit lopen etc.), Maar hij wilde vanwege de fasciculaties en mijn toestand wel een EMG doen. Die heb ik gehad, en na vier helse weken kreeg ik de uitslag: geen afwijkingen gevonden. In de tussentijd kwamen de fasciculaties en andere klachten tot een hoogtepunt. Ik huilde meer dan dat ik niet huilde en was compleet verlamd.

Hoe dan ook: anderhalve maand geleden dus de uitslag gehad dat er niets aan de hand was. Maaaaaar er is natuurlijk een reden dat ik via Google op deze website ben uitgekomen.

Na de uitslag leek het even bergopwaarts te gaan. Het was tenslotte waarschijnlijk toch "slechts" een hevige burnout of andere klachten in de psyche. Prima, daar kom je met wat rust wel bovenop dacht ik. Een maand, zes maanden of twee jaar, het gaat me lukken. Eten en slikken lukten weer makkelijker, de kilos vlogen er weer aan en ik begon voorzichtig weer met enkele uurtjes werken. Zelfs de fasciculaties leken wat milder te worden: de hotspot in mijn linkerkuit verdween (deze heeft anderhalve maand lang iedere vijf seconden dag en nacht "geklopt").

Helaas iets te optimistisch: de fasciculaties zijn nog steeds aanwezig en ik zie ze ook wanneer ik mijn tong uitsteek. Op welk moment van de dag ik dit ook doe. Mijn spraak gaat slechter (al geeft mijn omgeving aan nauwelijks iets te horen, ik moet er verschrikkelijk veel moeite voor doen om goed te kunnen articuleren), slikken gaat lastig (vaak het gevoel dat ik daadwerkelijk stik, maar het slikken kost veel moeite en voelt heel zwaar aan) en (vooral in de ochtend) kan ik nauwelijks een vuist maken met mijn handen. Telefoon vasthouden met één hand en even scrollen zit er dan ook niet in. Op andere momenten, zoals nu terwijl ik dit vanaf mijn mobiel typ, gaat het gewoon prima, maar de angsten voor spierzwakte slaan dan extreem toe.

Ik lig weer nachtenlang wakker. Ben weer bang. Ik volg tenslotte het patroon dat je overal vindt: fasciculaties over het hele lichaam, steeds moeilijker spreken, moeite met slikken en veel speeksel, op momenten (maar wel dagelijks) krachteloos in de handen. Nu ik die fasciculaties ook in mijn tong zie word ik weer gek.

Het vreemde is: de EMG van 10 weken geleden liet helemaal niks zien. Toen had ik al fasciculaties, dus als er wat aan de hand zou zijn hadden ze dat al moeten zien. Toch zijn er allerlei extra klachten bijgekomen (spraak, zwakte in de handen etc) waardoor ik opeens weer de angst heb, terwijl ik toch gerust was gesteld.

Onder de streep hoop ik dat het met eenieder hier goed gaat en dat men rust heeft gevonden in de klachten die dus veel vaker voorkomen dan die nare ziekte. En ik ben blij dat we hier ons verhaal kunnen delen, het helpt mij om hier mee te lezen. Sterkte allemaal.

Hier ook zo, zolang ik mij kan herinneren heb ik hier last van. Tijden gaat het goed, tot ik iets lees of hoor en hoppa daar is hij weer. Ik zoeken op d’r Google en ja hoor dat heb ik ook. Paniek, dokter bezoek tot specialist…. Maar er komt nooit wat uit. Van hartaanval tot slokdarm kanker en nu ALS. Iemands moeder heeft/had dit inmiddels overleden en ja je begrijpt het al….. de stress is keihard terug. Ik durf er niet meer over te praten, ik schaam me omdat ik diep van binnen weet dat het weer niets is….. of wel???? Zo onzeker wordt ik ervan.
Heb Emdr gehad, gesprekken gevoerd. Schriftjes vol geschreven en geklodderd, niets helpt.
Hoop hier antwoorden te krijgen / vinden voor mijn hypochondrie. Ik lees hier zelfde verhalen, wat jammer hè dat we zo zijn zo gaan er vele mooie momenten aan je voorbij 😔

IK heb ook ziekte vrees.
IK heb alle ziektes, zware scoliose, tong kanker, geen speeksel, geen maag, verleis van vet en spiren, kan amper stappen, kan niet slapen, loramet helpt niet. Ik zal door draaien? Ben al verschillende keren opgenomen in de psychiatrie. IK blijf in bed liggen angst van de dood en de hel want ik ben bezeten. Eeuwig lijden nog erger dan hetgeen ik u ervaar

Ik herken me zo in jullie verhalen pfff ik ben ook zo panishe en ziekte vrees heb ook die trillingen oog,tong,mond nek bah overal zo beetje ben zo bang 😭😭😭😭 elke keer wel weer iets nieuws dan dit dan zo

Kan iemand even zeggen van al deze berichten dat alles goed gaat? En dat ze nog leven.

hi dennis,

ik heb sinds begin november last van eerst tintelingen in mijn rechtervoet en stuitje en later ook spiertrekkingen over hele lijf gekregen. Ook ik ben inmiddels 2x bij de neuroloog geweest die stelt dat mijn beeld niet past bij dat van ALS maar benigne is (ook wel BFS genoemd). Heb ook grote angst (gehad) en denk dat dat bij mij dit ook verergert / triggered. Bij mij ontstonden de klachten na een lange periode van stress en ook al wel wat angsten. Is dat bij jou ook het geval?
Mijn neuroloog vond verdere onderzoeken totaal niet nodig en is zeer stellig dat ik geen neurologische aandoening heb. Met behulp van psycholoog moet/wil ik hier aan gaan werken om dit te accepteren en in de toekomst beter mee om te gaan.

Hoi Nick

Dank voor je reactie. Ik heb geen stress of angsten gehad, dus denk niet dat het daardoor komt. Wel MRI van ruggenmerg gehad, want ze dachten daar aan een probleem. Die MRI was niks op te zien, wat mijn angst alleen maar groter heeft gemaakt. Want de klachten zijn niet weg.
Wel raar is dat alles begon met een tintelend been.

Zijn bij jou die fasciculaties er de hele tijd, of soms?

mijn neuroloog geeft aan dat tintelingen geen normaal verschijnsel zijn bij ALS... Ik heb die tintelingen nog altijd vrij consequent, net als die spiertrekkingen. Die zitten vooral in beide benen, soms in de armen en ook soms in gezicht en romp. Meestal duren ze heel kort, heb maar 2x in afgelopen 2 maanden gehad dat ze lang genoeg bleven om te kunnen filmen.
Ik heb ze vooral in rust, die spiertrekkingen, als ik mijn spieren dan aanspan gaan ze weg (maar kunnen daarna ook snel weer terugkomen)

En bij jou is echt BFS vastgesteld? En kan dat weer overgaan of blijft het?

vastgesteld is een groot woord, eigenlijk wordt die term er op geplakt als ze geen aanleiding zien voor een onderliggende motorische ziekte wat bij mij het geval lijkt. Wat ik eerder gelezen heb is dat sommigen het jarenlang blijven houden en anderen er juist weer overheen groeien, maar dat het ook bij hen van tijd tot tijd weer terug kan komen.
Ik probeer maar de vertrouwen op de neuroloog en daarmee te accepteren dat ik inderdaad BFS heb maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Hi ik herken dit van mezelf, maar heb het na een uitgebreid cardiologisch onderzoek naast me neergelegd wetende dat er niets aan de hand is met mijn hart maar mijn brein me dit wijsmaakt

Ik herken dit heel goed lees mijn verhaal ook maar.

Met vriendelijke groet.
R.

