Hyperventilatie - forum lotgenoten

Wat verschrikkelijk voor jou, dat niemand jou begrijpt... Sterkte!!

Bij mij helpt acupunctuur!! Ook krijg ik Chinese kruiden voor de milt. Door alle stress raakt je milt uitgeput, piekeren enz. Een aanrader!!!

Ook ik al meer dan 10 jaar hyperventilatie,gelukkig bij mij snel ondekt op de spoedeisende dienst,werkelijk van alles geprobeerd en niets wat echt hielp(ademhalings therapie ,fysio ,gespreken enz)toen maar naar de cardioloog geweest(natuurlijk niets gevonden),dus daar staat je dan wat nu,uiteindelijk maar doorgaan met jaren van ellende,2 jaar geleden dus burn_out opgelopen,compleet uitgeput,met verschrikkelen klachten maag darmklachten,pijn op de borst heel het lichaam spierpijn,geestelijk nergens geen zin in depressieve gevoeles,gewoonweg een drama.Ook ik heb van alles op gezocht en geprobeert niks hielp,tot mij arboarts een goede tip geeft,mindfulniss en yoga.Ben nu meer dan 70 procent van mij klachten af,zit beter in mij vel,en kan weer genieten,mijn leeftijd is 57 jaar.Hopelijk werkt dit voor meer lotgenoten

Ik ben zelf ook 35 jaar en ken je patroon van klachten en je eenzame gevoelens daarin. Alsof niemand het snapt en je ook maar iets de goede richting in je sturen. Je bent dagelijks bij wijze van blij dat je de volgende dag weer hebt gehaald.

Ik heb er sinds een plotseling moment, zoals je ook schreef maar dat is uiteraard bij iedereen anders, (toen de emmer overliep, zonder dat je snapt wat er gebeurd) nu al zo'n 6 jaar dagelijks in meer of mindere mate last van gehad. Het is niet 100% weg, maar het is steeds verder op de achtergrond geraakt.

Ervaringen geven begrip (op zich goed), maar kennis helpt je echt je situatie te verbeteren. Daarom niet mijn hele verhaal, maar hopelijk wat inzichten.

Samenvattend gebeurde dit bij mij (en ik denk op soortgelijke wijze iedereen met burn-out en/ of chronische hyperventilatie):

De (oplopende) overspanning die ik al een tijdlang had (maar niet opmerkte /voelde in het lichaam) bereikte zijn kookpunt op een willekeurig moment (in mijn geval tijdens een normaal gesprek met iemand), de mentale overspanning sloeg in op het lichaam en die reageert vervolgens op al die 'stress' die je hersens (angst, paniek, stressgedachten..whaaa wat gebeurd hier?..ik ga dood) doorstuurt.
Het lichaam snapt er gewoon niets meer van en gaat vervolgens klachten geven via de hersens (de hele lijst van hyperventilatie klachten, en dat vaak ook nog wisselend, dan weer keel, dan buik, dan hart etc.etc).
Het lichaam zegt eigenlijk: "kappen met die stress' ik kan er niet meer bijhebben. Telkens als je dat blijft voeden 'stroomt die emmer' weer over.
Door al die verschillende klachten creëert dat angst (zo werkt ons systeem), het lichaam geeft signalen af aan de hersens, wat angst creëert omdat het ook niet 'fysiek' te verklaren is. Jij denkt telkens bij die klachten: "huh wat is dit nu weer?" nee toch..."ik moet wel een ziekte hebben" "het is echt niet goed met mijn longen /hart" "ik heb vast een tumor/kanker/ms" etc.etc. of wat jij dan ook denkt.
Zo kom /blijf je in een vicieuze cirkel van stressvolle gedachten -> lichamelijke klachten -> angstige gedachten -> stressvolle gedachten enzovoort.

Kortom, je neemt jezelf in de maling. En dat opzich is niet je schuld. Het systeem werkt zo in angstige, paniekerige, stress situaties.

In feite is de diagnose: "ik heb overbelaste hersenen" (sommigen noemen het burn-out, overspannen) en hyperventilatie (uiteindelijk chronische) is daarvan een gevolg, niet een oorzaak.

Wat moet er dus gebeuren om de vicieuze cirkel te doorbreken? de oorzaak van de cirkel verminderen /aanpakken = stressvolle gedachtengangen.

Als je weet waar ze vandaan komen, is het bijv. werkgerelateerd, dan kun je daar beginnen, maar ook als je het niet weet kun je enkele dingen doen, maar het begint bij ACCEPTEREN dat je (mentaal) ziek bent. Tis niet anders.

Nu zijn er 100 en 1 boeken over stressvolle gedachtengangen verminderen en tig 'google' websites met tips tegen stress , dus tja daar kan je kennis ophalen.

