Nu al bijna 32 en al 12 bewust een sociale angst. Na enkele therapieën lijk ik de grip er wel aardig op te hebben. Wat heb ik ook genoten van de rust tijdens de lockdowns afgelopen jaren. Maargoed, nu met Wajonger als man en een superlieve dochter krijg ik het nog regelmatig benauwd. De buren hebben altijd wat te roddelen over mijn man en hoeveel hij wel niet zou moeten werken. Zelfs midden op straat spreken mensen je nog aan op iets wat hen opvalt aan je kind. Verjaardagen organiseren krijg ik slapeloze nachten van. Het is zwaar en het oordelen word met de jaren erger lijkt het Soms, zo ook nu, even een terugval. Heb weer moeite met kassières en telefoontjes. Bah, hoop toch dat het ooit een keer over is.
Anoniempje
> 2 jaar geleden