Ik heb precies hetzelfde. Het beheerst mijn leven. Vooral in bed pieker ik me een ongeluk. Ik ben er ook helemaal klaar mee, maar ik denk niet dat ik er ooit af kom... Soms voel ik het zoals in het lied van Queen: "mama, I don't want to die, I sometimes wish I had never been born at all"

Ik heb hetzelfde als jou.ik heb nu na een jaar eindelijk de stap gezet naar de dokter te gaan om te praten over mogelijke hulp. Mijn grootste angst is long en keelkanker. Nu ik dit typ word ik al nerveus. Elke dag als ik opsta voelt t meteen benauwd en hele dagen bezig het uit m'n hoofd te zetten. Het erge is dat ik zoveel mogelijk stil zit, want als ik beweeg en sneller ga ademen slaat de angst gelijk toe.
Het gekke is dat ik vd week bijvoorbeeld ineens iets voelde in m'n borst en ik ben een aantal dagen met borstkanker bezig geweest. Op die momenten denk ik niet eens meer aan m'n ademhaling.

Ik heb een jong kindje van 2 thuis en ben constant bang dat ik doodga voordat hij me zich kan herinneren. Ik durf me absoluut niet te laten checken omdat ik bang ben een doodsvonnis te krijgen, maar omdat ik niet ga ben ik weer bang dat ik veel te laat ben als er toch wat aan de hand is.
Ondertussen ben ik er zo veel mee bezig dat ik de kinderen afsnauw wanneer ze me storen terwijl ik steeds maar bezig ben met de ziektes m'n hoofd uit proberen te krijgen.

Het is nu 15 jaar geleden dat ik voor het eerst zo bang werd. Het komt en gaat, soms is het jaren weg. Ik heb ook het idee dat het misschien door anticonceptie komt bij mij. Door de hormonen kun je angstklachten krijgen, dus ik ben van plan de implanon die ik op dit moment heb te laten verwijderen en kijken hoe dat gaat.
In de jaren dat ik er geen last van heb trouwens blijf ik wel de gedachtes houden maar word ik niet meer bang. Dan wint het verstand van het gevoel.

Het is gewoon zo zonde van de tijd.


Heb(ben) jij(jullie) ook weinig sociale contacten?
Ik merk dat nu ik zonder werk zit het ook slechter gaat. Ik heb geen echte vriendinnen waar ik wat afleiding aan heb, ik zit altijd maar alleen met de kinderen. Een jaar geleden werkte ik nog wel een aantal dagen per week en ik merk dat ik toen sowieso al door het werk het beter van me af kon zetten.

Herkenbaar , van de verschillende periodes waarin het beter gaat ( of in ieder geval het verstand wint) ik denk dat de hormonen er zeker mee te maken hebben , ik sta aan het begin van de overgang en alles wordt ook weer enorm versterkt . En bij mij is het ook alles of niets , kanker is ook meteen het einde en er zit niets tussen. Sociale contacten zijn er nog wel genoeg maar ik heb het er niet vaak over want de meeste mensen begrijpen het niet echt en kunnen ze gedachtengangen niet volgen. Het is heel eenzaam vind ik .

Hi allemaal,

Ik kom zomaar op dit forum terecht terwijl ik bezig ben met een onderzoek.

Nu ik dit lees wil ik ook graag mijn ervaring delen.

Zo ben ik ben ik jaren lang echt gebonden geweest aan de angst voor obesitas en suikerziekte. Zo dwangmatig bang dat het ook mijn leven beheerste. Ik stond op met deze angst en ging ermee slapen. Als iemand ook maar een kleine opmerking gaf over mijn eetpatroon kon ik mijzelf opnieuw uithongeren en dit ging van kwaad tot erger. Allemaal door die angst die ik maar niet kon vatten, vastgrijpen of weg kon sturen.

Ik werd er zo ontzettend moe van, tot stervens aan toe en ik wilde er zo graag vanaf, maar aan de andere kant gaf het mij een vorm van controle die mij het gevoel gaf mijn lichaam in de hand te houden, dus ik wilde er eigenlijk ook niet vanaf.
Ik had eigenlijk gewoon besloten dat deze angst maar ''bij mij hoorde'' en het werd een hele grote obsessie in mijn leven.

Deze angst werd zo echt en reëel voor mij dat ik het ook uit ging voeren. De angst om dik te worden was zo ontzettend groot dat het resulteerde in niet meer eten of uitkotsen wat ik wel at. Het ging steeds slechter en slechter en deze angst nam ook dwangmatigheden met zich mee.

Ik werd een wrak en wilde het leven eigenlijk niet meer.

Nu, twee jaar later, kan ik met alle zekerheid zeggen dat ik hier volledig van bevrijd ben. Waarvan ik dacht dat ik altijd aan gebonden zou blijven, werd ik losgemaakt. Vandaag de dag kan ik eten zonder zorgen en is de angst die mijn leven in de greep hield, compleet weg.

Ik heb van alles geprobeerd om het te stoppen, maar vanuit eigen kracht is het mij nooit gelukt.

Veel mensen nemen aanstoot aan wat ik vertel, maar ook al kan ik er maar 1 iemand een beetje mee bemoedigen, is het mij al genoeg. Voor mij is Jezus namelijk Degene geweest die mij echt echt heel vrijgemaakt van deze obsessie.

Ik weet hoe vreselijk het is om in angst te leven en wil jullie gewoonweg een Woord laten lezen dat jullie misschien mag bekrachtigen in deze strijd. Het is het Woord van God dat Hij als de Perfecte Vader die je nooit hebt gehad, tegen jou als Zijn geliefde schepsel, zegt:

''Want Ik, je Heer God,
grijp jou bij je hand.
Ik zeg tegen je:
Wees niet bang. Ik help je.'' - Jesaja 41:13

''Hij heeft Jezus gestuurd om mensen die een gebroken hart hebben, te genezen. Om gevangenen te vertellen dat ze vrij zijn. Om mensen die vastzitten, uit hun gevangenis te halen. '' -Jesaja 61:1-3

''Jij bent zo kostbaar in mijn ogen,
zo waardevol, en Ik houd zo veel van je
dat Ik de mensheid geef in ruil voor jou,
ja alle volken om jou te behouden.''
Jesaja 43:4

Liefs en kracht voor jullie allemaal in deze strijd.
Je bent geliefd. Vergeet dat nooit.

Hoihoi, ik zit met een soortgelijke situatie… ik heb de symptomen voor borstkanker en durf hoe dan ook NIET naar de dokter te gaan.. ik ben jong en ik ben bang dat mijn hele leven straks op de kop staat aangezien ik direct uitga van het ergste… ik wil het voorkomen om dat te laten gebeuren en om slecht nieuws te horen… ook heb ik angste voor naalden, operaties andere onderzoeken etc en dat erbovenop maakt het voor mij dus heel lastig om tegen ook maar iemand te zeggen waar ik mee zit… heeft iemand tips/advies voor mij hoe ik dit niet meer hoef te hebben?

Heel herkenbaar voor mij.Kost bakken energie

Angst zorgt juist voor pijn en stress is heel erg gemeen hoor, je kunt daardoor alles voelen en zolang je in de circel blijft hangen met angst/stress zal het alleen maar toenemen. Niet gaan voeden maar gaan rusten en ademhalingsoefeningen doen desnoods (kan wel een heel poosje duren). Bij mij heeft het maanden geduurd voordat ik eindelijk wat rustiger werd en de verzuurde spieren die ik heb in heel mijn lichaam duurde minstens een half jaar (tenzij ik weer angst/stress heb) is het gelijk terug. Ik heb 2 jaar lang last van keelklachten gehad, globus gevoel, keelpijn en slikproblemen en ook last van de slokdarm en erge maagzuur. Mij werd verteld dat keel problemen door spanning komt vanuit de nekspieren. En dat klopt ook. Ik zou zeggen .. probeer te rusten, en nee het is dan niet na 1 dag goed rusten over.. dat kan maanden duren voordat er echt verbetering in komt. Oja, spanning op het middenrif kan ook rare pijntjes veroorzaken in de slokdarm/maag en borstkas. En angst en stress zorgt ervoor dat je dat deel (onbewust aanspant) en dus word het alsmaar erger. Ik zou zeggen, niks aan de hand, ga leuken dingen doen met je kindje :-) flink wat afleiding zoeken

Een beetje een stomme tip misschien, maar het hielp mij door te leren welke pijn echte pijn was en welke mijn hoofd verzint. Ga op boksen bijvoorbeeld, leer om jezelf is situaties af te matten (in de sportschool bijvoorbeeld) op een liefdevolle goede manier leren wat pijn echt is en wanneer je hoofd er met je vandoor gaat. Succes!

