Angstfobietherapie
Netwerk van therapeuten
bij angst en fobie
Angstfobie therapie

Gegeneraliseerde angststoornis - forum lotgenoten

 

Lotgenoten gegeneraliseerde angststoornis

Heb je last van een gegeneraliseerde angststoornis?

Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.

 

  • Je kunt hier je hart luchten.
  • Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
  • Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.

 

Meer ondersteuning nodig? 

Zoek een therapeut voor hulp bij een gegeneraliseerde angststoornis >>

 

Ontdek hier de verhalen van andere mensen met een gegeneraliseerde angststoornis en deel jouw eigen verhaal.

 

Overzicht verhalen



+ Mijn verhaal delen





Alle verhalen


Bang (Verhaal 75)

Altijd bang als ik iets nieuws gebruik zoals ‘haarkleur’ of nieuwe medicatie dat ik angst krijg om er symptomen van te krijgen, de ergste die er beschreven staan in de bijsluiter..
ook als ik een medicijn inneem dat ik dan ineens denk.. heb ik er niet per ongeluk 2 ingenomen? “Wat als” en dan ook echt rare klachten krijgen ervan? Hoort dit bij een angst stoornis?

Anoniem
14-03-2024
laatste reactie: 14-03-2024

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ook met de kleren wassen, “heb ik niet per ongeluk wasmiddel binnen gekregen via mijn vingers” diep van binnen weet ik dat het niet zo is maar ik denk dan zoveel na erover dat het lijkt alsof het echt gebeurt is..
Weet iemand waar dit onder valt? I

Anoniem
14-03-2024

Jouw reactie:



Ik word s ochtends wakker met een onverklaarbare angst (Verhaal 11)

Ik heb last van een angststoornis. Ik wordt s ochtends wakker met een onverklaarbare angst, zonder dat daar een reden toe is, en het blijft de hele dag bij me tot ik s avonds op de bank plof. Dit heb ik met fasen, maar ik zit nu al zes weken in zo'n fase en ik ben bek af! De hele dag voel ik me zo ontzettend angstig, ook in mijn lichaam en ik kan er niet aan ontsnappen. Inmiddels ben ik er ook flink somber bij aan het worden. Het voelt uitzichtloos, het enige wat een beetje helpt is de haptonomie die ik eens in de twee weken heb, dan ontstaat er wat rust, het is alleen van korte duur. Het is,ook zo moeilijk uit te leggen, alsof je voortdurend in vluchtmodus staat, maar geen kant op kan. En omdat er geen concrete reden voor de angst is, kan ik hem ook niet rationaliseren of zo. Ik zit gewonnen vast en kan alleen maar hopen dat het morgen beter gaat. Herkenbaar?


Leelou
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-03-2024

34
21
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Alsof ik het zelf heb geschreven ........


DT
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik ken het. ik heb ook van die periodes. Zit er nu ook in.
Maar mijn medicatie zwakt het wel wat af denk ik.

eve
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zeker herkenbaar. Reden: twijfel ik over. Heb het sinds 2 maanden, in de loop van de dag gaat bij mij spanning weg. Ben ook somber als ik die spanning heb. Heel vermoeiend. Heb wel een rigzak van vroeger, heb ik angst en depressie gehad. Wel de laatste veel famile verloren. Stiefvadet, moeder, schoonmoeder en mijn enige broer (geen gezinsleden meer nu) Mijn vader was al in 1980 overleden. Mijn vrouw heeft vorig jaar 1 maand voordat mijn broer overleed een herseninfarct gehad, gaat gelukkig redelijk. Al met al dus veel meegemaakt. Nu is het rustiger in mijn leven en heb nu weer angst (spanning) en somber.

Albert
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar. Daar heb ik inmiddels al veel jaren last van, maar ik blijf hoop houden dat ik door een ander inzicht minder angst ga ervaren. Soms is de angst namelijk weg. Dus dat moet toch met mijn denken te maken hebben? Mijn eerste gedachte 's ochtends is meestal een angst-gedachte, die schiet naar binnen en daardoor schiet ik in de stress en ervaar ik weerstand tegen het leven. Die kramp blijft overdag veel bij me. Pas 's avonds voel ik me rustiger. Ik denk dat mijn basis veiligheid niet goed is, dat dat het basis probleem is.
Ik wens je veel sterkte, inzicht en beterschap.

Hannie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar

Evelyne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Leelou, hoe voel je je nu. Gaat het al beter?

Evelyne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Jouw verhaal kan mijn verhaal zijn…zo herkenbaar. Ook bij mij treed rust pas savonds in nadat ik heb gedoucht en op de bank kan ploffen. Heb ook steeds het gevoel gevangen te zijn in mijn angst. Vluchten is niet mogelijk. Hoe en wanneer dit beter wordt weet ik ook niet….heel veel sterkte…X

Mimo
28-09-2022
Reactie:
Inderdaad heel herkenbaar.
Ik sta ook iedere dag met angst op, dit blijft meestal de hele dag.
Op het werk verbloem ik het en als ik 'savonds thuiskom, voel ik me kiplekker!
Maar de volgende dag is het er weer.
Heb het al 2 jaar!

Sterkte allemaal

Carolien
19-11-2022
Reactie:
Ook voor mij alsof ik het zelf heb geschreven.

Anne
24-01-2023
Reactie:
Voor mijn heel erkenbaar smorgens begin ik met angst en daar bij krijg ik ook een dwang voor te controleren voor de angst moeilijk op gang te komen en loop van de dag gaat het beter gr ria

Ria
31-01-2023
Reactie:
Ik gebruik hier voor oxazepam,meer mensen die dat doen?

Anoniem
15-05-2023
Reactie:
Ik gebruik ook oxazepam hiervoor in de ochtend. Dat helpt wel. ‘s Avonds gaat het een stuk beter. Heel herkenbaar allemaal. Kan met je cortisolgehalte te maken hebben (te hoog). Bloedtest kan dat uitwijzen.

Anoniem
19-05-2023
Reactie:
Ook zo herkenbaar. Ik krijg t tijdens een vakantie en dan zak ik langzaam erin. Ik word totaal passief en hondsmoe. Ik kan er nu niet door werken. Gebruik al AD, wil niet verder ophogen. Van lorazepam word ik alleen nog maar duffer. Iedere avond hoop ik dat de volgende dag beter gaat.

Anoniem
24-05-2023
Reactie:
Hier precies hetzelfde.

Sinds 6 weken. Wordt ik wakker met een intense angst. Die ik niet kan verklaren.

Had er chronische hyperventilatie bij gekregen. Die is rustiger. Slik nu ook AD. Krijg ik oorpiepen van. En voel de angst er gewoon doorheen komen.

Ik slik wel levotheroxine. Iemand anders hier ook ?


Rachel
10-07-2023
Reactie:
Alles wat ik hier lees, heb ik ook. Zodra ik mijn ogen open doe is er stress en angst, tegen de dag opzien. Elke dag hoop ik dat het beter gaat. Zit nu in mijn vierde week van deze fase. Goede begeleiding van mijn huisarts en vrouw helpt wel. Bij mij is het ontstaan omdat ik veel onzekerheden omtrent mijn baan. Dat geeft bij mij de spanning die ik nu voel.

Johannes
13-07-2023
Reactie:
Hoe herkenbaar...zit er al 4 jaar mee...sinds mijn scheiding... de eerste 2 jaar waren hel....geen rust vinden...depressie, burn-out? Wie zal het zeggen...nog 2 jaar later blijft dit nog hangen...de avonden gaan goed...maar in de morgend die druk op mijn borstkast en een soort angst? Stress, angst, paniek? Geen idee wat het is. Heb al tal van therapieen gedaan maar niets lijkt te helpen. Ik neem al die tijd al AD maar ben dit aan het afbouwen. Ontspannen is moeilijk voor mij. Ik lijk altujd maar bezig te moeten zijn. Ik verplicht mezelf om meer niets te doen en mezelf minder druk op te leggen. Maar dat is niet zo makkelijk. Ik ben ook wel wat perfectionistiscvan aard. Op zich heb ik het wel goed. Prachtige dochter, ben gezond, heb eigen huis en financieel gezond. Een vaste job ( die wel wat stress geeft).
Ik sport een aantal keren per week recreatief, probeer gezonder te eten, meer buiten te komen. Af te spreken met mensen.
Dus alles toch behoorlijk volgens het boekje.
A, ben hoogsensitief. Echte drukte is niet aan mij besteed. Ben enerzijds graag onder de mensen maar zoek ook graag de rust op.
Ik kan echter niet achterhalen waarom dit gevoel zo blijft hangen. Het bepaalt je leven voor een groot stuk. Als ik aan het lesgeven ben lijk ik soms 2 personen. De ene doet zijn ding terwijl de andere met die stress bezig is...heb is zeer moeilijk om in het nu te leven. Veel piekeren en met dat gevoel bezig zijn...het put me ook enorm uit.
Soms denk ik dat ik de huidige maatschappij niet lijk aan te kunnen...volgende week cortisolgehalte laten onderzoeken...psychiater zegt dat het met mijn perfectionisme te maken heeft. Kan zijn maar er zit meer achter volgens mij...
Als iemand tips heeft. Dan hoor ik dit graag

Steven
01-08-2023
Reactie:
Hallo, zelfde bij mij. Sinds ik een kindje heb gekregen. Hoewel ik denk dat het combinatie van factoren is kindje gekregen dat niet goed doorsliep, angstig voor kindje. Oververmoeid geraakt, hartkloppingen heel de tijd, angstig voor de hartkloppingen ook al zegt de dokter dat er niets aan de hand is, heb ook een holter gedragen meermaals. Postnatale angststoornis en burn-out was het verdikt, ik hoop ook elke dag dat het beter gaat, maar het is volgens mij vooral loslaten... de ene dag gaat het beter dan de andere. Ook chronische hyperventilatie, dus als ik hartkloppingen heb begin ik direct te focussen op mijn ademhaling, die het dan weer naar beneden haalt en dat lijkt te werken. Heb ook wel een burn-out, waar ik van aan het herstellen ben...soms heb ik dagen dat ik mij 85% voel.soms 55%. Maar hey denk ik dan het komt wel goed. Positief blijven kijken ernaar helpt wel. Ik ben blij dat mijn lichaam.aangeeft dat er een probleem is.

Herkenbaar
10-10-2023
Reactie:
Hallo.
Ik kom je verhaal nu tegen en ik herken mijzelf er in en snap wat je voelt.
Een grijze verstikkende angstbal die ronddwarrelt en verstikkend voelt.vooral in de donkere ochtenden. Ik zit in een moeilijke fase en ben door middel van therapie en opstellingen aan het uitzoeken wat er onder de angts ligt. Ja mediciijnen zou ik wel willen maar durf ik ook niet omdat het hetgene wat er uit mag kan afdekken. Lees net wel dat je in de ochtend meer cortisol aanmaakt om wakker te worden,maar als je te" veel stress door de dag heen hebt opgebouwt dit cortosol dan hoger is dan normaal.
Tis al veel later,wens dat je je nu rustiger voelt. Warme groet annemieke

Anoniem
06-12-2023
Reactie:
Ik herken me 100% in jullie verhalen. Ik wil toch 1 (voor mij heel goed werkende) tip meegeven. Smorgens bij opstaan koud douchen! Minimaal 3 minuten. Ik weet dat het niet fijn is, maar het went en je voelt je daarna herboren. Het werkt! En kijk op netflix een “my octopus teacher”. De documentaire beschrijft ook wat koud water voor een magisch effect heeft. Geef het een kans!

Remko
04-01-2024
Reactie:
Veel herkenning van wat jullie voelen voor mij. Dank voor het delen. Heb zelf een turbulente 10 jaar achter de rug met fundamentele veranderingen (scheiding, stressvolle werkzaamheden, ed). Mij valt op dat door de situaties waarin ik geen keuze had er een angstgevoel vanbinnen is ontstaan. Iets dat bang is dat anderen mijn leven bepalen. Daardoor sta ik vaak aan en ben alert en wat achterdochtig geworden. Met wat begeleiding door mn verhaal kwijt te kunnen en bewuste keuzes voor mezelf te maken lukt het mij wat minder angstig te zijn. Kleine stapjes. Wellicht hebben jullie hier wat aan. Sterkte en geniet van de kleine momenten voor jezelf 😉

Martin
08-02-2024
Reactie:
Herkenbaar. Vooral sochtends wakker worden en de paniek blijft de gehele dag. Vooral door lichamelijke sensaties.
Zo erg dat ik niet meer naar buiten durf. En doe ik dat wel, dan slaat mijn keel dicht, krijg ik hartkloppingen en heb ik het gevoel van flauwvallen. Het overkomt je zomaar.

Kelly
13-03-2024

Jouw reactie:



Zooo angstig en zoveel huilen. Zonder in directe gevaar te zitten. (Verhaal 62)

Hoi sterke strijders,

Ik wil gewoon mijn ei kwijt, en kijken of mensen zich herkennen in mijn verhaal.

Ik heb van jongs af aan veel angst gehad. Gevoelig voor veranderingen ook. Ik heb GAS al vanaf heel jong. Ik ben nu 36, en ik dacht dat ik mijn ergste angst en pieker aanvallen wel achter de rug had rond mijn 26ste. Maar het lijkt wel elke nieuwe levensfase terug te keren, een soort midlifecrisis gevoel. Bang te zijn voor de toekomst, en bang mensen te verliezen. En nu denk ik shit ik ben 36 en ik snap het nog niet? En nu heb ik meer reden om bang te zijn dat ik mensen ga verliezen, omdat het realistischer is. En ik ben nu zo "oud", waarom ben ik nog niet waar ik wil zijn? Bang voor de dood (altijd geweest). Gaat het me ooit lukken om te zijn waar ik wil zijn? Kan ik het leven aan?

Ik weet dat het een controle ding is. En ik weet dat het rustiger is als je in het nu leeft. Geen verhaaltjes maakt in je hoofd, geen verwachtingen creërt.

Ik heb veel therapie gehad. En ik zit nu ook in therapie, en ik denk dat ik een nieuwe levensfase gewoon heel erg moeilijk vind. Want ik wil niet meer de ik zijn die ik was. Ik zit nu dus ook in therapie, en er komt weer van alles los. Dus het is niet allemaal onverklaarbaar, maar mijn god. Ik word sinds Donderdag zo paniekerig wakker en huilen. Ik eet heel weinig, omdat ik het gewoonweg niet weg krijg door constant in adrenaline te zitten met buik en borstpijn. Ik moet met de taxi 3 kwartier naar mijn therapie Donderdag, en zie er nu al dagen tegenop. Ik ga mijn zo schamen als ik heel erg moet huilen en angstig ben. Het rare is wel dat ik me s'avonds weer sterker voel, maar in de ochtend is het full on angstmodus, en heel veel huilen. Dagelijkse dingen zijn bijna niet te doen. Omdat ik er ook gelijk soort van Agorafobie bij krijg. Hele slappe benen en armen. Elke dag voelt als een marathon voor mij nu. Ik gebruikte sinds het weekend weer Oxazepam wat ik nog had liggen voor als ik spannende dingen ging doen, om even de scherpe randjes eraf te halen, en het weekend door te komen. En ben sinds Januari tot Maart afgebouwd met Sertraline van 100 mg naar 50mg (had ooit heel lang 150mg). Ik wil namelijk ervaren hoe het is zonder medicatie en op mijn eigen kracht gaan vertrouwen. En ik slik al medicatie vanaf mijn 14de. Nou hebben mijn therapeuten vandaag gezegd dat ze daar niet mee willen klooien, maar ze willen wel dat ik geen Oxazepam meer neem, omdat ik anders niet bij mijn gevoel kom. Begrijpelijk hoor. Maar ik weet niet of ik s'ochtends nog zonder kan. Ik word zo bang wakker. Ik haal gelukkig nog kracht uit de momenten waar ik me wat beter voel. Tot nu toe zijn dat de avonden. En ik probeer zoveel mogelijk mijn huis schoon te houden, mijzelf, en gewoon goed voor mijzelf te zorgen, en ritme te behouden. Maar herkent iemand ook dat ochtend tot middag hel zijn, dus echt helemaal slap zijn, buikpijn en huilen in angst? En s'avonds een beetje adem kan halen? Het is zo vermoeiend. Elke avond denk ik: "Yes we gaan er weer tegen aan!". En s'ochtends kan ik weer opnieuw beginnen. Zooo angstig en zoveel huilen. Zonder in directe gevaar te zitten.

Heel veel sterkte voor iedereen die er mee struggled of iemand naast zich hebben die het heeft. Ik gun het niemand! En geef niet op!

Doreen
05-07-2023
laatste reactie: 10-03-2024

3
7
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Op dit moment maak ik hetzelfde mee. De ochtenden zijn zo zwaar om door te komen. In de middag klaart het wat op en in de avond voel ik me meestal goed. Dus ik kijk ook elke dag uit naar de avond.

Hans
18-07-2023
Reactie:
Heel herkenbaar, ik heb precies hetzelfde....
Weet ook niet of ik hier ooit nog vanaf kom....

Veel sterkte!

Anoniem
13-08-2023
Reactie:
Ik lees dit nu en het is zo herkenbaar, jeetje.. Ook het onderwerp waar je over piekert. En ik ben van vergelijkbare leeftijd. Ik vind het "fijn" om wat herkenning te lezen maar pff wat is het heftig.

Suus
17-12-2023
Reactie:
Ik herken het. Heb hetzelfde gehad. Een bal in je maag, continue gedachtes, niet kunnen eten. Ik was zo blij dat ik goed kon slapen, een ontsnapping. Uiteindelijk heeft medicatie en mijn geloof mij gered van mijn ondergang.

Anoniem
10-01-2024
Reactie:
heel herkenbaar smorgens angstig en in de avond minder last.

dirk
19-02-2024
Reactie:
Heel herkenbaar, vooral in nieuwe levensfases krijg ik weer flinke klachten en lijkt het wel of ik er eerst tegen vecht voor ik kan accepteren dat ik aan het veranderen ben. Zit nu ook aan de extra oxazepam om de randjes er af te halen. En net als bij jou is het in de ochtend het ergste.

Anoniem
25-02-2024
Reactie:
Bij mij precies hetzelfde, heb het al jaren!
Denk niet dat ik er ooit nog vanaf kom...

Anoniem
10-03-2024

Jouw reactie:



Doen meer mensen dit of kan je dat beter niet doen.. (Verhaal 56)

Ik heb ook veel last van angst en spanningsklachten en drink in de namiddag altijd een paar biertjes(behalve natuurlijk niet als ik werken moet)
Doen meer mensen dit of kan je dat beter niet doen..
Graag jullie reacties..

Anoniem
01-02-2023
laatste reactie: 09-03-2024

3
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo tis natuurlijk beter van niet. Ik heb niet gedronken. Maar gezopen noem ik dat hier even. Dit begon heel sluipend tot ik 6 dagen in de week er niet genoeg van kreeg. Nu 3 jaar kompleet gestopt .alcohol slaap je niet van .maar bezorgt je een roest

Anoniem
06-12-2023
Reactie:
Ik heb ook veel gezopen, maar het werd juist erger. Alcohol versterkt je emoties.

Anoniem
10-01-2024
Reactie:
Klopt...alcohol versterkt ook de angst.