Maar wat mij hielp is om zoveel mogelijk terug te keren naar het 0-punt: Leven net als een dier: 1. gezond eten 2. voldoende bewegen (niet fanatiek, beetje wandelen, langzaam fietsen, ontspanningsoef. 3. veel slapen (zover dat lukt, hoe meer hoe beter in het begin) en 4. alleen maar onspannende dingen (lang douchen, een bad nemen, boekje lezen, in de natuur beetje observeren, tekenen, puzzelen, schilderen, iets bouwen etc.etc,), maar niet teveel NIKS doen, want dat geeft teveel 'piekertijd' en dat is niet ontspannend!, verder echt geen/zo min mogelijk tv, telefoon iPad e.d. Even een tijdje 'letterlijk' offline (voor zover dat lukt natuurlijk, maar is essentieel om de balans te herstellen.

Want dat zorgt ervoor dag de stress afneemt, je hoofd rustiger wordt, daardoor weer minder angstig wordt en dat vervolgens weer het ademhalingscentrum de rust geeft om te herstellen, dan neemt de hyperventilatie af.

Dit moet je blijven doen totdat er steeds vaker dagen komen waar je doorkrijgt dat je geen echte (chronische) aanvallen meer hebt gehad op een dag...dan ga je de goede kant op...langzamerhand nemen de klachten af en krijg je steeds meer momenten dat je stressysteem niet eens de kans krijgt om 'over' te reageren....dan ben je bijna weer waar je wil zijn.

Ik hoop dat je wat hebt aan enkele inzichten die ik met vallen en opstaan hebt geleerd. Ik ben persoonlijk (achteraf) gewoon te lang doorgegaan waardoor alles alleen maar is uitgesteld. Maar voor iedereen is dit een proces met vallen en opstaan, anders had je het per slot van rekening niet (onbewust) ontwikkeld /laten ontwikkelen.

Veel beterschap! en ik hoop dat je de tijd neemt om er op een langzame manier uit de vicieuze cirkel te stappen. Want ik weet heel goed hoe verschrikkelijk de klachten, gevoelens en angsten zijn.

Wat een fijne tips. Ik ben nu 26 jaar en heb sinds een week constant hyperventilatie/paniekaanvallen. Ik vind het verschrikkelijk maar probeer het te accepteren en de adviezen tot mij te nemen. Ik weet dat ik snel geneigd ben veel te denken maar het is inderdaad een cirkel waar je tijdens het 'piekeren/overdenken' niet makkelijk mee kan stoppen.

Iknken deze klachten paniekstoornis chronische hyeperventilatie is begonnen na de geboorte van mijn dochter nu 36 jaar geleden . Ik heb het nog steeds de gekste klachten het beheerst je leven durft veel dingen niet uit angst om hetweer te krijgen . Allerlei therapien psychologen enz bezocht maar het blijft soms minder soms meer gek word je ervan en vooral de angst het verlamd je het ergste zijn de iedere keer nieuwe klachten . Heb ook ademhalings oefeningen maar die werken niet als ik aanval heb als ik het overdag heb pak ik mijn hobbys op dat werkt soms of bel mijn zus je ben niet alkeen hierin mij helpt ook om dan op te zoeken wat andere ervaringen zodat je niet het idee hebt dat je je aansteld

Hier ook het zelfde ook longaandoening en op een nacht ineens happen naar lucht in paniek hart wat te keer ging dus dacht me longen
Naar de huisarts en longverpleegkundige geweest en daar kreeg ik een verwijzing voor fysiotherapie ademhaling ernstig verstoord dus oefeningen
Toen kwam corona en de fysio ging dicht dus kon er niet meer heen werd in die tijd ook heel angstig om corona te krijgen en bleef dus thuis op een wandeling met de na kwam ik nergens toen mocht ik weer naar de fysio maar durfde niet meer dacht daalijk krijg ik corona
In de zomer kreeg ik dus hele heftige hartkloppingen en moest overgeven en was gewoon zo ziek dat ik de dokter belde dit was een nieuwe arts en ging overleggen je mocht niet komen ivb corona en belde terug ambulance is onderweg dus naar het ziekenhuis ambulance broeder zei al nee hoor is niet je hart maar we nemen je mee
Later allemaal onderzoeken gehad en zelfs een hartkastje maar niets aan de hand de klachten bleven voorral snachts dus sliep een paar uur en werd dan wakker met elke keer de zelfde klachten deed wel me oefeningen maar hielpen niet werd juist nog erger november 2020 kreeg ik toch corona van mijn partner was goed ziek koorts neusverkouden kriebelhoest hoofdpijn en spierpijn heb ook fybriomyalgie dus de spieren werden extra slap en kon bijna niks maar de benauwdheid was er eigelijk niet en heb een aantal nachten ook goed geslapen na de corona van een maand begon het langzaam weer toe te nemen en ben ik toch weer naar de fysio gegaan corona fysio in het beging ging dit best goed maar zit nu weer helemaal vast in de hyperventillatie en dat is dag en nacht ben uitgeput en heb geen idee hoe ik er uit moet komen terwijl ik dit schrijf gaat me hart te keer en heb ik moeite met me inademing en daalijk moet ik naar de fysio geen idee hoe ik daar moet komen daar heel me lichaam tegenwerkt