Wow wat herkenbaar jou verhaal. Het is net of ik mijn eigen verhaal lees.
Ik ben ook alleenstaande mama en ben ook altijd bang en angstig om ernstig ziek te zijn of te worden. bij elk pijntje en steekje denk ik dat ik ernstig ziek ben. Bang om dood te gaan, bang om mijn kind achter te moeten laten.
Ik ben vorige week toch maar naar de huisarts geweest omdat ik een opgezette klier in mijn hals heb al een poosje. Ik wilde elke keer niet naar de huisarts omdat ik zo'n angst heb voor wat ze gaan vinden of gaan zeggen. Toch maar gegaan de huisarts heeft gevoeld en gaf aan het niet verontrustend te vinden maar voor de zekerheid toch een echo te laten maken deze ( ondanks zijn woorden blijf ik ermee bezig bang dat hij het verkeerd heeft etc..) vanuit daar begin ik dan te zoeken op Google en dat maakt me helemaal gek..
Ik zelf heb deze angst gekregen door dat mijn moeder verkeerde diagnoses heeft gehad en uiteindelijk na de echte diagnose nog 2 dagen geleeft heeft. Dus mijn vertrouwen is op medisch gebied echt 0.
Ik heb hier therapie voor gehad en dat is een poosje goed gegaan maar sinds kort in volledige hevigheid weer terug is na dat ik mijn beste vriendin en vader binnen 12 dagen verloor aan Corona... wel fijn om alle ervaringen te lezen op deze site en dat ik zie dat ik hierin niet de enige ben.

Ik heb zelf ook de ervaring dat ik symptomen juist ontwikkel omdat ik me er bewust van ben dat die horen bij ziektes die bij mij angsten oproepen, dus als antwoord op je vraag, dat denk ik zeker.

Dit kan ook het gevolg zijn van de burnout/angstoornis. Ik zit er momenteel in en heb het ook. Elke pijntje maak je hele erge beelden bij en je geloof ze soms echt.

Hallo Hugo ik herken dit heel erg. Ik zit nu ook elke keer op Google. Mijn vriendin en moeder weten er van. Ik heb nu heel erg last van mijn ribben en ademhaling dus ja dan is het een longtumor. Gisteren had ik ook nog wat bloed in mijn slijm waarschijnlijk van mijn neus. Maar dan kan ik mij zelf wel voor de trein gooien. Zo bang ben ik dan. Elke keer kijk ik op Google ,en kom uit bij het zelfde dat is kanker.

Herkenbaar

Dit is zo herkenbaar.. ik heb precies dezelfde gedachtes. Bij begonnen vorig jaar mei en sindsdien is alles wat ik voel kanker. Ook zie ik mezelf dan in het ziekenhuis een vreselijke diagnose krijgen, precies zoals je hierboven verteld. Ik word zo verdrietig, ongelukkig en boos van mijn eigen gedachtes en ik zou zo graag willen dat ik al die gedachtes uit kan zetten. Ik vind het moeilijk te geloven dat er niks aan de hand is omdat ik bepaalde dingen echt wel voel! Het doet me goed om te lezen dat ik hier niet alleen in sta maar ik vind het tegelijkertijd erg vervelend voor jullie omdat ik weet hoe ontzetten rot je je kan voelen. Veel succes!

Sterkte..... Ik begrijp je..

Hallo

Je verhaal van hierboven komt me heel bekend voor sinds kort.

In september last beginnen krijgen van slapeloze nachten en paniekaanvallen/angstaanvallen.

De familie & mijn vrouw zeggen dat alles in mijn hoofd zit, dat ik 'nog maar' 26 ben en er dus niets mis kan zijn met me.

Ik voel me niet begrepen en kan dus ook nergens heen om mijn verhaal te doen zonder dat ze me uitlachen. Ik heb last van pijn op de borst, veel slijmproductie en een benauwd gevoel in de keel. Zelf mijn huisarts zegt altijd dat er niets mis is omdat bloedonderzoekn normaal resultaat geven.

Toch voel ik dat er iets mis met me is en ik weet niet wat. Het drijft mijn mentale toestand tot het verste, ik raak er echt vermoeid van om te worstelen met mezelf en nergens waar ik heen kan. Constant denk ik aan erge ziektes die mijn laatste kunnen zijn zoals kankers, ALS, hartproblemen enz

Kan iemand me helpen?! Ik ben doodop en moe van te worstelen met mijn eigen gedachten en niet begrepen te worden

Mega Herkanbaar dit.
Eergisteren een "beet" van een vreemde hond gehad van een dakloze in een grote stad Milaan.
Geen bloed , geen wonden, dus gewoon een kneep.

Minuscule blauwe plek van de "impact" als je het al zo kan noemen.

Toch ben ik besmet met Rabiës, en ben ik al 2 dagen bang, ook al zegt mijn huisarts aan de telefoon; " geen wonden, geen punctie, maak je geen zorgen"

Daarbij is italie en west Europa Rabiës vrij...

Great stuff...

Ik herken me zo in je verhaal. Ook van vroeger inderdaad.

Ik ben nu eigenlijk opzoek naar soort gelijke verhalen wat ik nu heb. Ik heb last van spanningshoofdpijn, gegoogeld natuurlijk voordat de dokter mij vertelde dat ik spanningshoofdpijn heb. Het kwam uit op een hersentumor. Ik blijf maar zoeken op symptomen en op een gegeven moment voel je vanalles wat je hebt gelezen en ga je aan jezelf twijfelen. Voel ik het wel of niet. Ben van de week nog een keer bij de huisarts geweest die mij wederom verteld heeft dat zij de symptomen niet herkend als een hersentumor en dat het gewoon spanning en angst is. Ik blijf het maar gewoon raar vinden wat spanning en angst met je lichaam kan doen.

Heel erg herkenbaar. Nog tips ?

Beste hopelijk lezer.
Ik kamp al een tijd met hypochonderie
Wil graag me verhaal met jullie delen of uitwisselen.
Ik schrijf dit bericht nu on half 3 snachts omdat ik echt slapeloze nachten het begon bij mij vier jaar geleden toen was ik zwanger en mijn vader werd plotseling heel ziek koorts en doodziek hij belande in het ziekenhuis ze wisten niet wat hij had alleen zijn ontstekingswaarden waren heek hoog ze konden alleen nergens de ontsteking vinden hij zij dat hij pijn had aan een wondje op zijn elleboog maar daar deden ze niks mee op dat moment de volgende dag werd hij niet meer wakker hij lag in coma naar de ic gebracht met alle toeters en bellen na 3 dagen kwamen ze erachter dat hij een sepsis had een bloedvergiftiging langzaam vielen er organen uit en dat kwam door door dat wondje daar had hij een vleesetende bacterie hij had het toen overleefd maar ze zijden toen tegen mij dat de kans dat hij het zou overleven heel klein was maar hij kwam er redelijk goed uit gelukkig niet lang daarna moest ik bevallen toen begon het bij mij bij elk wondje en ook de wondjes van mijn bevalling dacht ik dat ik het ook had ik sliep niet meer at niet meer had overal pijntjes 3 maanden na mijn bevalling ben ik toen opgenomen op de psychiatrie voor 6 weken ik kreeg medicijnen ik durfde ze niet in te nemen omdat ik bang was voor de bijwerkingen maar daar kwamen ze achter dus moest het toen onder toezicht innemen na een week of 5 ging het stukken beter met me na anderhalf jaar kon ik stoppen met de medicijnen waar ik heel blij mee was me angsten waren wel helemaal verdwenen erdoor dat was heerlijk maar ik voelde verder ook niet veel meer geen liefde geen blijdschap voelde me meer een soort robot nu anderhalf jaar gelden in oktober 2021 belande mijn vader weer in het ziekenhuis plotseling weer hoge koorts en hoge ontsekingswaarde maar weer niks te vinden de volgende dag was hij overleden toen na 2 weken begon het bij mij weer de hypochonderie kreeg heele vage klachten brandende huis steken in al me lichaamsdelen pijn in me benen buik maag borst soms veel doktersbezoek weer in therapie kreeg medicijnen dezelfde die ik toen had de bijwerkingen waren zo heftig belande toen 3 keer op de eerste hartlonghulp durfde ze ook niet meer in te nemen dus weer mee gestopt toen na 2 weken op een gegeven moment ging het weer weg ik deed toen veel ademhalingsoefeningen en ging naar therapie en deed meditaties .
Dat heeft zo een 6 weken geduurd voordat het weer goed ging toen nog een keer een aantal weken extreem last van gehad en nu weeral 2 weken dat ik bijna geen nacht slaap me huis staat in de fik bang voor elk wondje dat ik heb steken in me lichaam Doe nu wel weer me ademhalingsoefeningen en meditaties is er iemand die dit herkent of er over met me wil praten of tips heb ik ben radeloos