Bertie
09-03-2024

Jouw reactie:



Kom je hier nog vanaf? (Verhaal 70)

Ik heb nu al meer dan 3 jaar dat ik enorm gespannen opsta
De angst komt en gaat.
Mijn thuissituatie is verre van ideaal.
Na een lange tijd van problemen heb ik besloten om uit elkaar te gaan, hoeveel pijn dat ook doet.
Dat veroorzaakt ook veel spanning en onrust.
Slik al jaren venlafaxine, maar dat helpt niet volgens mij, dus wil hier in overleg met de h.a. mee gaan stoppen.
Herkenbaar?
Zijn er ook mensen die van deze klachten af zijn gekomen?
Heb 't idee nl dat ik hier niet meer vanaf kom....
Groetjes en sterkte iedereen!

Carolien
07-02-2024
laatste reactie: 09-03-2024

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Caroline.
Ik herken jouw verhaal helemaal.
Ook mijn leven is de laatste jaren een opeenstapeling van negativiteit, waarbij ik me wel eens afvraag hoeveel een mens aan kan. Ik sta met angst op...sterker nog, ik word erdoor ook wakker.
Ik ben bij het opstaan zo moe, dat ik het liefst niet r, echter dat helpt geen fluit...dus meteen eruit.
Ook ik slik al jaren Venlafaxine en besloot, na een "nee" van psychiater, psycholoog en huisarts, nu opnieuw bij mijn nieuwe huisarts het nogmaals voor te leggen....
Zij ging wel accoord en heeft er ook voor gezorgd dat ik een afbouwschema kreeg. De eerste maanden gingen goed...ik kreeg veel emoties en dat voelde als iets positiefs....en...dus hoop ...en iets meer energie ( maar dat kan ook tussen de oren hebben gezeten).
Om het verhaal in te korten; mijn lichaam, althans mijn hoofd, bleek het er niet mee eens te zijn...constante electrische schokken...en ik zat in een zwart gat...tot niks meer in staat.
Ik ben weer begonnen met de Venlafaxine en zit nu op halve doses dwz; van 300 mg...nu op 150mg....
De angst blijft...ook als ik ertegen praat...."ga weg, dit is mijn lichaam...ik heb t voor t zeggen".
Ik moet er wel bij zeggen.....dat er ook nog meer heftige problemen zijn bijgekomen, die ik niet kan oplossen....
Volgens mijn SPV komt t toch door de Venlafaxine dat ik t doorsta...
En...ik ben bezig mijn ritme aan te passen....niet meer alsmaar bezig moeten/willen zijn. En wat vandaag niet gebeurt, dat komt morgen of zelfs overmorgen wel...
Ps. Ik gebruik ernaast, zo nodig diazepam...zonder zou ik t niet redden.
Sorry...ik had je graag een positievere versie gegund....ik kan je alleen maar zeggen...blijf door die angst heen gaan hoeveel moeite t je ook kost en ook al heb je t gevoel dat t niet kan...

Een gegeneraliseerde angststoornis is het...
Ik heb steeds vaker het idee dat het alles te maken heeft met 'veiliheid'....ook de 'veligheid' die je in je jongere jaren gemist hebt
en dat is iets wat me recentelijk pas duidelijker word.
Ik weet inmiddels ook dat er maar weinig onderzoek naar wordt/is gedaan....dit in tegenstelling tot b.v. kanker. Iedereen weet wel wat en hoe vreselijk dat is....en heeft t al van dichtbij meegemaakt helaas. Maar n angststoornis begrijpt alleen iemand die t zelf ondervindt....
Als er iemand is die, al is t maar iets kleins, weet....dan hoor ik dat graag....
Sterkte allemaal!!

Bertie (66jr)
09-03-2024

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Zware onverklaarbare, uitputtende vermoeidheid (Verhaal 61)

Hallo allemaal hopelijk herkenbaar voor iemand,Dan hier mijn verhaal ,al 3-4 jaar loop ik rond met een blijkbaar zware onverklaarbare,uitputtende vermoeidheid. Van kwaad naar erger, tot het niet meer functioneren, zelf niet in een gesprek. Dood, en dood op.bij huisarts geweest en een verwijzing ggz gekregen, ook hier weten ze het niet, en geven ze het de naam depressie. Daar op verder gegaan, ondertussen aan de antidepressiva, overigens lost een gesprek met een bak koffie niks op.en voel je je ook niet begrepen. De hulp die ik er buiten om zoek kan ik wel vergeten, om dat alles wat je vinden kan ,uit eigen beurs betaald moet worden. Uiteindelijk ben ik volgens mij van een depressie in een pieker angst stoornis beland. De verwarde gedachten die gaan over van alles en nog wat maken me kompleet gek. Het gevoel van constant aan staan.,het verdurende gemaal in mijn hoofd, gaat zo langzamerhand mijn leven kosten. Ik heb de handen vol om er geen einde aan te maken. En zit dus de hele dag in mijn cirkel rond te draaien. De gehele dag tuur ik al bijna slapende voor me uit. Dagen kan ik slapen. Kom tot niks, heb geen lontje meer.en ben er kompleet klaar mee. Op meer forums verhalen gelezen. Maar de gouden tip zat er niet bij.wel de tip kom in beweging enz enz.dit is zo lood zwaar dat ik het echt niet trek. Mijn piekeren maakt me kompleet gek .het is wel of ik het zelf voeden doe,ondertussen ben ik hopeloos op zoek naar hulp, een iemand met begrip, iemand die zich hier in herkent aub.zijn er mensen voor persoonlijk gesprek, of om mee in contact te komen aub mvg anoniem

Anoniem
19-06-2023
laatste reactie: 04-03-2024

3
6
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik pieker ook voortdurend en altijd druk op mn borst,en mezelf maar naar en moe voelen. Ik snap wel hoe je jezelf voelt

Janneke
08-08-2023
Reactie:
Janneke wil je wat meer over je klachten kwijt. En hoe je je piekeren ervaart en er mee om gaat mvg anoniem

Anoniem
06-12-2023
Reactie:
Ik heb dit ook gehad, bij mij is er een gegeneraliseerde angststoornis vastgesteld, piekeren en angstig zijn kost heel veel energie waardoor je vanzelf uitgeput raakt. Je kan zo’n stoornis herkennen aan het feit dat jij je overal druk over loopt te maken en hierdoor niet meer tot rust komt. Ik slik tegenwoordig sertraline en na de periode van inwerken (4-8 weken) ben ik mij eindelijk beter gaan voelen. Wellicht dat je met je huisarts kan afspreken om jouw problemen te bespreken?

Anoniem
28-12-2023
Reactie:
Heel erg bedankt voor jullie berichtjes. Ik ga er eens verder op zoeken. Sorry voor late reactie hoe is het nu met jullie

Anoniem
04-02-2024
Reactie:
Stop er tegen vechten. Dat houdt het in stand.

Louis
26-02-2024
Reactie:
Kan je me uit leggen hoe hier mee te stoppen. Bij alles wat ik doe gaan mijn gedachten mee . Sta op constant aan .al bij het op staan sorry voor mijn late reactie

Anoniem
04-03-2024

Jouw reactie:



Burnout/ paniek/ angst/ alle andere vreselijke syptomen. (Verhaal 74)

Ik zit sinds vorig jaar oktober in een burnout met angst en paniek.
Het is werkelijk vreselijk zoveel klachten heb ik al doorlopen. Slappe benen, lusteloos, wazig raar hoofd, derealisatie, duizeligheid, extreme vermoeidheid, angst, niet slapen, trillen, zere spieren, hoofdpijn, opgejaagd, lusteloos, misselijk.
Momenteel zit ik in een periode met veel paniek/angst. Zoals gisteren ik voelde me eindelijk een keer best goed ik kon weer kleine stukjes lopen buiten zonder angst, was vrolijk en ineens uit het niets werd ik duizelig en begon ik te zweten en ineens dacht ik: ik ga dood ik val flauw, ik stond op en ging weer zitten en weer staan en zitten, kreeg slappe benen en was helemaal opgejaagd. Gelijk kwamen de gedachten o nee me hart en o nee ik heb wat in me hoofd. Vreselijk was het. Na 10 min was het weg, maar ik was kapot. wat nog wankelig op mijn benen en afwezig. Had een dof en raar hoofd. Vreselijk gewoon. Pas 2 uur later knapte ik op. ook vandaag voelde ik me best oke tot een uur of half 10. Ineens werd ik dof in me hoofd, duizelig en werd ik slaperig begon te trillen en heb het gevoel of alles ontploft. Nu zit ik echt vast in me hoofd de wereld is niks. heb gevoel of elke moment me lampje uitgaat. Ik hoop zo dat mensen dit herkennen en eventueel tips hebben.
Wie kan mij helpen? (ps. ik loop al bij de psycholoog sinds pas)

Anoniem
01-03-2024

Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Gegeneraliseerde angststoornis (Verhaal 73)

Ik ben 37 jaar oud en heb sinds enkele jaren zware paniekaanvallen die intussen een gegeneraliseerde angststoornis geworden is. Daarbovenop heb ik ook borderline/PTSS/recidiverende depressieve episodes en ben ik hoogsensitief.
Dit ging even beter met medicatie (Amisulpride) boven al de rest die ik al neem maar heb nog altijd hevige bijwerkingen bij medicatie en ik heb intussen alles al geprobeerd. Nu enkel nog benzodiapines… Maar die moet ik nu afbouwen wegens gewenning en ik ga echt door een hel wat ontwenningsverschijnselen betreft, durf momenteel zelfs niet meer naar buiten. Elke dag heb ik het gevoel dat ik een hartaanval ga doen. Heeft iemand nog tips hoe om te gaan met een angststoornis en zware overprikkeling? Want ik ben ten einde raad. Bijna geen sociaal leven meer want overal waar ik naartoe ga moet ik serieus voorbereiden of lukt me gwn niet. En voel me een last omdat andere mensen dan rekening moeten houden met me… Ondanks exposure-therapie, DGT-therapie en EMDR blijft de angst heel mijn leven bepalen. Ik ben soms ten einde raad…

K.
Xx

K.
21-02-2024

Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Bang voor hartstilstand (Verhaal 71)

Hallo allemaal,

Ik ben een vrouw van 25 jaar en sinds 2 jaar heel bang voor iets ernstigs. Sinds afgelopen augustus ben ik elke dag bang voor een hartstilstand. (door een paniekaanval)
Ik heb ECG laten maken, bloed geprikt, holter 24 uur gedragen en een fietstest gehad.

Ik was eerst bang voor een hartaanval en sinds ik een beetje duizelig werd, ben ik constant bang voor een hartstilstand. Ik controleer wel 20x op een dag mijn hartslag en als ik iets voel, dan raak ik helemaal in paniek.

Herkent iemand dit?

Jill
14-02-2024
laatste reactie: 20-02-2024

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi jill dit is heel herkenbaar.

Ik heb er ook een heel tijdje last van gehad, ik begon zelfs mijn bloeddruk te meten als een obsessie. ‘Het is te hoog’ nog een keer ‘het is goed’ nog een keer.. “voor de zekerheid” Het schommelt in ieder geval de hele dag door en dat is normaal is mij vertelt.
Ik ben er inmiddels vanaf door het gewoon te negeren.. al die jaren heb ik me druk gemaakt en ik ben er nog steeds. De meer je je druk maakt de erger het kan worden, ik had op een gegeven moment zoveel hartoverslagen op een dag door de spanning dat ik een terug val kreeg. Na goed rusten en veel water drinken (wat echt helpt bij mij) werd het minder, niet in een dag maar het duurde echt wel een paar dagen.. en de angst zit er nog steeds maar valt te onderdrukken..

Probeer afleiding te zoeken en praat erover met je naasten of bij wie je je goed voelt. dat kan erg veel schelen..
meschien goed om tegen jezelf te zeggen dat je daar te jong voor bent ofzo. Alle beetjes kunnen helpen om eroverheen te komen

anoniem
20-02-2024

Jouw reactie:



Muizen (Verhaal 72)

Al jaren kamp ik met een angst stoornis..

Ik vind het moeielijk om dit te delen.
Het is een aantal jaren geleden begonnen met muizen overlast, eerst zonder het door te hebben.
Ik sliep al een lange tijd met urine en muizen poep dat achter mijn tv kast lag, onder de kleren kast. Het kwam door gaten in de spuwen ofzoiets en op die manier zijn ze naar binnen gekomen. Sinds dien zit het me niet goed, paniekaanvallen gehad van, ‘ooh dadelijk hebben ze op mijn eten geplast of weet ik wat allemaal en heb ik iets onder de leden (dan ook ben ik gaan hyperventileren) zo erg dat het chronisch is geworden. De gedachte dat ik iets binnen had gekregen door hun of dat mijn longen aangedaan zijn omdat ik er zo lang in geslapen heb..
alles na laten kijken een heel poosje terug maar niks. Durf dan ook niet tegen mijn huisarts te zeggen van, “ja.”, maar we hadden tijdelijk muizen” sinds dien is het gewoon erg.

Ik Heb nu 2 hele lieve poezen in huis dat er voor gezorgd heeft dat er geen binnen kunnen komen en alles is gewoon goed schoon, kijk het dagelijks na maar ooh wat een angst nog steeds dat ik ergens een ‘virusje’ heb in mijn lichaam…zeker na dat ik eens gelezen wat die beestjes voor gekke ziektes kunnen geven en dat heb ik dagelijks geïnhaleerd :-(

anoniem
19-02-2024

Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Wat kan ik doen om mij beter te voelen ??? (Verhaal 65)

Ik heb al vanaf mijn 14de gegeneraliseerde angststoornis ben nu 40 jaar. Heb periodes dat goed maar voel me nu al bijna een jaar heel slecht. Ben steeds angstig en ben bang dat ik gek word , denk alleen maar negatief. Wat kan ik doen om mij beter te voelen ???


Peter
05-01-2024
laatste reactie: 18-02-2024

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bij mij heeft medicatie geholpen en mijn geloof, wandelen in de natuur, dieren om je heen. Een terugval in negatieve gedachtes herken ik en dan help het als ik ga bidden.

Anoniem
10-01-2024
Reactie:
Ik herken het, ook al een jaar een flinke terugval. Nu heb ik me er aan overgegeven en neem rust en extra oxazepam om mijn lichaam rust te geven. Ik wandel en teken veel. Maar fijn is het niet. Klinkt gek maar altijd fijn om te horen dat je niet de enige bent…

Anoniem
18-02-2024

Jouw reactie:



Het enige doel in mijn leven is genezing (Verhaal 69)

Sinds een jaar heb ik last van paniekaanvallen, sinds oktober is dit overgegaan in hevig piekeren/bang te zijn om een angst te krijgen. Het teistert mijn leven, ik slik medicatie en ga een nieuw traject aan bij een psycholoog. Ik ben begin 20 ik wil weer wat van mijn leven maken, ik word erg moedeloos dat deze angsten steeds de kop op komen steken, ik wil graag weer leven alles wordt minder plezierig door deze angsten. Ik ervaar dat ik soms uren/dagen en soms zelfs weken heb dat het beter gaat en dan denk ik: “Het zal nu eindelijk wel de goede kant op gaan.” Vervolgens kamp ik weer met een terugval op een of andere manier. Ik hoop dat de medicatie mij verder gaat helpen die ik recentelijk heb opgehoogd, het optimale effect zou pas na 6 weken merkbaar zijn en ik zit nu op week 3. Verder hoop ik dat de psychologische begeleiding mij een eind gaat helpen. De angst die voor mee het meest speelt: word ik ooit van mijn lijden in de vorm van angstgevoelens verlost? Wat moet ik er nog tegen doen, het voelt soms echt als een nachtmerrie aan. Ik hoop zo dat deparoxetine een wondermiddel is voor mij…

Anoniem
02-02-2024
laatste reactie: 02-02-2024

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit klinkt heel herkenbaar. Ook ik heb als sinds augustus paniekaanvallen. Kan er inmiddels met behulp van de psycholoog beter mee omgaan, maar het rotte gevoel en de angst die in je lijf is blijf je voelen. Ik heb ook dagen dat ik me zwaar rot voelt. De wereld voelt gewoon anders aan donker en grauw. Ook een tal val lichamelijke pijntjes spelen op. Ik doe het nog zonder medicijnen en heb hoop dat ik dit volhou.
Geloof me we komen hier ooit sterker uit als denk je dat nu misschien niet.

L.
02-02-2024

Jouw reactie:



Bang om gek te worden. (Verhaal 68)

Momenteel zit ik in een periode waarin ik bang ben gek te worden. Bij elke handeling die ik doe denk ik weet ik wel wat ik doe? terwijl ik doe het gewoon en weet het ook. Zo had ik zojuist een tijd van 11;30 ik weet heel goed dit is half 12 is maar op de 1 of andere manier vertrouw ik mezelf niet. Ik ben bang dat ik gek wordt en niet meer weet wat ik moet doen.

Wie heeft dit ook?

P.
31-01-2024
laatste reactie: 31-01-2024

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit heb ik ook en ik wordt daar echt vreselijk angstig van. Zo erg dat ik bijna een paniekaanval zal krijgen.

Iris
31-01-2024

Jouw reactie:



GAS (Verhaal 67)

Hallo allemaal,
Ik kamp al een jaar met een gegeneraliseerde angststoornis en soms ben ik gewoon hopeloos. De lichamelijke klachten blijven dagelijks doorgaan waardoor het moeilijk wordt om er bij te blijven. Hebben jullie ook last van enorme druk druk op jullie borstkas tot het punt dat je niet meer kan? Veel moed aan iedereen toegewenst die hier ook mee kampt

Sili
27-01-2024

Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Corona begonnen, en ook mijn klachten (Verhaal 66)

Hoi allemaal,
3,5 jaar geleden is de corona begonnen, en ook mijn klachten. Na een korte tijd kreeg ik last van hyperventilatie en enkele dagen erna ontstond mijn eerste paniekaanval.
Ik wist niet wat me overkwam en was erg bang om dood te gaan. Sindsdien ben ik in contact gekomen met GGZ, psycholoog en medicatie gestart en na 4/5 maanden begon het de boel af te vlakken en voelde ik me beter. Na 1,5 jaar was ik naar mijn gevoel klaar met de medicatie en dacht ik het zelf weer aan te kunnen. Niet dus… Nou moet ik zeggen dat ik nooit volledig klachtenvrij ben geweest. Afgelopen september zijn de klachten weer zo heftig geworden dat ik overal angst in zie. Angst in het leven, angst voor de dood, angst dat er iets met mij aan de hand is en angst voor de angst.
Afgelopen zondag, jawel, nieuwjaarsdag, kreeg ik na 1,5 jaar weer een paniek aanval en deze is nog nooit zo erg geweest als 3,5 jaar terug. Ambulance gekomen, maar m’n hart is als een zonnetje. Nadat dit is gebeurd lig ik er helemaal van af. Als ik op sta, word ik duizelig. Mijn lichaam geeft hele rare signalen af en geeft mij het gevoel dat het niet klopt. Mijn lichaam voelt verdoofd, als ik loop of iets doe. Het is zo bizar.. Ik voel me mezelf niet meer en weet niet meer wat ik kan en moet doen om het vertrouwen terug te krijgen en dat deze klachten weggaan.
Herkend iemand mij of iemand die mij tips kan geven?
Liefs, mij

Lisanne
08-01-2024

5
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Ik stond buiten in mijn ondergoed te schreeuwen om een ambulance (Verhaal 24)

Hallo allemaal,

Ik zou graag mijn verhaal kwijt willen en kijken of jullie hierin kunnen vinden, want het gaat momenteel heel erg slecht met mij. Ik hoop dat mensen zich in mijn verhaal herkennen en mij tips kunnen geven.

