Tips bij claustrofobie

Als je plotseling door claustrofobie wordt overvallen kan het helpen je ogen te sluiten en te denken aan een ruime, zonovergoten plek.

Dit kan het strand zijn, een tuin, een bergweide of een bollenveld - als het maar een plek is waar jij je prettig voelt. Probeer je deze plek zo helder mogelijk voor de geest te halen: zijn er geluiden, ruik je de zee of de bloemen en zit of lig je hier?

Hoe levendiger jij je fantasie gebruikt, hoe meer je je op je gemak zult voelen.

Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen. Je kunt jouw verhaal delen op het claustrofobie-lotgenotenforum op deze website.

Kijk voor algemene tips bij angsten ook even op het forum algemene tips bij angsten.

Creëer je droom

Waar ben jij bang voor en voor welke plekken?
Welke situaties vermijd jij?
Schrijf of teken dit op een A4-tje

Ga dan bij jezelf na hoe jouw leven er uit zou zien zonder deze angst?
Wat zou je dan als eerste graag willen doen?

Creëer dan je droom over datgene wat jij zo graag wilt doen. Maak je droom zo mooi mogelijk als jij wilt. Pak een nieuw A4tje en schrijf of teken je droom.
Droom je droom keer op keer.

Je angsten vertellen jou iets. Het is goed om ze uit te dagen om erachter te komen wat erachter zit.

 

Misschien wil je wel heel veel tegelijk kunnen en is het goed om met een klein doel te beginnen en te beseffen dat datgeen wat voor een ander heel klein is, voor jou een hele grote stap is.
En dit heel goed van je is!

 

Een therapeut kan je helpen om je angsten te overwinnen.

Heb je last van claustrofobie en kom je er zelf niet meer uit? Een therapeut of psycholoog kan je dan verder helpen.

Bij claustrofobie is het goed om eerst na te gaan waar je precies bang voor bent (ergens niet meer uit te komen, een ongeluk, lichamelijk onwel te worden, …) en vervolgens te kijken waar deze angst aan gekoppeld is.

 

Vaak is claustrofobie gekoppeld aan andere aspecten in je leven waar je geen grip op hebt, het gevoel hebt knel te zitten, niet vrij te kunnen ademen (leven).

Wanneer je hier zelf geen goed zicht op hebt, of niet weet wat je hier vervolgens mee kunt; zoek gerust een therapeut die hierbij kan helpen.

Claustrofobie of Engtevrees is een specifieke vorm van angst die je ervaart wanneer je in (kleine) ruimtes bent waar je niet zomaar uit kunt komen. Je voelt je dan gevangen en kunt niet ontsnappen wanneer dit, vooral in je fantasie, nodig zou kunnen zijn.

 

Dit kan bijvoorbeeld zijn in een trein, in een lift of in een vliegtuig. De angst en gevoelens van paniek worden vooral versterkt omdat je geen controle hebt. In een auto is angst vaak minder sterk omdat je die nog aan de kant van de weg kunt zetten. Je ervaart dan nog wel wat controle.

Wanneer je psyche zich angstig voelt gaat je lichaam reageren; met adrenaline kom je in een staat van alarm. Je krijgt het warm, je hart klopt snel, je voelt je misschien ook fysiek benauwd enzovoorts.

 

Vervolgens reageert je psyche weer op de reacties van je lichaam door deze (verkeerd) te interpreteren, waardoor je psyche en je lichaam elkaar opjutten in een uit de hand lopend ‘gesprek’. De interactie tussen je lichaam en psyche/fantasie laat je een toestand van gevaar ervaren die er niet of nauwelijks is. Hierdoor raakt je heldere waarneming vertroebeld.

Een manier om hier iets aan te doen is dat je – zelf- (weer) sterk genoeg wordt om de leiding te nemen, zodat je waarnemingen en schattingen aan gaan sluiten bij de werkelijkheid van de situatie waarin je op het angstige moment bent. Dit heet het versterken van je ik-kracht. Meestal heb je hier professionele hulp bij nodig.

Een methode die hier goed voor werkt is aandachttraining of Mindfulness.
Je leert dan feitelijk waarnemen zonder dat je waarneming meteen met je op de loop gaat.

 

Je leert ook accepteren dat je in je leven nu eenmaal met moeilijke situaties te maken hebt en hoe deze er uit kunnen zien. Je wordt ‘de baas’ en je krijgt overzicht (terug). Je leert de mechanismes kennen van je angstopbouw en ontdekt hoe je de leiding kunt nemen aan het gesprek van je psyche/fantasie en lichaam.

Bij claustrofobie, angst voor kleine ruimten (bijvoorbeeld de bioscoop, de trein, liften, kamer zonder ramen) is er vaak sprake van angst voor de angst. Het is goed te behandelen.

 

Een van de manieren, vooraal wanneer de angst is ontstaan naar aanleiding van een traumatische gebeurtenis, is EMDR.

 

Ook cognitieve therapie (om overtuigingen die je in bepaalde situaties hebt te onderzoeken) en mindfulness zijn heel behulpzaam.

Angst voor kleine en/of afgesloten ruimtes..... het kan heftig bij je binnen komen. Samen wil ik met je aan de slag om dit te overwinnen.

Hiervoor kunnen we het volgende doen:

Allereerst wordt geanalyseerd waar de angst vandaan komt en wat er eventueel in het verleden hieromtrent is gebeurd. Daardoor kan duidelijk worden hoe dit invloed zou kunnen hebben op de huidige (werk-)situatie.