Groetjes Charissa
Lees minder

Al deze verhalen komen mij super bekend voor, heb zelf al anderhalf jaar last van extreme hypochondrie die voor mijn gevoel steeds erger wordt. Ik ga vijf keer per week naar de sportschool en word stukje bij beter sterker en vitaler. Het gekke hierbij is dat ik voor mijn gevoel steeds zwakker en zieker word. Ik moet mezelf continu bewijzen dat mijn gedachten nep zijn en dat ik gezond ben. Elke dag is het weer wat anders maar de ‘tumoren’ liggen wel erg op de voorgrond. Zoals ik al las was ALS ook al een bekende onder andere mensen. Ik kan daar nog bacteriële infectie, alzheimer, hersenbloeding en nog een paar ziektes die ik niet zal noemen. Soms was het zo erg dat als ik een psychische ziekte zag ik dit direct ik mijn brein gooide en het dus ook semi had (vaak was ik het na drie dagen vergeten en was het weer weg). Goede nieuws is dat ik laatst een soort ‘knop’ heb gevonden waarin ik mijzelf een soort heb herpakt en me weer ‘normaal’ voelde. Geen positieve gedachten die me zouden moeten geruststellen. Maar gedachten die klaar met het gezeik waren en gewoon wilden genieten. Ik ben er van overtuigd dat die knop er bij iedereen is. Hoewel de knop bij mij ook niet altijd even makkelijk te vinden is bij klachten, denk ik dat met tijd de angsten steeds minder worden.

Herkenbaar ik ben ook telkens bang dat ik wat mankeert al vanaf mijn 14 jaar ben nu 64 vet vervelend je word er zo moe van soms gaat het wat beter zou er zo graag van afkomen pfffff

Hoezzo dacht je dat je ALS had

Kan iedereen even een update geven hoe het gaat dat stelt mij gerust. Ik heb de zelfde symptomen. Ik stik steeds als ik net in slaap val

Dit is zooooooooo herkenbaar. Voorheen nooit last van gehad en opeens sinds een paar maanden heb ik Kanker en dan ook echt alle versies van Hodgkin / Darm / Borst / slokdarm you name it en ik heb het en nu sinds een paar dagen bedenk ik me dat ik MS heb ook de hartaanvallen / infarcten / beroertes zijn hier de Revu gepasseerd. Het is zo vermoeiend want ik moet mezelf elke keer weerhouden om bij elke tintelde vinger / jeuk / hartkloppingen de huisarts te bellen omdat ik bang ben dat hij me weg zet als gek. Nu heb ik een afspraak voor de tintelende vingers en armen en voeten voor donderdag en die ga ik afzeggen, want ik ben van mening dat ik de angst niet moet voeden.

Pff erg hé herkenbaar ik ben gewoon op slaap bijna niet
Bij alles denk ik dat ik dood ga

Ik ga nu in behandeling

Je bent gezond. Dokters hebben hiervoor geleerd; jij niet. Vertrouw daarop.
Tuurlijk lees je op Google slechte verhalen. Denk je dat alle juiste diagnoses (“je bent niet ziek”) op internet worden geplaatst? Het enorme aantal slechte verhalen dat jij hebt gelezen vormt een minuscuul deel van alle doktersbezoeken en diagnoses. Hou daaraan vast. Stop met googlen. Succes!!

Ik neem het ook sedert januari, de eerste dagen zijn inderdaad best heftig. De bijwerkingen gaan geleidelijk aan weg , maar zweetaanvallen zijn herbegonnen sedert begin van de vakantie (door angst-paniek). Ik maak me ook wel nog zorgen over de diarree en daarvoor ga ik morgen dat de HA en volgende week bespreek ik met de psychiater.
Ik hoop het allerbeste voor jou.

Hallo, ik gebruik ook sertraline en ik zweet ook vaak in de nacht, dus denk dat het een bijwerking is. Hopelijk stelt dit je gerust.

Hoi, ik heb een tijdje sertraline geslikt en ik had heel lang zweetaanvallen ‘s nachts! Het is inderdaad een bijwerking. Wel eentje waarvan je als hypochonder niet erg blij wordt… Na een tijdje stopte het maar het hield wel weken (op en af dan) aan.

En, hoe gaat het nu met je?
Ik heb ook last van tintelingen overal en doof aanvoelende voeten, gevoelssensaties en ben ook bang voor MS. Ik hoop dat het van de angst komt.. maar het wordt met de dag erger lijkt het wel. Benieuwd hoe het nu met jou gaat.

Hier hetzelfde.

Het begon met stramme en pijnlijke handen wat overging in brandende en tintelinde handen.
Ik maakte me nog geen zorgen..... plots ineens ook tintelingen en pijnlijke voeten okee overwerkt veel stress zal wel vermoeid zijn.
Heftige periode met partner geldzorgen dubbele diensten werken enz enz enz....
In 4 weken opbouw
Tintelingen nu door gehele lichaam. Armen en benen voelen zwaar en doof handen en voeten branden 1 kant aangezichtspijn. Migraine aanvallen. Gehele huid prikkelt wat komt en gaat alsof er beestjes overheen lopen.
Pijnlijke bilspieren met uitstralingen naar de kuiten die vaak erg strak aanvoelen ook hier tintelingen rondom stuitje.

Snel moe maar niet kunnen slapen.
In de nacht wel kunnen slapen.

Elke dag lijkt er wel iets nieuws bij te komen vitaminen waardes waren goed b12 kalium en magnesium.

Hoofd zit vol verward niet goed kunnen denken vertraagd.


Erg bang voor de ziekte ms als enz . Afspraak neuroloog staat.

Beste Anoniem,

je klachten lijken erg op die ik ook heb. Bij mij is het ontstaan na langdurige angst klachten in combinatie met overbelasting in werkrooster. (langdurige) Angst kan hele rare symptomen geven.

Hoe gaat het nu met je?

Beste anton.

Klachten zijn niet verandert heb inmiddels een emg onderzoek gehad en wacht op de uitslag.
Klachten zijn nog constant aanwezig met name de pijnlijke handen voeten en spieren. Tintelingen door gehele lijf. Hierbij is nog spier fasculatie door het gehele lichaam bijgekomen armen benen rug buik....
En wat krijg je er allemaal van... stress. 14-11 uitslag emg onderzoek.