Voordat ik mijn huidige situatie vertel moet ik even vertellen hoe ik in het verleden was. Ik was altijd heel erg bang om dood te gaan, maar ook mensen uit mijn omgeving. Ik ben altijd bang geweest dat ik een hartstilstand krijg en dat ik enge ziektes heb. Heel lang ook bang geweest voor overgeven en misselijk zijn. Ik ben ook altijd bang dat er wat bij mijn katten gebeurd (inbrekers in huis, brand) en dat ze weglopen. Ik vertrouw mijzelf ook niet dat ik bijvoorbeeld de deur goed dicht doe en dat moet ik dan weer filmen. Verder voelde ik mij wel gelukkig afgezien van mijn angsten. Was altijd heel lief en vrolijk.

Sinds een maand voel ik mij heel erg slecht en doodongelukkig. Ik had een paar weken geleden een etentje met mijn collega's en ik ben helaas in de avond (in het restaurant) super misselijk geworden waarbij ik moest overgeven. Ik ben hier best wel van geschrokken blijkt achteraf. Drie weken geleden ging ik weer opnieuw proberen uit te eten met vrienden en ik zat er al constant mee in mijn hoofd: als ik maar niet misselijk word. Dat is gelukkig niet gebeurd in het restaurant, maar wel thuis. Ik heb een super erge paniekaanval gekregen waarbij ik echt dacht dat ik dood ging. Ik stond buiten in mijn ondergoed te schreeuwen om een ambulance, want ik werd helemaal gek. Ik heb nog nooit zo'n erge angstaanval gehad. Mijn vriend werd een beetje boos en zei dat ik normaal moest doen en dat er niks aan de hand was. Ik ging vervolgens op de bank liggen en ik begon heel erg te trillen maar het zakte wel een beetje. Ik heb koud water over mn hoofd heen gedaan en de paniek was wel een beetje gedaald. Ik was nog wel heel erg misselijk en kreeg hele erge diarree omdat ik zo van slag was. De volgende dag moest ik weer gewoon werken maar ik was in de ochtend zo misselijk nog. Ik voelde mij heel raar. Later op de dag voelde ik mij opeens zo raar worden. Alsof ik mijzelf niet meer was. Alles ging langs mij heen en ik snapte er helemaal niks meer van. Alsof ik in een droom zat. Ik werd gek in mijn hoofd. Alles voelde zo raar om mij heen en allemaal zo onwerkelijk. De volgende ochtend stond ik weer op met dat gevoel en voelde me doodongelukkig. Ik raak er helemaal door in de stress en in paniek. Moest heel veel huilen elke dag wel 5 keer. Maar ik krijg nu ook hele rare en enge gedachtes. Ik kom niet uit die negatieve spiraal. Ik ben bang dat ik nooit meer van iets ga houden, dat ik een slecht persoon ben, dat ik nooit meer van mijn katten ga houden, dat ik iets ergs ga doen. Ik ben de hele dag op google aan het kijken en naar dingen aan het zoeken. ' Wat is een psychopaat'. De angst dat ik dat ook ga worden. Ik word echt helemaal gek. Ik praat het mij allemaal aan. Bang dat ik straks echt zo ga worden. Ik kan gewoon ook nergens meer van genieten. Normaal zijn dieren altijd mijn alles geweest, zelfs daar kan ik geen plezier uithalen.. denk ik. Alsof ik het expres niet meer wil voelen. Dan raak ik weer in paniek. 'Want stel dat het wel zo is!!!! Wat als!!!! ' Ik zoek overal hulp om mij heen. Ben al 2 keer naar de dokter geweest, die heeft mij oxazepam gegeven en ik heb al een intake bij een psycholoog gehad. Ik bespreek dit ook met mijn vrienden en die proberen mij er door heen te sleuren dat ik niet gek aan het worden ben. Maar zo voelt dat wel. Straks ben ik echt zo, die angst gaat constant door mijn hoofd heen. Dan ga je het ook echt voelen. Zulke enge gedachtes en gevoel heb ik nog nooooit gehad.

Ik wil voorop stellen dat ik hiervoor altijd een super lief, behulpzaam en zeer gevoelige jonge vrouw ben/was. Maar ik ben mijzelf echt helemaal kwijt. Het ene moment voel ik mij een beetje beter, en dan komt weer dat negatieve gevoel. Dan ga ik weer nadenken erover en word ik weer helemaal gek. Ik kan het gewoon allemaal niet meer aan. Ik zit er helemaal doorheen.

Wie herkent zich hierin en wat denken jullie hierover... Ik heb echt bevestiging nodig..


Sterre
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-12-2023

4
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Sterre,

ik weet niet hoelang geleden je dit hebt geschreven maar ik kan me wel herkennen in je gevoelens. ik ben 16 en heb ongekent zelf ook al erg lang last gehad van bepaalde dingen die jij noemt. toen ik jonger was, kon ik nooit inslaap vallen omdat ik bang was dat er ingebroken zou worden, wanneer een van mijn ouders misselijk werd was ik bang dat ze moesten overgeven en erg ziek zouden zijn en dood zouden gaan. Voordat ik naar een psycholoog ging wist ik niet wat er mis was met me en huilde ik ook heel veel. Nu gaat het wel wat beter maar vind ik het nog steeds moeilijk om het te accepteren en onder ogen te zien hoe ik me voel en het te vertellen aan mijn ouders. Ik hoop dat het nu beter met je gaat!

Fyona
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi Sterre,

De angst voor overgeven is letterlijk de angst voor overgave. Alle angsten die je voelt hebben 'n bron in je verleden, zelfs in de talloze incarnaties die je hebt gehad. Eigenlijk heel natuurlijk.
De angsten kunnen in je vroege jeugd zijn ontstaan maar toch zijn de vaak 'n voortzetting van 'n dieper verleden.
Je bent normaler dan je misschien denkt.
Doordat je die bron(nen) niet kent projecteer je de angsten op van alles.
'n Bepaalde angst behandelen kan helpen maar hoe dan ook, wanhoop niet, het leven heeft zo z'n manieren om je naar je genezing en bewustzijn te leiden.
Het kan 'n tijdje duren maar je komt er wel.
Vertrouwen hebben in je leven is soms 'n opgave en niet makkelijk.
Ik heb helaas recht van spreken. Veel goeds!

Marcel


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Marcel kun jij mij tips geven hoe ik bij mijn incarnaties kan komen? De angsten zijn sinds 10 maanden weer volop aanwezig. Angst voor de dag, tijd en toekomst. Ik kan niet bij mijn gevoel (waarschijnlijk zelfbescherming) hypnose, in trans gaan, mij iets inbeelden lukt mij niet. Ik zoek iemand die mij kan helpen vorige levens te zien. Ik ben benieuwd of het van vorige levens komt. Ik heb ook familieopstellingen gedaan. Transgenerationele angsten van voorouders, ouders. Maar ja, en hoe nu verder... Ik heb het gevoel dat het niet mijn angsten zijn, maar heb het in dit leven wel groter gemaakt. Daardoor denk ik nu een angststoornis te hebben ontwikkeld. Ik ben daardoor veel met de dood bezig. Ik wil liefst niet dood, maar wil wel van dit vreselijke verlammende gevoel af. Veel wanhoopshuilen.... En verschrikkelijk intens moe.

Renate
21-12-2023

Jouw reactie:



Op een gegeven moment weet ik echt niet meer waar ik goed aan doe (Verhaal 59)

Hoi iedereen,
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt...al een tijdje kamp ik met lichamelijke en psychische klachten. Eigenlijk is dit begonnen na de bevalling van mijn zoontje, paniekaanvallen, angsten etc..
Kreeg oxazepam waar ik niet goed tegen kon, ik reageer sowieso enorm heftig op allerlei medicijnen, supplementen, spiraal, cafeïne. Dus dat gebruik ik allemaal niet meer. Het is een tijdje stukken beter gegaan en toen zes mnd na de bevalling van mijn dochter ging het weer mis...na het drinken van alcohol. Tja dan komen de angsten, paniek weer terug door alles wat ik voel. Hormonen speelde natuurlijk ook een rol, want dat duurt even voordat alles weer normaal is.
Ik kreeg te horen dat ik een burnout had en inmiddels ook een angststoornis. Want ik ben zo gefocust geraakt op mijn lijf, dat ik van elk dingetje aan ga. Waardoor mijn lijf eigenlijk nooit rust krijg. Zo blijf ik een beetje in die vicieuze cirkel en ook steeds zoeken naar andere mogelijke oorzaken, dus veeeel piekeren. Inmiddels is echt alles wel uitgesloten, maar krijg ik soms nog nieuwe klachten erbij waardoor ik weer in de stress schiet. Gelukkig zijn er ook klachten verdwenen en gaat het langzaamaan beter. Maar nu staat het een beetje stil. Denk toch door het piekeren, de wat als gedachten en de zorg voor drie jonge kids. Werken gaat nog niet, dat is nog too much. Ik wandel wel, fotografeer in de natuur, mediteer, doe leuke dingen... Maar er gaat geen dag voorbij zonder klachten. Vaak toch een soort van nerveus, gespannen en pijn in mijn lijf... De ene keer erger dan de andere keer.
Op een gegeven moment weet ik echt niet meer waar ik goed aan doe en of het überhaupt ooit over gaat. Dus dan voel ik me machteloos, wanhopig, prikkelbaar etc...
Inmiddels wil ik na vier jaar zo ontzettend graag weer echt leven en zorgeloos genieten en niet iedere ochtend vroeg wakker worden en gelijk die onrust voelen...
In ieder geval lucht het al wel op om dit hier te schrijven. Bedankt voor het lezen en ik ben benieuwd of iemand mijn verhaal een beetje herkent.

Eefje
29-03-2023
laatste reactie: 04-12-2023

3
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Alsof ik dit zelf schrijf. De constante onrust in mijn lijf is er letterlijk de hele tijd. Constant bezig met alles wat ik voel. Ik zit de hele tijd in mijn hoofd en voel vanalles in mijn lijf. Last onder mijn linkerborst. Pijn linkerlies en de lijst is ellenlang. Ik ben ook heel bang dat ik me nooit normaal ga voelen meer. Het doemgevoel noem ik het. Het zit er constant en wil precies niet weggaan

S
26-04-2023
Reactie:
Dank voor uw bericht. Het klopt wat je zegt het schoolsysteem klopt soms niet en proberen ze wel te helpen maar niet op de goede manier erg moeilijk. Zijn psycholoog heeft ook contact met school maar helpt nog steeds niet hij heeft zo een grote angst durft helemaal niks. Ben zo bang dag hij straks naar een speciale school moet wat hem niet gaat helpen weer vreemde mensen. Ik zoek al een tijdje naar een goede hypnoterapeut die een gegeneraliseerde angststoornis kan behandelen maar zie door de bomen het bos niet meer.

Carina
16-05-2023
Reactie:
Hi Eefje,

Komt allemaal goed. Geef het tijd, veel tijd, we moeten dan ook veel ballen in de lucht houden.

Warme groet

Elien
04-12-2023

Jouw reactie:



Ik kan de negatieve gedachtes niet kwijt (Verhaal 20)

Ik ben een man van 69 jaar. Heb al meer dan 20 jaar een GAS. Deze is vooral gericht op ziektes. Als ik voor een onderzoek moet gaan dan kan ik daar al weken angst voor hebben. Dat zijn vooral negatieve gedachtes. Ook denk ik vaak aan ziektes binnen mijn familie. Als 1 van mijn kinderen zegt dat zij een afspraak heeft bij de huidarts dan denk ik al het ergste. Ben hiervoor al in therapie gegaan maar dat heeft niets geholpen. Ik blijf maar piekeren. Ik probeer wel vaker te gaan wandelen en oefeningen te doen met Mindfullness. Dit helpt bij mij tijdelijk. Feit blijft dat het mijn leven beheerst en ik dit verschrikkelijk vind. Ik kan de negatieve gedachtes niet kwijt, wel verzachten. Vaak scheld ik mij zelf uit in de trant van: wat ben je toch een l...Je kunt een goed leven hebben maar je laat het toe.

Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-11-2023

9
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik snap je helemaal.
Ik heb angst fobie van de dood al vanaf mun 16e.
Ben nu 58 en mun leven is nu juist aangenaam,in die zin van ,ik kan beetje onbezorgd leven,.
Ik ben 24/7 bezig met de dood,angsten.
Tik me elke dag op de vingers,en heb alle therapieën al gelopen.
Ben ook radeloos.
Wens je dan ook heel veel kracht toe.🙏

Soemina
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heeft u al eens medicijnen geprobeerd?

Anoniem
27-11-2023

Jouw reactie:



Ben ook bang om het leven niet alleen aan te kunnen 😥😥 (Verhaal 52)

Ik heb al 3 jaar angsten. Zij beheersen mijn leven. Angst om alleen naar buiten te gaan.
Naar de winkel te gaan e.d
Tevens vermijd ik alles.
Ben ook bang om het leven niet alleen aan te kunnen 😥😥

Annelies
27-11-2022
laatste reactie: 05-11-2023

1
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Slik je ook medicatie?

Caroline
31-12-2022
Reactie:
Ik slik paroxetine

Annelies
05-11-2023

Jouw reactie:



Ups en downs van rusteloosheid nerveusiteit en angst (Verhaal 6)

Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis.
Maar laat ik eerst even bij het begin, beginnen.

Ik ben rond mijn 17e/begin 18 gediagnostiseerd met ADHD, ik kwam in een traject terecht bij een psycholoog, die een poging deed tot cognitieve gedragstherapie en daarnaast heb ik tot mijn 22ste alle vormen van ritalin gehad.
Ben begonnen met de methylfenidaat, daarna concerta, medikinet en equasym.

Door de loop van de tijd, achteraf denk ik rond mijn 20ste, begon ik steeds rustelozer en nerveuzer te worden in m’n buik en begon het overmatige denken, wat doorsloeg in extreem piekeren en nare dwanggedachtes .

Bij de psychiatrie waar ik liep voor de ADHD, werd ik niet geholpen, ja ze veranderde de medicatie steeds en daar moest ik het maar mee doen.
Onder tussen leek ik mijzelf beetje bij beetje te verliezen, al herkende ik bepaalde punten wel vanuit m’n pubertijd (dingen niet kunnen loslaten, grip en controle proberen te krijgen op elke situatie, geen vertrouwen in anderen).

Begin vorig jaar is alles compleet geëscaleerd, ik kreeg gesprekken op het werk en het voelde voor mij als een enorme kritische en persoonlijke aanval, op mij als persoon. Ik had ondertussen vakantie en in die vakantie werd alles alleen maar erger. Terwijl er alleen maar leuke dingen gebeurde, mijn toenmalige vriend en ik waren aan het klussen aan ons eerste huis en we vierden carnaval. Maar zodra ik weer alleen was, begonnen de “wat als” gedachten weer en de extreme nerveuze gevoelens in mijn buik! Als of er iets vreselijks te gebeuren stond. Ik kon nergens meer van genieten.

Via de huisarts ben ik bij een goede psychiatrie terecht gekomen.
Praten was een ding bij mij, ik kom dit absoluut niet, i.p.v praten bouwde de spanning bij mij langzaam op (en door onbegrip naar mij zelf toe, niet weten wat er met je is) ontplofte ik extreem. (Schreeuwen, huilen en verwijtend naar mijn omgeving). En dit vooral naar de mensen die ik lief heb/had.

Maar oke, de eerste keer naar de psychiater was een hell en een weg met veel weerstand vanaf mijn kant (natuurlijk!)
Alles ging goed in mijn hoofd tot het moment dat ik daadwerkelijk in de auto moest stappen.
Ik ben letterlijk de auto ingesleurd door mijn vader (wat achteraf de enige manier was).

De eerste sessies vond ik lastig, al mijn gedachtes schaamde ik mij voor.
Maar mijn psychiater kwam van goede huize en kreeg mij aan het praten.
En alleen al het praten, leek ook voor thuis al een hele opluchting, bespreekbaar kunnen maken waar je mee zit.
De boosheid sloeg om in verdriet. Jaren lang opgekropte verdriet.
Daarnaast gebruik ik escitalopram, omdat ik mijzelf niet meer terug krijg uit een down bui.
Na een maand dat te slikken, veranderde de hele kijk op de wereld voor mij. Het was allemaal niet zo grauw als ik dacht, maar de aard van mijn beestje veranderde niet! Ik bleef wel wie ik was!

Bij mijn ouders thuis ging het 100 keer beter, ik kon praten, kon mijn hart luchten en kon uitleggen wat ik voelde.
Nou in die tijd heb ik even samen gewoond, maar kwam er al snel achter dat mijn toenmalige vriend en ik niet meer levelde en heb toen een punt gezet achter de relatie.

Eenmaal thuis, kreeg ik dat extreem geborgen gevoel wat ik jaren lang niet durfde te voelen en kon eindelijk genieten van de dingen om mij heen.
En kan wat makkelijker dingen van mij afzetten.

Nu bijna een jaar verder heb ik weer een vriend, zo’n vijf maanden nu. De leukste en liefste die ik mij maar kan wensen.
Doordat hij een eigenhuis heeft, is het eigenlijk heel snel gegaan, wat nu blijkt misschien wel te snel. En wonen wij zo goed als samen.

Door stress situaties van de afgelopen weken, gezeur met werk etc. En mogelijke veranderingen privé, merk ik dat ik weer neig terug te vallen.
Zodra dat werk dingetje was opgelost, kwam de onrust in m’n buik weer terug. De nervositeit.
Ik ga mij aan mijn vriend irriteren, vraag mij 100 keer op een dag af of wij bij elkaar blijven en of dit is wat ik echt wil. Terwijl ik helemaal niet het echte gevoel heb dat het stuk gaat. Nouja laat ik het zo zeggen, het voelt als of ik daarin de “touwtjes in handen” heb.
Nouja mijn gedachtes.
Omdat hij de gene is die er echt is .

Het gevoel wat ik eerder in UPS en downs bij mijn ouders had, dat ik mij wilde verstoppen op m’n slaapkamer, lekker alleen zijn, geen prikkels om mij heen. Krijg ik nu ook af en toe, denk dat dat ook echt iets is wat bij mij hoort. Hij staat mij daarin ook niks in de weg, accepteert mij volledig zoals ik ben en hij is pok de gene die mij weer volledig rustig kan krijgen.
Daarin tegen wil ik niet dat ik in periodes mijn vriend alles vind en de andere periode niet kan luchten of zien. Door mijn eigen buien.
Met het gevolg dat ik het kapot ga maken ik m’n hoofd en ik er echt naar toe ga werken.

En ook dit met mijn vriend is nieuw, en in het begin ga ik er met volgens in. En dan benauwd het mij en komt dat nerveuze gevoel weer naar boven, wat voor een donkere wolk zorgt boven mijn hele leven op zo’n moment.

Ik hoop dat dit verhaal herkenbaar is voor iemand (nouja ook weer niet, want je gunt dit Niemand). En dit jij of jullie mij handvaten kunnen geven, wat bij jullie werkt of heeft geholpen om het nerveuze onder controle te krijgen!


Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 05-11-2023

15
8
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Ik herken mij heel erg in je verhaal. In het begin voelt alles goed tot het je opeens gaat benauwen en de paniek toe slaat. Is dit wel goed? Houd dit stand? Mijn ervaring is dat het goed is deze gevoelens uit te spreken naar hem. Misschien dat hij je dan bevestiging kan geven dat alles goed is om jou door deze periode heen te helpen.


