In groepen ben ik altijd de "stille"

Ik heb het idee vast te zitten in een vicieuze cirkel. Al vanaf jongs af aan. In groepen ben ik altijd de "stille" het meisje dat als laatste gekozen wordt, dat vergeten wordt etc. Ik heb altijd het gevoel gehad hard mijn best te moeten doen om erbij te horen of om überhaupt gezien te worden. Ik ben inmiddels 30, en ik heb dat nu ook bij alle collega's op alle werkplekken die ik heb gehad en op alle groepen op elke opleiding die ik heb gevolgd. Voelt alsof ik faal in contact. En dat mensen mij automatisch niet mogen hierdoor. Ik kan niet pijlen of deze gevoelens nou in mijn hoofd zitten uit onzekerheid, of dat het een kloppend intuïtief gevoel is. Met deze gedachtegang maak ik mijzelf keer op keer gek, en keer ik alleen maar meer in mezelf