Ik heb al minimaal 38 jaar chronische hyperventilatie is begonnen nadat ik 3 maanden aan infuus met weeenremers heb gelegen om vroeggeboorte te voorkomen daarna alleen erger geworden ik herken de meeste klachten heb ook angststootniebij psycholoog geweest acupunctuut ademhalingstherapie haptonoom soms gaat het tijden goed dan opeens weer mis word jeweer afgevoerd het ergste is de angst en de pijn en druk op je borst en niet kunnen doorademen de corona doet hier ook geen goed aan ik probeer afleiding te zoeken met haken en kaarten maken maar dat helpt niet altijd

Hallo ik begrijp je volledig! wat een ellende.
Ik probeer hier kort even mijn verhaal te doen.
Sinds september 2020 begon ik me wat ellendig te voelen.
Dan even geen probleem meer. Dan in de eerste week van december kreeg ik een keelontsteking, ik kreeg antibiotica maar ik merkte dat ik nog niet genezen was na de medicatie al op was, want normaal ben ik na 3 dagen medicatie al een stuk beter.
En toen begon de ellendige extreme vermoeidheid! ongelooflijk ik viel gewoon als een blok in slaap. Ik voelde mij ellendig moe humeurig soms eens een dag beter en toen dacht ik het zal beter zijn. De volgende dagen, weken, maanden van hetzelfde.Maar ik kreeg ondertussen ook een enorme druk op mijn borst en tintelende mond en lippen, pijnlijke kaken krampen, soms werd ik wakker met enorme hoofdpijn, brandende ogen. Naar huisarts die zei je hebt waarschijnlijk chronische ventilatie. Maar die moeheid was niet te verklaren en ook de ogen niet. Bloed gecheckt, supplementen genomen waar ik veel geld heb voor betaald bij een natuurspecialiste, die nu blijken eigenlijk niet nodig waren. Op vakantie in Frankrijk 14 dagen in bed gelegen van moeheid en ellende en alles die erbij hoorde MRI scan, Neuroloog, endicrinoloog, oogarts, alles gedaan ik ben volledig gecheckt, en natuurlijk.....alles ok. Je wordt er onnozel van dat ze niks vinden. Tot ik vorige week, op 20 sept toch een op google de woorden 'tintelende lippen mond hyperventilatie' intikte. Wat een openbaring! Ik dacht dat enkel die tintelende mond en lippen van die hyperventilatie waren. al die andere klachten blijkbaar ook man man man wat was ik eigenlijk blij dat al die miserie daar bleek van te zijn. Een soort van opluchting. Ik heb direct verder onderzoek gedaan en ik ben nu gestart met een paar ademhalingsoefeningen per dag en ook sinds vandaag 25 oktober' Bachbloesems mix 84 vrijer ademhaling' gestart dit heb ik gelezen ergens ook in een artikel over chronische hyperventilatie deze druppeltjes worden het best voor drie maanden genomen. Alle andere cursussen daar begin ik niet aan ik heb op you tube gekeken voor ademhalingsoefeningen en daar hou ik het voorlopig bij we zien wel.... Wie weet kan dit jou ook helpen en ook andere mensen die in dit verhaal zitten.

Beste Wilma
Ik schiet ook in de paniek mode als mijn vrouw vraagt of ik even wil stofzuigen haha grapje hoor.
Ik heb het bijna 30 jaar dus ik ben een beroeps hyperventilateur. de angst verdwijnt met de jaren dan blijft alleen nog een klote gevoel over wat echt geen kwaad kan maar daar heb jij nu weinig aan dus wat jij het beste kan doen is afleiding zoeken wanneer je het voelt opkomen. maar dan moet je geen zware afleiding zoeken maar iets heel simpels bijvoorbeeld kastje leeg ruimen en ordenen ook een rommel lade opruimen wat weg kan weggooien dat soort dingen werken bij mij perfect succes Wilma onthoud één ding het is een zwaar klote gevoel maar het kan geen kwaad.

Nee helaas herken ik jou klachten niet maar wat ik wel denk is dat je bloed verhouding niet goed is dan is de balance verstoort en kun je spier trekkingen krijgen misschien heb jij dit ook hou vol he er komen betere tijden aan hoor

Lieve Daisy
Natuurlijk begrijpen wij jou, omdat iedereen die hier op deze forum zit hetzelfde heeft meegemaakt min of meer. Het lastigste van deze aandoening dat hyperventilatie heet is dat de klachten steeds anders is. dus zeker als je pas bent gaan hyperventileren krijg je steeds dat klote gevoel van paniek. Dus rustig blijven wanneer je het voelt aankomen en afleiding zoeken gr kees en veel succes

Hoi Anoniem,

Ik herken wel een beetje wat je zegt over die bonk. Ik heb zelf in januari een hyperventilatie aanval gehad (en ook daarvoor) had ik soms als ik ging eten ineens zo'n raar gevoel in mijn lichaam. Het is een soort bonk/trilling in de borst en het kan te pas en te onpas opkomen. Soms voel ik het een hele tijd zitten, maar door te bewegen doorbreek ik het gevoel. Ben al 8x naar de dokter geweest, maar zij is er van overtuigd dat er niets met mijn hart aan de hand is. Hiervoor sportte ik ook fanatiek en nooit last gehad van hartproblemen of iets dat ook maar in de buurt kwam. Zelf denk ik dan ook dat het echt iets te maken heeft met hyperventilatie/angststoornis. Vanuit ervaring weet ik dat een angststoornis vaak niet eens te verklaren is. Wellicht is dit bij jou ook zo? Dat er onbewust ergens angst zit waardoor je je zo voelt? Ik kan het in elk geval aanraden om naar een POH-GGZ te gaan of een psycholoog. Het is echt bizar hoeveel fysieke klachten je kunt krijgen door niet-bewuste mentale klachten.