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:

Herkenbaar! zo gebeurt het bij mij ook.. Het doet zoveel pijn en verdriet Pfff terwijl je dit niet wilt... Ook hoe je de alinea schrijft van Daarin tegen wil ik niet.... 3e laatste alinea, precies dat! IK weet gwn niet meer wat ik moet doen.. dag in dag uit piekeren, alles overdenken, kapot denken... help


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:

Herkenbaar! zo gebeurt het bij mij ook.. Het doet zoveel pijn en verdriet Pfff terwijl je dit niet wilt... Ook hoe je de alinea schrijft van Daarin tegen wil ik niet.... 3e laatste alinea, precies dat! IK weet gwn niet meer wat ik moet doen.. dag in dag uit piekeren, alles overdenken, kapot denken... help


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:

Gebruik je nog steeds medicatie?


Yolande
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar ik ben pas gediagnostiseert met adhd. Verschillende relaties gehad en vaak verkeerde vriendjes. Ook na een jaar vaak irritaties naar parter en maakte het dan weer uit. Sinds een jaar angststoornis als ik ver van huis moet dan zie ik geen beren op de weg maar een dierentuin en zie alles al voor me hoe het gaat. Heb dan een rot gevoel in mijn lichaam en vooral benen. Mijn hoofd maakt over uren en kan het niet stop zetten en ook niet loslaten heel vervelend.

Martine
08-04-2022
Reactie:
Heel herkenbaar! 47 jaar oud adhd.
Het hoofd stopt niet met het bedenken van scenarios.. mogelijke manieren van reageren en gevolgen uitgedacht in allerlei richtingen.. tot de grootste gevolgen..
Niet dat ik die gedachten echt volledig geloof... Maar er mee stoppen lukt ook niet..
En echt blij en stabiel voel ik me er ook niet door. Het zorgt dat ik geen relatie meer aan ga een me inderdaad het liefst zonder prikkels terug trek op mijn kamer.. als het hoofd weer vol zit na een dag in de jungle van het leven

Arthur
15-11-2022
Reactie:
Jeetje dit is een precies waar ik op dit moment mee zit. Ik slik ook escitalopram 20mg om precies dezelfde reden en doomdenken blijft dan ook een probleem, waar de medicatie mij eerst ondersteunde voel ik me vlak, moe en leg ik de lat nog steeds erg hoog bij mezelf merk ik. Door constant de gedachte "wat als"weer terug in mijn brein opkomt. Ik word opgezogen in mijn gedachtes en de dag is zo voorbij door mezelf continu te kwellen met deze piekergedachten. Het kost ontzettend veel energie. Ook ik ben nog steeds op zoek naar een tool die me helpt van die piekergedachten af te stappen.

Stijn
06-02-2023
Reactie:
Hee . Ik zou echt heel graag willen weten hoe het is afgelopen met dit verhaal. Ik heb dezelfde klachten en trek het echt niet meer.

Anoniem
05-11-2023

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Opeens voelde ik me niet lekker (Verhaal 63)

In de zomer van 2011 kreeg ik mijn eerste hele erge angstaanjagende paniekaanval. Ik was op vakantie in Porto Rico met mijn man en 2 kinderen.
Het was nog vroeg in de ochtend en zat met mijn man op het luxe balkon koffie te drinken en te kletsen. Opeens voelde ik me niet lekker, misselijk en een beetje duizelig. Dacht "misschien de warmte ofzo" en ben even gaan liggen. Het werd langzaam erger, kreeg tintelingen in mijn handen, druk op mijn borst, werd benauwd en steeds duizeliger . De tintelingen waren nu overal voelbaar in mijn lichaam en sommige delen werden gevoelloos. De druk op mijn borst werd erger en erger en voelde me heel licht worden in mijn hoofd. Ik dacht aan mijn kinderen en dat ik zo niet dood mocht gaan Mijn man had ondertussen gevraagd om een dokter. Ik wilde mijn ogen open houden en ben me gaan concentreren op 3 dingen die ik zag en begon deze hardop uit te spreken ( televisie, kast, strijkijzer). Mijn lichaam begon te verkrampen, armen, vingers, benen, tenen en uiteindelijk mijn gezicht (scheve mond etc.). Ontzettend pijnlijk. De tintelingen gingen via mijn nek naar mijn hoofd, toen werd ik echt bang dat ik dit waarschijnlijk niet ging overleven. We hadden totaal geen idee wat er aan de hand was. Kon ook niet meer praten of bewegen. Eindelijk kwam er een dokter, zij belde meteen het ziekenhuis en moest alvast een infuus aanbrengen. In de ambulance hebben ze iets toegediend waardoor mijn spieren begonnen te ontspannen. Ook meerde hartfimpjes etc werden gedaan. En toen gaven ze me iets waardoor ik in slaap viel , want ik werd wakker in een ziekenhuisbed ddmv een injectie. Ik had een nachthemd aan van het ziekenhuis. Daarna volgden allerlei scans en onderzoeken. Die uitslagen waren allemaal goed en mocht diezelfde dag s'avonds laat naar "huis". Kreeg een "dossier" en 2 recepten mee en er werd een taxi voor me gebeld die mij eerst naar een apotheek bracht en daarna afzette bij het hotel. Vanaf dat moment is mijn leven nooit meer hetzelfde geweest. In Nederland begon weer het hele arsenaal aan onderzoeken, maar ook daar kwam uiteindelijk niks uit. Toen hoorde ik voor het eerst dat ik waarschijnlijk last had van paniekaanvallen. Ook in deze periode en daarna moest de huisarts regelmatig langskomen om mij dmv een injectie uit een paniekaanval te krijgen.
Ik heb werkelijk alles wat je maar kan bedenken aan therapie gehad (psychologen, CGT, EMDR, Dagbehandeling, homeotherapie, ambulante begeleiding en uiteindelijk gekozen voor klinische opname). Dit was inmiddels eind 2013, begin 2014. Hier werd de diagnose gegeneraliseerde angst en paniekstoornis vastgesteld. Er werden o.a. allerlei medicijnen geprobeerd (ook geen pretje) en uiteindelijk kreeg ik Lyrica en Lorazepam. Dit haalde zeker de scherpe kantjes ervan af, maar ook zoveel meer.
Wat mij ontzettend veel pijn heeft gedaan is het onbegrip van veel mensen om mij heen en zich er niet in willen verdiepen. Ik moest gewoon een knop omzetten... Ben veel vrienden en familie hierdoor kwijt geraakt. Ik heb vaak gedacht "maak maar eens 1 dag mee wat ik elke dag mee maak", dit wens je je ergste vijand niet toe bij wijze van!!
Mijn wereld is ontzettend klein geworden. Als ik wakker word, sta ik gelijk in de allert-stand en gieren de zenuwen door mijn lijf. Door middel van meditatie kan ik de paniekaanvallen redelijk onder controle houden. Ook hardlopen gelijk na het opstaan helpt. Verder kan ik niks, niet naar een verjaardag, geen terrasje pakken, niet winkelen, nauwelijks autorijden, geen sportschool, weinig sociale contacten, grotendeels ben ik uitgeput en is het heel moeilijk om zelfs mijn huis en tuin op orde te houden.
Vorig jaar ben ik een zelfstudie begonnen over ons bewuste en onderbewuste brein. Dit heeft mij heel veel inzichten gegeven! Mijn advies zou zijn hypnotherapie. Zoek iemand die de tijd voor je neemt, waar je een klik voelt en je veilig voelt (luister naar je "onderbuikgevoel"). Ik had iemand gevonden en dit als zeer positief ervaren. Ga ook (zolang dit nodig is) om de 2 à 3 weken voor het beste resultaat. Helaas is mijn hypnotherapeut ernstig ziek geworden en konden mijn sessies niet doorgaan. Ben nu weer op zoek.
Ik wens jullie allemaal (en mijzelf) een NORMAAL en gelukkig leven toe ♡

Amber
12-07-2023
laatste reactie: 16-08-2023

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar
Bij mij kwam het ook uit het niets
Ik zat met mijn man in de auto onderweg terug naar huis
Ik kreeg een gek gevoel in me keel en het leek alsof ik even niet goed kon ademen
Daarna volgde de tintelingen in mijn linkerarm wat doorstroomt naar mijn borstkas
Het lichte gevoel in mijn hoofd zorgde ervoor dat ik tegen me man zei ik ga even de dokter bellen want ik voel me niet goed
Het was half 5 en we reden nog op de snelweg
Inmiddels had ik de assistente aan de lijn er haar verteld wat er mis was
Ze moest even overleggen met de huisarts en zou er zo op terug komen
Ik voelde mezelf wegzakken en zei tegen me man ik ga hem op luisldspreker zetten want ik ga flauwvallen
En ja hoor daar ging ik
Ik kon niet meer praten mijn mond hing scheef en volgens mijn man zag hij alleen nog maar het wit van mijn ogen ( mijn man was in totale paniek)
Toen de assistente terug aan de lijn kwam adviseerden zij mijn man om de ambulance te bellen hij heeft dit ook gedaan
Met toeters en bellen kwamen ze aan en ik werd ingeladen na een hartfilmpje moest ik mee want ze zagen dat het niet helemaal oke was
Ik had gek genoeg een heel vredig gevoel en was helemaal niet bang om dood te gaan
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen kwam ik eindelijk een beetje bij
Na allerlei onderzoeken in het ziekenhuis konden ze niks vinden en werd er gezegd dat het kwam door mijn angst en paniekstoornis
Vanaf die dag voel ik me eigen mezelf niet meer
De ene dag heb ik er meer last van dan de andere maar het is wel op een punt gekomen dat het me leven beheerst eb dat ik maar niet vooruit kom
Ik hoop dat je snel iemand vind
Ik ben ook opzoek naar de juiste persoon die mij kan helpen

Jovanka
16-08-2023

Jouw reactie:



Ik heb in 3 maanden tijd 7 mensen verloren (Verhaal 64)

Ik heb in 3 maanden tijd 7 mensen verloren.
4 vd camping, 1 collega, een broertje en mijn dochter zelfdoding.
Periode dec tm feb dit jaar. Voel mij al. Maanden enorm opgejaagd en geen rust in. Mijn lijf.
Loop bij psycholoog en medicatie oxazepam. Vanaf 1998 reeds 3 burnouts erop zitten
Maar deze afgelopen gebeurtenissen hakken er goed in. De hele dag fietsen en eindevdag natuurlijk dood moe.

C
23-07-2023

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Constante benauwdheid bij GAS? (Verhaal 33)

Hallo,
Heeft iemand ervaring met constante benauwdheid bij GAS?
Graag hoor ik dat.

Gr. Anoniem

Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-06-2023

3
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zelf voel me ook de hele dag benauwd, als het goed is hoort dat er gewoon bij, net als je moe voelen, zenuwachtig voelen, wazig zien, en zo kan je maar door gaan..

Anoniempje.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bij mij hetzelfde heel de dag, s'avonds is het meestal helemaal rustig

Francien
21-06-2023
Reactie:
In jou verhaal, herken ik mezelf het meest. Ik maak het nu voor de tweede keer mee, en hoop er snel weer bovenop te komen.

Hans
30-06-2023

Jouw reactie:



iemand ervaring met mirtazapine (Verhaal 54)

In heb gas 18 jaar gekeden gekregen dan weer 6 jaar ok dan weer eens kort
Nu heb ik het terug heel erg en maak me zorgen dat ik er niet meer uit geraak alhoewel ik er vorige keren er ook ben uit geraakt
Ik neem efexor exell en mirtazapine en storadorm 1/4 van een pil
Het rare is dat in er savonds geen lichamelijke klachten meer van heb aks ik mirtazapine heb genomen heeft er iemand ervaring met deze medicatie laar dan tijdebs inbame in de dag? Ik neem ni 15 mg savonds en zou naar 30 moeten gaan

Petra
23-12-2022
laatste reactie: 19-06-2023

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo petra weet niet of dit te läat komen doet maar mirtazapine wel ervaring mee mvg anoniem

Anoniem
19-06-2023

Jouw reactie:



Mijn zoon (15) heeft al vanaf groep 3 een angststoornis (Verhaal 60)

Hallo ik heb een zoon van 15 jaar en heeft al vanaf groep 3 een angststoornis. We hebben al 4 keer bij een psycholoog gelopen maar bijna geen vooruitgang. Toen hij naar de middelbare school ging werd het erger en is toen weer in behandeling gegaan en ging toen redelijk maar ging nooit een hele week naar school vind alles spannend. Nu in de derde klas is het zo erggeworden dat hij in de ochtend onder de dekens blijft liggen en totaal geblokkeerd is. Niemand begrijpt hoe erg het is zo frustrerend en zitten erna zoveel jaar zo doorheen. Ik denk nu aan hypnoterapie. Heeft iemand hier ervaring mee. Hij moet het jaar over doen en ben ten einde raad.

Carina B.
23-04-2023
laatste reactie: 01-05-2023

4
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, hypnotherapie is goed denk ik. Heb je ook gekeken naar alternatieve schoolsystemen? Of thuis educatie? Soms denk ik dat de kinderen die hun draai niet kunnen vinden in het schoolsysteem eerder een signaal geven dat het schoolsysteem niet goed werkt, dan dat er iets mis is met hun.

Anoniem
01-05-2023

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Toen ik het ouderlijk huis uitging, begon de ellende (Verhaal 58)

In alle verhalen herken ik heel veel. Ik heb denk ik van jongs af aan al een angststoornis. Als baby 9 maanden ziekenhuis en daarna nog diverse keren. Moeder en broertje jong verloren. Toen ik het ouderlijk huis uitging, begon de ellende. Angsten, straatvrees, dwanggedachten enz. Diverse medicijnen en therapieën geprobeerd. Uiteindelijk er redelijk boven op gekomen. 1,5 jaar geleden gestopt met anti depressiva. Vorig jaar een herseninfarct gehad en sindsdien gaat het weer niet goed. Ben sinds 4 weken weer met anti depressiva begonnen. Word gespannen wakker, raar gevoel in maag, armen en benen. Hoop dat ik dat rotgevoel weer kwijtraak. Zo kom ik haast tot niets meer.

Frederike
21-03-2023

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Alsof al mijn spieren en vezels uit elkaar getrokken worden (Verhaal 57)

Waarschijnlijk getriggerd door wat heftige gebeurtenissen kreeg ik twee jaar geleden enorme angstaanvallen met rare lichamelijke klachten. E.e.a. uitgesloten en uiteindelijk met therapie en xanax retard van de angst en klachten afgekomen. Inmiddels ben ik twee maanden gestopt met de xanax maar een paar weken geleden kreeg ik van de ene op de andere dag weer angstaanvallen (ik denk de heel de dag dat ik dood ga) en uiteindelijk weer allerlei lichamelijke klachten. Ik krijg de cirkel niet doorbroken, de ochtenden zijn het heftigst. Ik heb enorm gespannen spieren, overal pijntjes maar vooral ’s avonds veel last van vreemde pijnen in mijn lichaam (met name buik en benen), alsof al mijn spieren en vezels uit elkaar getrokken worden. Iemand die dit herkent?

Veugi
10-02-2023
laatste reactie: 23-02-2023

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Veugi,
Ik herken me in jouw verhaal. Ik heb al 2 jaar last van angsten/spanningen. Lichamelijk heeft dat ook een enorme impact, dus een gespannen lijf. Bij mij is de spanning in de bekkenbodem gaan zitten. Die trekt vervolgens weer aan stuit, onderrug en bilspieren en aan het schaambeen. De pijn is niet te harden en er is geen medicijn voor. Ik heb er vorige week botox in laten spuiten in de hoop dat het iig tijdelijk gaat helpen. Het is belangrijk om in beweging te blijven, ondanks de pijn. Kleine wandelingen. Verder volg ik ademtherapie, maar nerk daar nu nog geen verbetering door. Ik drnk persoonlijk dat dit soort angsten te maken heft net trauma uit de eerste jaren. Somatic experiencing zou een goede therapie daarvoor zijn. Ik ben ne aan het oriënteren. Ik wens je heel veel succes.

Rosa
23-02-2023

Jouw reactie:



Angsten die zich altijd maar verder uitbreiden (Verhaal 27)

Ik heb al jaren last van angsten die zich altijd maar verder uitbreiden. Wat al deze angsten gemeen hebben, is dat het gaat over iets dat zich afspeelt in mijn lichaam dat ik niet wil hebben.

Mijn eerste angst was om te moeten overgeven. Ik wil het niet hebben en heb vervolgens er een angst voor ontwikkeld. Op deze angst volgde: rood worden in mijn gezicht, gassen in mijn darmen, trillen, opgespannen spieren die lijken zich niet te kunnen ontspannen, haaruitval etc.

Als ik dingen doe tegen bijvoorbeeld haaruitval (yoga, supplementen) wordt de angst groter.

Ik probeer het er te laten zijn en er niets tegen te doen, maar lijk er in te verdrinken.

Kan iemand zich hierin herkennen of heeft hier iemand tips voor?

Laura
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-02-2023

4
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kan mij heel erg in jou verhaal herkennen.
Ik heb ook veel angsten om mijn gezondheid. Kijk aub op YouTube naar "life coach aan zee" ik heb veel aan die video's gehad. Het is alsof die man mijn verhaal kent hij heeft ook GAS gehad. Ik maak geen reclame voor die man en wil ook niet bij hem in behandeling. Dat is voor mij toch nog een grote drempel. Misschien dat jij er ook iets aan zult hebben. Mijn persoonlijke verhaal is nu nummer 11 op deze site...ik hoop dat we ooit hier van af komen
Het gaat je goed !

Hanna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieve Hanna!

Bedankt voor je reactie!
Ik ga het zeker bekijken op youtube!

Onze verhalen hebben inderdaad veel overeenkomsten.

Een dikke knuffel en alles komt zeker goed!

Laura
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat zou geweldig zijn Laura !

Een dikke Knuffel terug.

Hanna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb exact hetzelfde, hoe gaat het nu met jou?

Shana
10-02-2023

Jouw reactie:



Hoe en wie er in godsnaam iets in mijn drinken heeft gedaan, geen idee (Verhaal 55)

In 2021 (31jr) was ik met mijn ex (toen nog vriendje) en een grote vriendengroep naar een festival. We waren een half uur binnen en ik kon niet meer lopen, sloeg wartaal uit. Mijn ex is nooit van mijn zijde geweest dus hoe en wie er in godsnaam iets in mijn drinken heeft gedaan (ik had geen priksporen oid) geen idee.. we denken bij de bar maar wie zal het zeggen.. maar ik ben blij dat er direct gehandeld werd, waarschijnlijk was het een flinke dosis ghb. Ergens ben ik blij dat in al die voorgaande jaren van festivals en uitgaan het altijd "goed" is gegaan.. maar sinds dat festival voel ik mij onwijs onrustig als ik uit ga/uit wil gaan en heb ik de nodige feestjes /uitjes afgezegd, het spookt dan door mijn hoofd "toen is t goed afgelopen maar wat als?" En "als ze het al durven waar mijn ex (een grote, gespierde, brede jongen) Bij is hoe dan als ik op stap ga alleen met mijn vrienden?". Ik ben sindsdien een paar keer naar een festival geweest maar keer op keer deze gedachten en elke keer zo blij als het goed is gegaan. Vanavond zou ik met 2 vrienden naar een feest gaan en ik heb afgezegd omdat ik mij gewoon zo onrustig en gek voel, ik baal hier onwijs van en ik weet niet wat ik moet. Er is natuurlijk meer in het leven dan feestjes maar ik merk ook dat ik savonds en snachts liever niks meer onderneem omdat ik mij onveilig voel.