 

Dit is dan weer bepalend voor de vervolgstappen. Doel is uiteindelijk het vermijden te vermijden zodat je weer gewoon prettig je eigen ding kunt doen zonder angst te ervaren.

Claustrofobie, angst voor kleine en / of afgesloten ruimtes....
Dit is iets wat je niet wilt ervaren. Ik help je er graag bij.

 

Samen kunnen we aan de slag met:

- Psycho-educatie. Hierin wordt uitgelegd hoe het nu allemaal werkt met angst en lichamelijke gevolgen en gevolg op gedrag ed.

- rationele emotieve therapie: Met als doel je moed in te praten, positiever te denken en nare gedachtes opzij te zetten. Bv: “’Ik mag een beetje angst voelen”…. En “ vorige keer is het ook gelukt” ed.

- Angst hiërarchie opstellen. Doel hiervan is te beginnen met het minst enge te noteren en te eindigen met het meest enge te noteren. En vervolgens die stappen stap voor stap te gaan zetten.

- Het vermijden vermijden: “gewoon doen” / geleidelijk aangaan van moeilijke situaties en zien dat het ook goed kan gaan.

- blootstelling aan de angstopwekkende situatie. Je zult zien dat je stap voor stap vorderingen gaat boeken. Ik begeleid je er graag bij.

Spreek met bv. je partner af dat wanneer je een paniekaanval krijgt hij/zij jou afleidt door iets tegen je te vertellen of vragen aan je te stellen waarbij je je moet concentreren om te luisteren en antwoord te geven. Praat echter nooit over de angst zelf!

Zoek voor jezelf een positieve mantra en zeg die luidop of in jezelf op als je paniek voelt opkomen.

Je kan erover praten met vrienden en familie. Zoek iemand die je vertrouwd een ga gewoon praten. Je kan praten over een situatie die je al hebt meegemaakt praten maar je kan bijvoorbeeld over een situatie waar je bang voor bent praten.
Ik hoop dat deze tip voor jou helpt!!

Ja natuurlijk kan je er jaren mee blijven lopen, je zal er niet aan dood gaan. Je kan er jaren over praten, je zal het begrijpen, maar het zal niet echt over gaan. Je kan het aandacht schenken totdat je een ons weegt.
Maar wil je snel en blijvend van je claustrofobie af? Zoek dan een EMDR therapeut en binnen een paar behandelingen ben je van je fobie af! Dat is echt mijn beste tip! Het bespaart je tijd en veel ellende nu maar ook in de toekomst.
Succes er mee!

Claustrofobie kan heel eng zijn.
Mijn tip is als je bijvoorbeeld in een lift staat, concentreer je dan op één punt en zeg in je hoofd alle tafels op. Echt 1x2= 2 enzovoort dus niet alleen de uitkomsten.
Doordat je hersenen druk zijn met rekenen, kan je niet aan het feit denken dat je in een lift staat, dus kan je ook niet bezig zijn met angstig zijn.

Doe het maar, je zult zien dat het helpt!

Jouw onbewuste heeft een hele goede reden om het programma "claustrofobie" steeds weer te herhalen. Ooit heb je vermoedelijk een traumatische ervaring in je jeugd gehad . Of je hebt deze angst gekopieerd van je ouders.

Als je dit zelf als een probleem ervaart kan je dit met behulp van hypnotherapie snel en effectief oplossen.

Ga dus snel op zoek naar een hypnotherapeut bij jou in de buurt!

Een cliënt had de angst "er niet uit te kunnen". Bedoeld werd dat hij angstaanvallen kreeg als hij in een file zat, of in een stoeltjeslift (sneeuw) in een gebied dat hij niet kende.
Het was even een gezoek. Uiteindelijk door zijn levensgeschiedenis uit te vragen kwamen we bij een bijna-dood-ervaring die hij als 3-jarig kind had toen hij in een vijver was gevallen en stil op de bodem lag, als bevroren.
We hebben daar mee gewerkt vanuit een lichaamsgerichte manier van trauma verwerken. Dit bracht al verbetering. Toch was het nog niet helemaal over. Verder zijn geschiedenis in gegaan: als heel klein kind in het ziekenhuis gelegen. Lag vastgebonden in zijn bedje. Kon alleen (liggend op z'n rug) naar boven kijken. Een vastzitten, niet weg kunnen. En dat alles zonder regelmatig bezoek van zijn ouders, want die waren door arts/verpleegsters verstaan gegeven dat bezoek alleen tijdens de bezoekuren mocht. Hij lag dus niet alleen vast, maar ook zijn ouders konden hem "niet redden".
Hiermee op eenzelfde manier gewerkt en tevens ook meer energetisch. Ook dit heeft tot verbetering geleid. Maar hij wil nog verder onderzoek, want hij voelt "dat er nog meer uit te halen valt", zei hij.

Dus cliënt zijn probleem heeft verschillende lagen. Hij is gemotiveerd om daar naar te kijken. In zijn direkt toegankelijk geheugen is 'het' niet te vinden, maar wel door kontakt te maken met zijn onbewuste, impliciete geheugen, aan de hand van wat hij op het moment van samen zijn, ervaart in zijn lichaam (felt sense). Zo raakt hij meer en meer bevrijd van onderliggende overlevingsstress, stap voor stap dus.