Hi Anoniem en rest,

hoe gaat het inmiddels met jullie? Ook hier veel herkenbare klachten. Ben heel benieuwd naar een update van je.

mvg
Nick

Haai anton

Klachten leken te verminderen. Maar zijn sinds een week weeer volledig terug en lijkt nog erger dan de keer ervoor.

Emg was goed geen afwijkingen zichtbaar. 23 Jan nieuwe afspraak neuroloog. Wordt toch wel erg onzeker.

Verloop op de dag is wel erg wisselend zo bijna tot geen klachten dan ineens heel erg.
Het wisseld ook van handen naar boeten dan heupen dan knieen dan spieren.

Hoe is het met jou?

Fijn dat de emg goed was, dat stelt wel al erg gerust toch?

Heb je de klachten nu recent weer opnieuw ontwikkeld agv stress denk je?

Waarvoor staat de nieuwe afspraak bij de neuroloog als ik vragen mag? Gewoon om te vernemen hoe de klachten zich sinds uitslag emg hebben ontwikkeld?

Hallo
Ik heb ook tandpijn vooral als ik wil gaan slapen.
Door de stress klem ik mijn kaken onbewust zo strak op elkaar dat dat de pijn veroorzaakt.

Paroxetine
Mbt het voelen van 'druppels' op je lichaam kan ook komen door gevoeligheid van de eikenprocessierups, weet niet wanneer je dat had?

Gister kom amper buiten dus zal wel weer een nieuwe zenuwen tik van me zijn

Ik ben er 58 en als men kinderen iets hebben denk ik ook steeds direct het ergste, en net zoals jij zoek ik dan alles op en daarna voel je u nog minder op gemak. Dit is triest en weet wat je voelt

Het is alsof ik mezelf hoor..ik heb precies hetzelfde, word er echt wel eens heel verdrietig van..

Hoi Janneke.

Wat ontzettend vervelend dat je zoveel klachten ervaart, maar het vervolgens niet voelt in je lichaam. Als je niet bewust bent waar het probleem zit, kan je het ook moeilijk veranderen.

Ik weet uit ervaring (ik ben stresstherapeut) dat er heel veel mensen zijn die de stress niet voelen of niet ervaren als stress.

Als je lichaam stress ervaart (dit wordt bijna altijd veroorzaakt door je gedachten) wordt er cortisol (stresshormoon) aangemaakt. Dit is een noodhormoon, bedoelt om je te helpen vechten of vluchten in een noodsituatie. Zodra er cortisol in je bloed zit, gaat je lichaam daar direct mee aan de slag, het krijgt voorrang op alle ander processen in je lichaam. Dit is niet erg voor een paar uur, maar je begrijpt dat als je dag en nacht cortisol aanmaakt, er een hoop processen niet de nodige aandacht krijgen en hierdoor ontstaan dus allerlei klachten.

Belangrijk dus om je stress te verminderen. Mijn advies zou zijn om aan de slag te gaan met je ademhaling en een goede ademcoach te zoeken. Eéntje met veel kennis over de ademhaling. Met de ademhaling kan je je autonome zenuwstelsel direct beïnvloeden en met de juiste beïnvloeding daalt de aanmaak van cortisol en daarmee je stressniveau. Het mooie van de ademhaling is, dat je het altijd bij je hebt en het dus ook altijd en overal kunt gebruiken. De ademhaling (transformational breath) wordt ook vaak gebruikt om blokkades op te heffen of vastzittende trauma's te verwerken.

Ik wens je veel sterkte met je klachten. Weet dat je weer uit deze ellende kunt komen met de juiste hulp! Blijf geloven en zoeken naar de juiste hulp.

Beste Anoniem, (verhaal 354)

ik heb ongeveer dezelfde klachten als je beschrijft. Bij mij zijn ze gekomen na langdurig angst klachten en overbelasting op werk.
Ben erg benieuwd hoe het nu met je gaat.

Thanks

Helaas herken ik me ook in jou verhaal

Nu twee dove armen gek wordt ik er van
Voel je je al iets beter ?

Zelfde ervaringen hier, bijzonder genoeg bijna exact hoe je het zelf omschrijft: strak aangespannen bilspieren (maar ook op andere plekken), tintelingen in voet en rondom stuitje, stijf gevoel / moeite met bewegen,snachts vaak slapende onderarm/hand, meer zweten dan normaal en spiertrekkingen over hele lijf. Ik heb al een neuroloog gezien en die heeft gesteld dat er geen sprake is van neurologische afwijkingen maar blijf toch ongerust. Wel fijn om verhalen te lezen van mensen met dezelfde ervaringen.

Hoi Maria, je verhaal klinkt wel bekend hoor. Hypochondrie is angst voor ziektes dus het kan best zijn dat je dit hebt. Angst is zo herkenbaar en daarbij vaak ook somberheid. Ikzelf heb het al jaren maar het komt en het gaat bij mij. Als ik lichamelijk iets ervaar en kan er geen reden voor vinden dan wordt ik al angstig en somber. Wat betreft jouw corona, dat heerst weer meer en is dus niet raar, zeker niet als je dochter het heeft en bij je op visite is geweest. Probeer rustig te blijven en eventueel wat hulp te zoeken hier voor, maar het blijft een rottig iets. Je bent in ieder geval niet alleen. En als je rust wilt voor je oksel dan miscchien toch die MRI doen?

Ik heb precies hetzelfde gehad. Ik kamp nu ook al ongeveer 6 jaar met angsten. Ik heb ook een periode gehad met dezelfde symptomen. Uiteindelijk ook meerdere testen gehad en er was niks te vinden. Waarschijnlijk heeft de stress toch de spiertrekkingen bij mij getriggerd. Nu heb ik daar geen last meer van.
Ik heb nog wel steeds angsten. Vooral ook kanker en toen dus ook ALS. Ik probeer echt niet meer te googlen. Inmiddels heb jj een huisarts die weet hoe het in mijn hoofd werkt en waar ik met de stomste vragen terecht kan. Ook heb ik geleerd wanneer de angsten erger worden. Bv vlak voor de menstruatie en wanneer ik te weinig slaap heb gehad in een periode. Vaak kan ik dan de angsten onder controle krijgen met een lichte doses alprazolam. Ik denk dat ik er nooit meer helemaal vanaf kom, maar vertrouwen hebben in artsen scheelt ook. Deze mensen maken zeker ook weleens fouten, maar over het algemeen weten zij waar ze over praten. Jarenlange studies gehad. Ik hoop dat je de angst snel los kan laten en dat daarmee de spiertrekkingen ook over gaan.

Toevallig delen we (deze week) dezelfde klachten, continue nek en schouderpijn.
Het rationele in mij zegt: stress, het duiveltje in mij zegt uitzaaiingen in de ruggenwervel. Elke dag angst voor de dood is opnieuw een dag gestorven

Ik ben helemaal.panisch als ik.wat voel. Zoals nu ik heb al weken pijn in mijn heup.en been Dat is geen ingebeelde pijn is echt heel erg geweest Maar nu gaat het daar weer iets van verbeteren .Maar vandaag heb ik voor het eerst wat meer gegeten. Want ik leefde op water en thee en af en toe een stukje brood Omdat ik zoveel.pijn had Maar nu dus weer wat warms gegeten en kreeg daarna een naar gevoel.precies tussen mijn borsten En ja dan word iik bang Want een ander mens zou zeggen he naar gevoel.en er amper op.letten Maar ik.raak in paniek.En voel het dan dubbel.ik ben dan zo bang Mijn hartslag is prima was net 66 en mijn bloeddruk.was 115/64 dus dat is een prima uitslag En toch blijft de angst Ik ben echt denk.ik.een Hypochonder

Hallo.
Ik ben Hannie ook Hashimoto patiënte.
Je kunt veel onstekking krijgen van Hashimoto. Ook angst.paniek.pijn ezv ezv.
Zoek naar schildklier SON.INFORMATIE.
HEEL VEEL STERKTE.
GR HANNIE

Jou angst komt vanuit die schildklier is heel normaal

Hallo, ik herken je klachten niet. Maar wel dat je niet de HA durft te bellen. In mijn gedachte ben ik dan al mijn begrafenis aan het regelen. Momenteel denk ik weer dat ik borstkanker heb, de Ha bellen durf ik ook niet. Veel te bang dat dit bevestigd zou worden. Wat een vreselijke mindfuck is dit echt.