Eva
27-01-2023

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Gegeneraliseerde angststoornis bang om gesprekken te voeren (Verhaal 5)

Hallo ,

Ik vraag mezelf ook of dat er ook mensen zijn met "gegeneraliseerde angststoornis" met de volgende problemen want ik lees hier zeer weinig over.

Bang om gesprekken te voeren ?
Waarom : heb ik het wel goed gezegd, had ik dit wel moeten zeggen of had ik dit juist beter moeten verwoorden... klopt alles wat ik gezegd heb wel .


Soms is het zo erg dat ik gewoon vergeet wat er nou allemaal gezegd is , ik denk doordat ik direct begin te piekeren.

Ik ben bang dat mensen me niet moeten , me eventueel raar vinden of dat ik ruzie krijg door hetgeen wat besproken is omdat ik niet voldoende nagedacht heb hoe ik op dat moment communiceerde ( sta je niet bij stil ).


Om vervolgens helemaal in paniek te raken cq piekeren over het gevoerde gesprek..
De ander is het gesprek waarschijnlijk al vergeten maar ik helaas niet....

Ik wil altijd maar goed zijn voor iedereen en iedereen helpen maar ik besef dat dit niet kan.ik zet mezelf als het ware aan de kant om een ander tevreden te kunnen houden.

Uiteraard zijn dit niet mijn enige problemen/ symptomen , maar dit is wel 1 zwaar en belangrijk punt waar ik weinig over terug lees bij andere.

Gegeneraliseerde angststoornis is vanmorgen als " voorlopige " diagnose gesteld en ik ben natuurlijk direct ervaringen gaan zoeken om te kijken of het de juiste voorlopige diagnose zou kunnen zijn..

Bedankt alvast

Groetjes sil


Sil30
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-01-2023

8
8
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Ik heb ook vorige week de diagnose GAS gekregen. Ik herken het probleem van de gesprekken zeker. Elk gesprek wordt door mij 'bekritiseerd', herhaald en op verschillende manieren in mijn hoofd voorzien van commentaar afgespeeld. Heel erg vermoeiend en zo slecht voor je zelfvertrouwen.


Denny
> 2 jaar geleden
Reactie:

Ik herken mijzelf hier volledig in! Het overdenken van alles! Bang zijn dat je als persoon er niet mag zijn zoals dat je bent.
Overal Iets achterzoeken!


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:

Hoi,

Slik je soms oxazepam .....
Tast je geheugen aan
Concentratie problemen
Enz...


Maarten
> 2 jaar geleden
Reactie:

ja dat herken ik ook. ik praat met mensen en dan achteraf staat mijn 'vergrootglas' gericht op wat ik 'verkeerd' heb gezegd. raak daarover in paniek en ga sociale contacten vermijden. ik heb venlafaxine en oxazepam geslikt, maar ben daar nu sinds een paar maanden vanaf. nu moet ik dus de angsten, die al die tijd onderdrukt waren door de medicijnen, gaan voelen. Dat blijkt de enige remedie te zijn.

ik krijg ook geen 'verbinding' met dingen die ik doe. kan er geen vervolg aan geven omdat ik bang ben voor verandering. hopeloos. iemand tips?


aatje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben zo blij om te lezen dat meer mensen hier last van hebben. Ik herken mijzelf hier helemaal in. Bedankt dat jullie dit wilden delen. Voel je je toch iets minder "gek" ;)

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja ik heb dit probleem ook.
Ik ben meestal een heel gesprek aan het plannen in mijn hoofd en wat de mogelijke reacties kunnen zijn en meestal komt er dan geen gesprek meer.

Ik heb constant schrik om afgewezen of uitgelachen te worden want denk dat wat ik te zeggen heb meestal niet juist is of belangrijk is .

sasa
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe gaan jullie om met de hopeloosheid omtrent je psychische klachten?

D
30-12-2022
Reactie:
Het zou door mij geschreven kunnen zijn. Het belemmert mijn vrije dagen enorm. Eigenlijk voel ik mij dan ook nooit vrij. Ik vind dit heel erg. Wat Sasa schrijft doe ik ook. Hele gesprekken oefen ik met mezelf. Het is echt een rotangst. Ben in therapie.

Anoniem
26-01-2023

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Ik spreek al mijn gedachten uit omdat ik dit graag uit me hoofd wil (Verhaal 34)

Ik heb mijn hele pubertijd, en de jaren daarna al last gehad van het piekeren en de senarios in mijn hoofd, ben er nooit bewust van geweest dat dit niet oke was.
Sinds 13,5 maand ben ik moeder sinds mijn moederschap heeft het dagelijks mijn dagen beinvloed. Ik wou maar niet naar een psygoloog gaan omdat ik dacht dat ik dan als gek uit gemaakr zou worden of mijn zoon zou verliezen. Uiteindelijk heb ik die stap gemaakt en heb ik 10 afspraken gehad bij een psygoloog. Daar kwam uit dat ik een gas had. Heb therapie mee gekregen, en 2 keer emdr gekregen omdat ik van mijn 14-16 een best wel heftige relatie heb gehad waarin ik geslagen werd en mijn desttijsde vriend toen niet echt op het goede pad zat. De angst is wel al stukken minder maar toch je walgt zo van de gedachten die in je opkomen.
Ik spreek al mijn gedachten uit omdat ik dit graag uit me hoofd wil en goedkeuring dat dit niet klopt.
Ik kan dan ook bang worden van alles wat er voorbij komt op docus, op het nieuws op instagram tiktok facebook ga zo maar door. Dan zijn er docus over ouders die hun kinderen wat aandoen en waar pieker ik dan over “wat als ik opeens gek word en het zelfde zal doen” waarom doen mensen dit” die mensen waren toch ook ooit normaal” ga zo maar door. Zie ik op tv een docu dat een vrouw een man wil zijn begint het piekeren ookal weer. En die gaan ean zo “ik voel me ook niet me zelf meer ben mezelf helemaal kwijt wat als dit het is” nee doe normaal joh je verzind gewoon weer iets om over te piekeren”. “ als dat het was had je het allang al gemerkt”.
Ook controleer ik altijd of het wel klopt wat ik zie en of ik het me niet verbeeld. Dan kan ik ook alweer denken van “ is dit leven niet een droom” wat als je stiekum een psygose heb en je alles verbeeld” het gaat dus van hot naar her me gedachten.
Ik weet dat de meeste mensen hun gedachten niet durven uit te spreken voor mij helpt het wel, ik weet dat mijn gedachten voor geen meter kloppen en dat het totaal niet zal gebeuren of dat ik het zou willen.
Ik heb dit hele vergaal getypt omdat ik graag wil weten of mensen zichzelf hier in herkennen en of er misschien tips zijn voor me.

Anoniem123
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-01-2023

5
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zekker ik heb pressies hetzelfde wat alls je de ene gedachten overwint komt er weer wat nieuws waar je angstig van word (oh dit is erger dan de vorige) herkenbaar !

Achmed
06-06-2022
Reactie:
Herkenbaar. Hoe blijven jullie functioneren in het alledaagse leven?

D
30-12-2022
Reactie:
In het dagelijks leven leef ik van ene angstpunt naar het andere. Ik kan ergens zo erg mee zitten en dan maal ik en maal ik, totdat het volgende probleem zich aandient. Dan kan ik pas het vorige probleem afsluiten. Ook ik bespreek urenlang situaties met mezelf. Het is echt heel erg dit.

K.
12-01-2023

Jouw reactie:



Lijk soms naast mezelf te leven (Verhaal 19)

Hey , heb rond mijn 10 jaar eens een aanval van hyperventilatie gehad en is 10 jaar weg gebleven ! Nu 3 jaar geleden terug zo een aanval gekregen ( na een drukke periode , 2 kids , drukke baan en verbouwd ) , vanaf die aanval komt er met ups en downs enorm gepieker bij , lijk soms naast mij zelf te leven en kijk soms met rare gedachten naar alles ! Na een weekendje van enkele biertjes is het veel erger , angstig en piekeren voor een paar dagen ! Nu krijg ik die aanvallen sneller op elkaar en duurt de angst langer , weet soms niet wat te doen , sport enorm veel en leef gezond , neem magnesium en voel me toch niet opper best , iemand raad ? Mvg Felipe


Felipe
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-01-2023

4
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Tijd voor ontspanning en stapjes terug te doen en te luisteren na je lichaam

Don
11-01-2023

Jouw reactie:



Bang als iemand voor de deur staat (Verhaal 14)

Zijn jullie ook bang als er iemand voor de deur staat?


Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-01-2023

3
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Nee ik heb hier helemaal geen last van


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ja dit roept bij mij ook regelmatig spanning op. Waarom weet ik niet. Waarschijnlijk heeft het te maken met dat ik sowieso een soort van doem/ramp denker ben terwijl er geen gegronde reden voor is.

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ken het helemaal, hahahah. zeker als in een oververmoeid fase zit. Denk ik heb je het weer , meestal wel meer klachten van angst.

Don
11-01-2023

Jouw reactie:



Lichamelijke ongemakken (Verhaal 25)

Dag lieve lotgenoten,

Ik heb sinds 2015 een Gas.
Waar ik vooral heel veel last van heb zijn de lichamelijke klachten.
Vaak licht in het hoofd, drukkend gevoel op het borst. Slappe armen en benen, beven, enge druk in hoofd en oren, vreselijke nurveus gevoel in borst en buik. Ik heb het erg zwaar op werk en met mijn dagelijkse bezigheden . Ik wil niets op werk laten merken. Ik vind t ook erg vervelend om gesprekken te voeren, ik voel me dan erg nurveus en gespannen. Enige plek waar ik me heel fijn voel is op bed dan ebt alles weg. De volgende dag begint het weer opnieuw. Ik ben benieuwd of iemand ook dit soort lichamelijke ongemakken ervaart. Ik hoop dat we er ooit van af komen. Ik gun het jullie en me zelf heeeeeel erg.
Liefs Hanna.

Hanna
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-12-2022

12
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja heel herkenbaar!
Ik voel me het grootste deel van de dag nerveus en gespannen, maar als ik een gesprek moet voeren, vooral met een vreemde of in een groep, dan is het extreem. Dit zit en vanaf mijn pubertijd al in, ben nu 43 dus verwacht niet dat het nog zal verdwijnen helaas.

Jan Willem
27-08-2022
Reactie:
Goede avond

Mijn verhaal lijkt 100 % op het jouwe
Ook ongeveer sinds 2015
Vooral dat extreme nerveuze gevoel in m’n hoofd en buik breekt me op
Tig anti depressiva geprobeerd maar niks helpt
Wanhopig is het enige woord om m’n situatie te omschrijven

Gert
07-12-2022
Reactie:
De wanhoop herken ik. Hoe gaan jullie om met deze wanhoop?

D
30-12-2022

Jouw reactie:



Het liefst zou ik zoveel mogelijk slapen (Verhaal 44)

Al jaren heb ik bij vlagen last van angst en paniek. Momenteel is het zo heftig dat ik eigenlijk de deur niet meer uit wil. Het liefst zou ik zoveel mogelijk slapen, omdat ik ontzettend moe ben maar ook omdat ik dan even geen angst voel. Ik slik al jaren Citalopram maar ben er zo klaar mee dat dit mijn leven belemmerd. Ineens moest ik vanmiddag huilen. Onlangs is er iemand in mijn omgeving overleden waarna ik dus deze enorme angst heb terug gekregen…… ik ben een beetje radeloos. Komt dit ooit nog goed?!

Marie
07-06-2022
laatste reactie: 23-12-2022

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Terug naar dokter gaan en andere medicatie vragen wss is die niet voor jouw besteld die je nu neemt of mss al veel te lang neemt ik heb het ook gehad

Anoniem
23-12-2022

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Iemand ervaring met sertraline? (Verhaal 31)

Hallo,
Sinds twee maanden kamp ik met angstaanvallen tijdens z’n periode denk ik dat ik van alles mankeer en elk ogenblik een hartaanval krijg. Op het ogenblik slik ik oxazepam en heb ik sertraline voorgeschreven gekregen iemand ervaring met sertraline ik durf ze niet te gebruiken omdat ik bang ben van de bijwerkingen.
11 januari heb ik een afspraak met een psycholoog ik hoop dat me dat helpt.

Judith

Judith
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-12-2022

3
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mocht het nog nodig zijn… werkt perfect eerste twee weken wat lastig maar goed te doen.

Sylver
01-11-2022
Reactie:
Hier nu 3 weken onderweg met Sertraline, merk er nog weinig van. Verder van ochtend naar avond inname gegaan, en slaap daardoor slechter. Verder ook nog 4 oxazepam nodig om de dag door te komen.
Benieuwd hoe jij er nu voor staat?

Loes
24-11-2022
Reactie:
Sertralibe werkt pas ten volke na 6 tot 8 weken niet opgeven en blijven nemen
Ik heb gas gekreken 18 jaar geleden heb dit tot nu toe genomen tot ik nu terug er zwaar in zit
Ik neem nu mirtazapine en efexor exell
En storadorm om te slapen

Petra
23-12-2022

Jouw reactie:



Ik ben voortdurend bang dat ik pech heb later (Verhaal 53)

Ik ben voortdurend bang dat ik pech heb later. Ik ben echt een pechvogel en er gaat altijd wel iets fout. Ik ben momenteel ontzettend bang om later (ik ben namelijk niet zwanger) een ziek kindje te krijgen. Ik ben vooral bang om een kindje met een verstandelijke beperking of down te krijgen. Ik ben zelf jaren geleden depressief geweest en hier voor behandeld en ik ben bang dat als zoiets gebeurt ik terug val, ik kan dat niet aan. Ik bedoel dit niet negatief naar mensen met deze beperking of mensen/leden met een kindje met een beperking, maar we willen allemaal het liefst een gezond kind zonder ziektes/beperkingen, om een "normaal" (maarja wat is normaal?) leven te leiden? Ik heb zelf zo veel gemist in mijn jeugd en zo'n vervelende onsociale jeugd gehad.. Dat gun ik een kindje wel. Mocht het mij gebeuren vind ik mijn kindje vast de mooiste en liefste ooit en ontkomt hij/zij niet aan liefde. Mocht ik ooit zwanger raken wil ik ook zeker een nipt test etc. doen, maar ook dan lees je zo veel dat het alsnog iets kan hebben ondanks de test aangeeft van niet. En dat het dan tijdens een late echo of zelfs bij de bevalling pas bekend wordt. Want ook dat lees, zie en hoor je op veel (online) plekken. Ik ben vroeger zo enorm gepest en bij iedereen gaat alles goed... Dat ik zo bang ben dat het bij mij dan weer fout gaat..
Ik heb zelfs angst dat mijn gepieker een chromosoom o.i.d. aanmaakt die de kans op iets juist groter maakt. Ik zelf heb best een laag libido, waardoor ik soms zelfs bang ben dat doordat er in de slaapkamer niet zo veel gebeurt, mijn eitjes of dat van hem ''te veel zijn'' en er zodra we wel een kindje willen, het hierdoor misschien ook wel mis gaat?

Ik raak ook heel snel getriggerd. Tiktok, Facebook, YouTube, artikelen. Zo kreeg ik een YouTube reclame van iemand die haar zwangerschap bekend maakte en boem; ik was alweer getriggerd om weer vanalles online op te zoeken hoe groot de kans is dat, hoe je kan controleren of en hoe groot de kans is dat een nipt test of punctie de verkeerde uitslag geeft. Je kan een nipt test en een punctie doen.. Maar ondanks dat kan zeggen dat er niets is.. Kan het bij de bevalling toch ineens wel zijn.
Ik schaam me gewoon om dit te vertellen maar hebt het zo niet in de hand.. Ik heb de angst ook niet in de hand. En je hebt ongetwijfeld zo veel liefde dan voor je kind.. Maarja. Ik pieker hier hele dagen en nachten over, tot nare dromen aan toe.

En echt, ik wil hier niemand mee kwetsen die wellicht zelf een kindje/broertje/zusje hebben met een beperking, maar we willen allemaal het liefst een gezond kindje (later)..

Elise
12-12-2022

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



waarschijnlijk was een bad trip de oorzaak (Verhaal 12)

Ik herken de meeste verhalen hier wel. Ook last gehad van een GAS en nu weer. Waarschijnlijk was bij mij de oorzaak een bad trip waardoor ik getriggert werd. Wat mij destijds heel erg hielp was om aan het werk te blijven. Zorg dat je overdag actief bent door b.v. te sporten. Hierdoor ben je s’avonds lekker moe en slaap je goed. De gedachten die je hebt kun je ombuigen tot positieve gedachten. Het duurt een tijdje maar je brein zal het positieve denken op den duur automatiseren waardoor je minder last van angst en piekeren krijgt.

Wat daarna heel belangrijk is is om aan jezelf te blijven werken, ook al is het over. Dat heb ik niet gedaan en nu heb ik een terugval. Als je jezelf blijft trainen op positiviteit en dankbaarheid, ook in je donkerste momenten komt er altijd weer licht. Vraag om hulp van de mensen om je heen, we zijn niet alleen op deze wereld.
Ik wens iedereen hier een goede genezing!


Dirk
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-11-2022

6
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Ik ben het helemaal met je eens.
Heb ook zelfde ervaren.


ibrahim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat heb jij dit mooi geschreven! Ik dank dat iedereen incl. ik hier hoop uit kan halen! Dank je wel

Caro
> 2 jaar geleden
Reactie:
Welke positieve gedachten heb jij genomen?
Bv alles komt goed 😥

Annelies
27-11-2022

Jouw reactie:



Ik kan niet op woorden komen (Verhaal 7)

Ik ben een vader van 33. Er is een tweeling op komst. En ik heb een nieuwe baan. Helaas zit mijn GAS mij behoorlijk in de weg. Ik kan dus niet op woorden komen, gedachten blijven gaan, gesprekken voeren is moeilijk en de lichamelijke klachten zijn ook niet van de baan.

Gelukkig ben ik onder behandeling bij een psychiater. Hij heeft me medicijnen voorgeschreven die wel een beetje helpen. Zijn nog op zoek naar de juiste dosis. Ik hoop dat als we die gevonden hebben, het een stuk beter met me gaat!


Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 24-11-2022

3
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Nou herken me zelf hier helemaal in. Ik zit gewoon vast.
Heb er al vaker last van gehad en ook therapie voor gehad.
Ik begrijp gewoon niet dat ik weer zo vast loop op bepaalde momenten in mijn leven. Vind het behoorlijk uitzichtloos.
Mindfullness en meditatie helpen iets. Ik sta weer op de wachtlijst bij de psycholoog.

Groet Nicy71


Nicy71
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben benieuwd welke medicijnen de psychiater jouw heeft voorgeschreven.
En hoe gaat het nu met je?

Loes
24-11-2022

Jouw reactie:



Dit lijkt wel een nachtmerrie waar maar geen einde aan komt (Verhaal 48)

Ik heb al bijna 2 jaar dat ik supergespannen opsta en overal tegen op zie.
Dat gespannen gevoel duurt de hele dag, in de.avond zakt het wat af.
Ben nu in therapie bij de GGZ gegaan en heb nu 1 sessie achter de rug.
Het is maar afwachten of dit gaat helpen.
Krijg ook nog EMDR therapie.
Het lijkt alweer zolang geleden dat ik me gewoon mezelf voelde!!
Dit lijkt wel een nachtmerrie waar maar geen einde aan komt.
Opstaan is echt het vervelendste moment van de dag..
Ik wil.zo graag weer genieten!
Zou ik hier ooit nog eens vanaf komen!?
Wie herkent dit?