Dat zijn dubbele hartslagen lees er maar eens over, heel beangstigend maar onschuldig bijna iedereen heeft dat weleens de ene voelt ze harder dan de andere

Hallo Kees,

Krijg je hierbij ook een opgejaagd gevoel?
Hier word ik altijd wakker mee, extrasystolen en dan een opgejaagd gevoel.

Groetjes

Ja Coby omdat wanneer je zo'n dubbelen hartslag krijgt, je in een soort mini paniekaanval komt omdat je schrikt dan kan je bloeddruk ineens stijgen of zakken zelfs. Als je dat gevoel gelijk KUNT doorbreken zakt het weer vanzelf anders weird die mini een Maxi en dat wil niemand het kan geen kwaad hoor. Maar probeer gelijk afleiding te zoeken bij zo'n gevoel succes gr kees

De dokter heeft niet veel gezegd dus hij zag dan ook geen aanleiding om actie te ondernemen. Van hyperventilatie en chronische hyperventilatie kan je 1001 klachten krijgen die lijken op hartklachten pijn op de borst zweten linker arm pijn doen of uitval enz allemaal ongevaarlijk hoor ik heb het al bijna 30 jaar nu nog steeds is het lastig hoor maar niet echt beangstigend meer heel soms is het te erg en dan heb ik best nog moeite ermee maar hier heb je lotgenoten en weet je dat je niet alleen bent hierin

Toevoeging: het helpt écht om minder en minder diep te ademen ‼️‼️‼️

Jou het is een blijft een raar iets dat hyperventileren en ja ook ik herken dit je kunt er 1001 klachten van krijgen borst hart rug armen benen enz allemaal heel lastig en beangstigend maar niet gevaarlijk hoor succes

Hoi, ik weet niet wanneer jij dit hebt getypt maar ik dacht ik reageer ook eventjes.
Ik ben ook 14 en heb ook heel erg last van hyperventilatie.
Ik heb ook gister gehad dat het voelde alsof ik een paar seconde geen adem kreeg en t maakte me ook helemaal over de zeik.
Je voelt natuurlijk wel dat je kan ademhalen anders kan je ook niet praten, maar dat benauwde gevoel daarna in je borst is verschrikkelijk.
Ik ben ook hypochondrisch en super bang de hele dag dat ik doodga.
Vooral op die momenten dat ik effe geen adem krijg voor mijn gevoel.
Ik huil de hele dag door.
Zometeen moet ik ook naar school, maar ik zou het liefste alleen thuis bij m’n moeder blijven maar die is nu ook werken en alleen m’n vader is thuis.
Tis werkelijk waar verschrikkelijk.
Zo ook geen leven voor mij hoor

Als je al deze verhalen leest weten jullie dat jullie niet alleen zijn jullie zijn nog in het begin en sommige hier zijn al wat verder maar ook jullie krijgen er controle over zodat de angst verdwijnt onthoud het is vervelend maar niet gevaarlijk gewoon volhouden meiden komt goed

Ik begrijp je verhaal hoor. Hyperventilatie is ook om gek van te worden omdat er 1001 klachten bij kunnen komen als je accepteert dat je het hebt en in je hoofd prent dat het lastig is maar niet gevaarlijk komt het vast goed stapje voor stapje

Hi,

Ik herken alle symptomen! Ik heb inderdaad chronische hyperventilatie en in het begin had ik er de hele dag, daaagen, last van.

Nu weet ik hoe ik er mee om moet gaan als ik iets voel aankomen.

Mij hielp wandelen juist, met een muziekje bijvoorbeeld. Afleiding werkt altijd heel goed!

Succes

Hyperventilatie betekend eigenlijk snelle adem maar het gaat erom bij hyperventilatie dat de balans in je bloed verstoort is en dat kan ook bij een langzame ademhaling als het eenmaal verstoort is bouw je allerlei vage klachten op niet gevaarlijk maar zeer beangstigend.
Dus zeg dit ook tegen jezelf
Lastig maar niet gevaarlijk en probeer er echt in te geloven ook. Komt echt goed succes

Top van jou zeg ook eens een keer goed nieuws dus je kan er vanaf komen voor veel mensen een geruststelling

Ik kan niet achterhalen wanneer je dit geschreven hebt. Maar ik wilde toch even reageren.

Schijnbaar heb ik ook hyperventilatie. Zowel chronisch als accuut. Ik heb iedere dag een benauwd gevoel op de borst en last v mn nek en keel. Zonder dat ik me gespannen voel.
Daarom herken ik het ook niet als zodanig en blijf ik maar zoeken naar antwoorden in de richting van spierproblemen, maag problemen, andere lichamelijke problemen. Steeds wordt weer gezegd dat ik chronisch en accuut hyperventileer. Ik heb er inmiddels alles aan gedaan om ervan af te komen. En 't lukt nog niet.

