Ik ben 21 jaar en heb denk ik ook last van een sociale angst

Hoi, ik ben 21 jaar en heb denk ik ook last van een sociale angst.

Op de basis- en middelbare school ben ik vaak uitgelachen geweest. Ik had dit wat overwonnen op de middelbare school maar toen ik 16 was, werd ik weer heel erg uitgelachen. Daardoor klapte ik precies toe, ik was bang, durfde niets meer zeggen en was altijd stil. Ik durfde niet meegaan naar feestjes, uitgaan .... omdat dat echt moeilijk was door mijn onzekerheid.

Dan ben ik van school verandert maar alles bleef moeilijk. Ik durfde nog steeds niet naar feestjes, uitgaan en heb dat zo jaren vermeden. Toen ik naar het hoger ging was corona er dus dan had ik geen last van al deze dingen. Ik ben dan van opleiding verandert maar daar weer had ik het gevoel er niet bij te horen. Nu volg ik deze opleiding via afstand. Ik moet nog af en toe naar school en ga ook werken als student in de week. Ik heb ook een vriend en voel me wel gesteund door mijn familie. Vrienden heb ik amper en dat vind ik best jammer. Ik zie er ook enorm tegen op om uit mijn veilige cocon te kome als ik eens naar school moet of moet gaan werken als student. Ik heb daar ook weer het gevoel dat ik er niet bij hoor en ben echt heel onzeker. Ik kan precies nooit mezelf zijn en heb moeite met praten dan. Ik ben altijd bang om beoordeeld te worden, genegeerd te worden en als ik soms wel iets zeg heb ik het gevoel dat mensen heel raar kijken naar mij. Achteraf overdenk ik dan altijd hoe het geweest was, hoe ik me gedragen heb ... en dan steek ik altijd in m'n hoofd dat niemand mij leuk vind, dat ik raar ben enz.

Door mijn laag zelfbeeld is het moeilijk om mezelf open te stellen en met iemand een goede band op te bouwen. Maar oh wat zou ik dat graag willen, een paar goede vriendinnen waarbij ik mezelf kan zijn.

Om de familie en vrienden van mijn vriend te ontmoeten ben ik ook heel bang. Als mijn vriend me meevraagt naar een feestje op zijn werk heb ik al angst van tevoren. Ik ben bang dat ik anders ga zijn, dat ik niet veel ga kunnen zeggen en dat ik me weer onzeker en uitgesloten ga voelen. We zijn ondertussen al 1,5 jaar samen maar ik heb zijn familie, vrienden... nog steeds niet ontmoet uit angst. Hij weet ervan af maar ik denk dat hij me niet zo goed begrijpt. Hij probeert me dan wel tips enzo te geven en me gerust te stellen maar dat helpt niet veel.

Ik zou het heel fijn vinden om in contact te komen met mensen die hier ook last van hebben.