Carolien
25-09-2022
laatste reactie: 12-11-2022

4
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Carolien. Heel herkenbaar die ochtenden... opzien tegen de (werk)dag Eenmaal op mijn werk neemt het af en savonds piekt het bij mij weer. Dan ga ik weer malen in mijn hoofd over wat ik morgen moet.
Ben je ook vroeg wakker? Voordat ik opsta heb ik al een paar uur piekeren achter de rug. Daadwerkelijk opstaan en aan de dag beginnen doet het piekeren afnemen alleen het gespannen gevoel nog niet.

Anoniem
02-11-2022
Reactie:
Hallo Carolien, hier ook al jaren last van angst en spanning. Het is er de hele dag en als ik geluk heb is het savonds minder. Ik heb al alle soorten therapieen geprobeerd. Eén therapie heeft mij ooit geholpen, in een tijd toen ik niet zo diep zat als nu, nl neuro feedback. Je krijgt het niet of maar gedeeltelijk vergoed. Het is als het ware een training voor je hersenen en het is voor veel klachten geschikt. Wellicht kun je zoeken naar een therapeut bij jou in de buurt. Succes.

Rosa
05-11-2022
Reactie:
Ik volg nu therapie bij de GGZ
Weet nog niet of dit uiteindelijk ook echt gaat helpen.
Werk 32 uur per week en 'savonds zakt dat gevoel zodat ik me dan weer kiplekker voel.
Als ik vrij ben is dat thuis een stuk minder...
Zit ook in een moeilijke thuissituatie.
Man slaapt op de dag en heeft het dag-nachtritme volledig omgedraaid.
Is al jaren zo.
Vanwege de spanning rook ik ook teveel naar m'n zin, maar ja dat is dan maar zo.
Sterkte allebei!

Hoi anoniem en Rosa
12-11-2022

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Na mijn scheiding (Verhaal 51)

Na mijn scheiding in 2015 ben ik me onzeker en angstig gaan voelen. Ik ging aan mezelf twijfelen of ik het wel in mijn eentje zou redden. Toen ik een nieuwe relatie kreeg en ging samenwonen, smolt de angst als sneeuw voor de zon weg. Helaas kwam ook aan deze relatie een einde en zorgde corona ervoor, zodat ik geen inkomsten meer had.

Rosa
05-11-2022

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wat een monster van een aandoening (Verhaal 37)

Sinds ik van de antidepressiva af ben, speelt mijn angststoornis weer op. Pijn in mijn buik, de bekende 'band in mijn maag', altijd aanstaan, hartkloppingen, en bang voor alles. Ik werk er nu aan middels act therapie, maar ik vond het doodeng en het sloopt me. Wat een monster van een aandoening.

Mathijs
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-11-2022

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is zeker een monster van een aandoening. Waarom gestopt met medicatie? Ikzelf gebruik al heel lang Venlafaxine en ben er ooit een tijdje geleden mee gestopt, omdat ik vond dat het zonder ook moet kunnen.
Nou, dat ging niet echt. Sinds ik dagelijks Venlafaxine slik, voel ik mij wel beter.
Dus waarom stoppen en je echt ellendig voelen of dan maar dagelijks medicijnen, maar je wel beter voelen. De kwaliteit van leven is ook belangrijk.

Monique
12-10-2022
Reactie:
Wat zijn je ervaringen met ACT?

Anoniem
02-11-2022

Jouw reactie:



Zo lang ik me kan herinneren last van angsten, (Verhaal 50)

Ik ben een vrouw van 35 en heb al zo lang ik me kan herinneren last van angsten, voornamelijk de angst voor de dood (en ziektes) en om mijn vriend te verliezen. Sinds Corona zijn mijn angsten erger geworden en sinds de oorlog tussen Oekraïne en Rusland is het extreem. Ik ben met niks anders bezig in mijn hoofd en pieker alleen maar over de situatie in de wereld. Bang dat er straks geen voedsel meer is, dat we ons huis niet meer kunnen betalen en op straat staan, armoede die toeneemt, criminaliteit die toeneemt etc etc. Hele films spelen in mijn hoofd af van wat er gaat gebeuren en de angst neemt de overhand. Ook ben ik constant bang dat ik iets mankeer, heb ik hoofdpijn dan denk ik dat ik een tumor heb, heb ik last op m’n borst denk ik aan een hartaanval, heb ik spiertrekkingen dan denk ik aan ALS enz. Ook de constante angst dat ik mijn vriend verlies. Bang voor de toekomst, om te vereenzamen. (Buiten mijn vriend om heb ik niet echt iemand) de zorg die achteruit gaat. Ook heb ik veel angsten zoals; vliegangst, rijangst, tunnelvrees, bang bij ‘extreem’ weer, vnl storm, angst voor helikopters (bang voor een aanslag) en ga zo maar door. Ook zie ik altijd alleen maar beren op de weg. Voel me constant onrustig, zenuwachtig, angstig uiteraard en kan niet ontspannen. Heb ook slaapproblemen (al 15 jaar zoiets). En lichamelijke klachten zoals vermoeidheid, vaak hoofdpijn en rugpijn, hartkloppingen, druk op de borst en een soort keelpijn. Vervolgens word ik weer bang dat ik ziek word door stress en slaaptekort. Depressief ben ik niet, doe graag leuke dingen en ga graag weg (ook een soort vluchtgedrag want als ik thuis ben is de angst het ergst). Ik ben begonnen bij een psycholoog maar nog maar 1x geweest. Medicijnen wil ik niet want heb ook een obsessieve angst over m’n gewicht. Ik ga bijvoorbeeld graag uit eten maar dit bezorgt me ook altijd stress (bang dat ik te veel eet) Ik heb wel eens eerder therapie gevolgd maar dit heeft niet geholpen. Ik heb er eigenlijk geen vertrouwen meer in dat het ooit zal verbeteren. In ieder geval fijn om mijn verhaal te delen en jullie verhalen te lezen. Sterkte voor iedereen!

Sam
27-10-2022
laatste reactie: 31-10-2022

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hai Sam
Goed dat je nu naar een psycholoog gaat. Ik herken een aantal dingen in jouw verhaal en ik ben er nog niet eens zo heel lang achter dat ik ook een angststoornis heb. Helaas moet ik nog tot eind november wachten tot ik bij de psycholoog terecht kan.
Tot dan moet ik dit doorstaan, dat ik bij ontwaken (meestal al erg vroeg) al begin met piekeren en dit de hele dag door blijft gaan. Bang voor ziektes (want ik voel pijntjes in mijn lichaam), bang dat ik gek word, bang om oud te worden (ik ben nu 48 en blijkbaar ook in de overgang en dat versterkt mijn angsten ook nog eens).
Het belemmerd mij in m’n dagelijks leven al doe ik eigenlijk alles wat ik voorheen ook deed, ik werk, zorg voor m’n gezin. Maar in m’n hoofd is t een drama.
Ik voel me er vaak erg alleen in en dat maakt me verdrietig.
Ik wens jou de juiste hulp en dat het je beter gaat!

Suus
30-10-2022
Reactie:
Naar om te lezen Suus dat jij je ook zo voelt. Ik herken ook veel wat jij schrijft. Bij mij zijn m’n angsten wel wisselend, de angst en gepieker is er iedere dag maar ik heb gelukkig ook betere dagen. Ik ben heel slecht in thuis zitten, juist dan word ik gek van het gepieker en kan ik geen kant op met m’n angst. Het liefst ga ik iedere dag weg (als ik niet moet werken) en wil constant bezig zijn. Een soort vluchtgedrag denk ik. Wat ook erg vermoeiend is want ik kan nooit ontspannen. Ik functioneer gelukkig ook normaal zoals jou; ik werk 32 uur, doe m’n huishouden en alles wat daar bij hoort, verzorg m’n dieren en ga er op uit. Maar deze extreme angst verpest wel m’n leven. Ik denk altijd aan het spreekwoord wat m’n moeder altijd zij “een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest”. Ik haal daar soms een soort troost uit. Het is inderdaad best eenzaam, vaak praat je er met anderen niet over. Het is wel fijn om hier te lezen dat je niet de enigste bent, al is het voor de mensen zelf niet zo best natuurlijk. Ik hoop voor jou dat de behandeling bij de psycholoog aan slaat en wil je alvast veel succes wensen!

Sam
31-10-2022

Jouw reactie:



Zweten op mijn wangen (Verhaal 49)

Hey,
Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis en ben net begonnen met een nieuwe baan...dus spannend. Waar ik nu last van heb is dat ik ineens ga zweten op mijn wangen en daar word ik dan natuurlijk angstig van. Hoort dit bij een angstaanval?

Chantal
20-10-2022

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Ik heb dit nooit gedurfd omdat ik bang ben voor de bijwerkingen (Verhaal 32)

Beste allemaal, ik ben 44 jaar en heb al jarenlang last van een gegeneraliseerde angststoornis. Vaak is mij geadviseerd medicatie te starten. Ik heb dit nooit gedurfd omdat ik bang ben voor de bijwerkingen. Met name dat je de eerste periode van het medicijngebruik nog angstiger kan worden. Of hartkloppingen en zweten. Ik ben bang dat ik daar nog meer paniek van krijg. Heeft iemand van jullie hier ervaring mee ? Ik heb mij nl voorgenomen nu toch echt de stap te maken. Maar ik vind t heel erg spannend. Groetjes anoniempje

Anoniempje
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-10-2022

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,

Omdat we Gas hebben, zijn we eigenlijk continu in een vechtvlucht modus. Medicatie kan idd een klein eindje helpen. Zit nu zelf thuis na een heftige periode van 4 jaar hoofd te zijn geweest van een marketingbureau. Al dat gepieker kan ook goed zijn als je het goed gebruikt hahah. Maar nu na mijn nieuwe functie, het kopen van een huis en wat andere dingen is het weer in alle hevigheid terug. Ikzelf gebruik lichte medicatie. Citalopram. Word je klein beetje rustiger van. 1e 2 a 3 dagen was ik iets doffer en somberder. 4e dag werkt het al iets beter. Alleen de lichamelijke klachten zoals pijn in de benen, buik en borst zijn er weer. Zit er niks op dan het te ondergaan en je hoofd weer te programeren. Door alle angstige gedachten voel ik me op dit moment gevoelloos. Wat helpt is een beeld oproepen van een gevoel dat ik had bij een blij moment. Dat helpt egt. En als ik dan wil focussen op wat anders dan die gedachten. Dan benoem ik de dingen die ik zie.

Izzie
29-05-2022
Reactie:
Hallo anoniempje,

Ik heb een GAS en heb jaren geleden efexor (venlafaxine) voorgeschreven gekregen.
Bij mij werkt dit heel goed. De gevoelens worden getemperd, maar op een prettige manier. Het gekke is dat ik het niet merk.
Eerlijk gezegd ben ik niet van GAS af, maar het is te behappen. Nog steeds wel therapie.

Monique
12-10-2022

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Zou ik ooit weten wat ik WEL wil????? (Verhaal 47)

Hoi allemaal, allerleest wat fijn om jullie verhalen te lezen, ik merk daardoor dat ik niet de enige ben, wat heel fijn is.
Daarom heb ik besloten om ook ( deels ) mijn verhaal te delen.
Ik ben 23 jaar, en werk momenteel in de verslavingszorg. Een aantal jaar geleden is mijn moeder overleden aan Kanker, een hele heftige gebeurtenis, iets waar ik nog steeds last van heb. Daarna ben ik nooit meer dezelfde persoon geweest, wat logisch is zou je denken..
Voordat mijn moeder ziek werd was ik een heel go with the flow persoon.. alles kon, feesten, vrienden, familie, heel veel werken. Eigenlijk was ik altijd tevreden en genoot ik.
Sinds een aantal jaar dus al niet meer, ik merk dat ik na die jaren rouwen iets heb ontwikkelt. Het constant vooruit denken, niet wetende wat ik wil, letterlijk overal twijfels over.. denk aan relatie, werk, war wil ik wonen? ben ik wel goed op weg? wat als ik dit niet doe, krijg ik daar dan later spijt van?

Het komt ook voor dat ik vaak vooruit denk bij een situatie, voorbeeld: Stel ik heb ruzie met mijn vriend, dan denk ik meteen van: oh als het uit gaat dan moet ik verhuizen, moet ik dit en dat regelen enzovoorts.. mijn gedachten gaan zo ver vooruit, terwijl dit niet nodig is. Ook heb ik al een hele tijd dat ik niet meer weet of ik met deze relatie verder wil, vaak hele nare gedachten, en als ik mijn vriend dan zie ik heb zoveel spijt, en draai ik die gedachten meteen weer terug... super vervelend.

Vaak leef ik ook niet in het nu, maar denk ik constant vooruit of achteruit, waardoor je niet meer kan genieten. Ik word er zo gek van, piekeren snachts en niet meer kunnen slapen.. Zou ik ooit weten wat ik WEL wil?????
Iemand enige ervaring??

anoniem.. maar wel gek aan het worden
24-09-2022

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Bang mensen te verliezen (Verhaal 21)

Ik ben bang mensen te verliezen en ieder moment van de dag zenuwachtig.

Hopelijk kan ik hier even mijn verhaal kwijt en krijg ik mogelijk wat erkenning.

Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis.
Bijna 2 jaar geleden heb ik hele intensieve therapie gehad met EMDR.

Dit heeft erg goed geholpen en over het algemeen kon ik het redelijk onder controle houden. Er werd mij gewaarschuwd dat deze mentale strijd bij mij altijd een rol zou blijven spelen. Maar op het moment van zeggen ging het goed en dacht ik 'ik kan de hele wereld aan'.

Nu 2 jaar later merk ik steeds meer en vaker dat de angt erger wordt (dit is dus nooit weg geweest maar was wel te overzien).

Ik ben dan vooral bang dat mijn vriend op wat voor manier dan ook bij mij weg gaat. En dit begint al als ik in de ochtend wakker word, er gaat dan gelijk een
knop aan waarin ik aan bijvoorbeeld de volgende dingen denk: heeft hij een ongeluk gehad? Is hij wel naar zijn werk en niet stiekem bij een andere vrouw?
Deze scenario's spelen zich dan ook als een film in mijn hoofd af, het voelt dan zo echt dat ik extreem in paniek raak.

De meeste angsten heb ik dus rondom mijn vriend. Soms zijn de voorstelling die ik maak in mijn hoofd zo echt dat mijn stemming en reacties in 'het echte leven' hier op aan sluiten. Dat betekent soms dat ik mijn vriend op dat moment echt intens kan haten terwijl ik eigenlijk zielsveel van hem hou. Ik kan hem dan niet aankijken, knuffelen of wat dan ook. Soms wil ik dan letterlijk van mij af slaan.

Mijn gedachten zijn dus soms zo echt dat ik mij hier helemaal in verlies en het soms niet meer onder controle heb.

Ik vraag mij af of mensen zich hierin herkennen, en wat jullie hiermee doen?


Sil
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 16-09-2022

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dit in mindere mate, maar herken het wel. Probeer in ieder geval terug te denken aan wat je hebt geleerd tijdens je therapie om niet in de angst mee te gaan. Ik lees ook veel dat je op een soort opfriscursus moet gaan na verloop van tijd. Dus even de dingen weer oppakken van de therapie met de hulp van je psych. Wat mij helpt is alert zijn op de signalen en zo snel mogelijk afleiding te zoeken. Als ik eenmaal de doemscenario's aan het bedenken ben is het veel moeilijker het te stoppen, dan wanneer het net begint. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en dat je weet dat je niet de enige bent. Alleen dat helpt mij me al om me beter te voelen, dus bedenkt dat je dit wilde delen.

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi onbekende, Ik herken je verhaal heel erg. Ik ben nu nog zoekende naar hulp. Mij aan het oriënteren wie of wat mij kan helpen.
De angsten die ik soms heb betreft ook wel mijn kinderen, als ze dan alleen naar buiten zijn, komt er soms in mijn hoofd op, stel dat ze aangevallen worden of beroofd worden. In mijn hoofd speelt dan al de hele film af dat ik in de auto stap, op zoek ga naar etc. Ik voel spanning in mijn lijf op komen, raak geïrriteerd.

Daarnaast heb ik hetzelfde als jij met je vriend, maar dan met mijn vriendin.
De angst dat ik haar kwijt raak. Ben ik wel goed genoeg, wat als ze op haar werk een slimmer of leuker iemand tegen komt.
Dit terwijl ze zo vaak zegt dat ze van mij houdt, niemand anders wil etc.
Dat wat jij zegt is zo vergelijkend. Ze heeft niks verkeerds gedaan, maar door de gedachte die je al krijgt kan je gewoon de ander gaan "haten". Dit is juist zo oneerlijk en niet verdiend.

Het maakt mij op dit moment echt moe. Constant "aan" staan met mijn lichaam en hoofd.

IK hoop dat jij er weer bovenop bent of dat het in ieder geval weer beter gaat met je.

Roy
16-09-2022

Jouw reactie:



Ik ben ten einde raad en uitgeput (Verhaal 46)

Ik ben 36 en heb al en paar erg diepe dalen gekend, ik heb hulp gezocht en gevonden bij mijn psycholoog en medicatie. Net nu ik dacht dat ik er weer wat bovenop was, speelde mijn angststoornis weer op. Slapeloze nachten, urenlang piekeren,... Het begon weer toen een vriendin (waar ik sterke gevoelens voor koester) laatst een ongelukje had, niets rampzalig maar ze blijft klachten ondervinden. Urenlang lig ik te denken, te googelen, te hopen dat het tóch niets ernstig is, doodsbenauwd dat ze nog lang pijn zal hebben. Ik wil er zo graag over praten maar ik wil niet idioot overkomen. Het triggert ook andere dingen. Ik vermijd opnieuw sociaal contact, lichamelijke klachten, concentratiestoornissen... Ik ben ten einde raad en uitgeput.

C
16-07-2022
laatste reactie: 29-07-2022

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ik herken het helemaal ,het gaat bij mij nooit meer over ik wordt er werkelijk knettergek van

guus
29-07-2022

Jouw reactie:



Aanvallen van een paar uur en dan weer een paar uur geen last (Verhaal 29)

Hallo,

Ik heb alle verhalen op dit forum doorgelezen maar geen enkele lijkt op mijn verhaal. Daarom ben ik erg benieuwd of iemand dezelfde klachten als ik ervaart.

Ik heb 5 jaar geleden al eens een periode van ongeveer 6 maand last gehad van paniekaanvallen. Toen begon het heel heftig. Ik ging dan continu van uren paniek naar uren geen klachten. Dit begon heel heftig en gedurende de maanden verstreken zakte ik steeds minder diep in de paniek. Na 6 maand was het toen over.

Nu heb ik de afgelopen 11 maanden hetzelfde ervaren. 11 maanden geleden werd ik overvallen door paniek. Ik dacht dan echt gek te worden, verstrikt te raken in mijn angstige gedachten, en nooit meer normaal te kunnen denken/functioneren. Dit ging weer om aanvallen van een paar uur en dan weer een paar uur geen last. Deze paniek monde ook nooit uit in hyperventilatie. Ook merk ik dat mn angst zich vaak verschoof. Ik heb in de afgelopen maanden ongeveer 10 angsten gehad tijdens die paniekaanvallen. Het word steeds minder en minder heftig en ik heb het idee dat het in de komende weken helemaal zal verdwijnen. Net als de vorige keer.