Stop met googelen en ga naar buiten. Neem een massage, probeer ademhaling oefeningen te doen

Ik durf ook niet meer naar de huisarts. Ze zien me aankomen. Ik word ook niet goed van mezelf, ben de afgelopen tijd al vaak geweest en ik geloof de huisarts toch niet. Want die weet toch niks. Sinds ik in de overgang ben is mijn hypochondrie echt 100 x erger geworden. Maar altijd angst voor kanker. Ik heb geen idee waar dat vandaan komt. Ik wijt het eraan dat ik graag controle over alles wil hebben, maar dat kanker iedereen kan overkomen, dus ik heb er geen controle over. Ik check alles en lees ook alles erover, wat natuurlijk waardeloos is. Elk symptoom heb ik, mijn einde is nabij en ik moet mijn kinderen achterlaten. Ik ben zelfs al zover dat ik brieven wil opstellen voor mijn kinderen, omdat ik daar nu nog fit genoeg voor ben. Het is een vreselijk iets, hypochondrie, het ontneemt je alles. Paniekaanvallen, maagklachten, pijnen, doemdenken de hele dag door. Kost zoveel energie, maar kan dit niet stoppen. Ik lees van andere hypochonders dat ze na psychische hulp ook niet beter werden, dus dat helpt ook geen klap. Het document opstellen klinkt simpel, maar hoe kom je dan even op een nieuwe gedachte?

Hoi Rita, dank voor je verhaal ik heb er wel wat aan ,ik ga ook opschrijven .
Ik ben inmiddels ook bijna 59 en al 33 jaar een hypochonder vreselijk,wat een angst ik word er soms zo wanhopig van.
Mijn vader was ook een hypochonder hij is net afgelopen juni overleden hij is 80 geworden altijd bang bang bang, hij heeft er bijna niks van meegekregen een hartstilstand waarschijnlijk
Heel snel dood gelukkig voor hem.
Ik hoop dat er ooit nog een oplossing komt voor hypochondrie het is een heel zware ziekte , ik heb er alleen geen last van als ik verliefd ben, maar ja dat houdt op een gegeven moment ook op.
Ik hoop dat we elkaar op dit forum wat kunnen steunen onderling en vooral geruststelling is belangrijk.
Lieve groetjes
Elaine

Ik durf en ga ook niet meer naar de dokter,ook niet naar bevolkingsonderzoeken,zo ontzettend bang voor de uitslag. Ik schaam me hiervoor,ook omdat mensen het dom vinden als je niet deel neemt aan bevolkingsonderzoeken,altijd hetzelfde commentaar! Ik weet het best dat ik dan er vroeg bij ben,maar de angst voor de uitslag houd me tegen. Momenteel loop ik met mn ziel onder mn arm,door corona,elk kuchje vind ik eng,stel je voor dat ik corona krijg,dan maken ze een longfoto en vinden ze vast longkanker...Momenteel gaat t ff waardeloos met me...

Ik herken me in alle verhalen hier.
Vroeger ging ik iedere keer naar de dokter. Inmiddels ga ik niet meer en doe ook niet mee aan bewolking onderzoek. Ik schaam me heel erg van Ik ben nu 50 e het gaat steeds erger met mij. Mijn familie is het helemaal klaar mee. Het is voor hun natuurlijk heel erg vermoeiend.
Ik voel me alleen em onbegrepen . Steeds de gedachten dat ik.kanker hen en binnenkort dood ga.

Liefs
Teresa

Hoi Rita, dank voor je berichtje. De huisarts gaat nog wel maar een medisch specialist vind ik eng. Maar omdat mijn leven zo lijdt onder mijn angst ga ik dan uiteindelijk toch maar. Maar intussen heb ik er dan al allerlei stressklachten (zoals maagzuur) bijgekregen. Jij hebt een medische achtergrond....ikzelf ook...denk dat dat een deel van mijn probleem is....Ik weet net iets teveel over allerlei enge ziektes...

Hele goede tip die stencils ga ik ook doen

Aanvulling misschien een beetje raar maar ik heb ook een rare smaak gehad . Geen idee of dit Bij jou zo is maar ik had een metaal smaak langdurig dit bleek door pijnboompitten te zijn gekomen . Zoek maar is op

Sorry maar ik moest gewoon lachen om je reactie. Precies wat er in mijn hoofd omgaat. Niet per se bang voor de corona, maar wat als ze een longfoto willen maken. 2 jaar geleden was ik hoogzwanger en kreeg een verkoudheid, ik heb zo nu en dan dat het op mijn longen slaat en dan moet ik even aan de puffers. Nu was ik dus zwanger en had het benauwd dus ik werd naar het ziekenhuis gestuurd...nou nou nou.. tranen met tuiten gehuild. Ze wilden inderdaad een longfoto maken, ik heb geweigerd. Ze bleven maar aandringen, mij vriend bleef aandringen maar het ging echt niet gebeuren. Test wat je wilt, echo, bloed, maar geen foto. Tot ruzie aan toe.

Als ik het wel had gedaan had het waarschijnlijk een hoop angst weggehaald, maar de angst voor kanker is te sterk

Lieve allemaal, ik ben ook een hypochonder, ben inmiddels 69 jaar en hoopte maar steeds , dat als ik ouder zou worden het minder zou worden, maar stom natuurlijk omdat te denken, want het werd alleen maar erger en corona doet er natuurlijk ook geen goed aan.
Ik heb ook een tijdje alles opgeschreven en als je dat later terug leest, dan denk je bij jezelf, ( je bent niet goed bij je hoofd)Maar de volgende dag gaan we weer gewoon verder met hypochonderen. Word er zo niet goed van, ben alleen, woon alleen, dat is maar goed ook , denk ik dan, Dit kan ik toch niemand aan doen. LIEFS

Mijn God, wat een herkenbaarheid hier! Vooral ook dat niet naar de dokter durven. Enorm vervelend voor iedereen, maar ook wel een geruststelling dat we met zoveel zijn en dat maar weer blijkt dat al onze klachtjes en kwaaltjes niet daadwerkelijk betekenen dat het einde nabij is. Voor mij helpt vooral beter in mijn vel zitten door heel lief voor mezelf te zijn (dingen doen waar ik energie van krijg, vooral even rekening houden met mezelf), dan heb ik afleiding en zijn er opeens helemaal geen pijntjes meer. Maar ja als ik eenmaal in de vicieuze cirkel van de hypochondrie zit heb ik daar natuurlijk niet altijd de energie voor en zin in, dus dan is het moeilijk om dat te doorbreken. Gelukkig lukt het soms toch. Zet hem op allemaal!!

Ik ben ook een hypochonder van het zuiverste water, 78 jaar en herken mezelf helemaal in alle beschrijvingen. Sinds een jaar of 9 houd ik een medisch dagboekje bij en dat is mij tot steun, als ik dan weer misselijk, ziek ,zwak of akelig ben ik dat boekje en het herlezen stelt me dan even gerust, zie je wel toen had je dat ook al. Helaas komt dan ook weer dat duiveltje in mijn mind en zegt: ja,ja maar toen was je jonger en nu heb je echt wat, zeker kanker.
Heb goede berichten over hynose gelezen en ga een poging doen.

Hi, een document bijhouden lijkt mij ook super handig eigenlijk! Wat voor een soort document gebruikt u?