Ben jij er inmiddels vanaf! Ik heb 't idee dat op m'n ademhaling letten soms helpt maar soms versterkt het alles en word ik ineens wel angstig (bij de acute aanvallen ben ik ook echt angstig) de chronische hyperventilatie voel ik mij niet angstig bij.

Hoi Anja,

Zweten, duizelig zijn, misselijkheid en bijna overgeven, oorsuizen, tintelingen zijn tekenen van HV. De verkramping volgt inderdaad in een laatste stadium. Een versnelde ademhaling hoeft niet altijd, verkeerd ademen zoals teveel in en te weinig uit kan zorgen voor deze klachten.

Zo hebben ze mij ooit eens onder politiebegeleiding naar het ziekenhuis gebracht omdat ik door de HV helemaal aan het verkrampen was :-) is in het ziekenhuis vanzelf terug weggegaan.

Mijn allereerste HV aanval was toen ik 14 jaar was in de examenperiode. Ik ben er nu 46 en heb er nog steeds last van. Veelal hangt dit samen met stressvolle periodes waardoor je er nog sneller last van krijgt.

Als je mediteert in ruglig, dan merk je na een tijd dat je ademhaling heel rustig is. Doe dit niet als je al in een aanval zit want dan is het moeilijker om in de meditatie te geraken. Best een gewoonte van maken om elke dag een moment te kiezen waarop je rustig kan gaan liggen om de oefening van 10 min te doen. Omdat ik de laatste 2j als zeer stressvol heb ervaren, wordt mijn HV heel veel getriggert.

Veel succes in de zoektocht naar een oplossing!

Ik heb hier al jare last van dokter zegt dat het en angst en paniek aanval is.
Het is indd een hyperventilatie waarbij ik dus een stofje aan maak in me bloed waar door dus alles gaat verkrampen . En dat duurt indd en tijd voor dat alles weer normaal is . Ik neem.op dat moment een rustgevende tablet waardoor mijn spieren eerder gaan ontspannen. Want ja ik weet er alles van die krampen zijn niet prettig en doen echt pijn.

Hoi.,

Ja, ik heb het sinds maart. Dokters, neurologen, spoedopnames, keel-neus en oor specialisten, MRI, maag- en darmspecialist, meerdere echo's, scans, bloedafname, je snapt het wel.

3 weken geleden ging ik langs bij een nieuwe huisarts en hij herkende het meteen. Hij heeft het namelijk zelf. Doorverwezen naar KNO . Wat testen en doorverwijzing naar klinisch psycholoog. Ik moest dat eigenlijk niet doen. Had de hoogste score die er is dus ze wisten al dat ik chronische hyperventilatie had.

Nu ben ik in behandeling bij psycholoog en ademhalingstherapie.

Voorlopig nog geen verandering.
Sta op en ben lichthoofdig, draaiierig, wazig zicht, misselijk, zweten, borstpujn, nekpijn, kaakpijn, tintelen van vingers en lippen, etc

Er is online een test die je kan invullen om te zien of je chronische hyperventilatie hebt.

Anders eens vragen om doorverwijzing naar KNO

Veel succes

Herkenbaar...bij mij zit de angst in mijn hoofd en laat me niet los...altijd denken dat er iets gaat gebeuren met mij, en met die gedachten zijn we vertrokken voor een ellendige dag van overleven.
Veel moed Heidi

Hoi Gabriella,

Hoe gaat het inmiddels?

Hey! Wat naar voor je allemaal, heel veel respect en weet dat wat jij doet bewonderenswaardig is. Dag in, dag uit. Ik heb wel een tip voor je, klinkt misschien stom maar hielp mij heel veel. Download de app: mindfulness (blauwe app met wit mannetje in kleermakerszit). En doe de ademhalingsoefening die staat bij “ontspannen” (15min). Doe die elke avond, op een rustig moment, een moment voor jezelf (ik doe het voor ik ga slapen). Het is een oefening die niet focust op ademhaling maar waar je wel heel rustig van wordt. Sterkte <3

Lieve ak
Wat een herkenning!
Ik ook moeder van 4 kinderen waarvan een zoon ook te kampen heeft met gedragsproblematiek! Ik weet als geen ander wat een wissel het op het gezin trekt en hoe zwaar het kan zijn! Dus ook mijn complimenten!
Doordat je dagelijks veel stress ervaart ga je onbewust sneller en oppervlakkiger ademen eigenlijk sta je elke dag op scherp waardoor na verloop de tijd je complete systeem uit balans raakt!
Bij mij begon het met benauwdheid, nek schouder klachten, hoofdpijn en duizeligheid
Daarna hartkloppingen, slecht slapen, tintelingen om mijn mond, allergien, hoge bloeddruk, schommelingen in de suikerspiegel, kort lontje en soms weer heel erg emotioneel, heel erg moe, spastische darm en zo kan ik nog wel ff doorgaan!
Als de ene klacht was verdwenen dan diende de volgende zich alweer aan. Dacht ook dat ik een ernstige ziekte onder de leden had! Maar dat is wat stress met je doet..
Wat mij heel erg heeft geholpen is om het
“Te accepteren” het is iets wat voor nu bij jou hoort. Eigenlijk geeft je lichaam aan dat het allemaal teveel is geweest.
Probeer wat meer “ uit je hoofd te komen”
Bij mij lukte dit goed door te gaan wandelen in de natuur, gewoon effe helemaal geen geluid, geschreeuw, drama en prikkels !
Zolang jij in je hoofd blijft malen en piekeren verbreek je cirkel niet en voed je als het ware “ de angst voor de angst”
Neem soms wat meer tijd voor jezelf en probeer niet altijd alle ballen hoog te houden
Je bent naast een fantastische moeder die al ontzettend veel rollen vervuld ook gewoon een mens die niet altijd de hele wereld op haar schouders kan dragen
Sterkte lieverd!!!