Herkent iemand dit????? Ik hoop het!

Rs
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-07-2022

1
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi!

Ik las je bericht en ik herken mezelf hierin.
Ik heb maanden last gehad van paniekklachten en ik denk een soort paniekaanvallen. Hierbij heb ik geen hartkloppingen en overduidelijke hyperventilatie, wat wel bij angststoornissen voorkomt. Het is ook even maanden weg geweest, en nu is het weer terug. Heel raar..


Judith
26-05-2022
Reactie:
Ik herken het ook hoor. Vroeger wel last gehad van hyperventilatie, maar door de jaren heen raak ik niet meer op die manier in paniek. Ik denk omdat ik lichamelijk rustig kan blijven door ervaring. Maar net wat jij zegt. De angst kan wel uren aanhouden. Het voelt heel eenzaam. Mensen hebben het niet in de gaten. Kan wel functioneren met angst alleen het is wel tergend. Als ik heel veel stress heb gehad en moe ben geweest ben ik extra gevoelig voor rare gedachten en angst en word ik een prooi.

Niel
13-07-2022
Reactie:
Heel herkenbaar , ik heb het al jaren en nu ga ik EMDR doen

Annuska
26-07-2022

Jouw reactie:



Ben bang voor ziektes bij anderen (Verhaal 17)

Hoi,

Ik heb een angststoornis. Ben bang voor ziektes maar dan niet bij mezelf maar bij andere mensen.. vooral mijn familie. Nu gaat het dan over mijn dochtertje, elke keer denk ik weer “het zal toch niet” “straks heeft ze dit of dat” en met veel paniek erbij en het gaat 24/7 door...... wordt er zo moe van!!! Iemand hier bekend mee??


M20
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-06-2022

3
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken dit wel.
Ben dan ook juist heel bang dat iemand ziek is door mijn toedoen. Met Corona ook heel bang dat ik andere zou besmetten zonder dat ik dit door had. Maak het dan vaak zo groot dat iedereen in mn hoofd al doodziek zijn. Heel erg lastig en idd doodvermoeiend

A.
26-06-2022

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Als je last van angsten hebt moet je afleiding zoeken (Verhaal 45)

Als je last van angsten hebt moet je afleiding zoeken zoals tv kijken of aan leuke dingen denken als ik angstig ben dan denk ik altijd je ke kan het noout nooit opgeven maar doorzetten

Antje
20-06-2022

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Zie zoveel dingen die overeenkomen (Verhaal 43)

Ik kijk vaak op dit soort forums en zie zoveel dingen die overeenkomen.
Ik ben een man en sinds m’n 22ste heb ik gediagnosticeerde adhd/add en GAS. Ik heb destijds concerta geprobeerd maar het vlakte me heel erg af. In de afgelopen jaren heb ik veel meegemaakt en omdat ik iemand ben die veel pieker en de hele dag door maalt over van alles. Het liefst z’n hele toekomst vooruit plant heb ik veel en vaak angsten en onrust. Ik heb sinds een jaar een super leuke vriendin, en onze relatie begon best moeilijk. Ze had al een relatie maar was niet meer gelukkig. Ze ging vreemd met mij. En uiteindelijk kregen wij ook een relatie. Ik ben onze hele relatie eigenlijk al angstig geweest. En die angst is niet reeel maar is er wel. Wat als ze dit bij mij doet? Wat als ze me niet meer leuk genoeg vind? We hebben ook een beste afstand tussen ons in dus zien elkaar ook niet vaak. Nu na 1,5 jaar hebben we besloten om te gaan samenwonen. Maar nu het puntje bij het paaltje komt vind ze het eng en twijfelt ze. Dit geeft mij ook weer onzekerheid. Ik hou enorm veel van haar maar door mijn angststoornis heb ik duidelijkheid nodig. Of dit heb ik mezelf aangepraat. Want ik zou graag gewoon met de flow willen meegaan en gewoon van dag tot dag willen leven.
Ik ben de laatste dagen zo erg gespannen. Ik kan zo boos worden. Adem verkeerd. Voel me continu angstig, als ik bijvoorbeeld door boosheid of gespannenheid pijn op m’n borst krijg.. pieker enorm veel. Denk continu na over of ik dit allemaal nog wel
Wil of het me niet teveel
Wordt of ik dit allemaal nog kan, of dit ooit over gaat, of ik me ooit beter ga voelen. M’n angststoornis is nog erger geworden nadat mijn broer me angstig heeft gemaakt door Corona en de vaccinatie die ik heb gehad. Ik ben continu bang dat ik iets met me
Hart heb of krijg. Ik wordt gek van deze angst, wil zorgeloos leven en vrolijk zijn en niet continu die stemmen in m’n hoofd horen die me over alles laten twijfelen. Ik weet ook diep van binnen dat mijn vriendin enorm gek op me is en niet bij me weg zou gaan, en dat we ook samen gaan wonen. Maar ik maak mezelf gek met m’n eigen gedachtes.. heb er zelfs over nagedacht om weer een adhd middel te gebruiken in de hoop dat als ik minder gedachtes in me hoofd heb ik minder pieker…

Merijn
04-06-2022

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Alsof ik examen moet doen (Verhaal 42)

Ik heb sinds een half jaar last van nerveusiteit. Of ik examen moet doen alleen nog iets erger en het gaat ook niet weg. Alleen als ik medicijnen gebruikt en dat wil ik liever niet.
Heeft iemand hier ook last ?
Wat is er tegen te doen.

Elle
20-05-2022

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Angst voor plekjes en bultjes bij privé deel (Verhaal 41)

Hoi allemaal,

Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis en heb ondertussen al de denkbare therapieën gevolgd. Mijn angst gaat vooral over plekjes en bultjes bij je privé deel. Ik denk dat dit voorkomt uit mijn verleden. Nou zit ik met regelmaat bij de huisarts met als gevolg dat ik mij steeds meer ga schamen. Maar niet bellen is ook geen optie omdat ik mezelf niet gerust kan stellen.

Ik begin zo langzamerhand de moed te verliezen dat ik hier ooit nog vanaf kom. Ik ben zo toe aan rust in me hoofd en niet dat gepieker steeds.

Hebben jullie nog tips voor therapie? Ik heb al cognitieve gedragstherapie en emdr gehad.

Groetjes

Anoniem
24-04-2022

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:




ik weet niet of ik hier ooit overheen zou kunnen komen (Verhaal 22)

Ik heb jarenlang wakkergelegen van geluidsoverlast veroorzaakt door buren. Niet alleen 's nachts maar ook overdag ging het door. Dit kwam door verschillende huisgenoten die samenwoonden en verschillende ritmes hadden. Ik heb vervolgens mijn huis verkocht en tijdelijk een appartement gehuurd omdat mijn nieuwbouwhuis werd gebouwd. Ik woon nu sinds 4 maanden in mijn nieuwbouwhuis en ik merk dat ik ontzettend weinig kan hebben. Deuren die hard dichtslaan, harde muziek die ik hoor van buren, stemmen die ik hoor van buren. Ik slaap slecht, heb paniekaanvallen en huil de hele dag door. Ik denk dat ik hulp moet gaan zoeken bij een psycholoog maar ik weet niet of ik hier ooit overheen zou kunnen komen.

Heeft iemand anders hier ervaring mee?

Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-04-2022

11
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je bent waarschijnlijk erg opgefokt de hele dag, als er dan iets gebeurt dan irriteer je je meteen mateloos.

Bewegen helpt bij mij

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dit is heel herkenbaar. Je bent gestresst en kan daardoor niks hebben. Ik heb nu zelf erg last van angst/paniek aanvallen. Totaal geen energie en durf eigenlijk nergens naar toe wat ver van huis is. Ik denk ook vaak dat het nooit beter meer word maar dat is niet waar. Het kost veel tijd om je weer goed te voelen. Probeer elke dag 2 keer te wandelen buiten en vraag hulp bij de huisarts.

Martine
08-04-2022

Jouw reactie:



Hartinfarct of hartstilstand (Verhaal 39)

21okt 2021. Ik zit achter de computer ineens wordt het heel erg naar in mijn hoofd. enorme hartkloppingen en angst ziekenhuis is niks uitgekomen. nu 6 maanden later psycholoog en spyschiater betrokken december 2021 een scan van mijn hart gemaakt hier kwam niks uit. dagelijks voel ik me alsof ik bewusteloos raak en of een hartstilstand krijg ik ben 29 jaar en wil niet dood ik wil gewoon dat ik weer normaal leven krijg . mijn huisarts wil mij niet terug verwijzen naar de cardioloog ze zegt dit niet nodig te vinden maar zowel tijdens rust hartkloppingen en als ik bij mensen op bezoek ben en het gaat perfect komt er ineens dat moment dat ik helemaal sta te bewegen (zweven ) dan lijkt het ook alsof je bewusteloos raakt . ik slik excitalopram 15mg maar het ondersteunt me niet . ook wordt ik vaak sochtends wakker er dan ineens gevoel van bewusteloos hartinfarct of hartstilstand dan zie ik mijzelf er gewoon bij neer vallen

Anoniem
05-04-2022

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Het is zo een taboe (Verhaal 30)

Angststoornis : dwang / verzamelwoede
Dochter van iemand met deze angst;

Niet te genezen tenzij ze er voor open staan(niet dus) of ben ik mis?

Pas nu ik voorbij de 30j ben en soms besef in wat voor een toestand ik geleefd heb probeer ik me erdoor te slaan. De fibromyalgie helpt niet mee. Ondertussen een gezin man en 2 kinderen waarvoor ik het doe.. proberen leven want zei zijn mijn doel!
Maar heb zoveel angsten door de jaren heen (koken/kuisen/mezelf en de kinderen verzorgen) want wat is de norm? Iedereen denkt anders..
en ook door veel dingen niet te hebben gekend zal dit nooit ingevuld worden..

En het is zo een taboe dat ik nog nooit iemand gevonden heb die zich in deze situatie erkend want niemand begrijpt me (wat gelukkig normaal is maar toch mis ik dat.. iemand die me begrijpt.


In het nu izijn er ook nog problemen waar ik vaak mee geconfronteerd word dus uit mijn leven is het niet.


Hopelijk lukt het via deze weg om contact te zoeken met iemand die zich in mij heen beetje mss erkend

Tiny
> 2 jaar geleden

1
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ook ik ben moeder als je misschien wat meer over je angsten verteld hoe moelijk het ook kan zijn kan ik kijken of de angsten het zelfde zijn zodat je je niet alleen voelt.

..
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier ook een mama met angsten waar ik niet met veel mensen over kan praten omdat ze het niet snappen. Als je wil praten your welcome!


.
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Genieten is nog ver te zoeken (Verhaal 38)

Ik ben 46 jaar en leef elke dag met angst.zo bang voor de dood en dat overheerst.genieten is nog ver te zoeken.dit heb ik nu al 7 maanden.ik weet niet er mee om te gaan. Hoe leer je daar mee omgaan?
Liever nog hoe kom je er vanaf?

Moo
> 2 jaar geleden

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Oorsuizen op de maat van mijn hartslag (Verhaal 36)

Hallo,

Ik ben altijd al een stresskip geweest en pieker heel veel van wat er in de toekomst kan gebeuren tot aan hypochondrie (ziekteangst).
Ik heb er sinds kort ook oorsuizen bij aan de linkerkant wat op de maat van mijn hartslag gaat, is dit herkenbaar voor iemand?

Ik doe nu al een paar weken een online coaching maar tot nu toe merk ik daar nog niet veel van.

Ik ben op een punt aangekomen dat ik even niet meer weet hoe ik dit op moet lossen, ik denk constant dat er wat ergs met me aan de hand is.

Iemand tips?

Anoniem
> 2 jaar geleden

3
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi!
Heel herkenbaar! Oorsuizingen op maat van hartslag! Wat er simpel bij kan helpen is om je oren bij de huisarts uit te laten spuiten (oorsmeer), dan gaat de druk eraf en hoor je de hartslag niet meer!!
Succes

Caro
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Volgens KNO hoort het bij de angststoornis (Verhaal 4)

Hallo
Laatst jij de psycholoog te horen gekregen dat ik een gas heb.


Mijn vraag aan jullie is of jullie daar ook de klacht van brok in de keel bij hebben. Ik ben het 24 uur 7 en dat al ruim een half jaar. Wordt er gestoord van...

 

kno kon niets vinden dus moet echt gaan geloven dat het bij de angststoornis hoort maar heb daar grote moeite mee. Blijft maar door mijn hoofd spoken dat het iets ernstigs is.

 

Ik zoek dus een soort van geruststelling hier.
Gr Monique


Monique
> 2 jaar geleden

11
6
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Hallo,
Ik heb zelf al sinds mn 16de gas. Ik merk bij mezelf dat ik continue onder spanning sta. Een brok in mijn keel of buikpijn.
Je bent niet de enige!


Liset
> 2 jaar geleden
Reactie:

Hè!
Heb ik ook last van. Alleen als ik gespannen ben en het wat minde gaat. Ook paar maanden per jaar. Allemaal spanning..


Roos
> 2 jaar geleden
Reactie:

Hai Monique,

Hier heb ik ook last van. Zelfs een slokdarmonderzoek gehad, niks aan de hand. Het is inmiddels wel een stuk minder. Het word steeds minder naarmate ik mijn GAS meer onder controle krijg.

Groeten en sterkte!


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:

Beste monique,

Ik heb hier ook last van en las een reactie van 'anoniem' dat hij of zij een onderzoek van de slokdarm gehad heeft.

Ik ben gewoon weg niet gerust te stellen dat ik niets ernstig heb. Ik vind dit al naar genoeg..

Een gevoel alsof er eten blijft hangen in mijn keel, slokdarm. Misselijk, opgeblazen gevoel, lusteloos. Wordt er gewoon gek van.
Ik heb een gegenaliseerde Angststoornis. Constant maar mijn gedachten die heel negatief zijn. De huisarts zegt dat mijn klachten komen door spanning/stress/angst.

Maar ik heb toch echt het gevoel dat er wat tussen mijn borsten vast zit.. Binnenkort heb ik een afspraak bij de psycholoog en psychiater (voor het vragen van advies ivm medicatie Angststoornis)

Hoop dat het dan wat beter gaat met me!
Gaat het inmiddels beter met jou Monique?

Groetjes,

Sha


Sha
> 2 jaar geleden
Reactie:

Hoi Monique en anderen,

Het gevoel van een “brok in de keel” is een van de meest voorkomende symptomen van stress. Als we ons zorgen maken/bang zijn, zijn we geneigd om de spieren rond de hals aan te spannen. En dat leidt tot dat gevoel in de keel.

Het besef dat er niks ernstigs aan de hand is heeft het voor mij verholpen, dus als jij daar een bezoekje aan de dokter/een specialist voor nodig hebt zou ik dat zeker niet nalaten.


Karel
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo die is herkenbaar! Er zijn filmpjes op YouTube met ontspanningsoefeningen voor je hals bij stress. Die zijn de moeite waard! Een van de dingen die ik nog altijd doe als het weer terugkomt is..heel langzaam je hoofd achterover doen, en daarna de lucht kussen, eerst midden, dan linksboven en rechtsboven. Je voelt dan ook de rek in de spieren rondom je keel. Misschien helpt je dat?

H
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis (Verhaal 1)

Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis en soms ook wel paniekaanvallen met hyperventileren.

De laatste weken gaat het helaas niet zo goed. Ik ben naar de huisarts geweest en die heeft mij doorverwezen naar een GGZ instelling voor psychische hulp.

Gelukkig kon ik daar snel terecht dus binnenkort kan ik beginnen met cognitieve gedragstherapie. Heeft iemand anders daar ervaring mee? Ook heb ik er sinds kort (helaas) medicijnen voor.


Anoniem
> 2 jaar geleden

25
7
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Cognitieve therapie heeft geholpen bij mij.
Maar je moet er altijd mee blijven doorgaan.


Il heb geaccepteerd dat ik altijd GAS stoornis zal hebben maar je moet er mee leven omgaan.


Ik heb ook nog wel slechte dagen maar blijven schrijven en oefeningen doen.


muiske
> 2 jaar geleden
Reactie:

Hoi Anoniem, ik heb ook een GAS.
Het uitte zich in heel veel facetten van mijn leven. Ik heb cognitieve gedragstherapie gedaan, dat helpt aardig. Ook heb ik medicijnen gekregen.

 

De de eerste paar weken was het wennen (beetje naar), maar nu gaat het goed. De medicijnen zijn echt een enorme steun in mijn rug.. ik ben bijna 60, ik wou dat ik ze eerder had gekregen, dan had mijn leven er anders uitgezien.

 

Ze helpen mij, ik durf nu stappen te zetten die goed zijn voor mij.
Ik heb meer moed, echt waar, moed om mijn angsten te overwinnen. Heerlijk!
Groetjes Ikzelf.


Ikzelf
> 2 jaar geleden
Reactie:

Hoi, ik kamp ook met Gas en depressie. Heb al veel medicijnen genomen. Welk helpt bij jou? Groetjes, Werner


Werner
> 2 jaar geleden
Reactie:

Zou je vriendelijk willen adviseren om van de medicijnen af te blijven. Het haalt mogelijk een scherp randje eraf (zinvol???) Bovendien stelt het t probleem alleen maar uit.


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:

Ik ben nu naar Leuven aan het gaan voor TMS ,maar het is heel waarschijnlijk niet voor mij weggelegd .Ik sta op met onverklaarbare angsten en ben zo onrustig dat ik zo echt niet meer verder wil ,ik huil ervan ,er moet toch iets aan te doen zijn .


Heel herkenbaar
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ken het als geen ander. In eerste instantie zou ik je magnesium in de vorm van het merk Metarelax aanraden. (Verlichting)
Dit bevat volgende stoffen:
- Magnesium
- Taurine
- vitamine d
- vitamine B6 , B9 en B 12

Kris
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik weet sinds een aantal maanden dat ik gas heb. Ik ben nu bezig met cgt en volgende week start ik met emdr. Cgt werkt voor mij nog niet echt. Wel heeft het mij erg geholpen om er open over te zijn en na 20 jaar het masker af te zetten.

P
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Maar ik vertrouw het nog echt niet (Verhaal 35)

Hoi ik ben Jimmy 25 jaar.

Het begon allemaal bij mij van de zomer.
Cafeine op. Ik had snachts hoge hartslag. Schrok ik van. Eerste paniekaanval zonder dat ik het door had. Kotsend op de wc van angst.
1,5 maand terug. Zat ik sochtends op de fiets naar me werk. Hoge hartslag rare ademhaling. Druk op de borst. Wou ik bijna 112 bellen. Toch naar de huisarts sochtends. Niks aan de hand. Paar weken later (nog steeds druk op de borst dagelijks.) hartkastje genomen. Niks op te zien natuurlijk..
Weekje later ongeveer. Echt trillend in bed snachts met hartkloppingen. En zo een paar keer naar de huisarts geweest. Nog steeds alles goed. Maar ik vertrouw het nog echt niet. Nu heb ik de klachten nog steeds. (Druk op de borst. Die uitstraalt naar me schouder en arm. Stijve nek en kaak ook wel eens & kloppingen in me schouder & Soms last van me middenrif zoals vanmiddag. Gaf me ook een aanval. En zaterdag gesport. En nu echt al 3 dagen kramp en (spierpijn?) in me been? Hij klopt telkens en is stijf. Dat helpt ook niet echt mee. Volgende week ggz wat duurt dat lang...