Hoi allemaal
Gelukkig ben ik niet de enige. 54 jaar en al vanaf 8 jaar hypochonder. Slik van mijn 30ste paroxetine en dit haalt "meestal"
De scherpe randjes eraf. Maar nu in de overgang en naar de gynaecoloog geweest met problemen. Nu zitten er Cysten en krijg ik pas over 5 weken een onderzoek.....je voelt hem vast al aankomen. Heb inmiddels eierstokkanker en beeld me van alles in. Eten lukt me slecht van de spanning en val af ....ja das weer een signaal van kanker en ja opeens voel ik mijn blaas omdat de arts dit vroeg. Ja en doodsbang dat ik vocht in de buik krijg......ik heb alle google pagina's gehad en ken ze uit mijn hoofd. Ik ben moe ja das ook weer een symtoon van kanker....en zo is het cirkeltje weer rond. Ik kan mij dus ook niet focussen op iets anders. Geen idee hoe ik hier uit moet komen. Heb nog 5 weken te gaan...
Herkent iemand dit??

Ik herken t moniek. Het is vreselijk. Ik heb wat microscopisch bloed in mijn urine. Ik wil niet naar een uroloog omdat ik dit wel eens vaker lang had na een. Blaasontsteking . Ik heb een arts die niet zo goed snapt hoe ik in elkaar zit. Ze wilt dat ik t even laat checken bij een uroloog.ik wil dat niet want ik ontplof in mijn hoofd van de stress. Ondertussen blijft t in mijn achterhoofd zitten en denk ik dat ik volgend jaar dood ben. Met alle onderzoeken denk ik gelijk aan k. Ik heb ook heel veel mensen verloren in mijn omgeving aan deze vreselijke ziekte. Niets anders hoor je om je heen.

Hallo allemaal,

Heel blij dit forum te hebben gevonden. Ik heb nu 17 jaar hyperventilatie en hypochondrie. Ik durf ook niet naar de dokter te gaan. Bang dat ze iets ernstig vinden.

Ik zit thuis van het werk met een burn out en dat breng heel wat fysieke klachten mee. Uiteraard nieuwe klachten die ik nog nooit gevoeld heb… ik maak mij zo een zorgen en die angst beheers mijn leven.

Allemaal zo herkenbaar
Durf niet naar de dokter om bloed te trekken
Al jaren zo bang dat ze iets zouden vinden
Allemaal begonnen met studies vpk toen ik 40 was

Ben er nu 57

Oh oh,wat een herkenbare verhalen! Ik ben ook al 28 jaar hypochonder en mijn grootste angst is kanker,met name longkanker. Bij mij slaan de vlammen al uit als ik zomaar hoest. Ik nam ook nooit deel aan bevolkingsonderzoeken, en heb zelfs anderhalf jaar lang met een ingetrokken tepel rond gelopen, wat kan duiden op borstkanker. Uiteindelijk ben ik gebroken en heb huilend de huisarts gebeld...Zij heeft mij natuurlijk doorgestuurd en ik schudde van angst,maar het was niks! Hoe blij ben je dan! Twee maanden later kwam de enveloppe voor bevolkingsonderzoek darmkanker,ik dacht,doe het,dan ben je opgelucht! Wat denk je....ik moest vervolgonderzoeken,en ben toen 3 kilo afgevallen van angst,want er gingen 4 weken overheen voor ik aan de beurt was! Gelukkig was toch alles goed. Anderhalf jaar geleden moest ik volkomen onverwachts een longfoto laten maken, ik kwam voor onderzoek ogen.....Ook deze was goed,maar het kriebelt alweer in mijn hoofd,want het is anderhalf jaar geleden....en ben weer net zo bang dat er wat zit. Het is een vreslijke angststoornis,en er wordt wat lacherig over gedaan,dus ik hang het maar niet aan de grote klok. Ik geef jullie allemaal een knuffel.

Hi,
Ik heb reeds meer dan 3 jaar last van mondbranden. Ik heb hierdoor een angststoornis ontwikkeld en ik ben extreem bang mijn mond te beschadigen. Dit ging ook gepaard met geen scherp voedsel zoals bijvoorbeeld broodkorsten of chips durven eten. Enige tijd later kon ik bijna niet meer eten, niets eetlust meer en was op korte tijd een aantal kilo’s afgevallen. Ik heb van mijn dokter het medicijn Remergon gekregen. Dit is een antidepressivum met als bijwerking dat je er honger van krijgt. En dit helpt bij mij heel goed. Ik ben zeker niet van mijn angststoornis vanaf, maar ik kan wel terug eten. Ik ben bijna 60 jaar. Jij bent pas 21, als je huisarts zegt dat je niets mankeert, geloof hem dan maar. Ze hebben heel lang gestudeerd en weten echt wel wanneer iets ernstigs is. Heel veel goede moed gewenst.
Groetjes,
Denise.

Hi,
Zoo herkenbaar!
Op mijn 33 ste ook k ziekte gehad en sindsdien ervaar ik immens veel klachten.
Ik probeer adem werk te doen, loop bij de fysio, Pschyloog (geloof in God dat is ook mijn houvast). Misschien is therapie iets voor jou, ademwerk of bv sporten. Dit zijn wel de dingen die mij dagelijks helpen.
Heel veel sterkte!!

Dikke knuffel!!

Hoi Bas,

Ik herken dit heel goed heb helaas na 8 jaar weer klein hartinfarct gehad stent gezet en alles weer ok voor de cardioloog.
Maar helaas niet voor mij ik"scan" zowat 24/7mijn lichaam af . Gevolg mijn hele lichaam is verkrampt voel me superslecht en ja raak uitgeput ervan.Maar heeft te maken dat ik mijn lijf niet meer vertrouw en idd bang ben dat er weer wat gebeurt .Dit kost me zoveel energie ennkan amper nog ontspannen.

Hoi Bas,

Ik herken me heel goed in je verhaal.
Bij mij hebben ze 2 jaar geleden een melanoom verwijderd. Ik was net een half jaar alleenstaand moeder die aan het verhuizen was.. daar stortte mijn leven compleet in.
Lang verhaal kort.. heb ik ook deze angsten heel erg maar heb sinds 3 weken sertraline om even tot rust te kunnen komen. Ik word vaak angstig dat het inderdaad terug zou kunnen komen of andere mogelijke dingen die kunnen gebeurd bezorgen mijn paniek en angst aanvallen. Daarbij werk ik ook nog in de zorg waardoor ik dagelijks geconfronteerd word met zulke gebeurtenissen.

Bas ik herken het helemaal. Ik heb ook kanker ( baarmoederhals) gehad en een pijntje of griepje is nooit meer hetzelfde. Je wordt bang en haalt hele doomscenarios in het hoofd. Je komt hier niet alleen uit. Ik kamp nu met de mentale nasleep omdat ik nu pas met die verwerking bezig kan. Je cortisol stresshormoon gaat door het dak en dat verzwakt je immuun systeem. Ik ben hulp gaan zoeken. Ik wil hier niet meer mee zitten. Maar als er telkens weer wat nieuws is wordt je weer bang. Ik voel mij een last voor de omgrving en vooral vor mezelf is het gewoon niet te doen. Dit is hetzelfde als ptsd. Onderschat het niet. Je hebt in een oorlog gezeten

Ook ik begrijp zeer goed wat je bedoelt...9 j geleden (toen 36j) de diagnose eierstokkanker gekregen, 'gelukkig' stadium Ia. Tumor (21cm op 9cm) operatief verwijderd geweest, geen nabehandeling
Maar nu dus nog steeds paniekaanvallen en angststoornissen, zelfs na psycholoog, psychiater, antidepressiva enz. De weken voor de 6 maandelijkse check up zijn dan ook HEL! Ik moet over 2 weken op controle en had reeds mijn onderzoeken en bloedafname en die zijn ok. En toch kan ik de doemscenario's niet onderdrukken...

Heel herkenbaar. Pijntjes of ongemakkelijkheden die komen en gaan. Wel telkens op dezelfde plaats. Soms stel ik mezelf gerust met het feit dat ze niet constant zijn en dus gerelateerd aan stress, vermoeidheid, ... Maar toch telkens opnieuw grote angst als je het weer voelt. Telkens weer denken dat er toch iets ernstig mis zou kunnen zijn. Het is een oneindige cirkel hier, heel vermoeiend.