Ja ik heb een tip. PRI therapie, past reality integration, helpt echt, zoekt onderliggende oorzaken en trauma. Er is ook een gratis hulp telefoon lijn!

Wat een herkenning.
Hier eigenlijk precies hetzelfde
Dan alleen al 3 jaar terug de diagnose burnout gekregen. Diverse hulpmiddelen aangepakt, maar nooit klachten vrij geweest.
Wij hebben ook een 5 jarige zoon met gedragsstoornissen en driftbuien.
Ik kan maar moeilijk hiermee omgaan.
Al 3 jaar lang dagelijkse stress.
Ik kom dus ook niet uit me burnout.
Ik werk inmiddels 10 uurtjes 2x5 uur.
Als ik op het werk ben gaat dat wel. De afleiding is fijn.
Maar eigenlijk kan me lichaam het niet aan.
Helaas ben ik zzper en door de corona al zoveel financiële zorgen, dat ik niet volledig kan stoppen met werk. I know ook dit geeft weer extra stress.
Laatste weken zo erg last van me klachten en dagelijkse hyperventilatie, dat ik weer de arts heb gebeld en alle hulp weer ga aanslingeren.
Fysio ademhalingsoefeningen psycholoog
Ik wil hier uit komen, geloof inmiddels dat alles stress is en dat het je lichaam sloopt.

Maar wat een hell.
Jammer dat er geen mogelijk heid is tot persoonlijk contact met mensen die dat fijn vinden.

Hey Flo, goh ik ben hier aan het lezen omdat ik al 2 jaar lang last heb met 2 van dit soort zware aanvallen, nu derde gehad en de vierde een dag erna.

Heb al heel wat gelezen maar wat jij hier schrijft komt wel overeen met wat ik ervaar. Ik dronk behoorlijk wat koffie vaak met chocomel, thee met suiker.. en ik moet zeggen dat sinds ik nu even met dat alles gekapt ben ik merk dat m'n maag waarschijnlijk flink van streek was. Denk door al die suikers van de afgelopen en vooral laatste tijd. Las ook van iemand hier dat ze last kreeg na een kop chocomel. Ook slaap apneu moet ik laten controleren, dat zit in de fam en iemand zei hier al dat slechte ademhaling in slaap hyperventilatie op de dag kan beteken.

My two cents, hopelijk kom je er uit. Succes!

Sinds ik paniekaanvallen heb gehad ben ik zo goed als volledig gestopt met koffie. Vroeger dronk ik gemiddeld 5 kopjes per dag, nu 2 of 3 per week. Ik drink nu 2 kopjes camillethee in de plaats. Ik heb opgemerkt dat ik minder gejaagd ben. Als ik nu een tas koffie drink heb ik nadien gedurende een 2tal uren een opgejaagder gevoel.

Mij helpt sporten wel. Bij sporten hyperventileer je op een goede manier. Ik ben er soms wel iets te fel mee bezig omdat ik steeds mijn tijden wil verbeteren. Loop nu iets meer dan 21 minuten op 5 km.

Herkenbaar. Bij mij was het jarenlang alleen s'nachts, na het stoppen met roken verschoof dit naar overdag.

Ik ben van ca. 7 naar 2 bakken per dag gegaan.
Andere factoren zijn te weinig slaap,te weinig beweging en alcohol.

@bart, ik ga binnenkort echt stoppen met roken ( ja echt ). En ik moet idd meer bewegen. Ik hoop dat mijn conditie en mijn aanvallen ( zowel van luchtwegen + paniek ) dan afnemen. Momenteel heb ik veel slijm op de borst, waardoor ik ook weer in paniek schiet. Hoe gaat het nu met jou?

