Hey, dit wordt een lang verhaal haha, maar ik moet echt even van mij afschrijven.
Juli 2017, werd ik 's nachts wakker met mijn eerste paniekaanval (waarschijnlijk door te veel werken, geldstress, wiet, weinig slaap, school, jarenlange onzekerheid, andere stress..) Vervolgens kreeg ik ze elke dag, meerdere keren per dag. Zo erg dat ik het huis niet meer uit durfde. Ik wist niet wat mij overkwam em dacht echt dat ik dood ging. Huisarts geweest, therapie begonnen (ik liep al bij verschillende psychologen wegens onzekerheid, onverklaarbare emoties (blijkt achteraf ADHD)). Groepstherapie gehad van 8 weken, 2 middagen (6u per week). Erg intensief maar hielp echt! Vooral mijn paniekaanvallen uitgedaagd en er dan achterkomen dat je niet ècht dood gaat.
Nu, 8 jaar later, nadat ik af en toe nog wel eens stress had, en kleine paniekjes, geen echte extreme paniekaanvallen meer gehad, yey! Tot zo'n 4 maand geleden, helaas. Ik had in 2023 een zwangersschapsdepressie, vervolgens is mijn zoon begin 2024 geboren, is hij ziek.. weken op en af in het ziekenhuis/ Ronald Mc.donald huis gezeten, terwijl we nog een kindje hebben van bijna 4. Tot dusver ging het aardig goed, overlevingsstand denk ik? Februari 2025 prikpil gehad, en vanaf daar, ELLENDE. Ik viel gelijk terug in een depressie en kreeg allemaal 'vage klachten'. Geen eetlust, afvallen, extreem moe, uitval van armen benen, tintelingen over mijn hele lichaam, voornamelijk in mijn hoofd nek wangen, doof gevoel in hele gezicht, "watten" in hoofd alles vergeten, niks snappen alsof iedereen in een andere taal praat, van emotionele huilbuien naar helemaal niks voelen, en helaas, paniekaanvallen. Nu denk ik terug aan therapie, er is niks aan de hand je hebt paniek. Maar nee! Bleek ik dus wel een maaginfectie te hebben, antibioticakuur gehad, en nu heb ik een brandende mond, pijnlijk strottenhoofd, oorpijn, volle holtes, nog steeds een pijnlijke maag, wondjes genezen heeeel langzaam, nagels kapot, haar valt uit, alles jeukt op mijn lichaam, en ik overdenk alles. Ik (weet ergens wel) dat dit een cirkel is waar ik in zit, nieuwe klacht, extreem op focussen, spierspanning, nieuwe klacht, etc etc. Maar ik weet ook nog maar net dat ik dus ADHD heb, en dat is ergens een geruststelling dat er zoveel op zijn plek valt, maar ik heb geen. tijd. om te herstellen. Het is het 1 na het ander. Kind geboren, nieuwe baan, nieuw huis, zwanger en depressief, kind geboren, ziekenhuizen, etc etc. IK BEN KAPOT. Laaaat me met rust aub. Ik wil genezen, genieten, en vooral vertrouwen in mijn eigen lichaam terug. Al 2 jaar voel ik me verschrikkelijk, ik ben (vaak) geen leuke moeder want ik stress de HELE DAG, om alles. Ik ben (vaak) geen leuke vrouw want ik zeur alleen maar, ik ben verdrietig, boos, ellendig en vooral heel erg bang voor alle ziektes die er bestaan. Ik loop nu bij een psycholoog maar ik wil tè graag dat alles weer 'normaal is' dat het mijn herstel behoorlijk belemmerd.
Zo dat lucht op. Ik hoop dat jullie snel herstellen allemaal. We komen er wel! 💕 Babysteps zijn ook steps.. 🤭 Geloof in jezelf, ik weet dat het goed kan komen! Ik heb eerder weer "normaal" geleefd. Nu is gewoon weer even k^t. X fijne avond.
W.
18-07-2025