Jimmy S.
> 2 jaar geleden

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Behoorlijk uit de hand gelopen (Verhaal 28)

Hi Allemaal,

Ik ben eigenlijk altijd al erg gevoelig geweest voor spannende en angstige situaties (zo heb ik claustrofobie en hoogtevrees) en kan ik me snel te druk maken om dingen.

Sinds een paar maanden is dit behoorlijk uit de hand gelopen. Het begon een aantal maandag geleden toen ik met mijn vriend uiteten was, ik voelde me niet helemaal op mn gemak en begon ineens heel erg te zweten, werd erg misselijk, duizelig en ik voelde een hele erge druk op mn borst waardoor ik bang was dat ik dood zou gaan. Ik ben toen naar huis gegaan en uiteindelijk zakte het langzaam weg toen ik mn bed ging liggen.

Sinds die tijd heb ik eigenlijk elke dag last van angst, stress en lichamelijke klachten. Ik voel me erg onrustig en kan ineens heel angstig worden voor dingen die helemaal niet nodig zijn. Ook heb ik al een aantal maanden heel erg last van pijn op mn borst en duizeligheid. De ambulance is hiervoor snachts een keertje langsgeweest maar op het hartfilmpje was niks geks te zien. Vanwege de langaanhoudende duizeligheid en hoofdpijn heb ik een mri scan gehad maar ook hier zijn gelukkig geen gekke dingen uitgekomen.

Verder heb ik ook regelmatig last van een gek gevoel in m'n lichaam, alsof mn armen en benen tintelen of juist heel zwaar aanvoelen. Wanneer ik hier veel last van heb, heb ik zelfs soms het gevoel alsof ik door de aarde zak en ik totaal niet stevig op mn voeten sta. Naast deze gekke klachten heb ik met vlagen last van moeite met slikken en heb ik erg veel pijn onder mn borst (ik denk dat dit maagpijn is).

Ik loop nu bij een psycholoog voor EMDR behandelingen en dit heeft de klachten wel iets verlicht maar helaas heb ik er nog steeds heel veel last van.

Zijn er mensen die dit herkennen en misschien tips hebben? Heel erg bedankt!

Anoniem
> 2 jaar geleden

5
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wat fijn om dit allemaal te lezen! (Verhaal 26)

Misschien raar om te zeggen, maar wat fijn om dit allemaal te lezen! Zoveel is herkenbaar.ik dacht dat ik gek werd. Maar als ik dit lees denk ik: gelukkig er zijn meer mensen zoals mij.

En iedereen net even anders, qua klachten maar de grote lijn is hetzelfde.
Jullie verhalen lezen geeft mij een stukje rust.

Ik hoop dat iedereen snel een oplossing /hulp vind.

Sara
> 2 jaar geleden

4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Ik krijg de angst niet onder controle (Verhaal 2)

Ik ben altijd al een persoon geweest die moeilijk met stress om kan. Een examen, stage. Het was voor mij allemaal een hele grote opgave. Maar voor de rest had het geen invloed op mijn dagelijks functioneren. Bij het ouder worden, is dit geleidelijk aan veranderd.

 

Dagelijks zit ik met het gevoel alsof ik gewoon niet rustig kan worden. Ik ben angstig zonder dat hier een aanwijsbare reden voor is en heb de hele dag een opgejaagd gevoel. Ik maak me ook zorgen over alles, is mijn vriend wat later thuis, gaat hij ergens naartoe.

 

Deze situaties zijn vreselijk. Daarom weet ik niet meer of dit normaal is.. want ik wil er zo graag iets aan doen maar het is sterker als mezelf. Ik krijg de angst niet onder controle..


Anoniem
> 2 jaar geleden

29
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

ik heb hier ook last van. Al 900 dagen


Maarten
> 2 jaar geleden
Reactie:

Ik herken mij hierin .ik ben nu bezig met tre trauma


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi Anoniem,

Zou het helpen als je de behoefte om angsten onder controle te willen krijgen los zou laten?
Om iets te proberen te controleren of onderdrukken staat gelijk aan het probleem groter te maken. Dat waar je je energie naartoe brengt, groeit.
Leven mèt angst en de energie naar andere dingen te sturen zou mogelijk 'n antwoord zijn. Trek de stekker uit die stroom negatieve energieën.
Ik ken de verstikkende kracht angst en stress. Onderdrukken van deze krachten kost veel energie en je probeert ze weer naar binnen te duwen. Maar ze moeten gevoeld en geaccepteerd worden.
Laat ze stromen, probeer er doorheen te ademen, zonder dwang en zonder er van af te willen komen. Zoek naar de "neutraalstand" in je geest, laat het stromen als 'n Buddha. Zo stromen het je systeem uit.

Veel goeds, Marcel

Marcel
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Heb er inmiddels een sport van gemaakt om het te verbloemen (Verhaal 23)

Al zou lang ik me kan heugen ben ik erg op mezelf. Zoek nooit mensen direct op. Toen ik enige jaren door een bijna overspannenheid door mijn werk werd belande ik bij de huisarts. Ik werd naar een psycholoog gestuurd. Ik deed twee sessies ik had geen klik met de psycholoog en was te eigengereid. Er werd een generaliseerde sociale angststoornis geconstateerd.

Ik heb me redelijk kunnen herstellen maar natuurlijk komt het als een boemerang ook weer terug.

Het rare is ik heb er inmiddels een sport van gemaakt om het te verbloemen haast niemand weet ervan.

Mijn vraag is of jullie mijn klachten herkennen die ik nu nog met regelmaat ervaar herkennen. In principe ben ik niet op mijn mondje gevallen en ben ik communicatief sterk aanwezig, Maar na bepaalde activiteiten te veel drukte stress op de werkvloer bv, een dag alleen op pad voor mijn plezier, activiteiten zoals bv een werkoverleg. Ik voel me vaak niet op mijn gemak. Wat zich na afloop uit in weken lange spierpijn, nek schouders, band om het hoofd, spanning op de ogen kan ze nauwelijks open houden. Nu na corona was ik natuurlijk minder alleen op pad geweest. Van de week ben ik weer voor het eerst alleen weggeweest. wat zich uitte in druk op het hoofd, tot misselijkheid en duizeligheid aan toe. Na paracetamol neemt het iets af. Ik moet op tijd mijn rust nemen na drukke dagen, ik voel soms net een oude dame terwijl ik net 41 ben...

Laura
> 2 jaar geleden

3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Dat is er 3,5 jaar geleden uitgekomen toen t allemaal teveel werd (Verhaal 16)

Hoi,
Mijn ik ben 27 jaar oud en ik heb gegeneraliseerde angst, paniek en verlatingsangst. Dit is allemaal zo 3,5 jaar geleden eruit gekomen op t moment dat t allemaal teveel werd. Ik heb een pittige jeugd gehad, dus dat er iets ging gebeuren en dat ik op knappen stond was niet zo raar.

In t begin durfde ik mijn huis niet eens meer uit, nu gaat dat echt veel beter. Ik heb medicijnen gekregen en omdat ik mij zo slecht voelde nam ik dat ook allemaal maar aan. Nu 3,5 jaar later, heb ik nog steeds veel last ervan.. last van de medicijnen, last van t niet slapen, last van pieker gedrag, last van angst en paniekaanvallen, last van onzekerheid en ik vraag mij zeker minimaal 4x in de week af of ik ooit wel weer echt beter wordt..

Ik zit in therapie waarbij ik mag slaan en schoppen en dat is lekker. Ik jank daar veel (eindelijk). Medicijnen ben ik nog steeds niet blij mee, maar inmiddels durf ik natuurlijk ook niet meer te stoppen ermee..

Is dit allemaal raar? Pak ik t totaal verkeerd aan? Hoort dit erbij.. en blijft t voor altijd zo?

Liefs


Lotte
> 2 jaar geleden

4
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Lotte. Zo te lezen, vind je het erg fijn als je je energie kwijt kunt. Misschien is het een idee om een sport te doen waarbij je veel energie kwijt kunt? Zo ben je ook even uit je gedachten en heb je de mogelijkheid om even in het moment te leven. Heb je niemand in je omgeving die zin heeft om te sporten? Vrees niet, er zijn tegenwoordig genoeg sportmaatjes-pagina's waarop je iemand kan vinden die dezelfde interesses deelt. Voor wat betreft je medicijnen: het is ontzettend eng om te stoppen met medicatie. Is het een idee om voorzichtig af te bouwen en andere medicatie te proberen? Je zal wellicht denken dat je een blok aan het been bent van de huisarts als je continu iets nieuws wil proberen, maar geloof me: Het gaat om jou en het is belangrijk om iets te proberen wat jou past en jou helpt. Ik denk ook niet dat het een kwestie is van het verkeerd aanpakken. Iedereen die dit meemaakt, maakt dit voor het eerst mee en iedereen reageert anders op behandelingen.

Ik wens je alle goeds en de moed om door te zetten. Een ding is zeker: het wordt beter. Geloof me. Wat je ook meemaakt en hoe lang het ook duurt: je komt er sterker uit.

Veel liefs!

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



vaak moeite met inslapen (Verhaal 13)

hallo wie heeft tips voor mij of advies vaak moeite met inslapen ik lig dan uren wakker met de angst om in slaap te vallen ben ook bij een psycoloog geweest heb wel wat adviezen gekregen maar dat helpt niet echt ben voor ik in bed stap alweer bang voor wat er gebeuren gaat wie kan mij helpen


karin
> 2 jaar geleden

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Ik heb een acupunctuur mat en daar ga ik 15 a 30 minuten op liggen. Door de pijn van de stekels van de ronde knopen vsn de mat maak je een verdovend kalmerend stofje aan. Als je opzet voel je je stuk rustiger. Ook zet ik de laptop op youtube een filmpje op van regen en onweers geluiden.

Mocht je een accupunctuur mat willen dan bestel hem via aliexpress;)


Groetjes


DT
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heb je weleens pink noise (white kan ook) geprobeerd? Dit kan werken als je veel aan je hoofd hebt. Dit is een heel constant geluid dat je zo langs als je wilt kunt afspelen. Hier zijn zelfs speciale apparaten voor op de markt zodat je niet je telefoon hoeft te gebruiken. Wat ook kan helpen, is een verhaal ontwikkelen over een plek waar je graag zou willen zijn en de persoon die je daar het liefst zou zien. Bedenk wat er allemaal kan gebeuren in je verhaal. Het is jouw verhaal! Deze combinatie raad ik je echt aan. Het is het proberen waard.

Veel succes en sterkte!

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Gelukkig heb ik er niet altijd last van (Verhaal 15)

Hallo,

Ik ben twee jaar geleden gediagnostiseerd met een gegeneraliseerde angststoornis. Hiervoor ben ik behandeld met medicatie en therapie en sinds bijna een jaar ben ik van de medicatie af. Gelukkig heb ik er niet altijd last van, alleen twee keer in mijn leven heb ik er behoorlijk last van gehad in de vorm van paniek- en hyperventilatie aanvallen. Sinds een paar maanden is het weer begonnen, oa door stress op het werk. Ik heb mij ziek gemeld om te voorkomen dat het erger zou worden, maar diy heeft niet echt geholpen. Ik werk al 3 maanden niet maar mijn toestand verslechterd alleen maar.

Het verschil met de vorige keren is dat ik (weer) last heb van hartkloppingen maar dit keer lijkt het alsof mijn hart meerdere keren achter elkaar heel hart bonst. Hierbij voel ik mijzelf ook vanbinnen heel hard trillen. Soms lijkt het ook alsof mijn romp heen en weer gaat door die harde bons. Heeft iemand hier ervaring mee, is dit echt zo of verbeeld ik mij dit? Er is vorige week nog een hartfilmpje gemaakt op de eerste hulp maat volgens de cardioloog was dat normaal. Ik zou hierop gerust moeten zijn maar ik weet wat ik voel :(


Anoniem
> 2 jaar geleden

6
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit helemaal. Meerdere onderzoeken gehad nadat er een ruisje was gehoord door de huisarts. Uiteindelijk is er niets gevonden. Heb mezelf min of meer gedwongen om te vertrouwen op de artsen en dat er dus niks aan de hand is, enkel mijn angststoornis. Het heeft even geduurd maar daarna zijn de klachten ook echt verdwenen. Durf dus te vertrouwen op artsen, weet wanneer het je angst is die spreekt. Deze angst is niet de juiste raadgever om naar te luisteren.

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Een kruik met heet water ontspand de angst band (Verhaal 10)

Ik heb al jaren een angst band onder ribbenkast, altijd medicijnen gebruikt diazepam,ciitolapram en wellbutrin die vorige hielpen niet meer ben net begonnen die band is gekmakend hoop. Dat deze helpen,s'avonds doe ik kruik met heet water op die band,dan ontspant die band herkent iemand dit ?


Yvoñne
> 2 jaar geleden

3
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Ik denk dat ik begrijp wat je bedoeld. Ik omschrijf het altijd als spanning op mijn maag/knoop in mijn maag die continue aanwezig is. Hierdoor kan ik dan ook niet goed eten. Dit vervelende gevoel koppel ik dan aan eventuele nare gedachten die er op die dag spelen. En wanneer ik dan weer zo'n zelfde gedachte heb, krijg ik als vanzelf ook de knoop in de maag weer. Een circel dus.


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar! Zo vervelend dat gevoel in de buik. Alsof iets je vanbinnen opvreet.

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Sinds een traumatische gebeurtenis vorig jaar (Verhaal 18)

Hoi,

Ik ben een vrouw met van 34 met twee kinderen van 4 en 2.
Ik heb altijd een drukke baan gehad en dit deed ik zonder problemen.
Sinds een traumatische gebeurtenis vorig jaar zijn de klachten begonnen. Paniek / hyperventileren.. duizelig, hartkloppingen in de keel, continu onrust in de buik. Prikkelbaar . Er is nog geen gas vastgesteld, maar verdenk het ernstig. Zelfs de kinderen van het schoolplein halen is soms een te grote opgave. Ik ben dan bang een aanval te krijgen. Op momenten dat het echt niet lekker gaat kan ik ook geen prikkels hebben (lees kinderen )
Ik zit nu sinds oktober thuis, maar heb nu weer gesolliciteerd voor een nieuwe baan en mag door naar het volgende gesprek. Maar twijfel nu ernstig of ik daar wel goed aan doe.. iemand ervaring of tips?


Dinie
> 2 jaar geleden

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Ben vooral bang met mijn kinderen, dat er iets gebeurd (Verhaal 8)

Hallo

Ik heb sinds een tijdje gas en heb hierbij hulp gehad van de poh maar die kon me niet verder helpen nu ben ik doorverwezen naar een psycholoog en hoop ik er ooit vanaf te komen.

Ik heb de aanvallen elke dag en duren ook erg lang waardoor ik ook de drang heb om alles te controleren bijvoorbeeld ik heb net schoon gemaakt staan de middelen wel weer op hun plek? Ondanks ik weet dat ik dit gedaan maar dan toch het kastje weer open maak om te kijken of dit zo is.. ik ben vooral bang met mijn kinderen dat er iets gebeurt of de schoonmaakmiddelen wel goed zijn op geborgen etc soms denk ik jaa ik heb een goede dag en dan bam daar komt die gas weer gelijk om de hoek hebben jullie tips om die aanvallen te verminderen en om het controleren tegen te gaan?


Anoniem
> 2 jaar geleden

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Hoi,

Ik heb ongeveer 7 jaar last van GAS en in combinatie van medicatie (ik slik gelukkig erg weinig) en zelfhulp is het mij ongeveer gelukt dit onder controle te krijgen. Tuurlijk heb ik wel slechte dagen er tussen zitten maar zoals het was, zo heb ik me nooit meer gevoeld. Ik heb het programma van Geert Verschaeve gevolgd. Een online programma is dat. Ik heb daar enorm veel van geleerd. Hij legt goed uit wat angst is en hoe het in elkaar zit. Daardoor ben ik het al beter gaan begrijpen. Daarnaast legt hij uit hoe je met de angst kan omgaan. Dit was voor mij echt de game changer. Ik heb hierdoor geleerd dat de oplossing in mijzelf zit en dat anderen die mij niet per se kunnen geven, zoals psychologen etc.

Succes!


Anouk
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



misschien ga ik een intensieve EMDR behandeling doen (Verhaal 9)

Beste lezers

Ik heb sinds mijn 7-8 ste jaar last van angst en paniekaanvallen ben nu 31 en het is de laatste tijd ook erger geworden, ik heb een onderneming opgezet ik de afgelopen jaren mijn broer en broertje hebben last van psygosche mijn moeder heeft ook land last gehad van depressies, tijdens de zwangerschap van mij heeft ze ook veel medicatie gebruikt ik dat het bij ook lichamelijk wel invloed heeft gehad icm nare jeugd ervaringen loop nu bij de ggz zijn aan de slag me cgt, het is erg zwaar nu voor kan niet meer de dingen doen die ik eerst deed ik heb er te lang mee rondgelopen, erg verantwoordlijk gevoeld op jonge leeftijd, aanvallen worden soms heel erg dat ik hoop verlies maar dat trekt altijd weg en wordt weer hoopvol en heb binnenkort een afsprak om emdr te volgen misschien een intensieve behandeling van 8 dagen, heb het eerder gedaan haalt de de zwaarte van de emotie weg van nare trauma’s
Wou ik eve delen

Groet,

Michael


Michael
> 2 jaar geleden

5
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Mijn schoolcijfers gaan achteruit (Verhaal 3)

Ik heb GAD en hiervoor ga ik al een tijdje naar een psycholoog. Langzamerhand boeken we vooruitgang, maar mijn schoolwerk blijft er onder lijden.

Ik heb hier nog niet veel mensen over gehoord en ik hoopte dat op deze manier anderen me zouden kunnen helpen. Mijn cijfers gaan namelijk behoorlijk achteruit.

Ik kan me zelden goed concentreren en ik kan me er niet toe zetten om vakken zoals Scheikunde te leren. Dit komt omdat ik altijd merk hoeveel ik nog moet leren en hoe slecht ik het ken wanneer ik het probeer te leren. Hierdoor besteedt ik er altijd heel weinig tijd aan.

Ik heb een hekel gekregen aan vakken die ik eerst heel leuk vond, omdat ze me altijd zo naar laten voelen. Ik ga ze uit de weg, wat niet helpt met de zorgen. Het is dus niet dat ik niet kan leren, ik ben best wel slim, maar het lukt me niet. Dat klinkt natuurlijk als hetzelfde, maar is het in mijn geval echt niet.

Hebben er meer mensen last van schoolcijfers die achteruit gaan? Want ik hoor altijd alleen over het omgekeerde. Alvast bedankt!


Anoniem
> 2 jaar geleden

3
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Zeer herkenbaar! Concentreren met GAD is heel lastig. Dankzij therapie, medicatie en veel sporten is het bij mij wel verbeterd.


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:

Hoi, geen schoolwerk, wel gewoon werk. Problemen met concentreren, woorden vergeten, zinnen door elkaar halen, niet meer kunnen rekenen. Schijnt er helaas allemaal bij te horen en zou over moeten gaan als je GAS minder wordt.

Succes!


Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Voeg zelf een verhaal toe


Wil je ook je hart luchten?


+ Mijn verhaal delen



Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Angstfobietherapie.com - Therapie bij angst, fobie en paniek
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login |