Hi ! Ik heb precies hetzelfde als jou, door al die klachten onwijs bang om dood te gaan. Vooral tijdens het autorijden of op straat..

heb jij er intussen al iets opgevonden ? Ik ga beginnen met emdr therapie.. ik hoop dat het helpt, want het lukt mij ook steeds minder om te genieten van het leven..

liefs , Lin

Hey Mandy,

Hier niet helemaal maar ongeveer het zelfde aan de hand. Ik zelf ben 28jaar.
Ik heb 4jaar geleden mijn partner verloren, hij is toen ernstig ziek geworden en er was eigenlijk niets meer aan te doen na alles geprobeerd te hebben. Dit viel uiteraard heel zwaar. Ik heb na enige tijd dan een nieuwe partner leren kennen, nooit gedacht. We hebben een mooi huis gekocht en een jaar later was ik zwanger. Onze dochter is nu 5 maanden, ook geboren met een keizersnede waar ik ook zo veel schrik voor had.. uiteindelijk was ze dan nog ziek geboren.. streptokok en sepsis.. ze heeft een tijdje in de couveuse gelegen. Toen eenmaal thuis gekomen begon het hier allemaal. Ik heb zo een enorme angst om wat te krijgen.. voornamelijk aan mijn hart. Door de paniek en angstaanvallen krijg ik hyperventilatie en pijn op mijn borst wat het eigenlijk allemaal alleen erger maakt. Ik heb nu pas de stap durven zetten naar een psychologe te gaan maar ook voor mij zijn alle tips welkom.. ik heb mijn hart al helemaal laten nakijken en dat blijkt in orde te zijn. Ook regelmatig bloednames al laten doen puur en alleen voor geruststelling.. ik ga bijna elke week naar de dr. Ook voor gerustgesteld te worden.. ook ik wil terug kunnen genieten van en met mijn gezin.
Weet dat je niet alleen bent.
Lieve groetjes Daisy

Eerste plaats gecondoleerd met het zware verlies van je moeder. Het is wel een erg stoere vrouw hoor als je zo'n beslissing durft te nemen, mag je zeker trots om zijn hoor. En ten tweede als ik jou verhaal zo lees vind ik het niet gek dat jij die klachten hebt ontwikkeld heel herkenbaar jou klachten probeer toch te genieten van je gezinnetje en je huisje.

Je hebt waarschijnlijk een angst/paniekstoornis. Ik zelf heb ik namelijk ook een paniek/angststoornis en de klachten die u beschrijft passen 100% bij een angst/paniekstoornis

Danku voor je moedgevend verhaal!

Ik herken de klachten die je hebt zeer goed, heb daar ook heel veel last van. Ook allerlei onderzoeken gehad en er is niks gevonden. Volgens de artsen is het stress gerelateerd. Maar ben nu met pensioen, ik ben 61 jaar,sedert 1/4/2021 en krijg de klachten terug, soms heel erg. Ben nu in behandeling bij een psycholoog en moet alles noteren wanneer het begint en hoe ik me dan voel. Het schrijven kalmeert wel wat omdat het mijn zinnen verzet. Ik heb van mijn huisarts Sedatif gekregen, een rustgevend middel op basis van kruiden zodat je niet verslaafd raakt aan andere kalmeermiddelen. Je kan het trouwens zonder voorschrift krijgen. Dus, ik begrijp je zeer goed. Het is heel vermoeiend allemaal en zou er ook heel graag vanaf willen. Veel sterkte in ieder geval.

Ik heb exact hetzelfde, met daarbij ook nog spierpijn in mijn armen en benen. Ik heb ook constant het gevoel dat mijn neus dichtzit en ik niet verder kan ademen.

Hetgeen ik dan doe is proberen me zoveel mogelijk af te leiden, door wat filmpjes te gaan kijken, afwas doen.. Allemaal stomme dingen, maar daardoor let je minder op die klacht en gaat het automatisch wat beter

Afleiding is key! En je realiseren dat het niet levensbedreigend is maar vervelend(lees: gewoon zwaar Kl#te). Maar het gaat naar de achtergrond verdwijnen geloof mij. Ik ben weer de oude geworden, nee beter geworden. Hou vast het komt goed, het is het niet waard om je er te druk om te maken(hoe lastig het ook lijkt). Het komt goed!

Dat gevoel van dat je keel word dicht geknepen heb ik ook soms x

Ik herken al die zaken lage bloeddruk ijl
Maar bijmij is er nog niets vastgesteld van chronische hyperventilatie.
Wie heeft dat bij u uitgesproken
Gr
Chris

Gerda bedoeld u de huisarts?

Fijn dat ze jou wel gaan testen Stefanie. Ik zou het ook fijn om getest te worden, maar dit vond mijn huisarts helaas niet nodig. In die bevestiging vind je toch een beetje meer rust denk ik. Mij hebben ze doorverwezen naar een psychopatische fysiotherapeut.

Hallo Femke,

Zo herkenbaar dit!
Ik ben nu 3 maanden bekend met heftige hyperventilatie aanvallen, en is bij mij angststoornis en paniekstoornis vastgesteld.

Na mijn eerste paniek/ hyperventilatie aanval ben ik meteen gestopt met roken, alcohol en suiker. Nu inmiddels wel weer aan de suiker, maar daar kijk ik echt mee uit omdat ik heel vaak merkte dat ik een paniekaanval kreeg nadat ik suiker op had. Ik ben elke dag aan het hyperventileren en helaas door alle ellende die te maken heeft met paniek en angststoornis en natuurlijk hyperventilatie ben ik nu aan de antidepressivum. Wat wel bij mij een trigger is is de heftige pijn op de borst die maar niet weg gaat.. heb je dat ook gehad?

