Ik stond buiten in mijn ondergoed te schreeuwen om een ambulance

Hallo allemaal,

Ik zou graag mijn verhaal kwijt willen en kijken of jullie hierin kunnen vinden, want het gaat momenteel heel erg slecht met mij. Ik hoop dat mensen zich in mijn verhaal herkennen en mij tips kunnen geven.

Voordat ik mijn huidige situatie vertel moet ik even vertellen hoe ik in het verleden was. Ik was altijd heel erg bang om dood te gaan, maar ook mensen uit mijn omgeving. Ik ben altijd bang geweest dat ik een hartstilstand krijg en dat ik enge ziektes heb. Heel lang ook bang geweest voor overgeven en misselijk zijn. Ik ben ook altijd bang dat er wat bij mijn katten gebeurd (inbrekers in huis, brand) en dat ze weglopen. Ik vertrouw mijzelf ook niet dat ik bijvoorbeeld de deur goed dicht doe en dat moet ik dan weer filmen. Verder voelde ik mij wel gelukkig afgezien van mijn angsten. Was altijd heel lief en vrolijk.

Sinds een maand voel ik mij heel erg slecht en doodongelukkig. Ik had een paar weken geleden een etentje met mijn collega's en ik ben helaas in de avond (in het restaurant) super misselijk geworden waarbij ik moest overgeven. Ik ben hier best wel van geschrokken blijkt achteraf. Drie weken geleden ging ik weer opnieuw proberen uit te eten met vrienden en ik zat er al constant mee in mijn hoofd: als ik maar niet misselijk word. Dat is gelukkig niet gebeurd in het restaurant, maar wel thuis. Ik heb een super erge paniekaanval gekregen waarbij ik echt dacht dat ik dood ging. Ik stond buiten in mijn ondergoed te schreeuwen om een ambulance, want ik werd helemaal gek. Ik heb nog nooit zo'n erge angstaanval gehad. Mijn vriend werd een beetje boos en zei dat ik normaal moest doen en dat er niks aan de hand was. Ik ging vervolgens op de bank liggen en ik begon heel erg te trillen maar het zakte wel een beetje. Ik heb koud water over mn hoofd heen gedaan en de paniek was wel een beetje gedaald. Ik was nog wel heel erg misselijk en kreeg hele erge diarree omdat ik zo van slag was. De volgende dag moest ik weer gewoon werken maar ik was in de ochtend zo misselijk nog. Ik voelde mij heel raar. Later op de dag voelde ik mij opeens zo raar worden. Alsof ik mijzelf niet meer was. Alles ging langs mij heen en ik snapte er helemaal niks meer van. Alsof ik in een droom zat. Ik werd gek in mijn hoofd. Alles voelde zo raar om mij heen en allemaal zo onwerkelijk. De volgende ochtend stond ik weer op met dat gevoel en voelde me doodongelukkig. Ik raak er helemaal door in de stress en in paniek. Moest heel veel huilen elke dag wel 5 keer. Maar ik krijg nu ook hele rare en enge gedachtes. Ik kom niet uit die negatieve spiraal. Ik ben bang dat ik nooit meer van iets ga houden, dat ik een slecht persoon ben, dat ik nooit meer van mijn katten ga houden, dat ik iets ergs ga doen. Ik ben de hele dag op google aan het kijken en naar dingen aan het zoeken. ' Wat is een psychopaat'. De angst dat ik dat ook ga worden. Ik word echt helemaal gek. Ik praat het mij allemaal aan. Bang dat ik straks echt zo ga worden. Ik kan gewoon ook nergens meer van genieten. Normaal zijn dieren altijd mijn alles geweest, zelfs daar kan ik geen plezier uithalen.. denk ik. Alsof ik het expres niet meer wil voelen. Dan raak ik weer in paniek. 'Want stel dat het wel zo is!!!! Wat als!!!! ' Ik zoek overal hulp om mij heen. Ben al 2 keer naar de dokter geweest, die heeft mij oxazepam gegeven en ik heb al een intake bij een psycholoog gehad. Ik bespreek dit ook met mijn vrienden en die proberen mij er door heen te sleuren dat ik niet gek aan het worden ben. Maar zo voelt dat wel. Straks ben ik echt zo, die angst gaat constant door mijn hoofd heen. Dan ga je het ook echt voelen. Zulke enge gedachtes en gevoel heb ik nog nooooit gehad.

Ik wil voorop stellen dat ik hiervoor altijd een super lief, behulpzaam en zeer gevoelige jonge vrouw ben/was. Maar ik ben mijzelf echt helemaal kwijt. Het ene moment voel ik mij een beetje beter, en dan komt weer dat negatieve gevoel. Dan ga ik weer nadenken erover en word ik weer helemaal gek. Ik kan het gewoon allemaal niet meer aan. Ik zit er helemaal doorheen.

Wie herkent zich hierin en wat denken jullie hierover... Ik heb echt bevestiging nodig..