Dwanggedachten bespreken met partner

Hallo iedereen,

Ik lijd al sinds kinds af aan aan OCD. Ik ben nu volwassen en ben er constant mee bezig. Sinds kort heb ik een relatie en de dwang ‘’scenario’s’’ die ik had kon ik openlijk met haar bespreken. Dit luchtte mij heel erg op en vond het fijn dat zij het zo geweldig en luchtig oppakte. Zij ontkrachtte mijn angst en schuld gevoel en dat was fijn. Echter sinds dat openlijk gesprek lijkt het of de sluizen open zijn gegaan. Ik heb nu de neiging dat ik alles aan haar moet vertellen, anders hou ik dingen voor haar achter. Dit zijn dingen als ik peuter wel eens in mijn neus bijvoorbeeld. Maar ook als ik een andere leuk vrouw zie, schiet gelijk in mijn hoofd, ik wil mijn vriendin inruilen voor die vrouw. Ik weet dat die gedachten al komt, maar hoe meer ik die wil ontwijken, des te harder komt ie aan. Mijn vriendin is hier nogmaals altijd heel luchtig over en zegt dat het normale gedachten zijn.
Echter heb ik ook wel eens hele nare gedachten gehad. Gedachten waar ik op het moment zelf geen stress om heb, omdat ik weet dat ze niet echt zijn. Ik zat een keer een serie te kijken, toen mijn vriendin iets in de trend zei van: “ik zou het zo doen in de toekomst”. Uit het niets schoot in mijn hoofd: “dat zou niet kunnen als ik jou nu dood zou maken”. Een hele rare gedachten, waar ik toen geen aandacht aan besteedde. Tevens zat ze dit weekend in het raam kozijn, met het raam open. Ik was erg bang voor een gedachten dat ik haar het raam uitduw, dat ik haar snel vastpakte en verzocht om niet zo te zitten.Ook heb ik ook wel eens gedacht hoe het zou zijn als ik m’n huisgenoot zou vermoorden, hoe zou ik daarna handelen. Zou ik zijn moeder appen met zijn telefoon, zodat ze denkt dat hij nog leeft? Tijdens zo een gedachte weet ik al dat dit geen realistisch iets is, want ik zou er mijn eigen leven al mee verwoesten. Precies nu ik dit verhaal schrijf schiet in mijn hoofd dat wanneer ik eens geïrriteerd op hem was, ik in mijn hoofd fysiek beelden had, waarbij ik op hem insloeg of neerstak. Nu ik dit rustig en nuchter analyseer, raak ik compleet in paniek.

Ik zou dit graag met mijn vriendin willen bespreken, maar zowel de psycholoog als mijn moeder zijn bang dat dit verkeerd wordt opgepakt en adviseren dus deze gedachten in mijn hoofd te laten en niet al te serieus nemen.
Het voelt voor mij nu of ik dingen verzwijg voor mijn vriendin en dat ik haar in gevaar breng.

Ervaart iemand van jullie dit ook en hoe maak je jezelf wijs dat dit niet echt is. Ik heb nog nooit iemand fysiek wat aan gedaan...