Ik heb ook al een half jaar ongeveer last van pijn rechts onder in mijn buik. Een constante zeurende pijn met soms uitstralen naar m'n lies en bovenbeen. Soms lijkt het ook wat opgezet precies op de plek waar ik de pijn voel in m'n buik. 2 keer bij de ha geweest maar die voelde niks geks. Het frustreert me wel. Durf niet nog eens naar de ha, die ziet me weer aankomen. Maar het maakt me wel angstig.

Ik herken het ook, heel erg frustrerend als er elke keer niks uitkomt. Daardoor ga ik denken dat het aan mijzelf ligt. Als ik naar de huisarts ga denken zij weer van daar komt zij aan. Zo oud ben ik nog niet en ik wil zonder deze dingen leven!

2 opties lijkt me:
-zwevende rib syndroom
- ontstoken zenuwen (trigger point)

Probeer de plek even te vinden en te masseren of even op duwen.
Letten op een goede houding. Zitten en staand
En ook zeer belangrijk: goede buikademhaling en opletten dat je buikspieren niet constant opgespannen staan (had ik voor waardoor er veel vage pijnklachten ontstonden)

Heel veel vage en enge klachten ontstaan door een foute ademhaling. Een juiste ademhaling zal op termijn veel helpen + het werkt ook rustgevend.

Extra tip: op het moment dat je weer enge gedachten krijgt moet je even de feiten voor je opnoemen, nuchter bekijken en eerlijk zijn dat de kans heel erg klein is dat wat je denkt ook echt is! Dat geeft rust. Daarna telkens als je weer eens aan de potentiële erge ziekte denkt jezelf weer confronteren met je oordeel dat het onrealistisch is dat je de ziekte hebt en terwijl glimlachen! Dit helpt echt!
Daarna meteen aan iets anders beginnen denken.

Ik ben zelf een mega hypochonder maar dit maakt men leven een pak draaglijker!

Succes allemaal!

Hey Berry,

Volgens mij heb ik op jou gereageerd op een ander bericht ook. Dus dit zal een aanvulling zijn erop.

Een lichaam die 24 op bed ligt heeft al gauw tussen de 1600 en 2400 kcal nodig per dag om te kunnen functioneren. Dat lijkt misschien veel, maar alles in het lichaam kan hier draaiende mee gehouden worden. Als je alleen een paar glazen water drinkt, dan ondersteun je alleen de hydratatie van het lichaam.

Ik zal het even in een ander contrast zetten. Als ik in mijn auto koelvloeistof stop en vervolgens met een lege tank ga rijden. Kom ik mijn oprit niet af.

Voedsel is belangrijk. Er staat veel op het internet, maar heel veel is ook niet waar of niet goed voor je. Het klinkt voor mij erg logisch dat je veel bent afgevallen in zo’n korte tijd.

In die 2 maanden heeft je lichaam enorm onder stress gestaan omdat het niet genoeg brandstof kreeg. Hierdoor gaat je lichaam compenseren. Energie halen uit andere bronnen, maar ook energieverdeling wijzigen. Meer energie naar overleven, organen draaiende houden etc. Minder energie naar andere zaken (bijvoorbeeld organen of lichaamsfuncties die minder belangrijk waren) gevolg: moe!!!! Moe!!! Moe!!! Maar ook pijntjes, je fitheid gaat naar beneden, je staat onder stress, etc etc etc!

Blijf goed eten, zorg voor je lichaam. Veel eiwitten, goede vetten en koolhydraten. Luister niet naar alles op het internet

Het beste gewenst

Hallo, ik heb weleens die infectie gehad, maar ze zeiden tegen mij dat het niet gevaarlijk was, ik kreeg er fluconazol voor en toen ging het over. Misschien stelt dit je gerust?

Hi Leon,

Ik ben 34. Ik herken heel veel van jou verhaal. Chronische hyperventilatie en onverwerkte trauma's. Ik kan nauwelijks werken, de ene week gaat beter dan de andere, en ben daarna vooral heel moe. Waarbij de klachten weer komen die jij ook hebt. Ik heb er ook vaak darmklachten bij. Al jaren allerlei onderzoeken gehad waar niks uitkwam. Ook bij alternatieve genezers geweest, die de meest uiteenlopende diagnoses stelden. Behandelingen die niet hielpen en mij uiteindelijk alleen maar angstiger maakten. Ik volg nu een online programma om met stress en angst om te gaan. Onderdeel hiervan is meditatie. Dit helpt wel om te ontspannen waardoor de klachten vaak verminderen of zelfs weg gaan. Het is het online programma van Nick de Waard (ervaringsdeskundige)

Hey kerel,

Met IG neem ik aan dat je instagram bedoelt. Ik heb je geprobeerd te zoeken maar kan je helaas niet vinden. Ik heb veel van de problematiek wat genoemt wordt op dit forum ondervonden.

Van een gezonde kerel die dagelijks sporte naar iemand die z'n huis niet uit durfde. Ik heb uiteindelijk mijn angststoornis overwonnen en hiermee mijn leven terug gekregen en ik gun jou en net als alle andere mensen op dit forum ook.

Verdiep je eens in DARE. Het is een Engels boek geschreven door Barry Mcdonagh en veel van de genoemde klachten worden ook in zijn boek beschreven. Ik ga niet zeggen dat de weg naar herstel makkelijk is, maar ik kan je wel garanderen dat je er geen spijt van krijgt.

Het leven is te kort om je druk te maken om dingen die er niet zijn. Veel klachten houden verband met een continue veel te beladen en overspannen zenuwstelsel. Je lichaam en geest staat vol continue op de vecht stand en middels de DARE techniek krijg je handvatten om op de pauze knop te drukken.

Het klinkt misschien te mooi om waar te zijn maar wees eens eerlijk, wat heb je te verliezen.

Mocht je in contact willen komen stuur me een bericht op instagram

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we persoonsgegevens enkele weken na plaatsing)

Dag Stephan ,

Ik heb juist het boek DARE besteld en ben echt benieuwd !
Groetjes Wendy

Ja ik had op een gegeven moment allemaal van die kleine schokjes en spiertrekkingen in mijn hele lijf! Ik dacht ook meteen het ergste. Ik kan het ook aansturen.. dus zoek afleiding en probeer de focus te verleggen... Dat is het enige wat mij althans helpt (al lukt dat met periodes ook echt gewoon niet).

Hey,

Hier.ook zo een panikeur wat die spiertrekkingen betreft... Ik heb gelukkig wel een hele goeie neuroloog die mijn angsten begrijpt en die mij ook al vele malen heeft onderzocht... Ik ben dan altijd even opgelucht tot ik de volgende spiertrekking voel... Gek wordt ik ervan...ik ben er zo van overtuigd dat er iets mis...ik loop ook therapie maar dat is nog niet lang genoeg om al beterschap te hebben...op deze moment voelt het voor mij eerder dat ik overleef in plaats van leef...

Dit heb ik ook gehad, zodra je het los laat gaat het over, geloof me.

Dit lijkt wel pds heeft de huisarts dit nooit genoemd. Heb je veel buikpijn met of diarree of verstopping.! Heb al jaren deze klachten en uit onderzoeken niets uitgekomen alleen een motorische gestoorde darm is hetzelfde als pds. Kun je erg hopeloos van worden😥

Hoi ik heb precies hetzelfde probleem. Heb sinds 4 dagen last van mijn buik en vastzittende lucht. Het begon de ene keer rechterbuik heel specifiek. Dat ging weg. Maar nu is het weer mijn gehele onderbuik die weer pijntjes geven. Ik eet gewoon goed. Nu weet ik ergens wel dat hierom stressen dit allemaal verergerd. Moet nu een manier vinden om mijn gedachten onder controle te houden.