Al het beste,

Groetjes Ewii

Wat bij mij de klacht is, is brandende borst, en gelukkig! Eigenlijk puur mazzel, kwam ik in het ziekenhuis voor controle en vertelde ik dit, uit alle controles bleek dat het prima ging, en het eerste wat de cardioloog zei, bent u bekend met hyperventilate.. en op een of andere manier deed mij dat wel goed, omdat ik het nu ook kon plaatsen, dus herken het nu ook,
Suikers zijn bij mij echt de grootste boosdoeners, ik kom er dan ook niet uit, terwijl nu gebruik ik helemaal niets geen suikers meer en als ik dan zo’n aanval heb kan ik er rustiger onder blijven.. en dat vind ik wel heel fijn.. maar soms heb ik echt geen gevoel dat ik verkeerd adem.,
Het is een raar fenomeen dat hyperen..

Zie mijn verhaal 52

Hey marloes

Allemaal erg herkenbaar hoor.
Dit heeft echt tijd en rust nodig , ik heb al 2,5 jaar last van chronische hyperventilatie. Ik hoop dat jij er snel vanaf bent , want je kan het heel je leven met je meedragen.

Groetjes

Mag ik vragen of je continue aan het hyperventileren ben of om de zoveel tijd een aanval??

Zie verhaal 52

Herkenbaar ook 1jaar thuis gezeten. Meer dan 20 jaar geleden.
Na 1 jaar ben ik weer gaan werken. Ik heb geleerd om te gaan met spanning en stress. Iedere keer andere klacht. Te veel om te noemen. Ik ben ook hypochonder . Ik heb toen de tijd veel behandeling gehad. O.a Psychiater .
Volgens mij dit overkomt mensen die niet durven andere mensen te spreken, mensen die gevoelig zijn die niet echt zeker zijn over bepaalde zaken. Wat gebeurt dan? Je gaat mensen aanspreken in je gedachten . Je gaat je zelf gek maken met negatieve gedachten waardoor je lichamelijk klachten krijgt. Dan ga jij zorgen maken over je gezondheid waardoor je stress en hyperventilatie krijgt. Het is moeilijk en verschrikkelijk.
De vraag die wij moeten stellen eigenlijk is. Waar zijn wij eigenlijk al die jaren bang voor?
Dood gaan wij allemaaaaaaal 1 keer , dat is wat zeker is of je now leuk vindt of niet gaat toch 1keer gebeuren.
Laten wij proberen van het leven te genieten

Sterkte allemaal.

Ha hannah ja ik herken dit enge ervaring mij werd aangeraden om dat de trap op en af te lopen of eindje te gaan wandelen maardat vind ik eng omdat je je hart voelt kloppen en heel snel het gebeurd meestal als je rustig zit of ligt Doodeng

En als ik bv iets gezelligs ga doen zoals uit eten met een vriendin is echt alles weg binnen 1 uurtje ofzo, geen pijn en totaal nergens last van!

Heb sinds een week of 8 een brandend gevoel in mijn armen, benen, gezicht enz. Dan weer een koud gevoel of vreselijke jeuk. Ook voel ik meer op mijn huid dan echt is. Stekelig, schrijnend, een traan die er niet is...echt eng. Dit na een periode van stress. Maar goed naar de huisarts en die zei dat het niet gevaarlijk is en dat ik het tijd moest geven. 's Avonds thuis op de bank ging ik Google naar brandende benen. Gewoon om te kijken wat kan ik er aan doen om de boel te verlichten. Kom ik alleen op MS terecht dus geschrokken en me heel erg angstig gemaakt. Waardoor het branden alleen maar erger werd. Gelukkig kan ik ten alle tijden bij mijn huisarts terecht dus telefonisch consult aangevraagd. Bloed geprikt, röntgenfoto om het één en ander uittesluiten maar over MS moest ik me geen zorgen maken. Voor 2 dagen gerust gesteld en toen kwam mijn gedachten weer. MS en zag me al in een rolstoel zitten. Zo zit ik zeker 1x per week bij de huisarts. Neurologisch is er niets met mij aan de hand. Huisarts heeft, waarschijnlijk om mij gerust te stellen een uitgebreid neurologisch onderzoek gedaan. Mijn bloed prima in orde. De huisarts zegt dat hij voor 100 % zeker weet dat er geen nare ziekte of iets engs achter mijn klachten zit. Nu mij daar bij neergelegd. Hij is de arts en ik niet. Ik ben 66 jaar en laat het maar over mij heen komen. Het brandende gevoel is er nog steeds maar ene dag iets minder dan de anderen ik moet het tijd gunnen want begrijp uit bovenstaand door mij gepost artikel dat het wat langer kan duren maar dat als het lichaam hersteld is de ellende over gaat. De fysio zegt dat ik CHV heb dus een week lang op mijn adem gelet. Raakte helemaal de draad kwijt en in de war. Mijn huisarts zegt dat ik als ik herstel van de stress het echt minder wordt. Ik mag nuover 5 weken weer terug zodat hij me in de gaten kan houden.

Had je dat door een hyperventilatie die prikkel huis en tinterlingen en Brande huid